Every little EARTHQUAKE +Ragya

Het was niet dat Nathan nou bepaald super veel had getraind met Aella, de Pokémon die hij voor dit gevecht zou gaan gebruiken. Maar het was wel zeker dat ze er wel sterk genoeg voor zou zijn, daar was hij zeker van. Het was een Electric gym immers, en de Vibrava als een deels Ground type was ze enorm in het voordeel. Hij verwachtte het niet echt dat de gym dus al te moeilijk zou gaan worden, dus kom maar op daarmee. Hij was nog zeker weten van plan om het gevecht dezelfde dag te gaan houden, wat betekende dat hij maar mooi mocht gaan opschieten gezien het toch ondertussen echt middag begon te worden en als hij niets bleef doen dat de avond wel erg snel zou gaan komen. Hij keek kort op zijn holo caster, welke aangaf dat het ongeveer tien minuten voor twaalf was. Zie hier, had hij toch nog gelijk gehad met dat het bijna middag zou zijn. Hij was ook nog eens van plan om Abby te gaan trainen tot level honderd, dus dat was ook nog wel eens een belangrijk ding om te doen en ook nog eens te onthouden. Voor nu was Aella nog ongeveer hetzelfde level als haar, dus hij kon voor nu hen twee nog wel even tegen elkaar laten vechten. Dat was wel even het beste voor nu dan. Hij kwam rustig overeind, gezien de jongen eerder de hele tijd maar wat in het hoofdkwartier van Team Rocket had rond gehangen. Later naar de Prism Tower, hij had werkelijk geen idee hoe de gymleader, daarbij ook nog eens een van de top agents eruit zag, maar dat merkte hij wel snel genoeg. Met zijn handen nonchalant in zijn zakken liep hij richting de uitgang, hij wist ongeveer wel wie wel of geen agent of hoger was, dus het was best wel grappig om te zien hoe mensen waarvan hij zeker wist dat het grunts waren heel erg uit de hoogte deden. Nou, als ze maar eens wat nuttigs gingen doen behalve opscheppen waren ze een stuk nuttiger. Zijn passen echoden door de hallen, waar soms iemand doorheen rende, waarschijnlijk laat voor iets. Ach, hij kon nu net zo goed maar aks eerste de gym gaan uitdagen, hij had genoeg vertrouwen in zijn Pokémon dat ze er wel sterk genoeg voor zouden zijn, dus echt zorgen erover te maken hoefde hij nou niet bepaald, dat kwam hem dus wel mooi uit. Na een klein tijdje was hij het hoofdkwartier uitgekomen en was dus nu op weg richting de Prism Tower, waarin ook nog eens de gym moest plaatsvinden. Niet echt bepaald handig was dat zeg, als het hem werd gevraagd. Een toren was immers gemakkelijk af te breken met Pokémon die er sterk genoeg zouden voor moeten zijn. Ach, niet zijn probleem als dat ooit echt het geval zou moeten zijn, moesten ze maar niet op die ene plek de gym neerzetten. Waar dan? Nou, Lumiose is niet echt wat ze noemen een kleine stad, dus er zal echt wel ergens een plek zijn waar ze het konden neerzetten. Misschien da ze de toren hadden genomen omdat dat met elektriciteit te maken had en de gym da type ad. Dat zou wel even de meest logische reden zijn waarom het zo zou zijn. Niet dat de gyms in heel de regio nou bepaald logisch waren. Voornamelijk de gymleaders dan nog, hij had waarschijnlijk nu wel alle minder serieuze en rare tegengekomen. Maar hij had maar een manier om daar achter te komen, de gyms te gaan uitdagen. Wat Nathan had gehoord was dat de vorige gymleader een klein joch was. Niet te geloven zeg. Had dat kind niet naar school gemoeten in die tijd? Wat het ook mocht zijn, nu stond er in welk geval een volwassen iemand op die plaats, dus dat was wel iets. Een zuchtje kwam van de jongen, hij had geen flauw idee wat hij moest gaan verwachten van dit gevecht, geen idee welke Pokémon de gymleader zou gaan inzetten, hij had het wel wat beter kunnen uitzoeken als het hem werd gevraagd. Alhoewel, hij zou nog wel even snel het kunnen zien, maar dat was te betwijfelen. Het zou kunnen zijn dat de Pokémon van de gymleader er niets eens bijstonden, dat het enkel nog van de vorige was. Het was in welk geval nog het minste dat hij kon vinden, misschien als een soort van ‘gids’ die de groenharige jongen min of meer zou kunnen volgen. Tijdens het lopen pakte hij zijn Holo Caster en begon er wat in te typen, om al snel er resultaten van te zien. Wat hem zeker verbaasde was dat de Pokémon van de huidige gymleader erbij stonden. Ach, hij zei er geen nee tegen, deze informatie zou de jongen dan nog zeker handig vallen als het nog eens waar was ook. Zijn ogen bekeken de plaatjes van de Pokémon die te zien waren met hun namen en types. Het zei hem niets, geen enkele Pokémon op de magneton die ook tussen het lijstje stond na kwam geen enkele Pokémon hem bekend voor. Een Emolga, Magneton, Manectric en een Heliolisk. Enkel de Magneton en de Emolga hadden een tweede type, waarbij bij de eerste Steel was en de ander Flying. Hm, dat kon dan nog wel eens wat gaan worden. Hij had geen idee hoe het gevecht zou gaan verlopen, maar de jongen had wel zo een gevoel dat dit hem misschien niet al te makkelijk zou kunnen gaan verlopen. Hij was daar wel heel erg zeker van. Zelfs al had hij het enorme type voordeel met Aella, was de jongen ergens wel van plan om niet alleen de libelle te gebruiken. Misschien wou hij dat vooral doen zodat de jongen in welk geval nog een beetje een uitdaging had, gezien hij er ook mooi voor had gezorgd dat Nathan mooi bij de vorige vier gyms een leuk type voordeel had, eigenlijk als hij het op een bepaalde manier bekeek had hij wel bij elke gym een voordeel. Niet dat hij dit nou bepaald voor zijn team had gepland, het enige dat hij had gepland was dat zeker zijn Pokémon het hoogst mogelijke level zouden halen, iets waarbij genoeg training en ook nog eens de gyms toevallig mee zouden gaan helpen.

