Let me tell you all a story

<sub>Deze grot vond hij eerlijk gezegd helemaal niets, puur omdat opa hem hier ooit bijna vermoord had. Geeneens heel waardig; hij had een mes tegen zijn keel gedrukt gehouden en dat zomaar uit het niets. Dat was wel weer het ergste at er gebeurd was, want dat gevecht met Revolver tegen zijn Delphox..? Oeh, goede tijden. Hij zag het ook achteraf als een geweldige overwinning om zijn mentor eens te laten zien dat hij niet zomaar een knul was. Nou was hij echter terug, ditmaal met een idiote Blaziken dan een Combusken aan zijn zijde. Van één of andere Grunt had hij gehoord dat er een flink uitverkoop was in Tepig vlees en na door ene Saitama bijna ingemaakt te zijn, lustte hij er wat. Gelijk kwijlde hij en likte het speeksel weg, wetend dat kip even niet door zijn keel ging. Ja… kip… Zijn lievelingsvlees… Niet-geamuseerd keek hij naar Rifle die kalm naast hem liet en hem vrolijk aan zat te staren. Las dat geval nou zijn gedachten? Gelijk kwam hij tot een stilstand en wees dreigend naar de veel langere kip. “Ik eet misschien geen kip, m-maar… Jou wel!” siste hij dreigend en sloeg zijn armen koppig over elkaar heen, “Je bent een gemuteerde hulk kip, da’s iets anders… Heeft vast meer… taaiheid qua struc…tuur..” Een waterval aan kwijl droop uit zijn mond, maar op tijd wreef hij het weg, terwijl Rifle hem verontwaardigd aanstaarde. Grmpf, moest hij hem niet vrolijk aankijken en nog erger was dat zijn maag al rommelde. Erger dan voorheen! Met een frons liep hij verder met Rifle naast zich. Dat kip gedoe kwam allemaal omdat hij dát had moeten zien wat niet meer van zijn netvlies af ging. Dan was het des te beter dat Jeanne en hij niet zo waren. Kippenvel raasde over hem heen bij de gedachte alleen al. Jak. Jak... Al kleurden zijn wangen er wel rood bij. Nee, nope, geen sprake van. Gewoon denken aan de goddelijke, gebraden vlees die… rookte? Een grijze wolk stak achter een glinsterende rots vandaan en direct keek Ciro de kip aan. Rook… Vlees.. Wás het dan zo dichtbij?

“I-Ik ben eerst!” grijnsde Ciro vermakelijk en raasde er gelijk op af, maar Rifle had amper twee stappen genomen en wist de rots te passeren. Zonder enige moeite. “Rot… stukje vlees.. kip,” mompelde hij, zijn benen dwingend de pas te versnellen, terwijl Rifle een tel vol hoop naar de rookbron keek. Het was gerookte…. Tabak. Niet eetbaar. No met goede hoop sprong hij er klungelig ook overheen, amper houvast op de rots en slikte direct. O Trubbish.. hij ging keihard op zijn bek vallen zo! Oké, ehm, snel dan maar… Ja, kip vasthouden! Hij stak gelijk zijn handen uit naar de verenpak die uit de kop van Rifle stak, greep deze vast en wist nog net opgelucht te ademen toen… zijn handen eruit gleden. Ugh, waarom overkwam hem dit? Met een plofje kwam hij vlak achter Rifle neer, wetend dat het de moeite… waard.. was? Een kerel met een sigaret stond vak voor hem in plaats van het goddelijk voedsel. “… Je bent geen Tepig, zeker geen gerookte…” mompelde Ciro in zichzelf en snoof geagiteerd zijn kant op, “… Jammer dat ik geen mensen vreet, hoewel… er is iemand,” Flippy vermoordde vaker dan hem mensen, maar hij zelf vermoordde er meer… ‘per ongeluk’, natuurlijk. En.. De jongen nam de ander nogmaals op die een getinte huid had en donker haar, waarna hij hem bedenkelijk aan staarde. Hij herkende de trekjes en het leeftijd zou niet veel moeten verschillen met Manolo aka Mamo. “Ben je een ver familielid van Mamo, trouwens?” vroeg hij en wapperde het rookwolkje weg. Dat roken… Nee, tenzij het van vlees was, vond hij het niets en Rifle al helemaal niet die zijn kop ervan wegtrok.</sub>

