Surprise

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven stond met haar rug tegen de stenen muur achter haar geleund. Haar armen over elkaar geslagen en haar blik op de drukke straat waar dagelijks zoveel mensen over liepen. Een paar uur eerder had Ravenna haar opgebeld en gevraagd of ze konden afspreken ergens in Lumiose en nu stond ze op de plaats die tijdens dat gesprek was gevallen. Waarom? Ze had geen idee. Ravenna kennende kon het nooit iets goeds betekenen. Terugdenkend aan de laatste keer dat haar jeugdvriendin haar out of the blue had gebeld waardoor ze een nacht in een gesloten supermarkt had moeten doorbrengen. Ergens had ze een licht vermoeden dat dit om haar verjaardag ging, maar dat idee wuifde ze al even snel weer weg. Als ze überhaupt al op de hoogte was van die datum, dan kon ze ook wel bedenken dat Seven er absoluut niet naar uit keek om iet speciaals te gaan doen. Er was niks speciaals aan, het was gewoon een dag in de maand. Die spanning van een jaar ouder worden was allang gedoofd toen haar ouders er niet meer waren geweest om iets van die dag te maken.

(Ravenna)

“If you're going to die, do it on your own.”

Het was niet moeilijk de redhead te missen toen ze uiteindelijk aan kwam lopen, of beter gezegd rennen. Het enthousiaste gedrag van haar vriendin kon op twee manieren effect hebben, of ze werd erin meegesleurd, of ze zou zich eraan gaan irriteren. Seven hoopte voor vandaag toch op het eerste, want anders zou het niet vol te houden zijn. "Hey. Niet te laat, ik ben gewoon altijd wat eerder," begroette ze Rave op haar beurt toen deze zich verontschuldigde dat ze wat 'laat' was. Het volgende moment werd ze overladen door het enthousiaste gebabbel van haar gezelschap. Haar arm werd al beetgepakt alsof ze elk moment ergens naartoe gesleurd zou kunnen worden. Seven trok haar mondhoeken iets op in n lichte glimlach, terwijl ze haar blik even de straat af liet gaan. "Maakt mij niet veel uit wat eerst. Ik weet niet waar die ijssalon zit, maar als er in de buurt ook andere winkels zijn dan kunnen we gewoon de straat af," antwoordde ze. Ravenna had haar meegevraagd dus als die bepaalde dingen af wilde gaan dan vond ze dat prima.

“If you're going to die, do it on your own.”

De redhead reageerde heel vrolijk dat zij wel wist waar die ijssalon zat en dat er ook nog een winkelstraat in de buurt was. De keuze was dus al snel gemaakt. "Laten we maar gaan dan," zei ze tegen de overenthousiaste Ravenna. Het was niet zozeer dat zij graag naar die knappe jongen wilde kijken, maar als Rave dat graag wilde en ze er een ijsje uit kon krijgen ook dan klaagde ze verder niet. Alles was beter dan ergens in haar eentje zitten waardoor haar gedachten de vrije loop hadden, want die zouden op het moment niet veel goeds tegenkomen. Dat zou enkel in frustratie geëindigd zijn. "Hoe gaat het trainen?" besloot ze te vragen.

“If you're going to die, do it on your own.”

Het antwoord dat ze kreeg deed haar licht fronsen. Vooral toen Ravenna zei dat ze misschien maar moest stoppen omdat ze er toch niks van bakte. Nog voor Seven iets kon zeggen bleek de ijssalon echter al in zicht te zijn, want ze werd enthousiast naar binnen getrokken. "Ik denk dat ze wel wat aan je hebben als Ranger," wist ze nog te zeggen toen de twee tot stilstand kwamen binnen. Vervolgens liet ze haar blik door de winkel gaan. Het zag er best netjes uit, nu nog hopen dat het ijs ook een beetje smaakte. "Weet je ook of het ijs ook echt lekker is?" vroeg ze aan Rave, aangezien die het enkel over de hotte dude van de ijssalon had gehad en niet over het eigenlijke product wat ze er verkochten.

“If you're going to die, do it on your own.”

Seven snoof even. "Ja weet ik veel, misschien was die jongen een afleiding omdat het ijs eigenlijk niet zoveel voorstelde. Je weet het niet tegenwoordig," antwoordde ze op luchtige toon. Ze was klaar om achter Ravenna aan de winkel in te lopen, maar toen deze stilhield vanwege het geroep en geschreeuw in de straat, deed zij hetzelfde. De jonge vrouw draaide zich om en vernauwde haar ogen bij het zien van de Tauros die op de winkel af gestormd kwam. Ze had hier een berichtje over ontvangen op haar Holocaster, afkomstig van de Ranger Academy, maar had niet gedacht er vandaag een tegen te komen in Lumiose nog wel. Er zat echter niets anders op dan het beest te laten stoppen voor hij er echt een puinhoop van maakte. Her en der sprongen mensen al haastig opzij om maar niet in de vuurlinie te staan.

