Cut the Chase (& Otis)

Onderwerp: Cut the Chase (& Otis) za jan 23, 2016 12:35 am

these days of dust,

Which we've known Will blow away with this new sun

Met vlugge pas drukte de felgekleurde meid zich door de mensenmassa. Tussen de benen van de mensen die de pitoreske stad bezochten, schoot de oranje vlam voor haar uit, zigzaggend en behendig. Om Finny's hoofd fladderde de Zubat verwoed, die met geklak en zacht gekrijs haar Trainer liet weten waar de vurige Pokémon zich bevond en welke kant hij heen ging. Finny slaakte een vermoeide zucht toen ze kort opgehouden werd en schoot onder de armen van een stel heen om haar achterstand weer in te halen. Met het beest waar zij achtena zat, telde iedere stap.

Hoe was ze ook alweer in deze situatie terecht gekomen? Een zielig oud mannetje had verschrikt de eerste de beste persoon aangesproken nadat zijn Growlithe uit zijn winkeltje weggerend was. Finny was dit persoon. In verwarring en lichte paniek had ze hem toen gezegd dat ze de Pokémon terug zou brengen en Finny brak haar beloftes nooit. Alleen... Had ze nog niet erg veel succes...

Dus ging de jacht op de Growlithe door. Behendig perse het kleine meisje zich langs twee kletsende moeders, maar een plotselinge kruiwagen voor haar voeten dwong naar uit te wijken. In haar haast om de kruiwagen te ontwijken, liep ze echter tegen iemand op. Het zat eraan te komen, ze had al te lang door de drukke straat geraced om nog niemand tegen te komen. Toch was het onwelkom. De Trainer kwam eindelijk tot stilstand om haar excuses aan te bieden, maar in plaats van "oh, sorry!", kwam er een "Kan je me alsjeblieft helpen?" uit. Oh. Wat verbaasd om haar eigen woorden keek ze de ander aan, maar ze nam ze niet terug. Het was gebleken dat het haar in haar eentje niet ging lukken en op het eerste gezicht, zag de ander er redelijk kapabel uit. Ze was benieuwd.

Gereserveerd voor Otis!

Now I'll be bold As well as strong And use my head

alongside my heart.

Onderwerp: Re: Cut the Chase (& Otis) zo jan 24, 2016 7:11 pm

Cut the chase

Hoe druk was het nou wel op een zondag? In deze stad was hij opgetogen en er was elk weekend een markt aan de kust. Zo druk dat zijn handen tegen zijn lichaam geplet werden had hij nooit eerder gehad. Als een pinguïn waggelde hij door de menigte heen en hield hij minstens een meter afstand met de rest. Als een vermoeide pinguïn, gezien hij omringd werd door zoveel mensen en hij telkens zorgen maakte over of ze hem zouden aanraken. Elk moment kon een kind of bejaarde langs hem ‘razen’ en per ongeluk zijn lijf aan tikken. Echt… Elk. Moment. Met zijn gedachten vol zorgen was hij ook bijna de reden van zijn bezoek vergeten en dat hij ook rondliep met een broccoli-aap op zijn schouder en een lichtblauwe schildpad op de ander. Maar goed, hij was deze markt des onheil betreden voor simpele boodschappen. Nu hij wegens zijn verlengde verblijf in het Ranger hoofdgebouw een betaalde baan als tuinier kreeg, kon hij steeds meer extra spullen komen. Iets als een GameBoy bleef echter op zich wachten. Iets als wat fruit en groente was nog te doen. Nóg net, dan. Als twee bewakers keken zijn twee Pokémon in de tussentijd elke voorbijganger vies aan, zodat er daadwerkelijk een cirkel van 1 meter vrije ruimte om Otis heen zat. Nog zeer nerveus liep hij met enkel een zak appels door de menigte. Enkel nog wat groente en dan kon hij weg wezen. Dat was ook het enige wat hij wilde.
‘Grow!’
Ineens klonk er luid geblaf en sprintte een hond tussen zijn benen door. Als een geschrokken muis sprong hij piepend haast twee meter de lucht in, voordat hij enigszins redelijk landde. “W-W-Wa…” stamelde hij al trillend, Drum en Trump gelijk aan kijkend. Waarom rende er ineens een hond voorbij... nú. En hadden zijn twee ‘bewakers’ hem dat niet een tel eerder kunnen vertellen? De twee trokken een onverschillige blik, alsof het ‘máár’ een hond was… Dat klopte ook, maar als hij één stap verkeerd verzet had, lag hij nou op de grond. En hij was al net van het vieze verband af. “B-Bedankt.. j-jullie zijn zó betrouwbaar,” zuchtte hij en wilde weer verder lopen. Weer werd hij belemmerd, maar… er kwam een waarschuwing! Tromp was naar zijn rug gesprongen en liet gekrijs horen. Oké, moest hij omhoog of... welke kant op? Vertel dan, broccoli-aap? Er volgde geen enkel antwoord en hij incasseerde enkel een milde klap tegen zijn rug. Ugh.. niet fijn, maar… Wacht, wát drukte er tegen zijn rug aan? Hij draaide zich angstig om en keek gelijk daarbij naar een lichtblauwharige meid en een… Ieuwl, een Batman-slaafje; een Zubat. Nog voordat hij de situatie kon bezinken vroeg ze al naar zijn hulp voor.. tja.. iets. Verward staarde hij haar aan. Oké, alles op een rij; Trump krijste en klom op zijn rug en die… druk zat er nog. Het meisje moest dan vast tegen hem opgeknald zijn en Tromp had de klap opgevangen met zijn lichaam. Pfoe, hij leefde dus nog en lag niet uitgeteld op de grond, maar hoe zat het dan met hem? Zijn hartslag nam toe en gelijk trok hij aan het eerste uitstekende ledemaat van Tromp en trok die over zijn schouder. “O-Ow…” Het was zijn charmante ’derriere’… zijn achterkant, “S-Sorry…” Die excuses was voor Tromp’s waardigheid en voor de ander bedoeld. Ze zei echter iets over dat ze hulp nodig had? “I-Ik weet niet of ik j-je echt kan h-helpen,” sprak hij licht beschaamd, omdat de Squirtle instemmend knikte, “M-Maar.. i-ik wil het proberen…. H-Het is toch niets geks?, zo-zoals het redden van de wereld?” Blijf dromen, Otis, blijf maar dromen.

