Flynn's dagje in de zon [open]

Waarom was ze hier? Een missie ver buiten haar Fortree en waar ze eigenlijk niks mee te maken wilde hebben. Omdat het in de Badlands lag. Ze was al tijden niet in een woestijnachtig gebied geweest omdat er nooit echt veel te doen was. Maar nu had ze de kans zich in het barre landschap te bevinden en eens te genieten van de zon in plaats van de stortbuien thuis. Want die werden ook niet minder. Dat betekende niet dat ze zich moest laten afleidden van de eigenlijke reden dat ze hier was. Er was een oproep geweest van de wachters van de Power Plant die zeiden dat ze een figuur hadden zien rondlopen en het niet vertrouwde. Ze hadden zelfs gezegd dat ze bijna zeker waren dat het iemand van team Rocket was. Team Rocket, ze was er nog niet echt mee in aanraking gekomen omdat ze niet zo actief waren in Hoenn, maar het was wel een serieuze dreiging. Het was niet zeker of de persoon ook echt van de organisatie was, dus dat mocht ze ook nog uitzoeken. Veel voelde ze er niet voor, maar dit was niet Lumiose en de macht die ze hier hadden was klein. Want wie wilde er een prachtig hete woestijn bezetten? Bovendien was de Power Plant dat wat Lumiose stroom gaf en was het technisch gezien al onder team Rocket's macht. Ach, het was niet haar probleem, zij moest alleen de persoon die rond het gebouw sloop wegjagen. Lumiose bevrijden was nog niet echt iets wat ze kon doen, geen van de Rangers trouwens, met wat ze nu hadden. Niet dat team Rocket dat moest weten, uiteindelijk zou het wel lukken.. hopelijk.
De zon brandde in haar rug en het voelde heerlijk. Kate liep samen met haar Flygon door het zand en genoot van de hitte. Normale mensen zouden er waarschijnlijk niet tegen kunnen, maar wie bijna zijn leven bij de Desert had gewoond was dit niks speciaals. Het had haar eindelijk een excuus gegeven om haar woestijnkleding aan te doen. Niet dat dat zo speciaal was, het was gewoon veel lichtere kleding dan haar normale Rangerpak. Anders kon de hitte haar uiteindelijk ook teveel worden. Hoewel hier geen constante zandstormen waren had Kate toch haar gogoggles op gezet, uit gewoonte. Door de kleding ging ze op in de omgeving en de bril hield ongewenst zand uit haar ogen. Al was alles nu wel rood. "Enig idee waar we heen moeten?" vroeg Kate aan haar pokémon. Tara schudde haar kop en liep verder. Ze bevonden zich bij het gebouw, maar de aanwijzingen van de medewerker waren wat.. vaag geweest. Dus nu liepen ze rond de gebouwen op zoek naar het team Rocket lid, als die dat echt was. De Flygon kon wel zoeken door trillingen in de aarde te lezen, maar het enige wat ze tot nu toe hadden gevonden waren wat Sandile, een groep Aron en een eenzame Helioptile. Niks speciaals dus, al was het wel de eerste keer dat ze een Helioptile had gezien, leuke pokémon. “Denk je dat hij hier nog is?” zuchtte Kate vanachter haar sjaal, die was ook tegen het zand. De Flygon bleef voor een moment staan en keek haar trainer aan met een blik die zei ‘wie weet’. Misschien bij een van de andere gebouwen dan. De Power Plant was vooral ondergronds en had een paar verschillende ingangen. Handig als je moest ontsnappen of iets in die richting, maar op het moment een vervelende zoektocht. Ze liepen verder door het zand, zwijgend. Het was niet alof deze missie een straf was of zo iets, maar het zou leuker zijn als er ook echt wat te doen was. En anders konden ze er nog een mooi dagje sightseeing van maken. Het zou vast leuk zijn om te ontdekken hoe de Badlands verschilden van de Desert. Er waren ook wat andere pokémon, zoals Aron, Hippopotas, zelfs Slugma. Oké de meeste hadden ze ook in Hoenn, maar niet in de Desert en bovendien.. ze raakte weer afgeleid. Kate bleef kort staan en ademde diep in en uit, voor hoever dat kon achter een sjaal. Geen afleidingen meer, ze was hier met een missie en die ging ze succesvol afsluiten ook!
Tara siste opeens een waarschuwing en liep langzamer. “Wat gevonden?” vroeg Kate hoopvol aan de pokémon. De Flygon knikte en tuurde in de verte. Het enige wat haar trainer zag was een paar rotsen, maar zij had ook Gogoggles op en zag minder. Ze moest de draak dus maar vertrouwen en daar heen gaan. In rustig tempo liep Kate richting stenen, ze had geen haast. Als daar iemand zat en die wilde vluchten had hij haar Flygon nog niet ontmoet. Geen mens kon goed vluchten in het zand zonder hulp, veel zorgen maakte ze zich niet. Hoe meer ze dichterbij kwam hoe duidelijker het werd, al was alles wel nog steeds rood. Op de steen leeg een vage, rode vlek te liggen. Waarschijnlijk een pokémon, maar wat het was kon Kate niet zien. Het kon een zonnende Helioptile zijn, maar ook iets heel anders. Waarschijnlijk dat tweede, want Tara keek argwanend naar de vlek. De Flygon humde wat naar haar trainer en gaf aan dat die eens wat meer vaart mocht maken. Kate wisselde een blik met de pokémon en versnelde haar pas.
Het was een.. Zubat? Kate keek naar de pokémon, dat moest wel toch? Ze kende haar pokémon en dit was duidelijk een Zubat. Maar wat deed die hier? De woestijn was geen plek voor grotbewoners als deze. Nieuwsgierig liep het meisje richting de rots onder begeleiding van haar Flygon. Als de Zubat hier was kon de trainer niet ver weg zijn. De pokémon waren blind en wie liet die alleen hier achter? “Het is hier privé gebied,” sprak Kate richting steen, er leek iemand achter te zitten. “Mag ik je vragen deze plek te verlaten.” Het was geen vraag, maar waarom niet beleefd over komen. Het laatste wat ze wilde was iemand die hier niks mee te maken had te beledigen.