Wat Nathan had gehoord had was dat er ergens het een en ander aan Pokémon te koop stonden, dus misschien dat hij daar wel zou kunnen gaan kijken, zo geen kwaad kunnen namelijk. Misschien dat hij iets kocht, maar misschien ook wel niet. Het was vooral dat de jongen zijn geld in welk geval een beetje wou gaan sparen, zodat hij het nog later aan nuttige dingen kon gaan spenderen, bijvoorbeeld TM’s, dingen die hij trouwens al een tijdje niet meer had gebruikt. Waar in Arceusnaam die plek mocht zijn waar dat was, hij had werkelijk geen idee. Lekker dan, kon hij weer mooi gaan zoeken. Waarschijnlijk zou het wel in Lumiose City zijn, nu kon hij de stad wel wat beter dan eerst dus de jongen zou wel in welk geval het iets makkelijker kunnen vinden. Toch wel een stuk handiger ja als hij echt kon onthouden waar welke plekken waren en nog beter, hoe erheen te gaan. De sfeer was er zoals vaker grimmig, maar daar trok de jongen zich vrij weinig van aan nu, niet dat hij zich no altijd wat aantrok met hoe mensen dachten, dan met name over hem. Maar dat was dan wel weer vaker in zijn gedrag te zien, waarin hij door sommige mensen werd bestempeld als een Seedot. Misschien had hij dat verdient, misschien niet. Waarschijnlijk had hij zelfs nog erger verdiend dan dat, omdat het vrijwel niets was in vergelijking wat hij bij mensen had gedaan. Hoeveel maakte dat hem nou uit eigenlijk? Hij had zich nooit zorgen gemaakt erover, had er geen tweede gedachte aan besteed. Het kon nog wel eens gepast zijn om hem ziek te noemen, niet ziek als dat je een ziekte heb, ergens pijn. Eerder ziek in zijn hoofd, dat er wat flink mis was met de groenharige. Hij wist ook niet geheel waardoor het precies kwam, zoiets was wel vrij ongeloofwaardig als het ook nog eens mooi uit het niets was gekomen hoor. Zijn gouden ogen bekeken de omgeving, ook maar enig teken van die zogenoemde Pokémon verkoping. De jongen had zo een voorgevoel dat als hij er nog eens echt naar wou gaan zoeken hij het mooi niet ging vinden. Eerst de gym uitdagen werd dat dan maar, werd later wel uitzoeken waar hij het ding zou moeten gaan vinden. Geen idee hebbende hoe lang het zou gaan duren en of er veel Pokémon te koop stonden, hij moest wel nog een beetje geluk hebben op dat vak. Toch? Nathan hoopte het maar, gezien hij niet veel zin had om echt de hele stad te gaan doorzoeken daarvoor. Enkel als hij het echt ging vinden met enkel iets dat toeval heet. Ehm, oke, naar de Prism Tower nu ja. Waar was die? Na even wat omhoog te hebben gekeken was de enorme toren al duidelijk zichtbaar, gevonden. Tijdens het lopen daarheen kon hij enkel bedenken hoe in welk geval sommige mensen reageerden op het feit toen ze wisten dat hij nu, correctie, twee maanden, bij Team Rocket zat. Bij die herinneringen verscheen een klein grijnsje op zijn gelaat, al was deze toch weer snel weg. Het ene persoon had er vrij enthousiast op gereageerd, de ander was juist weer nogal klaar geweest met hem. Toch was dat best wel grappig, enkel omdat het maar net verschilde wie het was hadden de reacties ook wel vrij veel verschild. Nathan kon het wel bedenken hoe Connor, juist het persoon die er min of meer klaar mee was toen die het had gehoord van hem. Het was een indirect hint geweest, wel toch wel gemakkelijk was geraden. Het had geweest kunnen zijn dat Nathan zou zeggen dat het nu wel zo ‘jammer’ was, gezien het feit dat hij een soort van vriend kwijt was, of eerder, iemand die wel oke was om mee om te gaan. Misschien was dit ook wel een van de redenen waarom hij het nog eens voor andere mensen verborgen hield, ten eerste omdat hij anders gewoon teveel kwade mensen op zijn dak kreeg, die niet enkel van de politie waren voor de verandering. Ook nog omdat hij anders gewoon vrienden zou kwijtraken, het mocht wel zielig klinken als hij er op deze manier over dacht, maar bepaald raar was het niet. Hm, gelukkig wist niet iedereen ervan af, maar ergens had Nathan wel een sterk gevoel dat dat snel zou gaan veranderen, daar kon hij eigenlijk niet echt aan gaan twijfelen of dat echt zoveel verschil zou gaan uitmaken. Een klein zuchtje ontsnapte zijn mond, misschien dat de jongen er maar gewoon wat minder over moest gaan nadenken en verdergaan met waarmee hij nu bezig was de gym van plan om uit te dagen. Maar gezien de groenharige het pasgeleden met een bepaald iemand had afgesproken om de gym achter elkaar te gaan doen, had hij moeten wachten. Niet een al te groot probleem werd het hem gevraagd, maar oke dan, niets aan de hand. Waarom ze zijn Pokémon echter naar hem had vernoemd, dat was nou wel weer de vraag, het was echt ugh en gewoon vervelend. Maar goed, hij en Ragya hadden dus afgesproken voor de gym, wat was eigenlijk de voorkant? Hij had geen flauw idee, dus hij stond maar voor nu aan een kant en het was maar hopen dat dit de voorkant was. Na er even te hebben gestaan begon de groenharige toch wel echt even te twijfelen of hij wel aan de goede kant stond? Gelukkig hadden ze een tijd uitgekozen, en zodra hij op zijn holo caster had gekeken viel het de jongen op dat het bij lange na nog niet die tijd was (beter bekend als tien minuten van tevoren) ah, maar dat zou ook wel zo voorbij zijn.

