{ Valentino [Blind Date]

De roodharige deed echt haar best vriendelijk terug te doen, gewoon normaal te antwoorden en haar sarcasme eens achterwege te laten. Dit bleek echter nog enorm moeilijk te zijn. Gelukkig hadden ze nu het restaurant gevonden en konden ze gaan eten. Dan hadden ze ook meteen iets om over te praten. "Dat denk ik wel, anders hadden ze het niet voor ons gereserveerd" Ondertussen knikte ze naar de vos, die hun met een pissige uitdrukking voor ging. "Heb je nog andere hobby's?" Vroeg ze maar met een klein grijnsje.

Nog steeds wist de roodharige niet helemaal hoe ze op de ander moest reageren. Hij gaf haar het gevoel van pure onschuld en ze had het gevoel dat ze die zo kapot zou kunnen krijgen als ze haar normale harde zelf was. Dus had ze besloten fatsoenlijk en netjes te zijn, maar dit was nog vrij moeilijk zo bleek. Toen de deur open werd gehouden stapte ze rustig naar binnen en wachtte tot de ander weer naast haar stond, ze moesten even wachten op hun beurt bij de reserveringen, dus hadden ze de kans verder te praten. "Klinkt zeker goed. Reizen blijft toch wel een van de leukste dingen" Het was haar manier van leven, van de ene plek naar de ander. En toegegeven was de verandering in omgeving en cultuur een van de betere dingen die je meemaakte.

Blijkbaar genoot de ander van het reizen, wat ze zeker kon begrijpen. Nu was begrip niet een van de eerste termen waar je aan zou denken als je met Ragya sprak, maar hierover kon ze wel een tijdje meelullen. Bij de vraag dacht ze even na. "Dat zeker. Heel veel vreemde mensen, met nog vreemdere verhalen" In Johto waren die een van de redenen geweest om wat langer te blijven. "En de havensteden, die zijn het beste. Je ziet er pokémon waarvan je niet eens wist dat ze bestonden" Nog veel meer. Maar velen dingen zouden voor ander minder spannend zijn geweest dan ze voor haar waren, ze was immers nog jong geweest toen ze die had meegemaakt.

Ze luisterde naar de woorden van de ander en knikte even. Mensen ontmoeten viel nog te betwijfelen in haar ogen. Maar ze was dan ook niet de sociaalste. De jongen ging echter al verder. "Toen ik begon met mijn reis heb ik een jaarje in de havenstad gewoond en meegeholpen in mijn eigen regio, tot ik genoeg had voor een kaartje om de boot te nemen, daarna ben ik nog een tijd meegegaan op de boot zelf langs verschillende plekken." Verklaarde ze haar eigen ervaring met de havens. Daarbij had haar boot een vrij lange handelsroute genomen, ze was immers nooit doelbewust op reis gegaan. Ondertussen was het al hun beurt om hun plekje te claimen. Op welke naam zouden ze staan? "Gereserveerd met de Blind dates op de naam Airons" Ze combineerde beiden achternamen gewoon, omdat ze toch zo weinig scheelde en haar accent de toegevoegde letter aan iedere kant wel zou kunnen verbergen. Daar ging ze vanuit.

Ze knikte even bij zijn bevestiging en liep verder naar hun tafeltje toe. Ze hadden het gewoon gevonden, dat was toch iets om trots over te zijn? Hoe dan ook kwamen ze aan bij de tafel en werd de stoel voor uit gehouden. Vincent maakte er ook een buiging bij en ze grijnsde zachtjes. Ondanks dat dit een date moest zijn was die jongen gewoon zo vriendelijk. Op het meest zou ze hem nog schattig noemen dan wat anders. Toch nam ze de stoel maar aan en ging netjes zitten. Aldrei nam plaats naast haar en ging hier liggen, op een punt waar de vos nog alles in de gaten kon houden.

De roodharige liet haar hand wat afwezig over de kop van de Ninetales gaan, die nog altijd scherp stond. Het was dien wel duidelijk dat Ragya niks spannends ging doen, maar de vos riskeerde het er maar niet op. Bij de woorden van de ander en nog steeds die oh zo onschuldige kop moest ze lichtjes lachen. Echt, ze verdiende hierna een prijs voor goed gedrag, dit kostte haar meer moeite dan zou moeten. “Ik.. verassend genoeg ook” Besloot ze uiteindelijk, met een korte pauze in haar zin. En echt onaangenaam was het ook niet geweest, ze vertrouwde mensen die altijd vriendelijk en aardig leken gewoon niet. Dus het kostte haar wat moeite. Toch pakte ze zelf nu ook de kaart en begon wat door de opties te lezen.

De roodharige las wat vluchtig door de kaart heen, ze kende niet alle gerechten en laat staan alle dingen die erin zaten. Weer een nadeel van een andere taal beter kennen dan degene die je nu moest gebruiken. Maar hey, ze mocht niet klagen. Toen Vincent uiteindelijk deelde dat hij voor de lasagne zou gaan beet ze wat twijfelend op haar wang, waarna ze ook antwoord gaf. "Ik ga dan voor witlof salade" Besloot ze uiteindelijk terug. Ze was eenmaal een sucker voor bittere smaken. Hierna leunde ze wat naar achteren in haar stoel en keek Vincent vragen aan. "Hmm, favorite kleur?" Het zou je verbazen hoe goed je iemand kon leren kennen door zulke vragen te stellen, met een beetje geluk begreep haar date het idee.