Een man verscheen, zonder zijn Zubat, en legde uit dat hij geen beroerte had willen oplopen. Kate zuchtte, al was dat waarschijnlijk niet duidelijk vanachter haar sjaal, en wisselde een blik met haar Flygon. Wat deden mensen in de woestijn als ze bang waren beroertes op te lopen? Je ging toch niet onvoorbereid de Badlands in. Er zat zelfs 'bad' in de naam, je ging hier niet heen zonder de juiste bepakking. "Kan ik je dan terug naar Lumiose helpen?" vroeg Kate voorzichtig, ze was nog niet vergeten dat dit misschien een lid van team Rocket was. "Mensen voelen zich.. onveilig als hier iemand rond sluipt." En als hij echt een beroerte kreeg.. Tara kon hem wel dragen, de twee meter hoge draak was sterk genoeg om mensen rond te dragen.

"Kate," antwoordde Kate terwijl ze de hand losjes aannam. Tara's gespannen houding maakte haar ongemakkelijk, maar ze kon niet gaan vooroordelen omdat haar pokémon onrustig was. De Flygon was te argwanend, maar ze nam het niet kwalijk. Ze was niet vergeten dat ze in de buurt van Lumiose waren. "Wat doe je in de Badlands?" vroeg Kate terwijl ze zich omdraaide en kort keek hoe ze het snelst terug kwamen in de stad. Het was zeker een stukje lopen. Ze wist niet hoe lang, maar waarschijnlijk langer dan tien minuten. Kate wisselde een blik met haar Flygon, die knikte en begon de weg te wijzen. Hoewel ze gewend was aan woestijnen kende Kate het gebied niet en verdwalen was het laatste wat ze wilde doen. Gelukkig waren de gebouwen uit Lumiose redelijk duidelijk en was de kans dat ze de weg kwijt zouden raken klein.

"Nee," reageerde Kate op de vraag of ze bij de Power Plant werkte. "Ik ben Ranger." Natuurlijk kreeg ze als Ranger vage taken als deze, wat verwachte ze anders. Je zou denken dat de bewakers hier deze.. trainer konden wegjagen, maar nee. Zij werd gevraagd om er heen te gaan en een kijkje te nemen. Naja, ze had wel weer meer ervaring met woestijnen en zo, dus ergens was het wel logisch.

"Valt mee," reageerde Kate. Er waren wel een paar grotere dingen geweest, maar niet echt iets waar je diep onder de indruk mee kon zijn. "Het hoogtepunt van mijn carrière was toen ik lunch mocht brengen naar de zoon van een professor," vertelde ze grinnikend in een poging de sfeer wat lichter te maken. Tara was nog steeds te gespannen om haar ongemakkelijke gevoel weg te nemen. Ze wist nog steeds niet precies met wie ze te maken had en de Flygon hielp niet.

"Daar ben ik niet bij betrokken," antwoordde Kate op de vraag van de trainer. "Ik ben niet zo belangrijk." Ze had wel gehoord dat het onrustig was, maar het was nog niet zover dat ze er heen had moeten gaan. Voor nu zat ze vast aan haar 'normale' opdrachten. Niks speciaals dus. En ze was nog maar een Ranger in rang, en nog niet eens zo lang. Het was niet alsof de organisatie haar extreme opdrachten zou geven, daarvoor moest ze nog wat langer Ranger zijn.

Note: Ik ga er vanuit dat dit is voordat de Rangers in Mossdeep komen

"Lopen," grijnsde Kate als antwoord. Voor mensen die niet gewend waren aan dit soort klimaat zou het vast vreselijk zijn. "Eigenlijk wilde ik kijken naar een Skarmory," antwoordde ze eerlijker. "Vliegen is sneller." Ook al had ze een hekel aan vliegen.. het was haar voornaamst manier van reizen. "Dus als je er een ziet moet je het zeggen."