One sandy hell it is here

Hij wist ook wel dat hij een grunt was, maar waarom moest dat betekenen dat hij alle rot klusjes moest oplossen? Waarom konden ze niet gewoon iemand anders inhuren, dan kon hij weer terug naar de basis en gewoon wat andere dingen doen. Nee, in plaats daarvan wandelde hij nu door de badlands heen. Geen idee wat hij hier precies moest doen, iets met de elektriciteit in Lumiose City die faalde ofzo. Eigenlijk zou hij in de richting van de Power Plant moeten gaan, maar hij vond dat hij eerst hier even mocht gaan rondneuzen. Hij was immers nog steeds bezig met het zoeken naar een geschikt team om zijn Bulbasaur te vergezellen. Hij had wel wat plannen, maar echt veel was het niet geworden. Rustig had hij een sigaret opgestoken en zijn handen in zijn zakken gestoken, terwijl hij door deze zanderige hel heen liep.

[&Riddle Chaika]

Hij keek een beetje verveeld op toen er opeens een roodharige voor hem kwam staan. En hij moest eerlijk bekennen, hij was niet gewend om in een niemandsland een chick tegen te komen, vooral niet een die er nog goed uit zag ook. Hij fronste eventjes toen ze vond hem stil stond, zo ongeveer dat hun neuzen bijna raakte. Hij zetten even een stap achteruit, Echo hielt van zijn personal space als het ging om dit soort situaties. De chick vroeg of hij verdwaald was en rustig schudde hij zijn hoofd. "Nee joh, gewoon een lekkere zandwandeling maken," zei hij rustig, misschien iets meer sarcastisch dan dat de bedoeling was. "Heb wat zaken te doen in dat gebouw daarachter," zei hij, terwijl hij met zijn duim richtte op de Power Plant. "En jij? Verdwaald?" vroeg hij daarna, met een grijns op zijn gezicht.

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen de roodharige tegen hem zei dat ze ook bij de Power Plant moest zijn. Was zij ook van Team Rocket? Het kon zijn. Immers leek het hem niet echt een plek waar menig mens naar toe zou gaan, gewoon om rond te hangen. Hij schudde eventjes zijn hoofd en keek in de verte. "Zal ik je er dan heen begeleiden, madame?" vroeg hij daarna met een grijns op zijn gezicht en stak zijn arm uit. Hey dat hij een Team Rocket grunt was, betekende niet dat hij niet gewoon een meid kon begeleiden toch? Hij zocht er niet veel achter, hij had gewoon zin om wat hoffelijks te gaan doen. Stuff happens. "Dus, wat voor zaken heeft madame in een plek als de Power Plant?" vroeg hij daarna nieuwsgierig.

Hij glimlachte zwakjes toen de roodharige zijn aanbod aannam en haar hand op zijn arm legde. "Je vriend, neem ik aan?" zei hij rustig, toen ze begon over ene Nathan. Hij glimlachte. "Geen zorgen hoor, ik pak geen bezetten dames af," verzekerde hij haar, terwijl zijn gifgroene ogen zich weer richtte op de weg die voor hen lag.
Ze zei tegen hem dat ze 'belangrijke zaken' te doen had in de Power Plant. Vaag, heel vaag. Klonk als Team Rocket vaag, om eerlijk te zijn. Hij zei er maar niets over en knikte enkel "Ik ken 't," zei hij rustig, toen ze het onderwerp technisch gezien probeerde te veranderen door te zeggen dat ze maar gewoon naar de Power Plant moesten gaan. Rustig wandelde hij met haar mee en bleef voor de deur staan. Zijn ogen gleden over de omgeving, er waren genoeg hostile pokémon hier, dus wilde hij zeker op zijn hoede blijven. "Is er iets?" vroeg hij, toen hij merkte dat de meid twijfelde.

Het was geen spraakzame dame waarmee hij op reis was, maar goed, niet alle vrouwen waren even kakelig. Gelukkig maar, want hij had geen zin om zijn oren van z'n kop af gejammerd te krijgen. Nu leek deze meid niet echt iemand die veel zou jammeren. Nee, ze was iemand die voor zichzelf kon opkomen. Hij glimlachte eventjes, maar deze glimlach verdween al snel toen de roodharige begon over dat er iets achter de deur was wat er niet thuis hoorde. Niet veel later stond er een Mightyena naast hen, die naar hem begon te grommen. Echo hief zijn handen op, maar de roodharige wees haar pokémon er al op dat hij geen probleem was. Hij zuchtte zachtjes, gelukkig maar, hij had geen zin om in zijn arm gebeten te worden door deze hond. Hij vroeg zich af of hij zijn eigen pokémon ook uit hun ball moest laten. Maar om eerlijk te zijn wist hij niet zeker of zijn pokémon wel zo veel verschil konden uitmaken hier. Er kwam een vragende blik zijn kant op en toen pas merkte hij dat de deur open gemaakt moest worden. Hij zuchtte eventjes en ging op zijn hurken voor het slot zitten. Uit zijn mouw liet hij wat gereedschap zakken, voordat hij twee stokjes in het slot zetten.