Are you f*cking kidding me?! (Nathan Malone)

Oh, kijk eens aan, daar kwam een antwoord. Oh, dus het ging over zijn rang? Hij was er toch wel vrij zeker van dat hij het had verteld tegen de roodharige..? Ach, waarschijnliijk beeldde hij zich weer dingen in als het dan zo was. Rustig lusterde Nathan naar wat de roodharige verder nog mee zat, dat ze het wel had verwacht eerder van hem had verwacht te horen dan van de organisatie en dat ze verder gewoon een slecht humeur had. "Sorry, ik dacht zeker dat ik het al tegen je had verteld." het was ook wel een betje dat hij het de laastte tijd gewoon wat drukker nu ook had, dus het zou wel goed kunnen dat de groenharige het zich gewoon dik had ingebeeld ja. Het was nou niet echt dat, als hij zoiets zou vertellen tegen Riddle, dat zijn het zo makkelijk zou vergeten waarschijnlijk dus zijn fout, oeps. Hij haalde even zijn hand door zijn haren, alsof hij even ergens aan het nadenken was, deed hij ook wel, maar dat was nu even niet relevant.

Ja, blijkbaar had hij dat dus mis. Hij voelde altijd nog wel een pijn in zijn schouder en buik door die brandwonden, maar gezien de jongen deze al zo lang had, waren ze iets geworden waar hij mee had leren leven en dus ook verdragen. Niet het prachtigste zicht, maar dat was ook nu niet echt iets waar hij aan moest denken meer, het ws gebeurd en de wonden zouden waarschijnlijk nooit meer helen. Hij keek even glimlachend naar Riddle toen deze sprak dat het al goed was, vervolgd met dat ze misschien wat jaloers was. "Ik weet zelf ook nog niets eens waarom ik nou Elite ben geworden, in ieder geval niet voor min zonnige humeur." grapte de groenharige. Hoe het nu was om een van de 'grote bazen te zijn'? Bij de vraag fronste hij even, om daarna even kort te gaan nadenken. "Nogal druk, het is vooral veel papierwerk en leden in de gaten houden." vatte hij kort samen, natuurlijk was er nog wel meer erin, maar dit was het in grote lijnen.

Hij grinnikte lichtjes bij het zien dat Riddle haar blik wat naar beneden was afgedwaald en sprak nog net niet of ze het kon zien, waarschijnlijk dat ze heel ergens anders naar keek, maar alsnog kon het nog wel eens grappig zijn. Hij greens kort toen er werd gesproken dat hij nu mensen kon rond commanderen, ja dat klopte wel. "Klopt, al doe ik het eerder als er een opdracht moet worden uitgevoerd en niet altijd kleine dingen." begon hij eerst, om te vervolgen "Ik kan nu ook keystones uitdelen bijvoorbeeld." het was best raar als hij erover nadacht, Nathan was immers nog iemand die zijn eigen nog had ontvangen toen hij niet bij de organisatie zat. Dan was het zelf toch wel raar op een manier om een zelfde steen door te geven aan andere mensen, geen idee waarom het zo raar was om eerlijk te zijn.

Toen er werd gesproken dat ieder nadeel een voordeel had, knikte hij kort. Ja, daar had de roodharige wel gelijk in. Toen Riddle wat leek te mompelen en vervolgens de trap naar boven oprende fronste hij lichtjes, ehm oke dan? Niet veel later kwam mevrouw weer beneden, maar dan met een steen in haar handen. Oh wacht, was dat niet een Fire Stone? Het leek er in de eerste instantie wel op, maar hij zou het zo wel zien. Zijn eigen Pokémon, waarvan hij er maar drie uit hun Pokéball had gelaten gezien de rest simpelweg te groot was, lagen maar wat lui te zijn en waarschijnlijk te slapen. Op de overmaatste kat na dan, deze was gewoon enkel lui en lag ergens op de grond. "Leuk dat je haar laat evolueren." sprak hij met een glimlachje, hij wist wel zeker dat Eevee meerdere evoluties hadden, dus het was ook niet echt dat je kon zeggen dat er 'geen keuze' was. Of in welk geval, dat vond hij dan.

