Oh Joy..

Gavin grinnikte bij het idee dat Kate haar Flygon tevoorschijn zou halen en dat de Pokémon vervolgens alle stralen om terug in haar Poké Ball te geraken zou ontwijken. Hij had het nog niet eerder meegemaakt met Electro omdat de Pokémon tot nu toe altijd uit zijn Poké Ball mocht blijven. Alleen op sommige momenten vond Gavin het fijner als de Pokémon in zijn Poké Ball verbleef, maar daar deed de Electabuzz gelukkig niet moeilijk over. Desperados was een ander verhaal. Omdat Electro en Desperados samen echt niet gingen, bleef Desperados voornamelijk in zijn Poké Ball. De Pokémon leek zich dat echter of niet te beseffen of hij vond het allemaal geen probleem. Gavin dacht eerder het eerste, want op het eerste zicht leek het hem een niet al te snuggere Pokémon. Soms leek het net alsof het Desperados allemaal niks kon schelen als hij maar op onderzoek uit mocht gaan. Want veel van zijn omgeving onderzoeken dat deed hij wel graag. ‘Ik ben achttien jaar geworden een paar maanden geleden,’ zei hij tegen haar. Het besef dat dat al meer dan twee maanden geleden was deed hem even met zijn ogen knipperen. De tijd ging echt zo gauw voorbij. Hij was immers pas op reis vertrokken toen hij nog net geen achttien was. Vivienne was echter de enige die van zijn verjaardag had geweten. Voor de rest had hij het niet echt aan iemand willen vertellen. Misschien had hij het Azalea moeten zeggen, maar hij had er geen aandrang voor gevoeld. Hij trok een ernstig gezicht toen Kate begon uit te leggen over haar Scolipede en grinnikte bij haar opmerking. ‘Néé,’ deed hij overdreven. ‘Dat had ik nu nog niet gemerkt.’ Het was de eerste keer sinds zijn reis dat hij niet overdreven deed op een erg sarcastische, botte manier. Dit was eerder alsof hij er zelf mee aan het lachen was en als hij eerlijk was dan was dat ook zo. Hij merkte dat hij sinds de reis veel opener was geworden naarmate hij andere mensen kende en had geen idee of dat ook wel zo zou blijven, maar voor nu vond hij het in elk geval een positieve vooruitgang. ‘Ik vind shiny’s wel mooi, maar voor mij hoeft dat allemaal niet zo,’ bekende hij. ‘Ik ben zelf geen opvallend persoon en loop dan ook niet graag rond met opvallende Pokémon. Ik ben blij met het team dat ik heb, hoewel het misschien niet iedereen zijn eerste keus zou zijn.’ Om niet te opvallend te zijn gaf hij enkel een kort knikje naar Desperados. Niet iedereen zou voor een Lombre gaan, wel dan?

Achttien. Dan waren ze even oud. "Ik ben ook achttien," reageerde Kate, wanneer was ze ook alweer jarig. "Ik ben.. over twee maanden jarig." Wauw, de tijd ging snel. In twee maanden zou ze alweer negentien zijn. Alweer een jaar na.. alles. Dat haar herinneringen nog steeds een zwart gat waren, een jaar na het ongeluk betekende waarschijnlijk dat het niet meer terug zou komen. Maar in dit jaar had ze ook veel mooie, nieuwe dingen gekregen. Ze was Ranger geworden, ze had haar twee pokémon gevangen, het waren leuke dagen. Haar verleden mocht wegblijven, ze had niet nog meer pijnlijke gedachten nodig. Gavin's overdreven reactie op haar informatieve info over Scolipede deed haar uit haar gedachten opschrikken. "Dan weet je het nu," reageerde Kate met een zo serieus mogelijk gezicht. Lang hield ze het niet vol en moest ze haar best doen niet te grijnzen, of lachen. Ze deed haar best..
"Ik denk ook niet dat het is aan te raden veel shiny's te hebben," reageerde Kate serieuzer. "Je bent makkelijk een doelwit voor dieven en het is niet alsof ze sterker zijn dan hun soortgenoten." Als je een shiny had moest je voorbereid zijn om die te verdedigen. Het was natuurlijk niet zo dat iedereen die ging proberen te stelen, maar als iemand van team Rocket kwam met een veel sterker team.. dan stond je waarschijnlijk de volgende dag bij de Rangers voor de deur. Al was het natuurlijk niet zo dat iemand opeens tien shiny's had, ze waren zeldzaam. "Maar goed," Kate dacht kort na over wat ze ging zeggen. "Vertel anders eens over je reizen. Spannende avonturen? Rare situaties? De ware al gevonden?" vervolgde ze grijnzend. Waarom niet even afstappen van het serieuze en doorgaan met complete onzin. Hopelijk kon Gavin tegen haar pesterige vragen.

