#1: Make sure the pup can't reach human food.

Onderwerp: #1: Make sure the pup can't reach human food. za dec 26, 2015 2:44 pm

no notes

Met een lichte frons op haar gelaat keek de paarsharige naar het kleine pupje. Geboren in een echte familie van fokkers en showmensen, was het voor haar vreemd geweest om geen hond-achtige in de buurt te hebben. Vandaar dat ze had besloten wat geld bij elkaar te sprokkelen en in plaats van een starter bij de professor te halen, besloot het meisje om naar een fokker toe te gaan. En al gauw had ze een jonkie gevonden die haar zou moeten kunnen bieden waar ze naar op zoek was. Het kleintje had enkele eggmoves en een redelijke potentie, dus als het goed was, moest dit een mooi begin zijn.

Ennnn… dat zou het ook echt zijn geweest, als ze de pup daar niet tien seconden uit het oog was verloren. Een jonge pup met eggmoves was leuk, totdat deze besloot dat de tas van een vreemde niet snel genoeg open ging en kleine vlammetjes van haar tanden schoten. Oh heilige Arceus, nee…

robb stark

Rust en stilte, dat verwachtte Lizzy in Vaniville te vinden. Samen met Dante zat ze op een bankje en genoten ze van hun lunch. Dante had haar 'gezonde' snacks samen met wat echte gezonde brokken en haar trainer had simpel twee boterhammen bij. Vaniville was echt een mooie plek.. als je rust en stilte wilde. Zelfs Dante was op het moment rustiger dan normaal. Normaal zou de hondachtige een problemen magneet zijn. Maar vandaag was blijkbaar niet zo een dag, want toen ze bukte om haar spullen op te ruimen ontdekte ze een andere pup. De Lillipup stond net op het punt haar tanden in haar tas te zetten. Zo snel ze kon greep het meisje de tas en kwam daarbij in de buurt van de kleine vlammen die ze nu pas ontdekte. Ze had haar tas, maar daar maakte ze zich geen zorgen over. Waarom kon die pup een vuuraanval? Gelukkig was ze niet verbrand, al was haar huid wel wat rood geworden. Dante kefte opeens blij en stond op, in plaats bezorgd te zijn over haar trainer rende ze op een ander bekend figuur af. Lizzy keek de Riolu wat verdwaasd na, niet helemaal verwerkend wat er precies gebeurde. Ze richtte haar aandacht weer terug op de pup, want ze wilde niet slachtoffer worden van een tweede Fire Fang.

Sometimes the small things are the strongest

Pam . Hachi

♛

Stupid Potatoes

Samen met Ryou was Pam uiteindelijk aangekomen in het kleine en rustige dorpje Vaniville Town. Na alles wat ze op haar reis had meegemaakt vond ze wel dat ze wat rust had verdiend. Ze had de afgelopen periode al wat meer rust gehad dan eerst aangezien Ryou van een Riolu naar een Lucario was geëvolueerd. Hij was nu een stuk serieuzer en minder druk geworden dan toen hij nog een kleine Riolu was. Hoe leuk Pam het kleine diertje vroeger had gevonden, dit was toch echt vele malen beter dan een stuiterbal. Als ze zei dat hij rustiger was geworden betekende het niet dat hij zijn spastische trekjes had laten vallen, en liet hij er op dit moment net eentje hebben. "Ryou wat ga je doen?" vroeg Pam aan de blauwe Pokémon die het ineens leuk leek te vinden om een bepaalde richting op te rennen. Waar dacht hij wel niet naartoe te gaan? Haar vraag werd al snel beantwoord toen ze in de verte een andere Riolu met een rode sjaal zag staan. Wacht eens even. Die rode sjaal kwam haar veel te bekend voor. "Dante?" vroeg Pam aan de Riolu waar Ryou naartoe was gerend. Als Dante hier was betekende het dat Lizzy ook dichtbij was. Niet veel later zag Pam het meisje met het blauwe haar dat ze zocht op een bankje zitten. "Hey Lizzy!" riep ze naar het meisje dat bezig leek te zijn met totaal iets anders dan Dante. Dat was ze dus niet gewend van haar, Dante was haar hele leven geworden. Waarom zou ze dan in godsnaam de Pokémon uit het oog verliezen? "Is die Pokémon van jou?" vroeg Pam vervolgens toen ze een klein bruin hondje bij haar tas zag.