Rustig knikte hij toen er werd gesproken dat het evolueren van Pokémon altijd wel leuk was, daar gaf hij de roodharige wel gelijk in ja. Ze had nog wel in de eerste instantie getwijfeld over of Kyra een Umbreon, Espeon of Flareon zou gaan worden, maar had uiteindelijk duidelijk gekozen voor Flareon. De Eevee werd geroepen, waarna Kyra wakker werd en werd gevraagd hierheen te komen. De bruine Pokémon kwam hun richting op, om vervolgens op de bank tussen Riddle en Nathan in te gaan springen. De steen werd bij Kyra gehouden, waarna zowel de steen als de Eevee begonnen op te lichten. Niet heel veel later was het al te zien, toen de gloed wat wad verminderd, dat Kyra was geëvolueerd. Het licht werd steeds  inder fel, tot het er uiteindelijk niet meer was, wel heel fancy enzo, zo een licht, maaar het was helemaal niet nodig over het algemeen hoor. Blijkbaar was Kyra eerst even wat verbaast, maar daarna wel wat vrolijk. "Flareons zijn wel leuke Pokémon ja." ze waren zo fluffy, niet dat hij zo snel zou toegeven dat de groenharige dat wel leuk vond bij Pokémon, maar toch.

Kijk dan hoe fluffy ze was, dat kon iemand onmogelijk ontkennen. Toen er door de roodharige met een nog bredere glimlach werd gesproken dat ze natuurlijk leuk waren, waarop de groenharige even grinnikte. Zijn gouden ogen volgden de Flareon, hoe deze naar Hiro rende en uitdaagde, wel nog speels en de grijze hond daar op reageerde door het te accepteren. Hm, enkel Croc blijkbaar dus. "Denk niet dat het nog heel lang gaat duren." sprak hij met een kleine glimlach. Toen ze echter ineens stil bleef fronste hij lichtjes, al verdween deze toen ze haar hand uitstak en met een ietwat uitdagende grijns hem in zijn wang kneep. Geen idee wat ze daarmee wou zeggen, hij had namelijk echt even het gevoel dat hij nie tmeer kon nadenken, kwam voornamelijk omdat hij net pas wakker was en dan natuurlijk even niet geheel helder nog kon nadenken. "Wat wil je?" klonk er dan ook veel betekenend van hem, ja hoor, dat had hij nog wel door, maar de rest moest nog even tot de jongen doordringen.

Agreed. Maar ja, hij had het op het moment echt even niet door wat de roodharige nou wou, tot ze het natuurlijk zou zeggen of er duidelijk maar ging hinten. Dat zou hem waarschijnlijk ook wel helpen, zou de jongen niets gaan verbazen. En toen lag ze ineens bij hem met haar armen om de groenharige heen gehangen. Kijk, dat was nou wel duidelijk genoeg voor hem hoor. Hij werd met puppyogen aangekeken, waarna de roodharige op zijn vraag 'jou' antwoorde en kort daarna in de lach schoot. Zelf lachte hij ook zachtjes, al dit kon bijna worden gezien als een zeldzaam moment what the hell. "Als je mij wilt.." begon hij "Kan je me krijgen ook." sprak hij, met een kleine glimlach om haar gezicht zachtjes vast te pakken en alvast wat naar voren te leunen. Vast wel dat ze de hint zal begrijpen. Al was het nog maar amper ene hint meer te noemen ook nog.

Flareon is love. En toen hingen ze daar wat. Nathan op de bank, Riddle op hem en de bank. Het was serieus ook geen hint meer, eerder gewoon een aankondiging, zo subtiel -niet- kon hij zijn. Er werd nog wat gesproken door de roodharige, maar deze kwam al dichterbij, tot er nog maar een heel kleine ruimte was tussen de twee, maar al snel drukte Riddle toch al haar lippen op de zijne. Net zoals zij sloot hij zijn ogen, al had hij nog wel even naar Riddle gekeken voordat hij dat had gedaan. Nathan liet langzaam zijn hand los van haar kin, om deze maar te laten hangen. Het was echt lang geleden dat de twee zo een tijd hebben gehad, naar zijn geovel echt veels te lang zelfs nog. Lucht? Wie had dat ook nodig. Oke nee, iedereen had dat nodig anders ging je dood. In andere woorden, zo moest hij even gaan stoppen anders zou de jongen stikken aan te weinig lucht, maar nu nog niet, gewoon even genieten van deze tijd die ze hadden.