RAVEN STRIDER
‘Raven, Bonjour! Dit is professor Sycamore,’ klonk de bekende stem van de fransman aan de andere kant van de lijn. Verbaasd hief Raven zijn wenkbrauwen, hij had niet verwacht dat van alle mensen de profèssor van Kalos hem zou gaan bellen. Niet dat hij veel telefoontjes op een dag kreeg, eigenlijk nooit. Hoe kwam de man überhaupt aan zijn telefoonnummer?
”Wat is er professor?” vroeg hij kort, om meteen ter zake te komen. De Professor nam snel weer het woord en Raven kon een mengeling van enthousiasme en nervositeit door de telefoon horen echoën. Hij vroeg zich af wat er aan de hand zou zijn. ‘Ik hoop dat alles tot nu toe goed is verlopen tijdens je reis? Ik bel even om te vragen of je nog steeds die Lucario in je team hebt.’ Raven vernauwde zijn lege ogen.
”Ja, natuurlijk, antwoordde hij een beetje sceptisch. Waarom zou hij Luca in Arceusnaam ooit weg doen? En wat wilde de professor met zijn Pokémon? Hij hoorde een klein kuchje door zijn telefoon. ‘Excuses, maar ik moest het even zeker weten. In dat geval wil ik dat je zo snel mogelijk naar mijn lab komt. Het liefst vandaag nog, er is iets belangrijks dat ik met je moet bespreken. Gaat dat lukken?’ Verrast door het plotselinge voorstel van de professor, bleef Raven zwijgen, wat de man als een bevestiging leek te zien. ‘Formidable! Ik zie je dan.’ Hij had alweer opgehangen voordat hij zijn mond ook maar open had kunnen trekken om te weigeren. Verbijsterd trok hij de mobiel weer van zijn oor en stopte hij hem terug in zijn zak. Dat was… een raar telefoontje. Hij draaide zich om naar Luca, die het gesprek een beetje had kunnen volgen en zijn meester nu afwachtend aankeek.
”Dus, dat wordt weer een reisje naar Lumiose City,” mompelde Raven, met een blik die duidelijk maakte dat hij zich hier nou niet echt op verheugde. Niet dat hij veel keus had. Hij zou wel moeten als hij er achter wilde komen wat de professor van hem en zijn Lucario wilde.
Gelukkig dat Lumiose City voor hem niet helemaal aan de andere kant van Kalos was. Hij hoefde enkel een korte route door te steken door één van de wilde tuinen van Kalos. Nanook vond het allemaal maar prachtig. De jonge Pokémon was vast zenuwachtig voor zijn eerste trip naar de grote stad, en ondertussen rende hij van de ene heg naar de andere om de bloemen te bewonderen. Raven slofte er wat minder enthousiast achter aan, zijn handen in zijn zakken gestoken en zijn lege blik strak op de grond gericht. Hij had het niet zo op Lumiose City. Het was te groot. Te druk. En hij kon zich amper een weg vinden door de menigte van mensen en taxi’s, waardoor hij zich pas echt blind voelde. Luca merkte dat zijn meester er niet echt blij mee was, en bleef een beetje naast hem lopen, terwijl hij ondertussen met zijn rode ogen de bewegingen van de Riolu volgde. Die stopte met rennen toen ze uiteindelijk de grote poort naderde. Achter de muur klonken de stadsgeluiden van rijdende voertuigen, pratende mensen en muziek. Toen Raven door de tunnel liep nam hij geen tijd om de stad te bewonderen en zette hij meteen koers naar een bepaalde richting. Hij was al eens eerder naar het lab geweest, toen hij zijn pokédex en pokeballs was komen ophalen, en er was daarom geen eindeloze zoektocht nodig om het lab te vinden. Nanook was dicht naast hem gaan lopen, toch wel een beetje geïntimideerd door alle nieuwe indrukken, en Raven voelde hem zacht tegen zijn been aanstootten. Hij legde even kalmerend een hand op zijn kop en liep toen de trap op.
