Flynn's dagje in de zon [open]

"Meestal zit ik in Hoenn in plaats van woestijnen," antwoordde Kate met een blik op de man. "Maar ik heb wel vaker opdrachten." Vroeger was dat anders geweest, toen liep ze wel dagelijks door de woestijnen. Kon ze zich niet meer veel van herinneren, maar de Desert was nog steeds haar favoriete plek in Hoenn. Met Fortree als tweede keus, de bomen waren ook een prettige omgeving. "Waar kom jij vandaan?" besloot de Ranger te vragen, als ze toch een gesprek gingen hebben..

Tara gromde en brulde wat tegen de metalen vogel. Waarom kon dit beest niet gewoon meewerken? De Skarmory sloot zijn ogen en bleef gemakkelijk liggen. De Flygon dacht kort na, maar besloot dat het echt genoeg was. Met een Fire Blast vlak voor de vogel schrok ze de pokémon op. De Skarmory krijste en keek de draak boos aan. Tara brulde terug en keek boos terug. De ijzeren vogel slikte en leek te beseffen dat hij geen partij was voor de Flygon, vooral met de vuuraanvallen.

"Waarom ben je weggegaan?" vroeg Kate nonchalant aan de trainer. Kanto stond bekend als het nest van team Rocket, dus het zou haar niks verbazen als hij echt lid bleek te zijn. Want daarom was ze opgeroepen, toch? Maar ze wilde ook weer geen overhaaste conclusies maken, dat was ook gevaarlijk.

Oké, de vogel ging mee. Dreigend stapte Tara achter de ijzeren pokémon mee. Ze was niet van plan de Skarmory nu te laten gaan, hij was nodig om snel naar de stad te komen. De steen was niet zo ver weg, ze zouden zo wel een keer aankomen. Hopelijk was er niks gebeurd, want ze mocht hem niet, die trainer. Misschien was ze wel te argwanend of beschermend, maar ze vond het geen fijn idee haar trainer alleen achter te laten.

Het was niet veel bijzonders geweest. Kate keek de man kort aan en wierp toen een blik in de woestijn. Tara kon maar beter snel terug komen. De zandstorm leek minder te worden, maar ze zaten ook alweer een tijdje in de storm. En ergens had ze ook het idee dat haar gezelschap er niet veel voor voelde hier nog langer vast te zitten. Daarom was het ook een hele geruststelling toen de schim van haar trouwe Flygon verscheen.. samen met de Skarmory. "Daar is de lift," mompelde Kate vanachter haar sjaal. Hopelijk was Lumiose ook echt vlakbij.

Tara liep meteen op haar trainer af en wierp een schuin oog op de man die erbij stond. Kate klopte zachtjes op haar pokémons schouder en keek richting Flint. "Wil je de overgebleven afstand vliegen?" vroeg ze aan de man. Zelf had ze geen zin langer in de zandstorm te blijven. Bovendien hadden ze al een grote afstand afgelegd, dus haar missie was soort van geslaagd. Maar ze was niet iemand die andere in een zandstorm achterliet. Anders was ze al richting Hoenn gegaan.

Kate keek in de woestijn en probeerde de situatie in te schatten. "Als je je ogen en mond goed afschermt," mompelde ze. "Maar als je langer wil wachten kun je dat ook doen." De zandstorm ging langzaam aan hun voorbij, maar dat betekende niet dat het geen schade meer kon doen. Tara en de Skarmory zouden makkelijk door de storm kunnen komen, of hij er heel uit kwam lag compleet aan hem zelf. Kate zuchtte en richtte haar aandacht op haar Flygon. Net als Tara had ze weinig zin om hier nog langer te blijven. Zandstormen waren nooit echt heel aangenaam.

Kate knikte en klom op de rug van haar Flygon. Tara klapperde testend met haar vleugels en keek naar de Skarmory. De vogel leek niet erg blij om hier te zijn, maar was er ook niet tegen. Dat kwam waarschijnlijk omdat ze een heel stuk sterker was, maar shhh. De reden maakte niet uit, ze moesten bij Lumiose komen. Afwachtend keek de draak de ijzeren vogel aan, konden ze gaan?

"Yup," reageerde Kate terwijl ze beter ging zitten. Tara klapperde met haar vleugels en zette zich af. Rustig begon de draak door de storm te vliegen. Gelukkig was die een stuk minder dan eerst en was het redelijk genoeg om te vliegen. De Flygon had genoeg zicht, ze was dit soort weer gewend, en hield haar blik op de stad gericht. De hoge flats waren zelfs door het zand zichtbaar, misschien niet heel duidelijk, maar zichtbaar.