Hide And Seek

Zoekend keek Kate om zich heen, een man vinden in een afgelegen gebied zoals dit moest makkelijk zijn, toch? Ze had een diefstalmelding gekregen en was nu op zoek naar een jonge man die blijkbaar een Fire Stone had gestolen. Die dingen waren best duur als je het internet mocht geloven, dus ze kon wel begrijpen waarom haar cliënt het ding terug wilde. Samen met Tara speurde ze de Meteor Falls af. Het waren en van de mooiste plekken in Hoenn en het was zeker geen straf om hier rond te mogen lopen. Belladonna hield ze liever in de pokéball voor nu, niet alleen was ze nogal voorzichtig na het hele Luxray gebeuren in Mauville, maar het was ook geen geschikte plek voor de Scolipede. Tara voelde zich veel meer thuis in dit gebied, thuis van verschillende draken. Ze hadden al verschillende Deino gezien en er werd gezegd dat diep in de grot een kleine Salamence kolonie leefde. Kate kon het wel begrijpen, het was een erg mooi, afgelegen gebied om te wonen. Al vond ze de Desert en Fortree nog steeds beter. Hier zou het te eenzaam zijn.  Maar ze waren hier niet om het gebied te bewonderen als toeristen, maar om een dief te vangen! Kate klom weer op Tara’s rug en keek naar het water wat zich onder haar bevond. Als ze de Flygon niet had gehad had ze kunnen zwemmen. En dat klonk niet heel aanlokkelijk. Verder was er echt niemand hier, niemand. Erg logisch dat een dief zich hier bevond dan, maar het hielp niet echt met zoeken. “Tara, kun je kijken?” vroeg Kate aan haar partner. De Flygon landde en trapte op de grond, een lichte trilling ging door de aarde en vertelde de draak of er iemand was. Tara wachtte even en schudde toen haar kop, niemand. Haar trainster zuchtte en keek zelf om zich heen. Niet echt spannend hier. Tara zette weer af en vloog verder, de meeste stukken land waren niet met elkaar verbonden wat de zaak niet echt versnelde. Na nog een verdieping dieper de Falls in te zijn gegaan humde de Flygon vervaarlijk, er was iets. De draak keek zoekend om zich heen en vuurde toen een Sonic Boom op een rots af. Een zwart gekleed figuur schoot weg en Tara stormde er meteen achterna. Kate greep zich geschrokken vast aan de nek van de pokémon en deed haar best er niet af te vallen. De man vluchtte richting uitgang en kon een verdieping hoger komen. Kate vloekte binnensmonds, gelukkig zaten ze twee verdiepingen in de grot en hadden ze nog genoeg kans. Tara vloog naar boven en landde op de grond, er was geen beweging meer. Hij had zich weer verstopt. Kate gleed van haar Flygon’s rug en keek met samengeknepen ogen om zich heen. Ze zag niemand, great. De ranger pakte een blauwe pokéball uit haar rangervest en klikte het open. Nu kon ze wel wat meer hulp gebruiken. Belladonna verscheen met een redelijk luide bons, Scolipede waren zware pokémon. Vragend keek de pokémon haar trainer aan, ze had geen idee van wat er aan de hand was. “We spelen verstoppertje,” grijnsde Kate tegen de Scolipede. Bella draaide zich om en keek zoekend om zich heen, wie zochten ze?