‘Ik ga mijn best doen om het te onthouden,’ zei Gavin plotseling, doelend op haar verjaardag. Hij had niet direct het idee gekregen toen hij met zijn reis begon om ook maar zijn best te doen om iemands verjaardag te gaan onthouden die hij ontmoette, maar hij mocht Kate eerlijk gezegd wel en daarvoor wilde hij best zijn best doen om haar verjaardag te onthouden. Ze had echter alleen gezegd dat het over twee maanden was, maar niet wanneer precies over twee maanden en hij voelde zich niet direct geroepen om het aan haar te vragen. Het bracht hem sowieso al lichtelijk van zijn stuk dat hij had aangegeven dat hij zijn best ging doen om haar verjaardag überhaupt te onthouden. Hij schraapte zijn keel en concentreerde zich maar gewoon op het gesprek. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. Dat was inderdaad ook nog een reden waarom hij geen shiny’s wilde hebben. Hij was vechtlustig aangelegd, maar hij had geen zin in gedoe met dieven. Hij wilde bijna voorstellen dat ze hem mocht bellen als ze lastig gevallen zou worden door dieven, maar vond dat nog een vreemder voorstel dan dat hij haar verjaardag wilde onthouden en dus hield hij zijn mond maar. Wie weet wat ze dadelijk wel niet van hem zou denken. Hij grinnikte om haar vragen. ‘In rare situaties beland ik zowat elke dag, daar hoef ik echt niet veel voor te doen,’ zei hij. Hij kon het niet helpen dat hij zijn tanden bloot lachte om zijn eigen opmerking, maar voelde toch een rode kleur over zijn wangen schieten omdat het de zeldzame keren was dat hij emoties toonde op deze manier in de buurt van een ander. En dan was het ook nog wel in de buurt van een ander waar hij eerder bijna ruzie mee had gehad. Maar nee, nu hij haar beter leerde kennen, vond hij haar echt wel aardig. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik denk niet dat de ware voor mij bestaat,’ zei hij eerlijk tegen haar. ‘Ik kan me niet direct iemand voorstellen die mij leuk zou vinden.’ Zijn stem klonk sarcastisch en hij probeerde de negatieve gedachten aan zijn verleden te negeren. ‘Jij al wel dan?’ vroeg hij al op een even plagerige manier. ‘Of ook in rare situaties beland? Als Ranger zal je wel al wat meegemaakt hebben.’

"Voel je vrij om langs te komen," grijnsde Kate met haar blik op de lucht. Niet dat ze cadeaus verwachtte of zo, meer gezelschap. Gezelschap was prettig op je verjaardag. En Tara en Bella waren natuurlijk geweldige pokémon, maar er bestond ook nog zoiets als menselijk contact.. dat was ook.. fijn. Elke dag rare situaties, tja jammer genoeg wist Kate wat hij bedoelde. Of nou ja, elke dag? Dat ook weer niet, maar genoeg. Ze was er zeker van dat het niet aan haar lag.. bijna dan. Het was niet alsof zij de problemen opzocht. "Dat is negatief," merkte Kate op toen Gavin begon over zijn nooit bestaande ware liefde. "Ik weet zeker dat dat niet zo is." Want 'liefde' was niet zo bijzonder als de meeste dachten. Als je iemand maar vaak genoeg tegen kwam was het bijna zeker dat je uiteindelijk gevoelens zou krijgen. En was ook 'liefde op het eerste gezicht', maar daar geloofde ze niet in. Dat werd het meest beïnvloed door uiterlijk en dat was.. niet erg betrouwbaar. "Ik?" herhaalde Kate enigszins verbaasd. "Eh? Bedoel je liefde? Of..?" Nu ze uit haar gedachten was gerukt.. gelukkig ging Gavin snel verder. "Oh, allebei," Kate dacht kort na. Ze kon wel heel wat vertellen over het tweede, maar.. "Ik eh.. heb eens lunch naar een of andere professors zoon moeten brengen omdat die het was vergeten," vertelde ze nadenkend. Dat was een van haar raarste 'quests' geweest, als je het zo kon noemen. "En ik heb een keer een dognapper moeten vangen," ging ze grinnikend verder. Dat was dan wel een van haar serieuze missie's geweest, maar kom op. Als je er op terug dacht was het echt hilarisch. "Iemand had een shiny Lillipup gestolen, die heb ik terug gehaald," legde ze verder uit. Weer een bewijs dat shiny's niet de beste keus waren.
"Maar liefde?" Kate zuchtte en sloot haar ogen voor een moment. "Ik kan er niet veel over zeggen, ben ik bang." Wat wist zij over liefde? Behalve een poging pesterig te zijn? Niet veel. "Ik bedoel, meestal zijn jongens meer geïnteresseerd in kleinere, schattige vriendinnen dan iemand als ik," voegde ze er aan toe. Met haar 1.84 torende ze over heel wat mensen uit. Met haar intimiderende voorkomen was het lastig om een onschuldige indruk te maken. Niet dat ze dat wilde natuurlijk, maar daten was niet echt op haar gedachten. "Bovendien," murmelde ze met gesloten ogen. "Na wat ik heb doorstaan is een relatie het laatste wat ik nodig heb." Het idee dat op een dag een random persoon voor haar deur zou kunnen staan die verklaarde dat ze in een relatie waren was engste idee wat ze had gehad na haar geheugenverlies. Wie weet wat er in het verleden was gebeurd. Zij niet. Gelukkig had ze nog geen bewijs gezien van mogelijke ex'en, maar echt door haar fotoalbums kijken had ze ook niet gedaan. Kate opende haar ogen en keek kort naar haar Scolipede. Bella was al half in slaap gevallen, de warme omgeving werkte erg relaxend. Slapen, dat zou op het moment ook heel fijn zijn. Na de hele boodschappen zou ze haar bed in duiken, er waren vandaag toch geen opdrachten meer.

