What a pleasant surprise |&Allison

<sub>Het was nooit goed om iets gedaan te krijgen met het gebruik van agressie, al was het een zeer efficiënte manier.  Niet de juiste manier, en eigenlijk had hij het niet op die manier moeten oplossen maar daar was het te laat voor. Daarbij maakten het de jongen vrij weinig uit. Hij had vragen en op die vragen had hij antwoorden nodig. Hoe lang het al geleden was dat hij zijn Magmar kwijt was gespeeld wist hij niet. Het was in ieder geval veel te lang geleden en hij moest en zou de pokémon terug krijgen. Een hele tijd was hij al bezig geweest met alle informatie die hij kon vinden te verzamelen. Hij doorzocht kranten om meer te weten te komen over Team Rocket leden en alles wat ermee te maken had. Wanneer hij de kans kreeg om meer te weten te komen dan nam hij met veel liefde die kans. Natuurlijk moest het wel eens een keer fout lopen. Zeker bij iemand zoals Ace. De jongen kon wel eens overdrijven en zeker wanneer hij het echt beu werd en wanneer hij geobsedeerd geraakte met een bepaald iets. Dat was ook precies de reden dat hij de kerel voor hem niet al te zacht handig aan zijn kraag oppakten en tegen de muur aan duwden. Een teken van pijn was even op de man zijn gezicht af te lezen.
Met één hand probeerde hij een pokébal vast te grijpen maar het was te laat voor hem. De Luxray die altijd aan de groenharige zijn zij stond om hem bij te staan wanneer het nodig was trok de pokéballen die de man had van zijn riem en gooide die weg. 'W-wacht! Ik weet niet wat ik gedaan heb, maar ik beloof je dat ik het goed kan maken!' mopperde de man hulpeloos. Hij hield zijn armen omhoog in de lucht, en probeerde Ace aan te kijken maar toch keek hij keer op keer weer weg. Ace bleef ondertussen de man zwijgend aan kijken met een doordringende blik in zijn ogen. 'Ik meen het.' ging de man nog verder, maar er verscheen enkel een kleine frons op Ace zijn gezicht. De man die hij tegen de muur aan hield had een standaard Team Rocket uniform aan. Het was wel duidelijk waar de man bij hoorden, Ace had hem zelfs weten betrappen op het stelen van een pokémon. Hij was juist bezig met een gevecht tegen een andere trainer, een klein kind. Iemand die misschien zelfs nog te jong was om een pokémon in zijn bezit te hebben. De knul had echt geluk gehad dat Ace er tussen was gekomen, al had het team rocket lid een heel pak minder geluk. 'Is dat zo?' vroeg Ace. Voor al de woede die door zijn lichaam heen raasde was zijn stem vrij emotieloos, iets wat de man helemaal niet leek te zinnen. 'J-ja, pak maar wat je moet hebben! Mijn geld, misschien pokéballen, wat je ook wilt pak het maar!' dat waren zeker niet de zaken waar Ace naar opzoek was, en de man kwam daar ook maar al te snel achter. Ace trok de man even van de muur weg om die er nadien gewoon weer had tegenaan te duwen. 'Denk jij werkelijk dat ik uit ben op geld? Ik moet geen geld van een zielig scharminkel als jij.' bij de laatste zin bracht Ace zijn hoofd dichter naar de man zijn oor toe, er was zelfs een brede grijns op zijn gezicht verschenen die enkel bleef wanneer hij terug wat afstand creëerde.
De grijns verdween echter weer even snel als die was op gekomen, en met vernauwde ogen keek hij de man aan. 'Ik wil weten waar die leider van jullie is, of elite leider zoals jullie dat wel eens noemen.' Ace kreeg niet meteen antwoord. De enige reactie die hij uit de man kreeg was een vragende en verwarde blik. Hij wou nog wat zeggen, maar het was wel duidelijk dat het geen antwoord zou zijn op de vraag. Nog voor dat de man zijn eerste woord had weten uit te spreken gaf Ace hem een boks in zijn maag. De man klapte meteen wat dubbel, en zakten op de grond wanneer de groen harige hem los liet en enkele stappen naar achter zetten. 'Waar is jullie Elite Leider?!' siste Ace terwijl hij keek naar de man op de grond. De man had zijn armen rond zijn maag heen geslagen en keek Ace niet meer aan. 'I-ik weet het niet precies, m-maar ze is vaak in Lumiose City. Daar heb je d-denk ik de meeste kans om haar tegen te komen.' dat was in ieder geval een antwoord waar dat Ace wat aan had. Hij moest enkel naar Lumiouse City gaan en met wat geluk kwam hij haar daar wel weer tegen. 'Zie je,' ondertussen hurkte hij voor de man neer. Twee vinger hield hij onder de kin van de man om zijn hoofd zo omhoog te duwen zodat ze elkaar aan konden kijken. ',zo moeilijk was dat toch niet?' een haast vriendelijke glimlach ontstond op Ace zijn lippen. De man had hij echter niet meer nodig. Hij had zijn taak volbracht en meer moest hij van hem niet meer weten. De jongen stond dan ook weer recht om vervolgens weg te wandelen. Expres stond hij nog op één van de handen van de man, om daar enkel even te blijven staan. 'Oja, nog één ding. Een naam zou handig zijn.' Ace keek op dat moment de man al niet meer aan. De man jammerde enkel maar wat, maar hij kon de naam Allison er wel in horen. General de Luxray was ondertussen al verder geweldeld, terug op weg om het steegje te verlaten. 'Dat was alles wat ik moest weten.' Ace wist genoeg. Hij zou die Elite Leidster wel vinden. Veel meer had hij daar dan ook niet te zoeken, dus verliet hij het steegje om aan zijn reis naar Lumiose te beginnen.