Binnen was het niet anders zoals hij zich kon herinneren. Al stond professor Sycamore hem dit keer al op te wachten. ‘Fijn dat je er bent!’ begroette hij de jongeman met zijn herkenbare zangerige accent. Raven knikte even en fronste afwachtend, benieuwd wat voor excuus de professor had om hem helemaal hier naar toe te slepen. ‘Heb je het nieuws gezien?’ vroeg de man zenuwachtig. Het… nieuws gezien? Hij maakte een grapje zeker. Raven staarde hem even droog aan met zijn glazige ogen, en wachtte totdat de man zelf de connectie zou maken. Die ademde snel in toen hij het zich weer leek te beseffen. ‘Ach ja, excuses. Gehoord misschien dan. Het is terrible, echt terrible.’ Raven bleef zwijgend staan en had absoluut geen idee waar de professor het over had. De man haalde even radeloos zijn handen door zijn piekerige haar. ‘Team Rocket heeft het lab overvallen en bijna alle Mega Stones weggehaald!’ vervolgde hij treurig op een toon alsof zich zojuist een wereldramp had afgespeeld. Niet dat Raven er echt veel wijzer uit werd. Team Rocket? Was dat één of andere slechte naam voor een dievenbende ofzo? Hij had er nog nooit van gehoord, niet in Sinnoh in ieder geval. De professor zag zijn vragende blik en kuchte weer even. ‘Team Rocket is een criminele organisatie uit Kanto. We staan voor een raadsel waarom ze nu hier in Kalos zijn, maar nu ze de Mega Stones in bezit hebben zijn ze zeer gevaarlijk. Ik wil je waarschuwen goed op je Pokémon te letten.’ Raven knikte, maar begreep nog steeds niet helemaal waarom hij hier was. Had de professor hem helemaal hier naartoe gehaald om hem dit nieuws te brengen. Kon dat niet gewoon via de telefoon? Tuurlijk was het nogal serieus dat het lab was overvallen, maar wat had hij daar aan.
”Het spijt me om dat allemaal te horen, maar waar heeft u mij voor nodig?” vroeg hij kortaf. De professor zweeg even en Raven hoorde de ernst in zijn stem toen hij uiteindelijk zijn mond weer opentrok. ‘Mega Stones vormen de sleutel tot Mega-evolutie. Dat en de Keystones. Met de stenen in handen, is Team Rocket in staat om een leger te creëren met evolutiepokémon die alle andere evoluties zal overtreffen.’ Raven probeerden het allemaal te bevatten. Hem was nog niet eens helemaal bekend wat mega-evolutie nou precies in hield, maar het was duidelijk een zeer ernstige zaak dat de slechte organisatie hier nu toegang tot had. De professor vervolgde zijn verhaal. ‘Jouw Lucario is sterk, dat had ik al gezien op het moment dat je mijn lab in kwam lopen en dat is de reden waarom ik je hiernaartoe gehaald heb. Net als een aantal andere Pokémon in Kalos, is ook Lucario in staat om te mega-evolueren.’ Dat bracht een verbaasde reactie van zowel Raven als Luca. Luca kon mega-evolueren? Er was dus nog een evolutie, Lucario was niet de laatste? Hij draaide zijn gezicht even verrast naar Luca, die er net zo min van leek te weten als hij. Sycamore knikte uitmoedig. ‘Oui. Sterker nog, de Pokémon Lucario is de eerste Pokémon die ooit mega-evolueerde, voor zover bekend is in de historie van Kalos. Het is voor ons ook nog een groot mysterie, maar wat we wel weten is dat niet alle Pokémon ertoe in staat zijn, en diegene die het wel kunnen moeten goed getraind zijn en over een zeer sterke band beschikken met hun trainer. Mega-evolutie is één van de krachtigste vorm van evolueren, en ook de enige evolutie die tijdelijk is en waarbij zowel Pokémon als trainer over een unieke steen moet beschikken. Voor Lucario is dat Lucarionite, een Mega-stone, en voor de trainer is dit een Key-stone, die gelinkt wordt aan de Mega-stone en op die manier mega-evolutie mogelijk maakt.’ De professor sloeg vastberaden een vuist in zijn hand. ‘We moeten terugvechten, en de slechte organisatie stoppen voordat ze meer Pokémon in handen krijgen voor verkeerde doeleinden. Ik, professor Sycamore, heb om die reden besloten Key-stones uit te delen. En jij Raven, jij bent net als een aantal andere trainers gekozen om één van de eerste stenen te ontvangen.’