Gavin was lichtelijk opgelucht over het feit dat Kate er niet te veel achter zocht. Hij vond haar voorstel trouwens nog wel goed klinken. Dan had hij ook wat gezelschap. Wat aangenaam gezelschap, want hij kende natuurlijk nog niet veel mensen en het zou jammer zijn als hij op Kate’s verjaardag zijn dag geïsoleerd moest gaan besteden. Natuurlijk zou het dan jammer zijn als het niet door zou gaan omdat ze op Quest moest, maar voor nu hoefde hij zich daar nog geen zorgen om te maken. Hij zou zich dan ook pas over een maand of zo druk maken of hij cadeaus mee moest nemen of hoe hij het beste kon reageren als ze eenmaal bij elkaar waren. Hij werd er namelijk erg nerveus van als hij dacht aan het feit dat hij iemand een knuffel of een kust moest geven. Dat laatste had hij enkel nog maar bij zijn moeder gedaan of bij familieleden op verplichte feestjes. En natuurlijk was hij ook gekust geweest door Azalea, maar die telde hij liever niet mee omdat de kans dat ze elkaar weer terug zouden zien toch klein was omdat ze niks aan elkaar hadden achtergelaten. Geen nummer, helemaal niks. Dus zo leuk vond ze hem dan ook weer niet. Snel richtte Gavin zijn aandacht op Kate. ‘Ik hoor het al, ik wil nooit Ranger worden,’ zei Gavin en hij grinnikte even. Het geluid verliet wel zijn mond en zijn mondhoeken drukten zich voorzichtig omhoog, maar dat was het dan ook. Qua emoties uiten was hij nog steeds niet even goed zoals alle anderen. Toen ze over het onderwerp liefde doorging keek hij haar echter wel geïnteresseerd aan, want hij vond het eigenlijk wel interessant om te weten of ze misschien al dan niet een vriend had. Want hij ging eerlijk zijn… lelijk was ze niet. Absoluut niet zelfs. Dus hij ging er ook niet van uit dat ze geen vriend had. Nu ze het pas zei merkte Gavin dat hij net wat groter was dan haar. Hij haalde zijn schouders op. ‘Grote meisjes kunnen ook schattig zijn,’ vertrouwde hij haar toe, maar voelde vervolgens een blos over zijn wang trekken omdat hij dat gezegd had. Waarom had hij überhaupt geprobeerd om haar comfort te geven over dit onderwerp? Misschien omdat ze het op een manier had gezegd alsof ze om die reden nooit een vriend ging vinden. Jongens die haar zouden afwijzen om die reden waren echt dom in zijn ogen. Hij haalde kort zijn wenkbrauw op. Het klonk niet alsof ze iets leuks te vertellen had, maar was dat een reden om er niet over door te vragen? Hij had van zijn gesprek met Vivienne geleerd dat het juist erg kon helpen als je ergens mee zat en je had iemand om mee te praten. ‘Wil je er over praten?’ vroeg hij dan ook voorzichtig aan het meisje. ‘Praten kan soms… helpen.’ Hij slikte even moeilijk. ‘En je kunt me vertrouwen.’ Hij glimlachte voorzichtig naar haar.

