♡ Buddies .

Veel Quests waren al van het bord getrokken, tot haar spijt. Maar, er was er nog één over die een Ranger van haar niveau aan mocht nemen. Ze moest een fighting Pokémon naar een meisje brengen, waarmee ze zou kunnen vechten. Hierbij was het aan haar, de ranger, om ervoor te zorgen dat het meisje niet gewond zou raken. Wat dus betekende dat ze geen Machamp moest brengen. Of een Mankey, want ook die leken nog wel eens door te draaien en ze wilde niet straks in het ziekenhuis zitten om haar eigen schuld. Een zuchtje klonk, maar al gauw schudde de roodharige haar hoofd even, lichtjes glimlachend. Het was oké. Ze zou dit wel kunnen, ze moest alleen heel goed gaan bedenken welke Pokémon ze aan het meisje zou gaan geven. Gelukkig kon Thancred haar helpen met het vinden van een geschikte Pokémon vanuit de lucht.
Eenmaal aangekomen op de route bij Lavaridge Town, wendde ze zich dan ook naar haar Pidgey. “Ik wil dat je op zoek gaat naar een Tyrogue,” vertelde ze de Pokémon. Op de weg hierheen had ze dat besloten: het was een ongeëvolueerde, vrij kalme Pokémon. Het was de pre-evolutie van Hitmonlee, Hitmonchan en Hitmontop. Een Pokémon die zijn leven leek te wijden aan het trainen, wat dus een goede was: veel trainers trainden samen met hun Tyrogue, iets wat het meisje ook zou kunnen gaan doen… Als ze er tenminste één vinden konden.

Het duurde gelukkig niet heel erg lang voor de Pidgey een kreetje liet horen. Het meisje glimlachte en haastte zich naar de plek waar de Pidgey zich bevond, om inderdaad een Tyrogue te spotten. Helemaal goed! Ze hield haar hand voor zich. Dit had ze geoefend, dus dit moest goed gaan! “Capture, on!” riep ze. De Tyrogue keek geschrokken om, maar toen was de tol al geschoten. Het schoot richting de Tyrogue, terwijl een witte energie uit haar capture styler leek te komen. Toen de tol bij de Tyrogue was, bewoog het meisje haar armen fanatiek heen en weer, tot er een witte cirkel omde Pokémon heen was, welke uiteindelijk dichterbij kwam. Het duurde even, maar uiteindelijk had ze de Pokémon dan toch gecaptured. “Capture complete,” glimlachte ze. Yes, haar allereerste capture! Gelukkig ging dat makkelijker dan ze verwacht had, maar dat moest ook wel… Als het capturen te lang zou duren, was hulp immers al te laat in sommige gevallen. Dat moest snel gaan en goed te doen zijn. Zelfs voor iemand zo onhandig als de roodharige.
Met kalme passen liep ze op de Tyrogue af en zakte ze voor het beestje door haar hurken. “Hey,” sprak ze tegen het beestje. “Ik ken iemand die met jou eventjes wil trainen, is dat goed?” De Tyrogue leek er niet veel van te begrijpen, maar hij leek haar vriendelijk. Nog redelijk jong en absoluut niet van een hoog level, dus zou hij geen gevaar moeten vormen voor het meisje. Vandaar dat ze maar besloot niet verder op zoek te gaan en het bij deze Pokémon te houden. Mocht het niet goed gaan, kon ze altijd nog op zoek.
Maar goed, nu zou ze zich naar het huis van het meisje moeten gaan werken. Het werd tijd dat het meisje eens kon gaan trainen, dat was immers haar wens geweest.

Het duurde niet al te lang voor Alyssa voor het adres stond dat ze gekregen had en met een lichte glimlach drukte ze op de deurbel, welke overging. Al snel stond er een oudere man voor haar neus, naar wie ze even glimlachte. “Ik ben hier namens de Rangers,” sprak ze, het briefje voor zich houdend waar de vraag om hulp op stond. De man begon te lachen en knikte even. ‘Welkom, welkom! Ze is al bezig in de achtertuin en zal blij zijn met je hulp,’ sprak de man, waarna hij aan de kant stapte, zodat Alyssa langs hem kon stappen.
Zonder al te veel te staren stapte ze door de woonkamer, de achtertuin in. Hier hoorde ze al snel de kreunen van het meisje, terwijl ze tegen haar Heavy Bag schopte. Ze zag er echt uit als iemand die van vechten hield, haar kledingsstijl was absoluut niet modieus en haar haren waren zo kort afgeknipt dat het de roodharige pijn aan haar hart deed, maar ze wist dat ze hier niet over kon oordelen. Ze was hier niet om mode-politie te spelen.