Raven merkte dat hij nogal overweldigd was door dit alles. En verrast dat de professor hem had uitgekozen. Hij wist dat dit mede door zijn Lucario kwam. Luca was inderdaad sterk en ze waren al zo lang samen dat niks tussen hen in zou komen. Maar, mega-evolueren, wow. Nooit had hij zich ook maar durven voorstellen dat zoiets mogelijk was voor zijn Lucario. ‘Kijk eens aan, de Key stone. Ik heb hem al in een Key Ring verwerkt, zodat je hem gemakkelijk om je arm kunt doen. Je hebt nu alleen nog een Lucarionite nodig om je Pokémon te laten mega-evolueren. Ik raad je aan om hiervoor langs Geosenge Town te gaan, dit is het enige dorp waar je Lucarionite kan vinden. Je zult het snel genoeg merken.’ Voorzichtig pakte Raven de polsband van de professor over, en wreef hij even over het materiaal. Zijn vingers kwamen al snel bij het fijn bewerkte oppervlak van de steen. Hij schrok even toen hij er een vreemd soort kracht in voelde, een sterke aura die een zachte rilling liet ontstaan in zijn vingertoppen. Luca leek het ook te voelen en keek met nieuwsgierige ogen naar zijn meester, die de polsband over zijn hand trok en zich toen weer naar de professor draaide. Hij knikte even dankbaar en Sycamore glimlachte hem vriendelijk toe, ook al wist hij dat de jongen dit niet zou zien. ‘Onthoud dat Mega-evolutie veel energie kost. Je kunt maar één Pokémon tegelijkertijd mega-evolueren en zowel trainer als Pokémon zullen in het begin heel erg aan de evolutie moeten wennen. Ik heb er echter alle vertrouwen in dat jij en Luca dit zullen overwinnen en misschien dat je Riolu op een dag ook in staat zal zijn om te mega-evolueren.’ Raven snoof even lachend toen hij zijn hand weer naar de Riolu bracht die al die tijd diep onder de indruk zijn broek had vastgehouden. Hij wist niet of Nanook ooit ging evolueren, maar dan zou het inderdaad ook een Lucario zijn. Al was hij voor nu zelfs nog te jong om in gevechten in te zetten, laat staan dat hij voor hem ook maar evolutie overweegde. Raven bracht zijn hand weer naar de band om zijn pols die nog een beetje onwennig aanvoelde. De professor schraapte zachtjes zijn keel. ‘Het is belangrijk dat je de Key-stone altijd bij je draagt, en laat hem je zeker niet afpakken door Team Rocket. Die schurken zullen alles proberen om er zoveel mogelijk in handen te krijgen. Het zal me niets verbazen dat ze de enige willen zijn met mega-evolutie Pokémon, maar vandaar dat ik wil dat zoveel mogelijk sterke trainers zich ermee kunnen verdedigen. De bescherming van Kalos ligt nu voor een deel in jullie handen.’ Raven boog weer kort met zijn hoofd. Hij wist niet of die plotselinge verantwoordelijk wel zo goed aan hem bestemd was, maar hij zou in ieder geval zijn best doen om Luca de mega-evolutie onder controle te krijgen. Stiekem was hij er best enthousiast over, eenmaal hij een beetje over de overrompeling heen was. De professor legde even vriendschappelijk een hand op zijn schouder. ‘Veel succes gewenst,’ sprak hij hem bemoedigend toe, waarna hij zich omdraaide en Raven hem weer met haastige passen terug naar zijn kantoor hoorde stappen. Waarschijnlijk waren er nog een aantal trainers die hij zo snel mogelijk wilde benaderen. Hij vroeg zich af wie er straks nog meer in het bezit zou zijn van een Key stone. Raven liet nog één keer zijn vingers over de steen glijden, en wenkte toen zijn Lucario en Riolu mee te komen. Buiten liep hij meteen het pad op dat hen weer uit de stad zou leiden. Hij had een duidelijk doel voor ogen. Om te trainen, de 2e gym te halen en dan zo snel mogelijk naar Geosenge Town te gaan en een Lucarionite te vinden. Hij was zeer benieuwd naar de mega-evolutie van Luca en welke nieuwe mogelijkheden dit voor hen als team zou geven. Één ding was in ieder geval zeker. Er was geen enkele kans dat hij zijn Pokémon ook maar met een vinger door Team Rocket zou laten aanraken.