"Ah, zo slecht is het ook weer niet," grijnsde Kate toen Gavin zei dat hij geen Ranger zou worden. "Het betaald niet slecht." Als je je werk een beetje goed deed had je zo een stabiel inkomen. Ze had zich nog geen zorgen moeten maken over openstaande schulden of te weinige geld op haar rekening. Maar ze ging natuurlijk nog wel voor die promotie, dat was waar je naast helpen naar toe streefde als Ranger.. vaak dan. Helpen was nog steeds het hoofddoel, maar ssshhh. Kate kon niet anders dan stiekem grijnzen toen ze zag dat Gavin zich wat ongemakkelijk begon te voelen over het onderwerp. Maar dat was vooral om haar eigen ongemak te verbergen. Wie werd niet ongemakkelijk van het onderwerp 'liefde'? Zelfs koppels waren meestal nog wat voorzichtig op dat gebied, behalve.. sommigen. "Er valt niet heel veel om over te praten," zuchtte Kate met haar blik op een punt in de verte gericht. Ze maakte er niet echt een geheim van was er was gebeurd, maar als er niks werd gevraagd zou ze ook niks vertellen. "Vorig jaar had ik een.. ongeluk," begon ze met uitleggen, veel kon ze zich immers niet herinneren. "Om een lang verhaal kort te maken, ik kreeg een klap op mn kop en nu herinner ik me niks meer van de tijd ervoor." Bella keek op bij het horen van haar trainers stem en maakte een zacht geluid om te vragen wat er was. Kate klopte zachtjes op de Scolipede haar kop en keek Gavin weer aan. "En aangezien het al bijna een jaar geleden is denk ik niet dat ze terug komen. Dus het zit me soms een beetje dwars," ging ze verder, wie zou niet ongerust zijn als je al je herinneringen verloor? Nu was ze er aan gewend, maar het begin.. vreselijk. "Maar nu heb ik Tara en Bella, en mijn werk," voegde ze er glimlachend aan toe. "Dus ik wil me richten op de toekomst." Ook al had ze haar familie niet meer, niet eens de herinneringen. Haar leven was vorig jaar begonnen en ze ging er het beste van maken!

Gavin had geen idee hoe het mogelijk was dat hij van die botte jongen die niks van anderen wilde weten was gegaan naar de jongen die juist openstond voor een gesprek en anderen wilde helpen. Het was nu niet bepaald dat hij iedereen wilde helpen en dat hij met iedereen een gesprek wilde hebben als dat hun hart zou luchten, maar hij kon het niet laten om te vragen wat er met Kate aan de hand was. Hij had op de één of andere manier het gevoel dat ze er misschien wel over wilde praten, maar had geen idee of hij wel de juiste persoon was om het tegen te vertellen. Hij was nog altijd niet goed in op een juiste manier omgaan met dramaverhalen, juist omdat hij die van zijn eigen voor zich probeerde te houden. Aan de andere kant was er iets in hem dat wel graag wilde weten wat er scheelde met Kate en daarom vroeg hij het dus ook. De jongen wachtte dan ook geduldig af tot ze het zou vertellen en fronste toen hij haar verhaalde hoorde. ‘Wauw,’ mompelde hij en dat woordje drukte wel ongeveer alles uit wat hij dacht. Hoe zou het zijn als hij zijn herinneringen zou vergeten? Als hij op een dag op zou staan, niks meer wist en door zou kunnen gaan met zijn leven? Hij wist zeker dat het hem een ander persoon zou maken. Het zou een luxe voor hem zijn, een luxe die hem waarschijnlijk niet gegund ging worden. Aan de andere kant moest hij ook wel angstaanjagend zijn omdat je geen idee had wat er voordien was gebeurd. Wie weet was je wel één of andere crimineel en wist je dat alsnog niet. Hij zag Kate niet bepaald voor een crimineel aan, maar hij sloot geen enkele mogelijkheid uit. Of wie weet had ze wel een vriendje gehad voor al dit. Die gedachte werd zo snel mogelijk weggestopt en Gavin richtte zijn blik weer op het blonde meisje. ‘Misschien is het aan de ene kant wel goed,’ begon hij voorzichtig. ‘Stel dat je bijvoorbeeld iets vervelends hebt meegemaakt dan weet je dat in ieder geval niet meer. Soms is het wel fijn als je met een schone lei kan beginnen.’ En ja, hij sprak uit ervaring. Oh, als Kate toch eens wist wat hem overkomen was en hoe lelijk hij er uit zag onder zijn kleren… Hij slikte en wreef nerveus met zijn hand door zijn haren. ‘Maar het is wel knap van je dat je er nu zo over denkt.’ Het verbaasde hem hoe makkelijk de complimenten over zijn lippen rolden vandaag en dan ook nog eens zonder enige moeite. En dan ook nog eens oprecht. Was hij echt aan het veranderen door deze reis? Dat moest haast wel. ‘En zo lang niemand bij je aan de deur is komen kloppen zal er wel niets speciaals gebeurd zijn, wel dan?’