De weg naar Lumiose City viel nog zeer goed mee. Het was maar een dag stappen geweest, zelfs minder. Onderweg had hij wel enkele keren een korte pauze genomen maar uiteindelijk kwam hij toch in Lumiose City aan. Hij wist wel dat hij daar moest zijn, en hij wist ook een naam, maar daar hield het bij op. Vanaf dat moment hing het van zijn geluk af. Het enige wat hij kon doen was rondwandelen. Misschien dat hij nog maar eens iemand moest ondervragen, maar dat was niet nodig geweest. Ace had nog een hele tijd liggen rond wandelen tot dat hij een bekend gezicht had gevonden. Een meisje, paars haar. Iemand die toevallig ook de naam Allison droeg. Eerste had Ace haar gewoon voorbij willen lopen, maar toch waagde hij zijn kans. Was ze niet wie hij dacht dat ze was, kon het zeker geen kwaad om haar nog eens gedag te gaan zeggen. Hun eerste ontmoeting was in ieder geval gezellig geweest. Voor Ace dan.
Zonder nog langer te twijfelen wandelde Ace dan ook op haar af. 'Wel dat is lang geleden.' zei hij terwijl er een grijns op zijn gezicht stond. Als ze inderdaad was wie hij dacht dat ze was kon hun tweede ontmoeting wel eens zeer...interessant aflopen.</sub>

_{Meestal had Ace zijn emoties zeer goed onder controle. Zo kon hij ze laten omslaan wanneer het nodig was. Hetzelfde golf voor zijn karakter, maar op dat moment was het voor hem bijzonder moeilijk. De glimlach die dat Allison op haar gezicht had hielp er ook totaal niet bij. De grijns die hij eerder op zijn gezicht had was dan ook verdwenen. 'Ik denk dat je maar goed genoeg weet waar je mij mee kan helpen.' begon Ace nog vrij rustig, maar zijn blik verloor geen moment die van haar. Het beste plan was om haar niet te bedreigen, of wat dan ook. Ace had geen idee wat voor pokémon ze in haar bezit had. Misschien dat die Kabuto van haar ondertussen al geëvolueerd was. In ieder geval was dat klein vuur mormel nog steeds een klein vuur mormel. 'Het zit zo, iemand die vast wel contact met je heeft gehad heeft iets van mij. Of had iets van mij.' Ace greep vervolgens snel naar haar boven arm, om haar dicht naar hem toe te trekken waardoor ze zo goed als tegen elkaar aan zouden staan. Als hij haar arm ten minste vast wist te grijpen. 'En ik wil het terug.' siste hij kwaad. Al zijn pokémon zaten nog in hun ballen, maar hij was er zeker van dat General wel uit haar bal zou komen als het echt nodig zou zijn.}