“Hey,” groette ze de blondine, welke stopte met trappen en de roodharige met opgeheven wenkbrauwen aankeek. ‘Kan ik je helpen?’ werd haar gevraagd, waarop Alyssa opnieuw even glimlachte. “Ik heb een trainingsmaatje voor je meegenomen,” sprak ze, waarna ze aan de kant stapte. De Tyrogue stapte naar voren, overduidelijk geïnteresseerd in degene die zo had gevochten. Immers was dat wat een Tyrogue ook wilde: sterker worden!
Niet alleen de Tyrogue leek enthousiast, ook het meisje kreeg grote ogen. ‘Is dat oké?’ vroeg ze aan de man, waarschijnlijk haar vader, welke knikte. ‘Ik heb deze vriendelijke ranger verzocht je een trainingsmaatje te geven die jou bij kan houden, dus ga je gang,’ sprak hij op een kalme toon. Het meisje knikte en al snel begon ze de pokémon uit te leggen wat het plan was. Het duurde niet lang voor ze een trap uitdeelde richting de Tyrogue, welke de trap ontweek en vervolgens hetzelfde bij haar deed. Het leek erop dat Alyssa de juiste Pokémon had uitgekozen, aangezien alles goed leek te gaan. Toen de Tyrogue het meisje een keer raakte, beet ze echter kort op haar lip. “Alles oké?” vroeg ze aan het meisje, maar deze knikte. De Tyrogue was niet heel sterk, dus veel was er niet aan de hand en het tweetal ging al snel door met spelen. Even ging de roodharige met haar hand door haar haren, benieuwd of er nog wat gebeuren zou, of dat ze over een korte tijd er weer vandoor kon met de Tyrogue. Immers zou het jonge meisje toch geen eindeloze energie hebben? Even besloot ze een blik te werpen op de vader, maar deze zag er niet ontevreden uit... Nou, maar even afwachten dan.

Schijnbaar wilde het meisje een gevecht. Alyssa hief haar wenkbrauwen, wendde haar blik voor een moment omhoog, waar de Pidgey zoals altijd ergens te vinden zou moeten zijn. Ze zag hem zo snel niet, maar ze wist dat één keer fluiten genoeg zou zijn om de Pokémon aan haar zijde te krijgen. Op school hadden ze les gehad over types en daarbij had ze geleerd dat een Pidgey het voordeel had over een Tyrogue, omdat een Pidgey deels het flying-type had en daarbij dus ook flying-type aanvallen kende. De Pokémon had daarmee een duidelijk type-voordeel, omdat deze aanvallen super effectief waren over een Tyrogue, een fighting-type. Maar goed. Dat betekende niet automatisch dat je zou winnen. Ze had de Pidgey nog nooit in een echt gevecht gebruikt, maar hetzelfde gold voor het meisje met de Tyrogue. Dus…
“Natuurlijk,” antwoordde de roodharige. De vader leek enthousiast: zijn dochter zou haar eerste Pokémon gevecht hebben! Ondertussen voelde Alyssa ook een vuurtje in haar ontwaken. Inderdaad. Een eerste Pokémon Gevecht. Daarom zette ze haar vingers aan haar lippen en liet ze een luide fluit horen. Al gauw zat de Pidgey op haar schouder, klaar om haar te assisteren in het komende gevecht.
“Succes,” sprak ze tegen het meisje, voor ze afstand begon te nemen door van het meisje weg te lopen, genoeg ruimte creërend voor het komende gevecht.