Had hij nou de goede kant gekozen? De groenharige was er echt wel veij zeker van dat het wel de goede kant was, maar dan ook wel ergens niet echt bepaald, geweldig bezig zo Nathan, heel erg goed ja. Net op het moemnt dat hij het toch wel even zwaar begon te betwijvelen en een rondje om de toren wou gaan lopen, misschien dat hij dan Rag wel zou zien, kwam ineens een Ninetales in zicht, maar een iemand had zo een vervelende vacht met een noodweer van humor dat niet te ontkennen viel. Hij keek dus ook even droog naar de vos toen deze hem de gym in duwde, zo, iemand wou hier snel vanaf zijn zeg. Hij glimlachte lichtjes hierbij, maar liep uiteindelijk wel toch de gym in, verdomme Rag, ze hadden afgesproken erbuiten te wachten. Geen wonder dat hij haar niet kon vinden.. ho, wacht eens even. Eenmaal in de gym, of om het beter te noemen, eronder, was de roodharige nergens te vinden. "Waar is je trainster?" klonk zijn vraag naar de vos. Hij snapte het wel volledig dat het beest een stekende hekel aan hem had, maar kom op zeg, ze kon het ook overdrijven hoor.

Natuurlijk had hij niet echt een reactie verwacht, maar misschien dat de humeurige haarbal het op een andere manier duidelijk had kunnen maken of dergelijk. Een luide, diepe grom klonk van de vos, welke door de ruimte klonk en al niet veel later verscheen de ondertussen wat bekende roodharige. Hij keek de ander even aan bij de vraag of hij wist hoe ze bij de gymleader moesten komen, ja, en dit was nu gewoon vrij makkelijk gelukkig. "Met een lift." klonk zijn stem wat droog, waarna hij kort naar achteren wees, waar de lift in het midden van de ruimte was. Hoe duidelijker had het wel niet kunnen worden zeg. Niet dat hij er nou bepaald veel ergs aan vond, een keertje lui zijn ervoor kon geen kwaad werd het hem gevraagd.

Bij het aangebrande antwoord van Rag grinnikte hij even, iemand was ook snel aangebrand zeg, best grappig eigenlijk als het hem werd gevraagd hoor. Hij liep met haar mee naar de lift, om zijn schouders op te halen bij hetvolgende dat klonk. "Ik heb gehoord dat hij aggresiefer vecht, maar dat is zo wel te zien." en dan was hij zo die het als eerste van deze twee kon gaan meemaken. Dit liet hem eigenlijk even denken, hoeveel mensen hadden de gym al uitgedaagd nadat Team Rocket hier aan de macht was gekomen? Hij had echt geen flauw idee. De jongen stapte in de lift toen het ding was aangekomen en dat liet horen met een vrolijk deuntje. "Dar heb jij dan wat geluk mee, je kan in iedergeval zien hoe hij vecht." klonk hij rustig.

Zodra de roodharige in de lift was gestapt, had ze ook meteen op het knopje geklikt, al snel gingen de deuren dicht en de lift omhoog. Daar had Rag wel een punt ja, dat hij een voordeel met deze gym had. "Voor zover ik weet het het maar met een Pokémon." maar goed, liever een Pokémon die een voordeel had dan geen, nietwaar. Niet veel later waren ze al op de juiste verdieping aangekomen, wat de lift duidelijk maakte door een vrolijk deuntje te laten klinken en ging daarna open. Meteen stapte de jongen naar buiten en stapte richting Klaus, ondertussen de binnenkant van de gym zelf bekijkend, misschien dat hij tijdens het gevecht nog wat kon gaan gebruiken. De groenharige betwijfelde dat, maar het gewoon even hopen kon natuurlijk geen kwaad, in tegenstelling tot dat zelf, het kon juist enorm handig zijn. Niets, jammer, er leek helemaal niets te zijn dat hij kon gebruiken voor het gevecht. Hierna pas richtte hij zich op de gymleader en meteen het eerste de beste dat hem opviel waren de blauwe haren van de ander, hoe bedoel je onbelangrijk detail. Moest hij serieus nog gaan zeggen ook waarom de jongen hier was? Blijkbaar wel, want de gymleader keek hem echt aan met zo een verwachtende blik. "Ik kom je uitdagen voor een gevecht." dramde de jongen bijna op, het werd bijna een gewoond zeg, dit was nu al de vijfde keer geweest dat de jongen erover had gesproken. "Prima, als jij denkt mij te verslaan." had er geklonken, pft, opschepper. Nathan rolde zijn ogen kort, om daarna Aella's Poké ball te pakken en de libelle eruit te halen, laat dit gevecht maar beginnen.

Vs.

Nathan sent out Aella.
Klaus sent out Emolga.
Aella used Sandstorm.
Aella used Rock Slide
Emolga used Shock Wave, it had no effect!
Aella used Boomburst.
Aella used Supersonic, the Emogla was confused!
Aella used Dragon Breath, it missed!
Emolga used Acrobatics.
Aella used Rock Slide, critical hit!
Emolga tried to use Pursuit, but it hits itself!
Aella used Rock Slide, Emogla fainted!