Inderdaad wauw, zou zij ook zeggen als ze het verhaal van iemand anders hoorde. Gelukkig had Gavin er een wat uitgebreidere mening over. Kate knikte en haalde haar schouders op. "Misschien," mompelde ze als antwoord, misschien was het beter. Zeker kon ze natuurlijk niet zijn, maar er was ook niks wat ze kon doen. "Ik probeer het los te laten," zei Kate glimlachend, al was het geen vrolijke glimlach. "Het enige wat ik nog doe is naar Mt. Pyre gaan." De plek voor overleden pokémon.. Aangezien haar ouders waren gecremeerd was er niet echt een plek waar ze voor hun heen kon gaan, behalve de Desert dan, maar haar Garchomp was begraven in de bekende pokémon kerkhofberg. De naam van de berg moest genoeg zeggen toch? Al kon ze haar ex-partner niet meer herinneren, ze wist dat hij belangrijk was geweest. Genoeg om hem nog te bezoeken, zelfs na haar verloren herinneringen. "Ik hoop het, ik heb geen extra drama nodig," zuchtte Kate, ze stond niet bekend als dramaqueen en ze wilde er ook geen tegenkomen. En ook niet dat iemand uit haar vergeten verleden voor haar deur stond. Maar genoeg daarover. "Dus, wil je buiten deze twee meer pokémon vangen?" vroeg Kate grijnzend met haar blik op Gavin's pokémon. Aangezien ze haar verleden toch achter zich liet kon ze beter op een ander onderwerp over gaan.

Gavin haalde kort zijn schouders op toen hij het antwoord van Kate hoorde. Verder had hij er eerlijk gezegd ook niet veel op te zeggen. Nee, het was eerder dat hij niet wist wat hij met het onderwerp aan moest. Het bleek namelijk dat hij toch op een redelijk goede manier kon reageren als er iets gebeurd was met iemand. Hij dacht altijd dat hij daar nooit goed op kon reageren, dat hij beter weg kon lopen en die persoon alleen kon laten. Schijnbaar was dat niet altijd het geval, want het was heus niet dat Gavin met ieder verhaal evengoed overweg kon. Met die van Vivienne, Azalea en Kate nu toevallig wel. De jongen fronste met zijn wenkbrauwen toen hij Kate over de Mt. Pyre hoorde praten, maar was wel zo verstandig om er niks over te vragen. Met een gevoel van schaamte moest hij eerlijk toegeven dat hij die plaats niet bepaald gerespecteerd had omdat hij er had staan vechten met een roodharige die een grote mond had gehad. Ze had zijn Pokémon uitgescholden en hem uitgemaakt voor alles en nog wat en dat had Gavin enorm op zijn zenuwen gewerkt. Het feit dat hij had gevochten in een plaats waar eigenlijk overleden Pokémon aan het rusten waren maakte hem een tikkeltje misselijk en het feit dat Kate’s Pokémon daar scheen te liggen nog meer. Nooit ging hij aan de blondine vertellen op welke manier hij de rust had verstoord, want dan nam hij aan dat ze weg zou gaan en dat ze nooit meer een gesprek zouden hebben. En op de één of andere manier vond Gavin dat best wel een storend idee, want hij merkte dat hij toch best goed met haar kon praten. Het gesprek ging over naar een ander onderwerp en Gavin luisterde naar wat Kate te zeggen had. Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik ben van plan om een volledig geëvolueerd team van zes te hebben, ja,’ gaf hij toe. ‘Misschien niet op korte termijn, maar op langere termijn zal dat zeker wel moeten lukken. En jouw Pokémon geeft me een ideetje.’ Hij glimlachte. ‘Om de derde en vierde gym uit te dagen kun je het beste een ground type gebruiken en Flygon is eigenlijk wel een goed type Pokémon. Voor de rest heb ik nog een Lombre die ik zeker voordelig kan gebruiken tegen de vierde gym en een Electivire met fighting moves die dan weer handig is tegen de derde gym.’ Je kon wel merken aan hem dat hij zijn strategieën goed had uitgedacht.