_{Je kon duidelijk zien dat hij aan het twijfelen was. Nee, hij wou haar niet los laten, maar ze had het perfecte middel om tegen hem te gebruiken. Toch liet hij de eerste paar seconden haar arm niet los. Integendeel zelfs. Ace hield haar arm alleen maar steviger beet. 'Misschien dat je daar de kans niet eens voor krijgt, Sweetheart.' dreigde hij, maar dan liet hij haar arm toch los, zonder de afstand te vergroten. Door haar woorden was hij in ieder geval zeker dat ze ook wist waar dat hij het over had. 'Maar zoals ik zei; ik wil terug wat van mij is en jij gaat het mij terug geven.' het maakten hem niks uit dat ze ging dreigen, als hij erachter zou komen dat zijn pokémon inderdaad verkocht zou zijn was het niet de beste dag. Voor zowel Allison als voor de rest van Team Rocket. 'Vergeet ook niet dat ik weet wie je bent, wat je bent en wat je doet. De politie zal het vast allemaal leuke informatie vinden.' zei hij vervolgens bedenkelijk. Het was misschien een zwak iets om tegen haar te gebruiken, maar hij wou haar niet de volledige macht over hem geven. Alles wat hij ook maar in zijn voordeel kon spelen moest hij gebruiken. Misschien dat hij Corvo gewoon even moest inschakelen. Dan kon hij haar en dat mormel in een diepe slaap doen vallen. Dat zou nog niet zo slecht zijn.}

_{Traag schudde hij zijn hoofd. Toen was ze gewoon aan het bluffen. Eerst zeggen dat ze de Magmar zou verkopen als hij niet los liet, en dan zeggen dat de verkoop misschien al bezig was. 'Nee, misschien heb je hem niet bij je, maar hij zit zeker niet in de verkoop.' zei hij zeker. Daar was gewoon geen twijfel over mogelijk. Je kon veel over Ace zeggen, maar hij was niet één of andere domme idioot.
'Valse aangifte?' Ace keek haar even met een kleine frons aan, om vervolgens zijn hoofd te schudden. 'Ik heb nog nooit gehoord dat ze politie iets heeft tegen mensen die afkomen met een vermoeden. Ze zijn opzoek naar jullie, dus ieder bewijs dat ze krijgen zullen ze maar al te graag na gaan.' hij moest zijn hoofd koel houden. Als hij zou gaan flippen, panikeren of iets dat er ook maar in de buurt kwam kon heel de situatie alleen maar slechter eindigen dan het misschien al was. Ace haalde dan ook even diep adem. Waarom was het op zo'n moment altijd moeilijker om je woede in bedwang te houden? Hij kon gewoon zien hoe geweldig dat Allison het allemaal vond, en dat plezier wou hij haar gewoon niet gunnen, al had hij dat al gedaan. 'Ik luister.' antwoordde hij zodra dat ze het had over een deal. Zijn armen sloeg hij over elkaar heen. Ace was er alles behalve zeker van of dat hij wel een deal met haar wou aan gaan, maar het kon nooit kwaad om te luisteren wat het was.}