no notes

Het meisje leek haar tas op tijd op te tillen en Rose slaakte een opgeluchte zucht. Goed zo, dat gevaar was geweken. Met een frons keek ze naar haar kleine pup, welke per direct weer op wilde springen om naar de tas te happen. Heilige Arceus, had de fokker dit ding niets geleerd? Geen wonder dat het zo weinig kostte, het was een complete rampenplan… Maar, ze zou dit ding niet op haar kop laten zitten! Een echte fokker kon dit. Een echte fokker moest op z’n minst zes van die dingen tegelijk op z’n plaats kunnen houden. Dit was pas het begin! … En toch voelde het als een gigantische pijn.

Terwijl het meisje nadacht over wat ze zeggen kon, klonk er een andere stem. Het was op dit moment dat de kleine Lillipup verbaasd opkeek en een grote Lucario opmerkte. Och hemel. Het ding rende erop af, staart hard heen en weer schuddend, blaffend van vreugde. Rose slaakte enkel nog een zucht, voor ze het andere meisje aankeek. “Die is van mij,” sprak ze. “Ik heb haar net van een fokker gehaald en zoals je kan zien… Heeft ze nog geen manieren geleerd,” kwam er vervolgens uit.

robb stark

Pam kwam aanlopen samen met Ryou en Dante. De Riolu leek bijzonder vrolijk nu ze de Lucario had gevonden. "Nee, hij is niet van mij," antwoordde Lizzy terwijl ze fronsend naar de Lillipup keek. Het beest leek bijna net zo hyper als Dante op haar goede dagen. “Die is van mij.” Lizzy, die vooral naar de pup had gekeken, merkte de paarsharige nu pas op. "Is het een jonge pup?" vroeg ze onbewust nieuwsgierig aan de onbekende. Lillipup zat dan wel in de naam, maar dit was echt een pup? Meteen moest ze terug denken aan toen Dante net uit het ei was. Dat was ook zo een ramp op poten geweest. Hoewel zij blij was geweest dat ze een pokémon mocht hebben kon ze als vijfjarige niet als goede ouder functioneren.. het was een wonder dat de Riolu redelijk was opgevoed. "Oh, ik ben Lizzy trouwens en dat is Dante," stelde het meisje zich en haar pokémon meteen voor. Ze wierp kort een blik naar Pam, eigenlijk was ze best nieuwsgierig wat die hier deed, maar aangezien ze nu tegen de paarsharige praten moest dat wachten.

Sometimes the small things are the strongest

Pam . Hachi

♛

Stupid Potatoes

Ze had gevraagd aan Lizzy of de kleine schattige puppy van haar was. "Nee, hij is niet van mij," antwoorden ze toen. Van wie was het diertje dan wel? “Die is van mij,” hoorde ze ineens een andere stem achter zich zeggen. Door een kwartslag te draaien zag Pam dat er een meisje met paars haar stond. Geinig dat haar. “Ik heb haar net van een fokker gehaald en zoals je kan zien… Heeft ze nog geen manieren geleerd,” vertelde ze om uit te leggen waarom her dier zich zo gedroeg. Het was nog lang niet zo erg als Ryou vroeger. Kort knikte Pam om naar het stuiterende ding voor haar te kijken. Ergens zag ze nu haar kleine Ryou weer voor zich. "Oh, ik ben Lizzy trouwens en dat is Dante," stelde Lizzy zich voor. Het kleine hondje van het meisje was ondertussen vrolijk keffend richting Ryou gerend. De Lucario leek het niet erg te vinden dat de Lillipup zo enthousiast was, hij bukte zelfs iets voorover om het voorzichtig aan te raken. "Ik ben Pam en degene waar je Pokémon naartoe is gerend is Ryou."

Gesponsorde inhoud

» Ordering Human Food[+Lori Campbell]
» Can't Reach
» {Open} Can't Reach!
» Only human
» I'm only human