_{Dat Mamo’s ver verwante familielid verrast op zijn opmerking reageerde met een accent die zeer Kalos-achtig in de oren klonk, deed hem vrij weinig. Het enige wat hij wilde was een stuk gerookte Tepig vlees zien en niet een onbekend figuur met een sigaret tussen zijn vingertoppen. Die ander had hem ook vast wel gehoord; Ciro was hier voor de vlees. Hij sprak toch geen vreemde taal? “Je hebt me wel gehoord,” Al vrij geagiteerd door het gebrek aan voedsel kwam de gedachte in hem op dat de ander toch gevreten kon worden… door Flippy. De verbaasde blik van de ander was kostelijk. Het was niet alledaags, maar hé, ooit was het wel normaal, maar iemand moest ermee beginnen. En de geschikte figuur was Nathan Malone. Het was nog steeds een ideale optie om de overbevolking tegen te gaan, het ruimde op. Maar goed, deze getinte figuur leek verdacht veel op Mamo, maar… schijnbaar kende hij hem niet. En was hij er geen familie van. “Weet je het zeker?” sprak Ciro met een opgetrokken wenkbrauw, “Een pizzavretende geest met een Gabite die in Lavender Town is opgegroeid?” Rifle keek bij die woorden eveneens fronsend naar de ander die toch verdacht veel op Mamo leek. Was het dan een… nieuw lichaam van Mamo?! Of een kloon? O-Of… beiden. Hmm…
Nadenkend nam Ciro de ander op, maar die besloot ineens te vragen wat hun hier deden. Nou… ze wilde zíjn identiteit juist weten! Grmpf. “Da’s eenvoudig,” begon hij en sloeg zijn armen over elkaar heen, “Vlees. Voorbij de grot serveren ze Tepig vlees en toen we dat… verstikkende rook zaken, dachten we dat er hier ook al vlees klaar lag,” Verre van geamuseerd keek hij de Mam-kloon aan die vrolijk zijn rookwalm op hem afblies. Fijn, verstikkende rook.. Daar had hij el wat op. “D-Dat… was een slecht idee,” zei Ciro bijna hoestend, en stapte opzij om Rifle aan te sporen iets leuks te doen met het rook. “Ik zal je een vuurtje laten zien, hup Rifle,” De Blaziken knikte, stapte ook weg van de rook en vuurde een simpele steekvlam op al dat rook at leidde tot een kleine explosie. Niet genoeg om schade te bezorgen aan de grot of iemand. Dat nam niet weg dat het er veel beter op werd, zo’n rookwolkje. “Eenvoudig vermaak,” grijnsde Ciro met een sadistische grijns op zijn gezicht, toen de restanten van de knal wegvaagden.}

_{Nou dat was pas balen, zeg. De ander scheen Mamo ten eerste geeneens te kennen en niets te weten over een pizza vretende geest met een Gabite en… het hield daar geeneens bij op. Hij kwam uit de welbekende Lumiose City en niet de behekste Lavender Town wat hem gelijk veel minder boeiend maakte. De grootste stad van Kalos was in het begin leuk en aardig geweest, maar had geen enge geruchten dan maar één geest die naar iemand zocht in een gebouw. En Lavender Town? Oeh, die had er veel van mensen die levend begraven waren tot de geest van een gedode Marowak. Er was dus eigenlijk maar één enkele pluspunt aan de ander. “Grmpf, fijn, maar… Dát pizza deel hebben wij dan ook gemeen. Je haalt niet toevallig pizza’s uit een felrood restaurant in hartje Lumiose City?” Daar serveerden zede beste pizza’s en bovendien was hij een regelmatige bezoeker daar waar hij zelfs een keer met Mamo aan tafel gezeten had. Al was er nogal wat gedoe daar geweest… Ach, boeien, het zorgde voor een leuk gevecht met Rifle en de Gabite tegen de Houndoom. Als iemand die daar geboren was verwachtte hij ook wel dat de knul die zaak kende of allerminst Minncino’s. Helaas leek hij echter geen vleesliefhebber te zijn, want waarbij zelfs Flippy geamuseerd bij zou kijken door het woord ‘vlees’, keek de ander hem verwonderd aan. Nou wist hij al helemaal zeker dat deze knul op dat gebied niet met Mamo overeenkwam, maar na de milde speelse explosie, helemaal niet meer. Die had het nog leuk gevonden en deze knul schrok er enkel van. Heh, zijn gezicht was wel geweldig geweest, al die angst! Ciro grinnikte geamuseerd, zeker toen wat zwakke woorden uit de mond van de ander kwam. De grot zou écht niet begeven door zoiets miniems, al was dat ook wel leuk geweest. “Goed punt, ik had hem even meer vuur op af moeten sturen, want dan was de boel misschien wel ingestort,” grijnsde Ciro en toen hij het woord ‘pyromaan’ op ving, floot hij onschuldig, “Niet zomaar één; Ciromaan is de naam, en dat was nog niets!” Gelijk stapte hij naast Rifle, gereed om de ander pas te laten zien wat zijn échte pyromaan kwaliteiten ware dan een zwakke explosie als deze. “… Ik zou maar afstand nemen,” sprak hij eenvoudig, waarna hij zijn aansteker tevoorschijn haalde. Een klein vlammetje spoot eruit, weinig voorstellends… nóg. “Ember erop!” Hij wilde gelijk dat vuurspuwer idee uitvoeren wat hij al die jaren in het circus gezien had, maar zijn eigen variant. Rile opende zijn snavel en vuurde een flinke vlam op de aansteker af wiens volume sterk toenam. De hitte was al flink om zijn hand, maar toch hield de jongen zijn gezicht er dichtbij en blies de vlammen recht naar voren. Deze wisten nog maar een meter of twee naar voren te schieten… helaas. Gelijk rolde hij het terug en verdwenen de vlammen in het niets en blies daarmee het laatste vlammetje uit. “Dus… dit is mijn nieuwste trucje, wat vond je ervan?”}