Ze hadden hem gevonden. Nadat ze Bella de uitgang lieten blokkeren waren Kate en Tara gaan zoeken. En na ongeveer tien minuten rond sluipen had de Flygon hem gespot. De dief rende richting uitgang en liet een Exploud verschijnen. Nadat hij bij de nauwe doorgang naar boven was, net voor de Scolipede, liet hij de pokémon een Boomburst uitvoeren. Tara schoot naar voren en kon nog net onder de vallende stenen door schieten om de man omver te gooien. Kate had minder geluk en zat opgesloten aan de andere kant van de rotsen. “Hou hem vast,” riep de ranger naar haar pokémon aan de andere kant. “Ik vind wel een weg.” Tara krijste iets aan de andere kant en leek een aanval te willen uitvoeren. “Tara, stop,” Kate wist niet wat de Flygon van plan was, maar een aanval zou het alleen erger maken. “Ik zoek wel een andere weg.” Het water gaf toegang tot andere plekken met uitgangen, ze moest alleen een manier vinden om het over te steken.. of zwemmen. “Zorg gewoon dat hij nergens heen gaat.” Tara humde iets haast onverstaanbaars, maar vernam geen actie meer. Dat was een ding opgelost. Zoekend keek Kate om zich heen, ze wist dat er een uitgang was als ze een stuk over het water ging. Ze pakte een steen op en woog het in haar hand, als ranger moest ze dit eigenlijk niet doen.. ach, er was toch niemand voor wie ze een goed voorbeeld moest zijn. Met een krachtige worp belande de steen in het water, even leek het alsof het geen aandacht had getrokken.. toen brak een Gyarados met zijn kop door het water en brulde. Kate, met styler in aanslag, hoopte dat Tara niet dacht dat ze hier dood ging en vuurde de tol af. De monstervis deed wel een poging haar aan te vallen, maar na een half jaar ranger zijn kon Kate de gigantische pokémon makkelijk kalmeren na het ontwijken van een staart. Ze klopte de Gyarados op zijn kop en klom op zijn kop.
Na een korte rit kwam Kate aan bij de uitgang en liep naar boven. Het was goed dat ze hier zeker vijf keer was langs gevlogen, de anderen terug vinden zou niet erg moeilijk zijn. Aangekomen bij haar twee pokémon vond de ranger een bewusteloze man en Exploud. Ze knielde bij hem neer en liet eerst de Exploud terug keren, daarna doorzocht ze zijn jasje snel en vond inderdaad een rode steen. Het zou een drama zijn als ze de verkeerde had gepakt.. “Laten we gaan,” mompelde ze terwijl ze het voorwerp in haar zak stak. Belladonna werd terug gekeerd en het lukte op de een of andere manier de man over Tara’s rug te krijgen. Die moest worden afgeleverd aan de politie, ondertussen moest ze ook de steen terug brengen.. genoeg te doen dus. In elk geval was de opdracht voltooid, geen zoektocht in de Meteor Falls meer.

De zon scheen fel op route 115, het was een redelijk lange route naar Rustboro. Het zou een niet al te groot probleem zijn als halverwege de route de man begon te kreunen en van de Flygon afgleed. Langzaam stond hij op en voor Kate en haar pokémon het doorhadden pakte hij een pokéball van zijn riem. Met een brul verscheen een geagiteerde Druddigon die zich beschermend voor zijn trainer opstelde. Met een snelle Dragon Claw haalde hij uit naar de Flygon die het net kon ontwijken. Kate zette geschrokken een paar passen naar achteren om niet in het gevecht te staan en keek naar de man. Wat was ze blij dat ze de Fire Stone had gepakt, want anders hadden ze dat probleem er ook bij. “Tara, Dragon Rush,” droeg de Ranger haar pokémon op. De draak reageerde bijna meteen en viel aan met de genoemde aanval. Bij contact op het lichaam van de Druddigon kromp de Flygon ineen. Het duurde even een seconde voor Kate door had dat deze Druddigon waarschijnlijk Rough Skin als ability had en dat fysieke aanvallen schade aan Tara zouden doen. Gelukkig was de Flygon toch meer een special attacker. “Dragon Breath,” riep ze naar de pokémon terwijl ze opzij dook om een Dragon Rage te ontwijken die op haar af werd gestuurd. Het was een ‘val de trainer aan en dan doet de pokémon niks’ mentaliteit. Niet de beste mentaliteit. Tara blies de paarse aanval haar tegenstanders kant op en werd geraakt door een eigen Dragon Rage. Boos keek de Flygon de andere draak aan en brulde. Gelukkig geen Boomburst, want anders zou haar trainer het niet aan kunnen. “Toxic,” Kate besloot puur strategisch te gaan vechten. De Poison zou de Druddigon uitputten en Tara in het voordeel brengen. Als Bella wat sterker was geweest dan zou zij geweldig in het voordeel zijn met een Poisoned tegenstander. De Flygon brulde en schoot een paarse golf gif over de Druddigon. De draak schudde zich uit en keek licht verbaasd naar zijn natte lichaam. Het gif trok in en hij dook ineen door de plotselinge pijnscheut van de Toxic. “Earthquake,” riep Kate naar haar pokémon terwijl ze Belladonna’s pokéball tevoorschijn probeerde te halen. Ze moest de dief op een manier te pakken krijgen. Tara krijste en stampte op de grond, een aardbeving schoot door de grond en bracht iedereen wel wat uit balans. De Druddigon brulde en deed een poging zijn tegenstander te raken met een Dragon Tail. Tara kon de aanval echter ontwijken aangezien de andere draak trager was door zijn Poison. Kate had eindelijk de blauwe pokéball van haar Scolipede te pakken en liet de pokémon eruit. “Bella, pak hem,” riep ze terwijl ze op de rug van de Bug/Poisontype sprong. Scolipede’s waren geweldig om op te rijden, makkelijker dan Rapidash. Belladonna stormde naar voren en haalde uit naar de man die nu weg probeerde te rennen van de pokémon. Net voordat ze hem tegen de grond kon slaan maakte de man een scherpe bocht en ontweek de pokémon. Bella kon niet meteen stoppen en kwam schuivend tot stilstand. Boos draaide de pokémon zich om en zette de sprint weer in. Dit ging nog wel even duren.