“Laten we maar beginnen,” sprak Alyssa. De vader leek de Judge te willen spelen en begon te praten. ‘Degene die als eerst de Pokémon van de ander weet uit te schakelen, wint het gevecht,’ legde hij uit. Alyssa zou bijna een sarcastische opmerking gooien, maar besloot dit heel wijselijk voor zich te houden. In plaats daarvan glimlachte ze naar het meisje. “Aan jou de eer,” riep ze over het veld. De blondine knikte even, kijkende naar de Tyrogue die er klaar voor stond. Hij leek enthousiast om te kunnen vechten, zelfs al was het niet eens zijn trainer. Ach… Ze kon zijn enthousiasme wel waarderen.
‘Tackle!’ werd er geroepen. De Tyrogue schoot naar voren. Sneller dan Alyssa verwacht had, maar de Pidgey was vanzelfsprekend een stuk sneller, gezien hij zich niet tot de grond hoefde te beperken. Ook had hij de beschikking over meer aanvallen, als Alyssa het zich goed herinnerde. “Blijf,” sprak ze kalm naar de Pidgey. De Pidgey leek het niet te begrijpen, leek wat verward over het commando van Alyssa. “Gust,” sprak ze, vlak voor de Tyrogue bij de Pidgey was aangekomen. Maar, deze had besloten het heft in eigen handen te nemen en net op het laatste moment te proberen te ontwijken, waardoor hij geraakt werd door de aanval.
Alyssa klemde haar kaken even op elkaar. “Gaat het?” vroeg ze aan de Pokémon, welke zich uitschudde en weer van de grond af kwam. “Vertrouw me,” vroeg ze van de kleine vogel. “Alsjeblieft.” Ze zag de twijfel in zijn ogen, maar misschien had hij geleerd van zijn zojuist gemaakte fout. Gelukkig was het niet al te ernstig en leek de Pidgey nog meer dan voldoende energie te hebben om verder te vechten.
“Twister,” besloot ze haar Pokémon te bevelen. De Pidgey begon met haar vleugels te slaan en creëerde al zeer snel een Twister, welke op de Tyrogue af schoot. ‘Ontwijk het, Tyrogue!’ werd er geroepen, maar de snelheid was onderschat. De Tyrogue werd geraakt door de aanval en vloog op de grond. “Quick Attack,” sprak Alyssa er vlak achteraan. Ze had Aiden zien vechten, had geleerd van haar neef. Wacht af, wees snel. Dat leek te werken. Heb geduld tot het einde, waarna je je tegenstander de grond in kon werken. Dat was precies wat ze wilde, dat is hoe ze wilde worden. Zelfverzekerd, getalenteerd. Ze wilde een Pokémon meester worden en dit gevecht zou haar eerste stap daarheen zijn.
De Quick Attack raakte de Tyrogue en de Pokémon kwam met enige moeite weer overeind, terwijl het meisje een ongemakkelijke grijns op haar gezicht had staan. ‘Dit… is dus een Pokémon Gevecht?’ vroeg ze, maar al snel lachte ze eventjes. ‘Tackle, Tyrogue! Volle kracht!’ werd er geroepen. “Quick Attack. Volle kracht,” besloot Alyssa haar Pokémon te commanderen. De twee Pokémon schoten op elkaar af, de Pidgey met een enorme snelheid. “Nu, aan de kant en Gust!” riep het meisje uit. Vlak voor ze elkaar zouden raken, schoot de Pidgey omhoog en draaide hij zich om, om met zijn vleugels te slaan. De Tyrogue werd vol in zijn rug geraakt door de Gust aanval en vloog voorover op de grond. Een critical hit, dat kon niet anders! “Goed zo, Thancred,” complimenteerde Alyssa haar Pokémon. Hij had haar vertrouwd, had het bijna verwacht. En daardoor was de actie geslaagd. Ze wist dat hij snel was, een vogel zijnde, dus daar moesten ze gebruik van maken. Als het immers op brute kracht aankwam, maakte een Pidgey vrij weinig. Maar, qua wendbaarheid…
‘Fake Out!’ werd er door de tegenstander geroepen en de Tyrogue schoot opnieuw op de Pidgey af, al was duidelijk te zien dat hij er meer moeite mee had. “Quick Attack,” besloot Alyssa te zeggen. Het meisje glimlachte en opnieuw schoot het tweetal op elkaar af. De Tyrogue klapte met zijn handen en creëerde hierdoor een blast die de Pidgey weg schoot, maar deze wist zich binnen no-time te herstellen. “Nu, Gust!” De Pokémon vloog nu recht voor de Tyrogue en begon met zijn vleugels te klappen, een grote Gust creërend en hiermee de tegenstander over het veld slaand. De Pokémon rolde meerdere malen rond zijn eigen as, enkele meters over de grond. Hij leek echter nog niet klaar en deed moeite terug overeind te komen, waardoor Alyssa fronste. “Nogmaals, Twister.” De Pidgey begon met zijn vleugels te slaan en creëerde een Twister, welke met volle kracht op de Tyrogue af schoot. De Twister gooide de Tyrogue een meter door de lucht, voor deze met een harde klap de grond weer raakte en hier stil bleef liggen.

Zouden ze hun eerste gevecht gewonnen hebben? Of zou de Tyrogue nog meer energie hebben en zouden ze meer in moeten zetten? De Pidgey was nu door een harde Tackle en door de Fake Out geraakt, maar leek nog energie te hebben.. Al wist Alyssa niet voor hoe lang.