"Dat is slim," knikte Kate toen Gavin vertelde over zijn plannen voor een compleet geëvolueerd team. Als trainer kon je het best veel verschillende, diverse pokémon hebben, en dan bedoelde ze niet alsof die gewoon moesten worden gebruikt als dingen. Maar meer.. als een uitgebreide familie, met veel verschillende leden. Zelf was Kate niet van plan pokémon te vangen, ze had al twee monsters en haar boomhuis was niet bijzonder groot. Bovendien hield ze niet van het idee pokémon uit hun omgeving weg te rukken en mee te nemen voor eigen egoïstische redenen. Maar als je een buitenbeentje vond, zoals Bella, dan was het fijn om ze een nieuwe plek te geven. Veel pokémon vonden het uiteindelijk toch fijn bij hun trainers, met een paar uitzonderingen. "Ga je een Flygon vangen?" Kate keek Gavin licht verbaasd aan. "Ik bedoel, ze zijn niet agressief zoals Bella, maar ze kunnen best pittig zijn. Vooral Trapinchen." Yup, Tara had heel wat meubels.. afgeknauwd, en meer. Ze was misschien wel jong geweest, maar toch, ze was geen mukkin' Purrloin. Nu deed ze het niet meer, het had niet veel nut als Flygon. "Maar het zijn sterke pokémon," voegde Kate er glimlachend aan toe. Als Flygonliefhebber ging ze niet slecht over de pokémons praten. "Zolang je ze aan kan kunnen ze je ver helpen," grijnsde de Ranger met haar gedachten bij haar Flygon. "Tara heeft me door die eerste drie gyms geholpen." Bella keek verontwaardigd op bij het horen van 'gyms' en 'Tara', het duidelijk niet helemaal mee eens. "Jij hebt je best ook gedaan," mompelde Kate zachtjes tegen de Scolipede terwijl ze het beest een aai over haar kop gaf. "Volgende keer ben je echt aan de beurt." Bella had een bepaalde trots en daar moest je niet mee spotten als je niet in het ziekenhuis wilde belanden met een ernstige vergiftiging. Scolipedegif stond immers bekend als dodelijk..

Op de één of andere onverklaarbare manier werden Gavin’s kaken rood toen Kate aangaf dat het een slim idee van hem was om een volledig team van zes te hebben. Ondanks dat hij al wel zelf had ondervonden en dat hij het ook wel logisch vond dat het een slim idee was, maakte het hem aan het blozen dat iemand anders hem complimenteerde. Hij was het niet gewend dat iemand anders dan zijn moeder complimenten naar hem maakte. En zijn moeder telde hij niet eens mee want zij maakte complimenten die ze niet meende. Ze probeerde hem op te vrolijken door de domste complimenten te maken die niet eens linkten aan de waarheid, maar het was duidelijk dat ze haar best deed voor hem en dus had Gavin zich ook niet geroepen gevoeld om dat te dwarsbomen. De zwartharige jongen keek op toen Kate over Flygon’s begon en merkte dat hij zijn schouders weer een beetje liet ontspannen. Hopelijk dacht ze nu niks raars over hem omdat hij random begon te blozen in haar bijzijn. Hij zou het namelijk nogal jammer vinden als ze een ander beeld van hem zou krijgen dan dat hij over wilde brengen enkel omdat hij zijn stomme emoties niet in bedwang kon houden. Hij fronste verbaasd toen hij hoorde dat ze de eerste drie gyms enkel met haar Flygon had gedaan. ‘En dan ben ik trots omdat ik de eerste enkel afgehandeld heb met een electric type,’ zei hij. En hij wilde het niet echt, maar zijn mondhoeken drukten zich per ongeluk omhoog. Een zeer zeldzaam geval bij hem. En dan nog een voor velen onbekend weetje: hij kreeg kuiltjes in zijn wangen als hij lachte. Omdat hij nauwelijks lachte of nauwelijks met zijn mondhoeken bewoog was dat niet echt zichtbaar, maar dankzij het feit dat hij nu wel werkelijk met zijn eigen opmerking aan het lachen was werden de kuiltjes toch zichtbaar. De jongen had het natuurlijk zelf niet in de gaten en kuchte enkel om het feit dat hij zojuist hardop gelachen had te verbergen. ‘En ik denk niet dat ik niet bekwaam ben om met moeilijke Pokémon om te gaan. Ik schijn de moeilijke types aan te trekken.’ Hoewel hij zuchtte, gaf hij haar toch een plagerig knipoogje en schrok vervolgens weer van het feit dat hij zo losjes werd. Wat gebeurde er toch met hem? Hij was zelfs losser bij haar dan toen die keer bij Azalea. ‘Maar nee, ik denk wel dat ik er klaar voor zou zijn. Het zou wel een mooie derde teamgenoot zijn,’ zei hij al rood wordend.