<sub>Het was altijd fijn een mede-restaurant bezoeker te leren kennen, maar ook gelijk een collega. Naar wat hij gemerkt had gingen nogal wat Grunts en wat hoger gerangeerde lui erheen, zoals hij. De mensen die daar werkte vond hij dan ook fijn in de omgang met hun gewelddadige trekjes en hun soms zeer intimiderende passieve agressie. Phieuw, gelukkig had hij dat nooit persoonlijk hoeven mee maken en had hij het enkel bij de Grunts gezien als ze net té vol van zichzelf waren. Geweldig om te zien, zowel letterlijk als figuurlijk. Dit betekende echter dat deze figuur tegenover hem Mamo niet was, maar wel vast in Team Raket zat. Hmm, het was een mogelijkheid. Echter deelde ze niet dezelfde humeur en dacht hij nou werkelijk dat hij hiermee rotsblokken op hem kreeg? Wat lieftallig dat de ander écht dacht dat het zou kunnen gebeuren. Zelden deed hij dan voorzichtig, maar kom op, met zoiets wist hij wel hoeveel moeite hij erin moest steken om voor een instorting te zorgen na al die verwoestingen die hij aangericht had. Al helemaal na zijn ervaring met de tweede gym, waarin hij complete verwoesting met zijn Larvitar achtergelaten had. “Ik ben wel wat rotsen gewend als het al gebeurd en anders knalt Rifle ze met een enkele stoot in stukken,” wuifde Ciro met een gebaar weg. Het verbaasde hem nog steeds dat de ander zo serieus op in gegaan was, terwijl het nogal nergens op sloeg en dat vond hij, de waanzin hemzelve. Daarover gesproken had hij hem zijn nieuwste truck laten zien met Rifle’s hulp in combinatie met zijn oude vertrouwde aansteker. Als een vuurspuwer uit een circus blies hij de vlammen weg, maar was het resultaat lichtelijk een domper. De vlammen waren minder ver gekomen dan verwacht, maar oefening baart kunst immers.