Onderwerp: Re: Cut the Chase (& Otis) vr jan 29, 2016 6:15 pm

these days of dust,

Which we've known Will blow away with this new sun

Ze moest iets opkijken om de persoon tegen wie ze opgebotst was aan te kunnen kijken. Een jongen, zag ze nu. Door de botsing was er een Pokémon gevallen, die de jongen voordat hij Finny's vraag beantwoordde aan zijn achterste weer veilig op zijn schouder trok. De jongen verontschuldigde zich toen en Finny kon zien aan zijn beschaamde blik en de reactie van de Pansage dat hij zijn excuses aan zowel Finny als de Pokémon aanbood. Omdat hij... Ervoor zorgde dat het beest niet viel? Finny kende weinig schaamte, vooral niet als het ging om Pokémon op plekken (zoals hun kont) vastpakken die mensen als ongemakkelijk beschouwden. Ach, ieder zo zijn eigen mening. Met de Pokémon weer veilig, richtte de jongen zijn aandachr op Finny. Met op beide schouders een Pokémon. Huh. Een beetje verward keken haar oceaanblauwe ogen van de Squirtle naar de Pansear. Het beeld deed haar een beetje denken aan het 'duiveltje' en het 'engeltje' die in comedie films altijd op de schouders van een persoon verdwenen. Finny vroeg zich kort af hoe de twee beesten niet van zijn schouders gleden en hoe hij hun gewicht zo makkelijk kon dragen.

Ze schudde de gedachte echter weg toen de jongen tegen haar sprak. Oei, een stotteraar? Ze kom er mee leven, hoewel het dingen misschien wel lastig kon maken. Mensen aanspreken was waarschijnlijk out of the question voor hem. Hij vertelde haar dar hij waarschijnlijk niet zo nuttig zou zijn (Finny kon nu zien dat dat waarschijnlijk klopte), maar dat hij het wel wilde proberen. Daar ging het om! Dat was ook genoeg voor Finny, die beleefd knikte en vervolgens haar hoofd schudde. "Niet die van onze, maar ik denk dat ik de wereld van een ander persoon wel aan het redden ben," vertelde ze hem. Haar stem klonk net iets te ruw, hoewel zeker niet onprettig, voor haar kleine lichaampje. "De Growlithe van een winkeleigenaar een stukje terug is weggerend en hij heeft me gevraagd hem terug te krijgen. Ik denk dat de Pokémon erg veel voor hem betekende, dus wil ik hem graag helpen." Ze zuchtte en er verscheen een moeilijke frons op haar gezichtje. Ze kon niet terugkeren met lege handen... "Met z'n tweeën hebben we twee keer zo veel ogen. Of... Drie keer zo veel," ging ze vervolgens verder, waarna ze kort naar de twee Pokémon keek. Vier paar ogen en vijf paar oren, waarvan eentje zeer goed ontwikkeld. Daarmee moest het wel lukken, toch...?

Now I'll be bold As well as strong And use my head

alongside my heart.