Kate glimlachte bij het zien van Gavin's wat ongemakkelijke uitdrukking, hij was duidelijk geen sociaal persoon. Zij had het nooit zo moeilijk met contact leggen met andere, maar het was duidelijk dat niet iedereen zo was. Belladonna had besloten dat ze genoeg had rond gelegen en kwam langzaam overeind. De Scolipede duwde haar kop zachtjes tegen haar trainer als teken dat ze even wat zou rondlopen en liep weg. Kate keek de pokémon kort na en richtte haar aandacht weer op Gavin, ze vertrouwde de Scolipede wel. Bella was nu redelijk verantwoordelijk.. meestal. "Met alleen hem?" vroeg Kate licht verrast met een gebaar naar Electro. De eerste gym was niet zó moeilijk, maar toch uitdagend. Vooral met een typenadeel. "Tara was in het voordeel bij de eerste gym," mompelde Kate met haar gedachten bij haar gymgevechten. "En de tweede had twee pokémon, dus ik dacht dat ze het wel aankon." Tara had haar best gedaan in de eerste twee gymgevechten, toen was ze nog geen indrukwekkende draak geweest. Het was leuk geweest om Tara te zien opgroeien, maar Kate miste de tijd niet. Als Trapinch was de pokémon nogal.. bijtgraag geweest en Flygon was gewoon beter dan Vibrava. "Maar de derde gym was makkelijk voor haar, met haar immuniteiten en Fire Blast kon ze de twee Steeltypes best aan," sloot Kate haar opsomming van gyms af. Vooral de Magnezone was moeilijk geweest, het was een redelijk sterke pokémon. Maar uiteindelijk had Tara hem kunnen verslaan, met de nodige frustratie.

"Hé, ik zeg niks," grinnikte Kate toen Gavin zei dat hij de moeilijk types aantrok. Ze kende hem niet zo goed, maar van wat ze wel wist.. ze kon er niet veel tegen inbrengen. "Ik denk dat je een Flygon wel aankan," glimlachte ze. Gavin was geen slecht persoon en met genoeg zorg zou hij de zanddraken wel onder controle kunnen houden. "Als je me zou vertellen dat je een Scolipede wil vangen, dan.." Kate maakte een handbeweging die aangaf dat het een minder goed idee was. Gavin en een Scolipede.. misschien zou het werken, maar als het een pokémon als Bella was zouden hun karakters erg veel botsten. Want eerlijk gezegd.. ze leken wel op elkaar, beide hadden ze een temperament en als je dat combineerden was de uitkomst niet altijd positief.

Gavin kon het niet laten dat hij zich trots voelde. Het was dankzij Kate’s verbaasde reactie dat hij die bekende trots weer voelde opborrelen in zijn borst. De trots was zelfs nog meer aanwezig dan toen hij zijn badge net had gewonnen omdat het een vreugde was die hij samen met Electro had gedeeld, maar het feit dat een ander zijn gedane moeite opmerkte was toch wel een overwinning voor hem op zich. Dat het dan ook nog eens met een persoon was waar hij eerst niet zo veel mee had was nog een overwinning op zich, maar Gavin wist dat hij dat niet met elkaar kon vergelijken omdat hij nu ook helemaal anders tegen haar reageerde. Als hij Kate moest vergelijken met Azalea dan was het veel makkelijker om met Kate te praten juist omdat haar reacties nog redelijk voorspelbaar waren en omdat ze niet constant in een rare situatie terechtkwamen. Azalea maakte het zelf er gewoon naar, bij Kate gebeurde het per ongeluk. Maar tot nu toe was er nog niet echt iets gebeurd en dat kon hij wel appreciëren. Geen rare kussen out of nowhere of zo. ‘Alleen met hem,’ bevestigde Gavin nadat Kate haar verhaal had gedaan over haar Flygon. ‘En ik weet niet zeker of ik mijn Flygon Fire Blast zou aanleren, want eigenlijk zie ik een gloednieuwe fire type voor in het team ook nog wel zitten.’ Hij was nu echt wel te veel op de zaken vooruit aan het lopen. Hij had Trapinch namelijk nog niet eens, maar het was goed om een beetje een toekomst voor ogen te hebben, right? Het voelde buitengewoon goed aan dat Kate hem als een waardige trainer inschatte voor een Flygon en hij gaf haar een dankbaar knikje, maar grinnikte toen hij haar opmerking over de Scolipede hoorde. ‘Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om zo’n teamgenoot te nemen,’ zei hij en grinnikte even. Meteen daarna wist hij hoe het moest overkomen en werd hij rood. ‘Niet dat ik bedoel dat het slechte of onhandelbare Pokémon zijn,’ zei hij vlug. Man, waarom werd hij toch zo snel rood en verontschuldigde hij zich toch zo snel? Deze reis begon hem écht te veranderen. ‘Ik denk alleen dat het geen ideale combinatie met mij zou zijn.’ Hij glimlachte ongemakkelijk. Hij ging met een hand door zijn haar heen en had niet direct een idee waar ze nog over konden beginnen. Dat was echter niet meer nodig, want uit het niets kwam er plotseling een golf hete stoom over zowel Gavin als Kate heen en Gavin siste omdat hij het voelde branden tot en met. Meteen draaide hij zijn hoofd om om te zien wat het was, maar vroeg eerst aan Kate: ‘Gaat het?!’