Na een paar keer zou hij het compleet onder de knie hebben, dat zeker, maar de ander prees hem al… Hé? Wat? Sinds wanneer buiten met Ragya en Flippy, had iemand niet sarcastisch gereageerd of angstig op zijn vurige trucjes? Man o man, dat zou een lange tijd geleden moeten zijn, maar dat dan terzijde, h-hij kreeg een compliment?! E-Ehm… Onwetend wreef hij met zijn vinger langs zijn wang en dwong zichzelf een korte buiging naar de ander te maken, waarna hij om meerdere trucjes vroeg. Oké, een compliment was één ding geweest, maar nu wilde hij nóg meer zien? “J-Je bent echt het beste publiek ooit,” kraamde hij verward en vervolgens met een mengsel van een sadistische grijns en een kinderlijke glimlach op zijn gezicht. Dit was niet te geloven, maar waarom ook niet? “Dan laat ik je mijn bekendste techniek zien en… doe je echt niet sarcastisch?” Hij vertrouwde er niets van, maar hé, dan liet hij maar de ander zien wat hij wilde zien. Dit was helaas minder zijn eigen techniek en eerder van Rifle, maar hij was er wel zelf mee opgekomen en had hem in zekere drie gyms geholpen. “Neem weer wat afstand, en hup, Rifle gebruik je Sand Attack en Ember!” De Blaziken knikte en trapte met zijn achterpoten tegen de grond aan en wierp daarmee een flinke lading zand de lucht in. Gelijk erna opende hij zijn snavel en knalde er een krachtige steekvlam erachter, krachtiger dan voorheen, en enkel een tel later vormde het zand door de flinke hitte glas. Een wolk vol glas vloog nog evn in de lucht, voordat deze op de grond neer viel. “Tada! Mijn glasgordijn, handig om anderen mee te verblinden, af te leiden of te pijnigen. Of alle drie,” Dat was het idee geweest van een amper dertienjarige Ciro met iets teveel vrije tijd beschikbaar. “Nou niet erop stappen, heh? Of als je een masochist bent, ga gerust je gang, maar dat lijkt mij stug als een… astronaut?” Een soepele hint of de ander een Team Rocket lid was en Mamo had hem daarentegen direct begrepen, maar zijn kloon? Wie weet en als zijn vermoeden verkeerd lag, ach, dan kon hij ten minste wat stoom uitblazen.</sub>

<sub>Het was een droom die eindelijk uitkwam, want zijn beste publiek vond zijn ‘show’ écht amuserend. Hij had dit nooit verwacht, zeker van een op Mamo lijkend figuur die iets minder dan hem verzot was op vlees. Vooral dat laatste was een probleem, maar hé, een vuur-liefhebber te vriend of vijand was geweldig. Dan had hij eindelijk eens een wat meer kalme vuurliefhebber dan Flippy die de neiging had alles te vermoorden en Ragya die enkel verfijnde vuur technieken tot haar arsenaal had. In ieder geval, zou hij dan helemaal dat persoon zijn kenmerkende techniek laten zien, namelijk het glasgordijn. Het was een eenvoudige techniek als je erover nadacht, maar wel eentje die hem altijd geholpen had in welke benarde situatie dan ook. Van gymgevechten naar die irritante figuren die met letterlijk iedereen problemen zocht en daarmee nog meer bemoeizuchtig dan hem zelf konden zijn, en dat sprak voor zichzelf. In ieder geval liet hij een geslaagde glas gordijn zien aan de ander die gehoorzaam opzij was gestapt om zijn creatie te weer schouwen. Tamelijk trots keek hij met glimmende ogen de ander aan en een grijns op zijn snoet. Nou was hij wel benieuwd wat hij daarop te zeggen had. Het was immers zijn lieveling techniek en kom op, zeer handig al zei hij het zelf.

Al… reageerde de ander eerder op zijn astronaut-opmerking wat best jammer was. Enkel één compliment voor een techniek die hij kort beoefende? Ugh, het was ten minste wel meer dan hij gewend was, zeker van een mede-astronaut. Hij begreep zelfs de hint ervoor, terwijl Mamo daarvoor het als enige begrepen had! Dit persoon… Geweldig. “Klopt,” antwoordde hij erop, waarna hij zijn armen over elkaar heen sloeg, de rookwalm proberen te negeren, “Dan blijft het knap dat je Mamo niet kent, gezien hij ook een astronaut is… Wacht, ken je dan wel Flippy? Groenharige figuur met een leger aan Charizard’s die een Elite is?” Kom op, die kende zelfs de Grunts wel, al was het zeker niet direct, maar dat gold volgens hem ook voor hem. Tijdens de pauzes dat hij rustig in de kantine van zijn kip genoot zat iedereen altijd elkaar toe te fluisteren of hij de pyromaan ‘Ciro’ was. Echt, pff, wie anders? “Maar dat terzijde, wat is eigenlijk jouw naam dan?” De ander kende hem als een Ciromaan, maar de ander was voor hem nog steeds Mamo’s kloon en was dus eigenlijk voor de rest naamloos, zelfs bijnaamloos. Dat was toch absurd?</sub>