We could be Immortals +Riddle

Ondertussen waren de twee door het aquarium aan het wandelen. Ondanks dat het druk was, had ze op het moment eigenlijk alleen maar oog voor Nathan… en de water pokémon natuurlijk. Daarom waren ze hier tenslotte, als ze hier was om naar Nathan te staren… dat kon ze in principe al genoeg. Haar rode ogen hadden de groenharige jongen aangestaard terwijl hij duidelijk de andere kant op keek naar de pokémon in de verschillende aquaria. Toen ze sprak dat het inderdaad ‘mooi’ was, had de jongen waarschijnlijk niet door dat ze het ook gedeeltelijk over hem had gehad, ze had het natuurlijk ook gewoon over de pokémon in het aquarium, maar daardoor had ze even moeten grinniken. Ja, het was een beetje dubbelop. De jongen had echter een brede glimlach op zijn gezicht en ze bleef hem dan ook aan kijken toen hij wat sprak na haar eigen woorden over dat het een prachtige dag was. Hij zei dat het gezellig was dat ze weer wat samen deden, enthousiast knikte ze dan ook even. Het was inderdaad een heel stuk gezelliger als ze iets samen deden en het was inderdaad te lang geleden dat ze samen iets gedaan hadden. Het was een beetje ‘stil’ geweest in hun relatie… maar goed. Je kon niet altijd maar op elkaars lip zitten. De roodharige opende haar mond dan ook “Daar heb je helemaal gelijk in” sprak ze met een glimlach, waarna ze zich weer om draaide en verder liep in het aquarium. Bij de gedachte dat haar pokémon het misschien ook wel leuk vonden om rond te kijken, haalde ze Kyra’s pokéball erbij en liet ze de kleine Eevee uit haar pokéball. De Eevee keek nieuwsgierig om haar heen waarna ze even naar Riddle keek even vervolgens naar een van de grote ramen rende om daar naar de water pokémon te gaan staren. Een Horsea kwam dicht bij het glas en daagde de Eevee uit, die enthousiast mee begon te rennen langs het glas. Riddle keek de Eevee na, maar na een tijdje was ze haar uit het oog verloren, shit. De Eevee was ondertussen tot stilstand gekomen, want ze was tegen een pokémon op geknald die vervolgens niet zo vriendelijk op haar neer keek, net zoals de eigenaar van de pokémon, oeps.

Nee, op elkaars lip zitten, was voor niemand goed en daar werd ook niemand vrolijk van. In het begin kon het heel leuk zijn, maar op een gegeven moment dus niet meer. De roodharige had vervolgens maar bedacht dat ze haar pokémon eruit kon laten, naja eigenlijk alleen Kyra, want de rest was een beetje te ‘groot’ om hier random in een aquarium rond te lopen. Daarnaast was het vrij intimiderend als ze met die pokémon rond ging lopen, hetzelfde geld trouwens voor Nathan die dan ook geen enkele pokémon tevoorschijn haalde. Na ja een keer wat rustigs kon geen kwaad, ze hoefde inderdaad niet altijd een horde pokémon achter hun aan te hebben. Kyra was ondertussen op onderzoek uit gegaan en was een Horsea in een van de grote aquaria gaan volgen, maar hierdoor verloor Riddle haar uit het oog. Ze fronste dan ook lichtjes en wachtte wat, aangezien de Eevee soms gelijk weer terug kwam, maar dit keer was het niet het geval. De kleine Eevee was verderop in de drukte dan ook tegen een pokémon van een trainer op geknald en beide waren er echter niet zo geamuseerd over en Kyra werd al snel fronsend en vrij kwaad aangestaard. De roodharige keek naar Nathan die sprak, meer vroeg eigenlijk, of ze haar niet even moesten gaan vinden. Ze knikte gelijk “Ja, waarschijnlijk wel” begon ze, Kyra kon nogal lomp zijn en verdwalen zou daar ook wel ondervallen. De roodharige begon wat harder te lopen in de richting waar ze Kyra had zien verdwijnen “Ik ga haar wel even zoeken” sprak ze even snel. Riddle propte zich door de menigte heen, wat niet al te makkelijk ging, want de roodharige was de grootste niet. Haar rode ogen schoten van links naar rechts, op zoek naar haar Eevee. Niet veel later zag ze Kyra dan ook zitten, maar de Eevee was aan het grommen en zat in elkaar gedoken. Een verbaasde uitdrukking kwam meteen op Riddle’s gezicht die er snel naartoe liep en ook zag waarom er gegromd werd door Kyra. Een intimiderende pokémon boog over de Eevee heen en de trainer leek klaar te zijn om zijn pokémon iets te laten doen. Voordat ze echter iets konden doen, greep Riddle, Kyra vast en drukte ze de Eevee tegen haar aan, waarna ze fronsend naar de jongen keek die nogal verrast was, maar ook al wel snel weer fronsend de roodharige aan keek. “Hou je pokémon volgende keer bij!” snauwde hij geïrriteerd waarna de Charmeleon in dit geval geïrriteerd snoof. Riddle daarentegen bleef de man in kwestie fronsend aan kijken.