"Het is handig voor Icetypes," mompelde Kate toen Gavin zei dat hij zijn Flygon waarschijnlijk geen Fire Blast zou leren. Met een nadeel van zeker 4x was het niet slim om een van de zanddraken tegen een ijzige pokémon te gebruiken. Liever een Firetype, maar die had ze nu niet. En ze ging er ook geen vangen. Maar een trainer als Gavin zou altijd pokémon proberen te gebruiken die in het voordeel waren. Zij had alleen haar twee pokémon, simpel omdat ze nog geen team van zes wilde. En Bella was nog ongeschikter om Icetypes te bevechten. De twee monsters van twee meter en twee en een halve waren voor nu genoeg. "Eh, het zijn inderdaad geen slechte pokémon," reageerde Kate geamuseerd toen Gavin zichzelf probeerde te herstellen van zijn opmerking, ze dacht niet dat hij het slecht bedoelde. "Maar Bella kan best onhandelbaar zijn." Scolipede's.. het waren gewoon pittige pokémon, al kon Tara haar teamgenoot makkelijk onder controle houden. En Bella luisterde meestal best goed, meestal.. Opeens kwam er, uit het niks leek het, hete stoom over hun heen. Verrast probeerde Kate zich af te schermen met haar armen om te voorkomen dat het in haar gezicht kwam. "Het gaat," reageerde ze terwijl ze de bron van de hete stoom probeerde te ontdekken. Oké, het zouden misschien lichte brandwonden geven, maar ze overleefde het wel.

Vlak voordat ze geraakt werden door de stoom had Gavin zich nog gelukkig geprezen omwille van het feit dat Kate niet geïrriteerd was geweest door zijn opmerking. Nu prees hij zichzelf allesbehalve gelukkig. De hete stoom trok zonder genade door zijn kleren heen en spoelde recht in zijn littekens. Er waren diepe littekens bij die altijd gevoelig zouden blijven en het deed dus extra pijn toen de littekens geraakt werden. Gavin’s eerste reactie was om zijn kleren uit te gooien en direct te kijken naar de schade, maar hij wist dat als hij dat deed dat hij een verklaring nodig had tegenover Kate. Dankzij heel het rumoer en dankzij het feit dat zijn mouwen nat waren, waren ze naar beneden geschoven en was zijn polslitteken zichtbaar. Gavin controleerde gauw of Kate het niet gezien had terwijl hij zijn mouwen weer naar boven trok. Het leek erop dat ze het niet gezien had, maar zeker doen deed hij het niet. Zijn handen waren vol geraakt door het stoom en Gavin voelde al dat het begon te branden. Het moesten minstens eerstegraadsbrandwonden zijn en als hij pech had konden er al blaasjes gaan vormen. Als hij nog eens pech had konden er ook blaasjes op zijn littekens gaan vormen. En als dat het geval was moest hij vandaag nog naar het ziekenhuis. Maar hoe kon hij dat zo subtiel mogelijk vermelden zonder dat Kate direct beledigd zou raken? Nee. Dit moest hij maar uitzitten. Hij ving nog liever drie keer dezelfde stoom op als daarnet dan dat hij Kate ook maar iets over zijn verleden ging vertellen. Dan zou ze verafschuwd van hem raken en dat wilde hij niet. Nadat hij geconcludeerd had dat Kate vrij in orde was, draaide hij zich kwaad om naar het stoombad. Wat bleek? Een of andere smartass had zijn fire type een aanval op het stoombad uit laten voeren en het was te hard geweest waardoor het water op hun terechtgekomen was. ‘Sorry!’ riep de kerel nog. Gavin wilde er al op een kwade manier naar toegaan, maar iets hield hem tegen. Wat zou Kate wel niet van hem denken? Waarom stond hij bij zoiets stil? Normaal gezien deed hij dit soort dingen toch altijd? Toch twijfelde hij en hij draaide zijn hoofd onzeker naar Kate. ‘Weet je zeker dat je in orde bent?’ Zijn stem klonk, ongeloofwaardig genoeg, vrij bezorgd. ‘Anders ga ik die kerel even een lesje leren.’ Zijn stem klonk vrij geïrriteerd. ‘Wie laat er zijn Pokémon dan ook een fire attack uitvoeren op een stoombad? Waar gaat het toch heen,’ zei hij hoofdschuddend, maar de irritatie was duidelijk en Gavin liet een zacht sissend geluid ontsnappen toen hij zijn kleren langs zijn gevoelige littekens voelde schuren. Op zijn handen kwamen al een stuk of drie kleine blaasjes en hij voelde zich een beetje misselijk. ‘Ik kan Desperados gebruiken om ons af te koelen,’ stelde hij voor, denkend aan zijn Pokémon. Meteen dacht hij dat dit wel het stomste idee ooit was. Zijn littekens zouden enkel meer geïrriteerd raken, maar nu kon hij zijn voorstel al niet meer terugdraaien.