Vs.

Klaus withdrew Emolga, to sent out Magneton.
Nathan withdrew Aella, to sent out Deimos.
Deimos' mega stone reacted to Nathan's keystone and mega evolved.
Deimos used Nasty Plot.
Deimos used Inferno.
Magneton used Magnet Bomb.
Deimos used Flamethrower.
Megneton used Thundershock.
Deimos used Crunch, the Magneton flinched!
Deimos used Dark Pulse.
Magneton used Sonic Boom.
Deimos used Heat Wave, the Magneton was burned!
Magneton used Tri Attack.
Deimos used Fire Fang.
Deimos used Flamethrower.
Magneton used Confuse Ray, Deimos was confused!
Deimos used Inferno, the Magneton fainted!

Vs.

Klaus withdrew Magneton and send out Manectric.
Nathan withdrew Deimos to send out Aella.
The Manectric mega evolved.
Aella used Earthquake.
Manectric used Bite.
Aella used Earth Power, critical hit!
The Sandstom stopped.
Aella used Sandstorm.
Manectric used Bite.
Aella used Fissure, it missed.
Aella used Earthquake.
Manectric used Fire Fang.
Aella used Earth Power.
Aella used Earthquake.
Aella used Fissure, the Manectric fainted!

Hij glimlachte lichtjes toen te Manectric was verslagen, door de meerdere aanvallen van eerder knock out op de grond lag. Klaus’ uitdrukking was ondertussen wat veranderd naar geïrriteerd, waarschijnlijk omdat een jong persoon als Nathan hem bijna had verslagen. Toch leek de oudere man zich nog in te houden om niet tegen hem uit te gaan vallen, zo zeg, dat was nog wel vrij professioneel zeg. Maar goed, als de informatie klopte had Klaus nu nog maar een Pokémon, dat ging nog wel eens heel mooi de goede kant op voor hem zo. Hij glimlachte lichtjes en liet zijn blik op de Vibrava hangen, welke maar een een beetje vermoeid leek te zijn, ah, ze zou het volgende gevecht nog makkelijk aankunnen, daar was hij zeker van.

Vs.

