Uhm.. I can use some help, I guess ^^'

Another city, maar ditmaal met een heel ander team. Nou ja, ander team. Er waren twee nieuwe pokémons aan toegevoegd, een Shinx en een Vullaby. En alle twee waren nu buiten hun pokéballs. De Shinx rende rond haar heen, terwijl ze in de richting van Fortree City rende voor de regen, en de Vullaby zat in haar armen, zichzelf te verschuilen tegen diezelfde regen. Waarom was ze ook al weer in Hoenn gaan reizen bij de overname van Mossdeep City, terwijl ze midden in het regenseizoen zaten. Ze zuchtte dan ook terwijl ze onder een van de grote bomen schuilde. Lai-ying schudde zichzelf uit en verlichtte eventjes de omgeving. Yuuki haatte dit. Ze was in het donker, zonder warmte, zonder licht, onder een dikke boom terwijl het regende dat het goot. Ze zakte tegen de boom op de grond en voelde hoe alle moed in d'r schoenen zakte. Dit waren de momenten dat ze zichzelf echt heel erg alleen voelde, de momenten dat ze gewoon wilde dat haar broer hier was. Ze keek eventjes op, de grond leek te schudden onder haar. Het meisje keek de boom omhoog, misschien als ze geluk had...
Enkele tellen later zat ze in de boom, haar pokémon veilig in hun pokéballs. Nu haatte ze het dat ze Taba uit haar team had gehaald, nu had ze helemaal geen licht voorziening meer. "Hallo?" riep ze naar beneden, hopend dat er iemand beneden stond die haar kon helpen. Want zo slim als dat haar plan eerst leek, had ze nu geen idee hoe ze naar beneden kon komen...

[First post for Vincent ^^.]

De wind stak op en ze voelde golven van paniek door haar lichaam gaan. Ze was ook echt zo slim geweest om in een boom te klimmen, waarom deed zij dat toch altijd? Het meisje zuchtte en klampte zichzelf vast aan de stam, toen ze opeens een stem onder zich hoorde. Het enige wat ze merkte was de paraplu en de twee pokémon die om de boom heen aan het rennen waren. "Vincent?" riep ze naar beneden. "Zou je me kunnen helpen? Ik kom er niet meer uit," riep ze daarna, terwijl ze voelde hoe tranen opwelde in haar ogen. "Ik ben bang," mompelde ze er daarna achteraan, maar ze was er bijna zeker van dat Vincent dat toch niet zou horen, ze zat daarvoor te hoog in de boom.

Ze keek eventjes naar beneden toe, voordat het begon te draaien en al snel keek ze maar weer voor haar uit. Waarschijnlijk als het weer beter was, zou het een prachtig uit zicht zijn geweest, maar voor nu zag het eruit als het einde van de wereld. Ze slaakte een gilletje toen er opeens een rode pokémon naast haar stond, die ze vaag herkende als een Scizor. De pokémon keek haar vragend aan en met trillende benen stapte ze op de rug van de pokémon. "Ik zit," zei ze zachtjes, met een trillende stem, terwijl ze probeerde om niet naar beneden te kijken.

Yuuki klampte zichzelf stevig vast aan het exoskelet van de Scizor, terwijl ze langzaam naar beneden werd gehaald. Eenmaal beneden klom ze van de rode pokémon en bedankte haar. Ze richtte zich op Vincent en ondanks de regen voelde ze tranen opkomen in haar ogen. Ze sloeg haar armen om Vincent heen en verstopte haar gezicht in zijn zij. "Dank je," mompelde ze zachtjes. "Ik was zo bang," tranen stroomde over haar wangen heen, terwijl ze niets anders kon dan snotteren in zijn zij. "Het spijt me dat ik je hierin mee trok," verontschuldigde ze daarna.

Ze kreeg een aai over d'r hoofd en voor een moment voelde ze zich weer echt kind, bij Team Rocket moest ze zich altijd volwassener voordoen dan dat ze zou willen. Meestal wilde ze gewoon eventjes kind zijn, in de regen spelen en vies worden. Maar dan zou ze toch alleen maar vreemde blikken krijgen. Vincent gaf aan dat het niet boeide en ze keek hem met grote, rood omrande ogen aan. Ze veegde de tranen uit d'r ogen en deed een stap achteruit. Iets beschaamd veegde ze de laatste tranen weg en hielt haar handen achter d'r rug, met d'r hoofd naar de grond gericht. "Ik was op weg naar Fortree City, toen de grond opeens begon te schudden. Uit zekerheid ben ik toen in de boom geklommen, maar ik zat al snel hoger dan dat ik wilde en toen kwam ik er niet meer uit," zei ze zachtjes, terwijl de regen haar zilverwitte haar aan d'r gezicht deed plakken.

Ze glimlachte wat verlegen. "Bedankt, voor alle hulp," zei ze zachtjes. Ze schuifelde wat met haar voeten en keek op toen Vincent begon over haar Crobat. Voorzichtig knikte ze. "Koumori is waarschijnlijk niet sterk genoeg om me te kunnen tillen, niet helemaal naar beneden, ben ik bang," legde ze daarna uit. "Misschien als Lai-ying geëvolueerd was in een Luxray, had hij me naar beneden kunnen springen, maar helaas is hij nog maar een Shinx" zei ze zachtjes. Ze keek wat beschaamd om zich heen. Als er nu iemand van Team Rocket bij was gekomen, had ze toch even mooi voor schut gestaan daar. Ze zuchtte zachtjes. "Maar waarom was jij hier?" vroeg ze daarna aan de man.

"Ik zou Lai-ying ook graag willen laten evolueren, maar ik heb er nog geen optie voor gehad," zei ze zachtjes, terwijl ze toch maar onder de paraplu ging staan, de regen begon inmiddels nogal door haar jurk heen te dringen en ze voelde zich verkleumd tot op het bot. Ze huiverde eventjes en nieste zachtjes. Oh Arceus, nu werd ze nog ziek ook. "Zou Scarlet je ook niet kunnen dragen? Je Scizor ziet er sterk genoeg uit," vroeg ze daarna oprecht, terwijl ze naar de fel rode pokémon keek. "Ik zocht gewoon een plek om te schuilen, ben niet echt met een reden in de richting van Fortree City gegaan," legde ze daarna zachtjes uit.