Bad Intentions

Ze waren duidelijk aangekomen bij het cafeetje wat hij bedoelde en toen ze naar binnen stapten kwam een warme lucht hen tegemoet. Keira maakte haar sjaal los en rilde een keer kort, maar het laatste beetje kou was alweer verdwenen. Met een glimlach keek ze even rond, zoekend naar een plekje. Er was nog een vrij tafeltje bij het raam, waar je tevens niks door kon zien omdat het beslagen was. "Laten we daar gaan zitten," zei ze en hobbelde vrolijk naar het tafeltje bij het beslagen raam toe, om vervolgens haar lichtblauwe jas open te ritsen en deze over haar schouders te laten glijden terwijl ze haar sjaal over de leuning van de geclaimde stoel gooide.

Een vrouw kwam naar hun tafeltje toe toen ze waren gaan zitten en nam hun bestelling op. Ren bestelde een simpele cola, wat de vrouw ook meteen opschreef. "Thee graag," zei Keira met een kleine glimlach terwijl ze wat rechter op haar stoel ging zitten. De vrouw vroeg nog wat voor thee ze wilde, noemde een aantal smaken op die ze hadden. Uiteindelijk koos ze voor de appeltaart smaak, die had ze nog nooit genomen en het leek haar wel lekker. Nadat de vrouw dat had opgeschreven liep ze weg. Keira wendde haar blik naar het raam en ging er met haar vinger overheen, zodat er een kleine streep kwam te staan. Haar mond trok lichtjes omhoog en ze tekende nog wat meer streepjes, zodat het leek alsof er kleine sterretjes op het raam stonden.

Ze keek op van haar raamtekening toen Ren opeens begon met praten, blijkbaar had hij een of ander ideetje bedacht om nu te gaan doen. Haar volle aandacht was op hem gericht toen hij verder praatte. "Oké," zei ze met een vrolijke twinkeling in haar ogen, "jouw idee, dus jij begint." Ze ging wat achterovergeleund zitten en vouwde haar armen over elkaar heen, wachtend op de eerste vraag die hij zou gaan stellen zodat ze zelf ook wist welke richting ze een beetje op moest met haar vragen.

De eerste vraag die hij haar na een korte stilte stelde was wat haar favoriete kleur was. Oh, dat was een makkie. "Lichtblauw, en dan vooral de kleur die tegen wit aan zit." Oh dear, nu moest zij dus ook nog een vraag gaan bedenken. Ondertussen werden hun drankjes voor hun neus neergezet. Ze pakte de mok thee voorzichtig vast en blies er kort in, de warme stoom kwam er nog vanaf zetten. Dit was een mooi moment om wat tijd te rekken en na te denken over een vraag. "Favoriete pokémon type?" besloot ze te vragen.

Er kwam vrijwel meteen een antwoord op haar vraag, waaruit bleek dat dragon types zijn favoriete pokémon waren. Al redelijk snel kwam de volgende vraag naar voren en voorzichtig nam ze een slokje van haar thee. Wat was haar lievelingsmuziek. "Ehm.. Het verschilt best wel om eerlijk te zijn. Maar toch meer naar de popliedjes I guess.." Het was inderdaad wel even goed denken wat haar lievelingsmuziek was, maar oké. Volgende vraag was voor hem. "Favoriete soort eten?" vroeg ze met een kleine glimlach en zette haar mok kort weer op tafel.

Hij moest even denken voordat hij met een antwoord kwam, logisch, want er was heel veel verschillend eten op deze wereld. Spare-ribs waren dus zijn favoriet. Stiekem was dit wel grappig om te doen, zo kwam je dingen over anderen te weten die wel interessant waren. Daarna kwam de vraag wat haar favoriete seizoen was. "Winter," zei ze zonder twijfels en keek kort naar de zelfgemaakte sterretjes op het beslagen raam. "Als je de loterij zou winnen, wat zou je dan als eerste doen?" Keira nam ondertussen haar mok thee weer vast en nam er een klein slokje van, want het was natuurlijk nog wel heet.

Als antwoord op haar vraag kreeg ze dat hij eerst een huis wilde kopen waar hij zijn vaste woonplaats van kon maken. Logisch eigenlijk, zelf had ze ook geen plek om te verblijven en ze wist niet precies wat zijn situatie was, maar dat zou wel hetzelfde zijn. Natuurlijk had ze haar familie in Lumiose City wonen, maar het was een klein huisje en haar familie was nooit echt rijk geweest. Vervolgens stelde hij weer een vraag, dit keer of ze ooit geprobeerd had om iets te stelen. Ze voelde hoe haar wangen kort iets leken te gloeien, voor heel even verscheen er een kleine blos op haar gezicht. "Ja, één keertje bij een plaatselijke bakkerij in Lumiose City. Ik had geen geld voor een muffin en probeerde eentje te stelen, maar werd betrapt." Sinds die dag had ze nooit meer aan andermans spullen durven te zitten. "Als je je voornaam zou veranderen, waarnaar zou je het dna veranderen?" vroeg ze en warmte haar handen nog altijd aan de kop thee die ze vast had, maar die ze zo nu en dan eventjes op tafel neerzette.

Hij zei dat als hij zijn voornaam ooit zou veranderen, dat naar de naam Daniel zou zijn. Toen kwam hij met de vraag of ze ooit een crush op iemand had gehad, en hoe oud ze geweest was mocht het antwoord ja zijn. Voor eventjes viel ze stil, haar eerste echte crush zonder acteurs en zangers waar ze vroeger helemaal hoteldebotel op was geweest? "Ja," begon ze haar antwoord, "en ik was net zestien." Hierna dacht ze weer na, als hij deze kant op ging dan kon zij dat namelijk ook héél goed. "Wat is het vreemdste dat je aantrekkelijk vindt in een persoon?" vroeg ze toen met een kleine grijns en keek hem aan van over de rand van haar mok dampende thee, al leek het erop dat deze ondertussen langzaam af begon te koelen.