_{Allison leek zich echt nergens zorgen om te maken, en dat was enkel het geen dat Ace meer aan het irriteren was. Ondanks dat hij de irritatie probeerde niet te laten zien, kon je die nog duidelijk in zijn stem horen, en zo nu en dan was het ook gewoon aan zijn uitdrukkingen te zien. Je zou voor minder geïrriteerd zijn. Voor Allison was het natuurlijk allemaal maar makkelijk. Zij en haar organisatie stal pokémon maar waarschijnlijk wisten ze zelf niet hoe het voelde. Niet dat het Ace wat uit maakten dat de pokémon van anderen werden gestolen. Die mochten van hem gerust gestolen worden. Hell, ze mochten zelf van een berg vallen vlak voor zijn ogen, daar ging hij echt niet van wakker liggen. Van zijn eigen pokémon bleef je echter af. Zodra dat ze het over de deal had wou hij dan ook weten wat het was. Het was een deal die zeker wel doenbaar was. Hij moest gewoon een andere pokémon zien te vinden voor Allison? 'Dat is alles?' vroeg hij voor de zekerheid. 'Ik breng je iets zeldzamer en jij geeft mijn Magmar terug?' vroeg Ace ter bevestiging vooraleer hij zijn hand naar haar uit stak. 'In dat geval hebben we een deal, Sweetheart.' ze moest echter niet gaan verwachten dat hij terug ging komen met een ander fossiel pokémon. Die waren niet makkelijk te vinden en als hij aan één kon komen dan zou hij die ook braaf bij houden. Hij wist echter wel waar dat hij eventueel een andere pokémon zou kunnen vinden. Eén waar Allison ook maar al te blij mee zou zijn. Ze had vorige keer namelijk al laten vallen dat ze ook graag starters had.}

_{In ruil voor zijn Magmar zou hij een andere pokémon moeten geven. Eén die meer waarde had voor Allison. Zo'n zeer moeilijke taak ging het vast ook niet zijn. Ace moest gewoon zien waar hij ging zoeken, en als hij zich niet vergiste zat er in de Friend Safari iets zeer interessants. Een pokémon die hij eerder was tegen gekomen wanneer dat hij zijn Drowzee ving. Het was een Prinplup, en als madam het voor hem niet goed genoeg vond kon ze op haar hoofd gaan staan. 'Hmhm? Zeker dat het niet komt door mijn charmante uitstraling?' vroeg hij. Zij plaagde, dus dan ging hij er ook maar verder op in. Toch wou hij die keer niet volledig afdwalen. Het irriteren van mensen kon nog steeds op een ander moment, er waren belangrijkere zaken. 'Dus wanneer ik de pokémon heb, waar kan ik je dan ergens vinden?' het was één ding om de pokémon te vangen, maar hij had echt geen zin om half Kalos af te lopen opzoek naar Allison. Ace wou zelfs niet half Lumiose afzoeken naar haar. 'Je zal blij moeten zijn met wat je krijgt,' begon Ace. Hij deed dan al moeiten om zijn pokémon terug te krijgen. Had al meer dan moeiten gedaan, dus ze moest maar accepteren wat ze kreeg. ', al denk ik niet dat je teleurgesteld zal zijn.' eindigde Ace nog.}

<sub>Ace wou echt weten waar dat hij haar de volgende keer zou kunnen vinden. Een adres zou dan ook zeer handig zijn geweest maar hij kreeg enkel maar een suggestie. Ze zou dus op de markt kunne zijn de komende dagen? Daar had hij veel aan. 'Ik vind je vast wel, en als ik te laat ben zoek ik wel een andere manier om je te vinden.' antwoordde hij. Als hij haar niet kon vinden dan kwam hij vast wel één van haar lidjes tegen. Die zouden hem vast wel weer kunnen helpen.
Zodra dat ze zich had om gedraaid werd zijn gezicht weer volledig neutraal. Zijn woede was weer even vervaagd, maar een andere emotie voelde hij op dat moment ook niet echt. Zijn hoofd stond enkel maar bij de pokémon die hij zou moeten vangen. 'Tot dan.' zei Ace nog zonder dat hij Allison aan keek en hij liep langs haar heen weg. Eigenlijk had hij wat moeten uitwijken, maar doordat hij dat niet deed stoten hij nog met zijn arm tegen het meisje aan terwijl dat hij verder liep zonder nog om te kijken.



Topic is uit I guess? xD</sub>