Om eerlijk te zijn, Nathan had geen idee wat voor soort de volgende Pokémon was van de gymleader, hij wist enkel de naam en dat het natuurlijk Electric was, maar een deeltype? Geen flauw idee. Al snel kwam de hagedis tevoorschijn, geen idee wat het verder was, misschien dat je het als zonnepaneel kon gebruiken en elektriciteit ermee kon genereren? Hij zou het echt gaan denken, de Pokémon niet kennende en geen idee wat het precies kon doen. Waarom zou hij ook nu zijn Pokédex erbij pakken, hoeveel maakte dat hem nu uit. Het was een hagedis die toevallig elektrisch was, dat was wel een beetje de enige verklaring van het beest. Meteen klonk het beval van Klaus naar de hagedis om een Bulldoze uit te voeren, want ehm ja, dat had ook zo heel veel nut op een Pokémon die kon vliegen. Was de gymleader nou echt niet de slimste of deed deze maar alsof? Want hoe dan ook, het zag er best wel stom uit zo om echt even eerlijk te zijn. "Earth Power." Oke, ja, hij gebruikte de aanval wel zeer vaak in dit gevecht, maar waarom ook niet? Het was immers sterk tegen de zonnepaneel, oh wacht, nee. Het is geen zonnepaneel maar een hagedis. Al snel werd de aanval in actie gewest, waarbij de Heliolisk zeker werd geraakt, wat meteen ook nog een Critical hit leek te zijn, hoe mooi wou hij wel het niet hebben zeg. Een soort geluid had van de hagedis geklonken, geen idee hoe het te beschrijven, maar het mooiste geluid was het zeker weten niet. "Razor Wind Heliolisk." het viel hem nu pas een beetje op, hij wist wel dat het erg laat was, immers had hij het nu pas opgemerkt, maar waarom had elke gymleader hun Pokémon geen nickname gegegeven? Zelfs mensen die vaak genoeg weinig om hun eigen Pokémon gaven hadden nicknames gegeven aan hun Pokémon, dus waarom de gymleaders eigenlijk niet? Nathan had echt geen flauw idee. Maar goed, op blijven letten op het gevecht Nathan. "Bulldoze." de Sandstorm deed wel wat pijn aan zijn ogen ja, maar ondertussen was deze ook wel zo lang bezig dat het Nathan niet echt heel veel meer stoorde, het zand dat regelmatig in zijn ogen vloog, dat moest hij maar even gaan negeren en anders als het echt teveel werd, het uit zijn ogen wrijven. Terwijl de Bulldoze nog steeds bezig was,wou de groenharige alweer een nieuw bevel gaan roepen, waarom? Nou, dan had hij dit gevecht sneller achter de rug. "Earthquake." voor iets van dat hij kon gaan zweren dat het de honderdste keer was dat hij de aanval gebruikte, werd de Bulldoze een stuk sterker, daardoor meteen om gezet in een Earthquake. En daar kwam de kracht van de eerdere Razor Wind die was uitgevoerd, voor zover de hij het wist, was deze aanval een normal type aanval, dus het zou Aella ook niet bepaald super veel aandoen, een gewone neutrale schade. Hoe sterk de Razor Wind van zichzelf was, dat zou de jongen wel snel