Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: My own evolution {&Cat} ma apr 02, 2018 2:55 pm
Lubbock.... Hij had het zelf altijd maar een aparte naam gevonden, ook niet echt een leuke naam. In de achttien jaar dat hij er mee rondgelopen had was het dan ook wel vaker in hem opgekomen om deze te laten veranderen, maar hij had de stap nooit durven zetten om het ook daadwerkelijk te doen, tot hij een tijd geleden besloot om naar Hoenn te vertrekken. Het was een heel gedoe geweest om zijn naam te laten veranderen, voornamelijk omdat hij zich in een andere regio bevond dan zijn thuisregio. Maar nu, na een lange tijd wachten, was het officieel. Lubbock Nighte zou vanaf nu Leroy Nighte heten. Het voelde een beetje alsof hij geëvolueerd was naar een nieuwe versie van zichzelf, het voelde fijn.
Leroy stond voor de spiegel in zijn hotelkamer in Lumiose City, hij had besloten om weer tijdelijk terug te reizen naar Kalos. Hij haalde een hand door zijn haar, het begon nu langer te worden dan hij prettig vond. Straks kreeg hij weer het hele gedoe waarbij hij aangezien zou worden voor een meisje, zoals in het verleden zo nu en dan gebeurde. De lengte van zijn haar was nog niet zo heel erg, het feit dat hij het te lang niet geverfd had en er nu duidelijk uitgroei te zien was. Ik moet echt een keer naar de kapper... dacht hij terwijl hij naar zijn spiegelbeeld keek en nogmaals zijn rechterhand door zijn haren haalde. Yep, tijd om naar de kapper te gaan.. Leroy checkte of al zijn Pokémon in hun Pokéballs zaten, pakte zijn rugzak en jas, en liep de deur uit. Vlak nadat hij de deur van zijn hotelkamer sloot bedacht hij zich iets, en opende de deur weer. Eenmaal weer binnen zocht hij door zijn kleding naar die zwarte beanie waarvan hij wist dat die hier tussen zou moeten liggen. Toen hij de muts gevonden had, zette hij deze op en vertrok hij op weg naar de kapper.
Hij probeerde de grote grachten van de stad voor zover het kon te vermijden, ze deden hem denken aan een incident dat voelde alsof het een eeuwigheid geleden gebeurd was, iets wat hij liever niet had willen meemaken. Gelukkig hoefde hij niet echt bij die grachten in de buurt te komen om naar de dichtstbijzijnde kapperszaak te gaan, al was het wel een beetje via een omweg. Toen hij bij de kapperszaak aangekomen was, leek het redelijk rustig. Hij was dan ook snel aan de beurt. Hij liet zijn uitgroei bijverven en zijn haar wat korter knippen in de lengte. Nu zag zijn haar er weer een beetje fatsoenlijk uit, tenminste, dat vond hij er zelf van. Nadat hij betaald had en de muts in zijn rugzak gestopt had, stond hij weer buiten en twijfelde hij over of hij terug naar het hotelletje zou gaan of nog wat rond de stad te dwalen. Hij besloot om voor optie twee te gaan en wat door de stad te lopen, want wie weet was er wel een boekenwinkel in de buurt of zo.
Normaal gesproken lette Leroy niet echt op de gezichten van de vreemdelingen die hij tegenkwam in steden, maar hier in Lumiose City leek hij telkens te zoeken naar één bepaald persoon: Tawnee Aguna. En het uiterlijk van dat meisje dat hij net voorbijliep deed hem aan haar denken, ook al leek ze niet eens zo heel veel op Tawnee. Hij moest niet zoveel nadenken over Tawnee, Tawnee was een vreemdgaande b*tch die zijn aandacht niet verdiende. Toch draaide hij zich om en liep hij naar het meisje toe. Toen hij dichtbij genoeg was, tikte hij enkele keren zachtjes op haar schouder. "H-hallo.." zei hij nerveus. Hij had een vaag Tawnee-gevoel bij dit meisje, maar de kans dat ze ook daadwerkelijk Tawnee Aguna was was enorm klein.
My own evolution Leroy Nighte634 Words & Notes: Closed topic for Catherine Snow (Sorry voor al het Tawnee gebeuren, oeps)
Onderwerp: Re: My own evolution {&Cat} ma apr 02, 2018 3:47 pm
“Fang, seriously!” Cat rolde met haar ogen terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. “Dit kun je toch niet serieus menen?” Ze keek weinig enthousiast naar het jurkje dat hij in zijn bek vasthield. “Ik weet dat je het vreselijk vindt als ik met een te kort rokje naar buiten ga, maar het is ook weer niet de bedoeling dat ik eruitzie als een non.” De jurk kwam minstens tot onder haar knieën, als het al niet verder naar beneden ging. En sure, het was een mooie stof, maar het was gewoon… te lang. “Maar wat vind je van deze?” Ze deed een stap opzij en pakte jurkje vast. De zoom zou losjes boven haar knieën eindigen en was veel minder kort dan de normale jurkjes die ze aanhad. Het jurkje was volledig zwart en de zoom was gekarteld zodat het fladderend rond haar benen zou zwieren telkens als ze een stap zou zetten. Het had een diepe uitsnijding bij de rug en zou ideaal zijn voor chique feestjes. Ze had gehoord dat zo nu en dan in Parfum Palace feestjes georganiseerd werden en kon zich nu al half en half voorstellen wat voor knappe, rijke mannen ze daar wel niet tegen zou komen. Niet dat ze echt op geld uit was of zo, maar elk meisje vond het leuk om te dromen, niet dan? Fang leek haar kledingkeuze in elk geval minder te waarderen, want hij snoof afkeurend en keek koppig naar rechts. Cat rolde met haar ogen, pakte het kledingstuk van hem over en stopte het terug waar hij het vandaan had gehaald. Ze wierp een blik op de verkoopster die met samengeknepen ogen naar Fang keek. Te laat besefte ze zich dat het waarschijnlijk niet gewaardeerd werd dat de Pokémon met zijn speeksel aan de jurkjes zat. Ze stak het jurkje snel terug en liep naar buiten. Dan maar in haar korte zwarte zomerrokje en haar topje met grijze gerafelde cardigan, wat maakte het haar ook uit? Plotseling werd ze op haar schouder getikt en met een frons draaide ze zich om naar diegene die achter haar stond. Ze zag een jongen rond haar leeftijd met groene haren en groene ogen staan. Hm. Niet verkeerd. Zeker niet verkeerd. Zijn nerveuze houding verbaasde haar een beetje, maar ergens was het ook wel schattig om te zien. Het was niet het type waar ze zich normaal gezien aangetrokken tot zou voelen, maar ze kon een uitzondering voor hem maken, toch? Kleine kuiltjes waren in haar wangen te zien toen een glimlach zich om haar lippen verspreidde en ze gaf hem een knipoogje. “Hallo daar, knapperd,” zei ze plagerig tegen hem omdat ze lichtelijk nieuwsgierig was hoe hij erop zou reageren. “Is er een reden waarom je me aanspreekt of had je gewoon zin in een gesprekje?” Ze keek hem geamuseerd aan, wachtend op zijn reactie.