Tara was nog steeds verwikkeld in het gevecht tegen de Druddigon. Ze blies een tweede Dragon Breath naar haar tegenstander, maar miste. De Druddigon was zeker niet zwak en zelfs met de Poison was hij een gevaarlijke pokémon. De blauwe draak wist de Flygon te raken met een Night Slash en kreeg een Dragon Claw tegen zich aan als gevolg. Tara kromp ineen toen de Rough Skin effect had, haar tegenstander nam de gelegenheid om haar te raken met dezelfde aanval die ze zelf net had gebruikt. De Flygon gromde en vloog omhoog om uit het bereik van de Druddigon te komen, het was een fysieke aanvaller, dus ze zou zo de meeste schade kunnen ontwijken. Tara brulde en klapperde wild met haar vleugels, meteorachtige energiebollen kwamen vanuit de lucht naar onder geschoten en raakten de Druddigon die net snel genoeg was om bescherming te vinden voor de Draco Meteor. Bella stopte haar jacht ook even en stelde een Protect op om zichzelf en haar trainer te beschermen van de meteoren regen. De dief dook ook ineen en hoopte niet geraakt te worden door de krachtige Dragontype. De Druddigon kwam met lichte moeite overeind en gromde, al was het niet meer zo intimiderend als eerst. Tara brulde als reactie en stompte een tweede keer op de grond met een Earthquake. Het was goed dat de vleugels van Druddigon waardeloos waren, want anders had hij de aanval waarschijnlijk kunnen ontwijken. Belladonna wankelde ook door de aanval en zette zich schrap om niet om te vallen. De Scolipede was niet zo gewend aan aardbevingen zoals haar trainer. De man gelukkig ook niet, want hij viel niet erg charmant om en krabbelde snel weg van de zware poot van Bella die hem probeerde te vangen. De Druddigon verzwakt door de ernstige Poison en sterke aanvallen van zijn tegenstander deed een laatste poging de Flygon te verzwakken. Hij keek de draak aan met een Leer, gevolgd door een Scary Face en Hone Claws. Het verbeteren van zijn states leek hem het beste om te doen. Tara volgde zijn voorbeeld en gaf zichzelf een boost met Roost, veel meer kon ze niet doen. Toen de Druddigon op haar af kwam en een poging deed haar te krabben met een Slash ontweek ze het en probeerde ze de draak te raken met een Dragon Tail. Het was niet erg succesvol, maar de Druddigon stond ondertussen te hijgen door de Poison. Op de lange duur was Toxic een erg handige aanval zolang de tegenstander niet heelden. Bella had ondertussen eindelijk de man uitgeput en wist hem te laten struikelen. De man schreeuwde wat onverstaanbaars naar zijn pokémon. In het moment dat de Druddigon was afgeleid nam Tara de kans hem te raken met een Hyper Beam. Dat was te veel voor de vijandige draak en hij wankelde even. Een grom ontsnapte uit de Druddigons keel, al was het meer een piep. Tara wachtte op het moment dat hij zou omvallen en ze zou winnen, kon niet lang meer duren.

2x Earthquake
1x Dragon Claw
1x Dragon Rush
1x Dragon Breath
1x Draco Meteor
1x Hyper Beam
Toxic