genoeg merken. Een soort van kreetje had voor even van Aella geklonken, waarna ze zich wel al snel probeerde te herstellen van de aanval. "Screech, dan Boomburst." twee oorverdovende geluiden volgden elkaar snel, elk met een verschillende uitkomst, aan de Screech was hij onderhand gewend, maar nog steeds was de Boomburst abnormaal luid, alsof je naar een concert kwam waar elke metalband tegelijk speelde op vol volume, zo een volume dan waarin het voelde alsof je trommelvliezen elk moment konden ontploffen. Niet al te geweldig was dat, alles behalve zelfs. Nou, het enige voordeel van de aanval was dat de hagedis er ook last van leek te hebben, gezien deze diens poten op de oren probeerde te leggen, om het een beetje proberen te bedekken, maar er echt enorm in faalde. "Supersonic." het was ondertussen wel heel erg duidelijk dat de Vibrava wel wat had met geluidsgolven, niet raar, bijna de helft van haar aanvallen bestond daar wel uit, dus raar ervan opkijken deed hij zeker niet. De Supersonic had effect gehad op de hagedis, wat wel mooi was, of deze er echter heel veel zou beïnvloeden, dat was weer een ander verhaal. "Quick Attack Heliolisk." Jezus, wat had de gymleader wel een zware stem zeg, dat moest hij echt even gaan opmerken. "Ontwijk, dan Rock Slide." want ja, stenen erop gooien werkte wel vaak genoeg, dus waarom ook nu niet meteen he? Aella had de Quick Attack niet kunnen ontwijken, niet erg, want zoveel schade deed de aanval nou ook niet bepaald, de stenen echt, deze leken de Heliolisk wel flink te raken. De staar van de hagedis leek er vast te zitten onder een van de gevallen stenen en de hagedis maakte een luid, protesterend geluid. "Maak het af met Earquake en Hyper Beam." overkill? Geen idee waar je het over heb hoor. Als eerder werd de aardbeving in gang gezet, maar al snel kwam tegelijk de Hyper Beam recht op de Heliolisk af, welke met een klap werd geraakt. Oh, hoe te verwachten, er was een stofwolk gekomen. Nou, had hij gewonnen of niet? Rustig keek hij in de stofwolk, maar het was vrij moeilijk om erin te kijken, hm.

De stofwolk leek weg te trekken, waar de zonnepaneel, nee, hagedis zichtbaar was op de grond, verslagen. Kijk eens aan, dat was nou hoe je een gym 'even' versloeg, hij liet Aella terugkeren, waarna hij rustig naar Klaus keek. De oudere man leek er zeker niet al te blij mee te zijn dat hij zojuist was verslagen, maar stapte wel naar voren en duwde de badge zowaar in zijn hand. "Dit is de Voltage Badge..-" verder luisterde Nathan al niet meer, want hij draaide zich om er liep het veld af. Hij liep richting de roodharige, om daarna te leunen tegen de muur. "Succes he~" Ach, hij kon dat in ieder geval gewoon Rag gaan wensen, want al leek het er niet op, Nathan had er wel iets meer moeite mee gehad dan hij zou gaan verwachten.