Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Hij had zijn motor achtergelaten in Lumiose City, want hij had al het vermoeden gehad dat dat niet zoveel ging helpen midden in de badlands. En zoals hij dus al had gedacht was het één grote zandboel, met echt amper iets speciaals te vinden. Lucian zuchtte een keer diep en schudde zijn hoofd, waarom kreeg hij soms van die plotselinge ideetjes en voerde hij die dan zonder te denken uit? Hij had gedacht dat het wel eens interessant kon zijn hier, maar midden in de winter was er geen psyduck aan. Daarom had hij maar een sigaret uit zijn jaszak gehaald en stak deze aan met zijn aansteker die hij ook altijd bij zich had. Rustig stopte hij de aansteker terug in zijn jaszak en nam een trekje van de sigaret. Ondertussen had hij zijn Vulpix uit haar pokéball gelaten en zag hoe het wezentje sierlijk op de grond landde. "IJdeltuit," mopperde hij kort terwijl hij een knikje met zijn hoofd gaf als teken dat ze moest volgen en rustig verder begon te sloffen.
Member
Taiga Deshi
Punten : 311
Gender : Female ♀
Age : 17 years 27/07
Type : Trainer
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: Where the lonely ones roam ma feb 15, 2016 10:18 pm
Deze keer bevond Taiga zich alweer in een of ander gebied wat het woord 'Lumoise' in de naam had zitten. Nee, ze was nu niet meer tot super laat in de avond in Lumoise city gebleven, maar was nu te vinden in de 'Lumoise' Badlands. Ze had het voor een klein poosje wel gehad om die arme Team Rocket ventjes lastig te vallen, dus was ze er voor deze keer maar niet naartoe gegaan. Dat ze er niet naartoe was gegaan had niks met medelijden of zo te maken, maar puur omdat ze zelf geen zin had. Ze had de kracht van de ventjes en de Pokémon de ze bij zich hadden flink overschat -op die van Nathan na- waardoor het gewoon niet de moeite waard was om alweer zo laat in de avond over straat rond te zwerven. Waarom ze zich nu eigenlijk hier bevond? Geen idee. Ze was hier nog nooit geweest dus had maar een gok gewaagd om dit gebied ook te bekijken, iets wat alwéér een slechte keus van haar was geweest. Ze had het regelmatig dat ze de verkeerde keuzes maakte, maar had ondanks alles nog steeds niet van haar domme fouten geleerd. Doordat ze heel even niet op de zandweg lette -wat eigenlijk logisch was- struikelde ze over een steen dat zich in de middle of nowhere op het zand bevond. Met een geschrokken gil viel ze voorover om gelijk na haar val lekker zand te mogen happen. Ge-wel-dig was het toch tegenwoordig met haar. Eerst maakte ze altijd de verkeerde keuzes om vervolgens altijd door iets/iemand te vallen. Ze leek wel Otis nu ze het zo bekeek...
Lucian trok zijn wenkbrauw wat op toen hij plotseling een gilletje hoorde, wat vreemd was want hij had verwacht dat hij de enige zou zijn die plaatsen als deze bezocht. Khaleesi had het duidelijk ook gehoord, want de Vulpix keek haar trainer vragend aan. De donkerharige draaide zich een kwartslag om en zag iets verderop een meisje op de grond liggen, die was lekker aan het zand happen zeg. Hij grinnikte kort, wat ze misschien wel gehoord moest hebben. Met een rustige pas kwam hij haar richting op zetten, terwijl Khaleesi voor hem uit rende en een likje over de wang van het gevallen meisje gaf. "Laat dat," bromde hij enkel en de Vulpix deed een sprongetje naar achteren. Hierna richtte hij zich op het jongere kind wat op de grond lag. "Alles oké?" vroeg hij kalmpjes en wachtte af op enig teken van leven.