Onderwerp: Re: Cut the Chase (& Otis) za jan 30, 2016 9:53 pm

Cut the chase

Het ging zoals gewoonlijk weer mis: het lichtblauwharige meisje had hem verrast aangestaard. Echt waarom kon hij er niet echt uit halen. O, het kwam zeker wegens het achterwerk van Tromp die zonet over zijn schouder getrokken werd. Niet charmant te noemen dat het net gebeurde, terwijl hij de Pansage weer op zijn schouder probeerde te krijgen. Daar had hij toch weinig aan kunnen doen, niet waar? Al had hij zich daarvoor geëxcuseerd en verdween de frons gelijk van haar gezicht. Dat scheelde één zorg, maar nou had ze om zijn hulp gevraagd. Hij was zeker geen held te noemen en überhaupt wist hij niet wat hij van haar antwoord kon verwachten. Helpen met wat? Hij hoopte echt niet dat het iets geheims was voor een ondergrondse organisatie. Of in ieder geval ‘een’ organisatie. Dan was hij nog nuttelozer dan de meerderheid van Sakura vond van de Naruto-serie: ze had zeker kracht, intelligentie en technieken om anderen te genezen. Oja, óók nog eens een gigantische slak. Bij nader in zien had hij zelfs géén van die kwaliteiten. Hij was een knul en was zeer onhandig. Hele trieste beschrijving van een hulpje. Vooralsnog vertelde ze wat het probleem was wat ze in hele mooie woorden naar voren bracht. Zij was de heldin hier, zover was dat hem duidelijk en hij een NPC. Ge-wel-dig. Terug naar het probleem: de ‘Growlithe’ van een winkeleigenaar was hem gesmeerd en nou probeerde ze deze terug te krijgen. Het enige schepsel wat hij langs had zien rennen was een hond, maar was Growlithe dat ook niet? Hé, hij kon het gissen. “S-Stomme vraag misschien, m-maar was hij z-zo hoog…?” Gelijk stak hij zijn arm uit tot iets onder zijn heupen, gezien de hond van zonet nog net tussen de poortje van zijn benen wist te rennen. Als hij het mis had dan had hij nog iets om op zijn lange lijst vol beschamende momenten op te schrijven. Straks was het een grotere Pokémon dan dat of zelfs kleiner. Hij liet het erbij, gezien ze hem hoe dan ook weer als een weirdo zou aanstaren.
Al was dat nog geen sprake van toen ze beweerde dat meerdere paar ogen beter waren. Gelijk keek hij zelf van zijn eigen Pokémon naar de Zubat die vrij van zorgen om haar heen vloog. Tja, hij had zo zijn twijfels of een Zubat ook ‘ogen’ had. Tromp en Drum’s aandacht lagen echter op de meid en ze staken beide goedkeurend hun duim omhoog. De Squirtle durfde zelfs geruststellend te glimlachen, terwijl de Pansage enkel zijn armen trots over elkaar heen sloeg. Deze twee waren echt vermoeiend om voor hem iets te beslissen, al had hij laten weten haar al te helpen. Ze zouden echter op zoek gaan naar een Pokémon, maar hij had enkel een vaag idee over de identiteit ervan. Het kon een hond, maar ook een schildpad zijn bij wijze van spreken.

Met zijn blik van haar afgewend krabde hij langs zijn wang. Hoe ving je een Pokémon nou terug, zonder té gewond te raken? Weer waren het zijn Pokémon die gebaren maakten naar mogelijke strategieën. Drum sloeg enkel haar vuisten tegen elkaar met een vuile grijns. “G-Geweld…?”. Afkeurend keek Otis opzij naar de Pansage die in een deuk lag. “M-Met puns?” Otis zuchtte geërgerd en jammerde iets met zijn blik kort op de grond gericht. Appels. Hij had nog steeds die appels vast en dat was hem bijna ontschoten na hun kortdurende gesprek. Het had eigenlijk weinig gescheeld of hij was ze kwijt geraakt en was het in de maag van een Meowth beland. Dát was het! Niet dat het in de maag van en kat moest belanden, natuurlijk. “W-We kunnen m-misschien hem lokken met e-eten!” Het kwam er hoopvoller uit dan hij bedoeld had en hij vermeed beschaamd haar blik. Bijna leek hij wel op een vrolijk kind, maar het was dus fijner naar de appels in zijn armen te kijken dan weer een frons te zien. Nou schoot hem wel een twede vraag binnen en op een wat neutrale toon stelde hij die. Helaas, het klonk weer hoopvol. “W-Wat eet een G-Growlithe, e-eigenlijk?” Als het antwoord ‘mensenvlees’ zou zijn, was hij weg. En bij ‘schildpad’. Oja, ook ‘broccoli’, enkel monsters aten dat.

OOC: Otis used Strength om zijn Pkémon te dragen; zag pas net dat ze samen 19 kg wegen :'D
Scheelt dat Drum een baby Squirtle is...

Gesponsorde inhoud

» The chase. [OPEN]
» Otis Prescott
» Otis' Pokédex
» Videos are no good. +Otis.
» He's playing kazoo [+Otis]