Ze liet Ravenna achter zich en deed een paar passen van de winkel af, terwijl ze haar Capture Styler op de Tauros richtte en de tol afschoot. Waarschijnlijk zou het niet lukken, maar proberen kon altijd, want het scheelde haar een hoop moeite. Seven begon al de vertrouwde armbewegingen te maken, toen de ring na enkele seconde alweer brak en ze de tol terug opving. Andere methode dan maar. Ze haakte snel twee pokéballs van haar riem en een moment later stonden zowel Sewaddle als Caius naast haar. "Oke dan," mompelde ze, terwijl ze razendsnel haar opties langs ging. "Sewaddle, Sticky Web! Caius, gooi daar een Thunder Wave achteraan!" Als ze de Tauros op zijn minst zijn vaart af kon nemen, dan hadden ze al meer kans. Sewaddle reageerde direct op haar bevel en schoot zijn web richting de Tauros. De plakkerige draden vormde zich om de pokémon heen, waardoor hij genoodzaakt was te stoppen met rennen. Vervolgens kwam Caius met zijn Thunder Wave, wat de stier al helemaal stopte aangezien zijn lichaam verlamd raken. Voor hoe lang was echter de vraag, want het beest leek zo dol dat Seven betwijfelde of ze hem nu wel als assist kon vangen. Voor hetzelfde geld schoot hij weer los.

In plaats van direct over te gaan op de Capture Styler, leek het een beter idee om het beest eerst nog wat te verzwakken. "Bug Buzz, Sewaddle," riep ze haar kleine pokémon toe, die opnieuw gehoorzaam uitvoerde wat ze van hem vroeg. Met zijn level kwam het zeker wel aan, ondanks dat hij niet zo groot was. "Wild Charge," droeg ze vervolgens haar Zebstrika op. Het paard rende vol op de Tauros in, terwijl de vonken van hem en zijn tegenstander afspatte. Dit was alweer genoeg om de dolle pokémon van zijn verlamming af te helpen, maar gelukkig zat hij nog deels vast in het web, wat hem een stuk slomer maakte als voorheen. Dol als hij was rende hij op Sewaddle af voor een Take Down, maar de kleine rups kon hem makkelijk ontwijken door zijn gebrek aan snelheid. "Sticky web!" Als dat bleek te werken dan zou ze hem nog wel eens extra inwikkelen. Nog een tweede laag aan web vormde zich om de Tauros heen. "Discharge, Caius!" De elektriciteit schoot van de Zebstrika af, zo tegen de wilde pokémon. Hij verlamde er dit maal niet van, maar het was wel duidelijk dat hij al wat verzwakt was en bovendien zat hij helemaal vast in het web van Sewaddle. Dat web was behoorlijk taai geworden hoe hoger hij levelde.

"Hou hem in de gaten Sewaddle. Voel je vrij om nogmaals Sticky web of String shot te gebruiken, mocht het nodig zijn," sprak ze haar vertrouwde pokémon toe, terwijl ze opnieuw naar haar Capture Styler greep. Weer schoot ze de tol af, maar dit keer kon de Tauros niet uit de ring die ze langzaam aan creëerde springen. Wel begon het web wat hem op zijn plaats hield wat los te raken, maar Sewaddle had naar haar geluisterd en stuurde er een nieuwe String Shot achteraan, waardoor het wilde beest niet meer uit de ring weg kon komen. Een paar zwaaien met haar arm verder en er verscheen een witte gloed om de wilde pokémon, waarna hij kalmpjes in de straat stond, nog steeds volledig ingebonden. Seven stapte op hem af en begon het web los te trekken. Aangezien het gevecht voorbij was begon dat al deels op te lossen. Een aantal mensen klapte, maar ze besteedde er verder geen aandacht aan. "Oké dan, denk je dat je je weg terug naar huis kan vinden?" vroeg ze aan de pokémon. Ze had geen tijd om hem helemaal te begeleiden, maar misschien hoefde dat helemaal niet.

“If you're going to die, do it on your own.”

De Tauros begon zelf al richting huis te wandelen. Seven draaide zich om toen Ravenna haar kwam vergezellen om te zeggen dat ze het goed gedaan had. Ze vernauwde haar ogen bij het zien van haar jeugdvriendin, wetende dat ze ergens mee zat, maar dat nu probeerde verborgen te houden. Het was frustrerend dat ze elkaar niet zo goed kende dat Rave gewoon dingen aan haar kwijt durfde, maar het was nu eenmaal niet anders. Zij zelf sprak ook nauwelijks over persoonlijke zaken, dus eigenlijk kwam dat wel van beide kanten. Ze besloot er dan ook niet op in te gaan, aangezien ze de sfeer niet wilde verpesten. Als er zoveel moeite werd gedaan om het verborgen te houden dan zou ze vast niet praten wanneer iemand ernaar vroeg. "Ja, werd wel eens tijd," antwoordde ze terwijl ze achter haar aan de ijssalon in liep.