Closed - A new friend.

<sub>Met één kruk probeerde de man verder te geraken aangezien de anderen nog maar net in twee was gebroken. Zijn been hield hij nog steeds in de lucht en de kruk zou dan ook even zijn been moeten vervangen, wat niet simpel was. Floyd moest nog meer moeiten doen om vooruit te geraken omdat hij nu maar één kruk had om zijn gewicht mee te kunnen ondersteunen wanneer dat vooruit sprong. Het was niet makkelijk, en iedere sprong deed hem pijn aan zijn knie. Zijn pokémon had hij niet om hem te helpen want die lagen nog in het Pokémon center. Waarom had hij die ook achter gelaten en was hij nadien een wandeling gaan maken? Hij had kunnen weten dat het helemaal verkeerd kon aflopen want het was niet zo dat hij een geluksbrenger was en dat hij nooit ongeluk had. Hij had de laatste tijd meer ongeluk dan eender wie. Zo voelde het toch aan.
Abrupt stond de man plotseling stil wanneer hij vanuit zijn ooghoeken wat zag bewegen en daarbij ook het geritsel van het bladerdek hoorden. De grip om zijn kruk die hij vast het verstevigde meteen en met zijn vrije hand taste hij naar het mes in zijn jaszak. ‘Wie is daar?’ zei hij luidop. Als iemand je besloop vanuit de struiken betekende dat meestal niet veel goeds. Weer was er wat geritsel te horen en de man vernauwde zijn ogen zonder zijn blik maar één tel van de plek af te houden. Een tel later kwam een groen figuur de bossen uit gewandeld. Een scherpe blik was in de pokémon zijn ogen te zien maar dat was gewoon hoe zo een pokémon keek. Floyd herkende het wezen en wist ook dat het normaal gezien rood moest zijn al zag hij daar niet veel van. De Scizor die even groot was als een normaal persoon stond nog enkele meters verwijderd van hem en hun blikken bleven naar elkaar gericht. En dan zetten de pokémon ineens een stap vooruit. Nog nooit had Floyd zo snel gereageerd. Het zakmes dat hij bij zich droeg opende hij en stak hij vooruit. Het zou niet door de schild van de pokémon heen geraken maar het was het gedacht dat telde. Op zijn beurt reageerde de Scizor ook meteen. Hij stond weer stil en zetten een stap naar achter, zakten zelfs wat door zijn knieën om aan te tonen dat hij geen gevaar zou vormen. Zijn blik was zelfs voor even op de grond gericht.
Het gedrag deed bij Floyd vragen opwekken. Het was een bug type en sinds zijn laatste interactie met een bug type was zijn haat jegens de soort alleen maar gegroeid. Hij vertrouwde de wezens langs geen kanten, maar de Scizor leek haast onderdanig te zijn. Door de interactie met de grote pokémon was zijn hartslag versneld. Je kon het hem na zijn ervaring met de Beedril echter niet kwalijk nemen, zeker niet aangezien dat hij weer al eens zonder pokémon zat terwijl hij een andere wilde pokémon voor zich had staan. ‘Wat moet je?’ vroeg hij scherp aan de pokémon. Natuurlijk kon deze niet praten, maar traag zetten het groene ding enkele stappen naar voor. Rustig en traag, bijna alsof het eerst toestemming vroeg om dichter bij te mogen komen. Eerst had Floyd een stap naar achter gezet wanneer de pokémon naar voor kwam maar dan bleef hij toch staan, nog steeds op zijn hoede. Rustig kwam de pokémon op hem af en zo werd de afstand tussen de twee steeds kleiner en kleiner. Van tien meter was het al snel veranderd naar één meter en dan stonden ze bijna tegen elkaar.

De grote pokémon was even blijven staan wanneer dat hij zo dicht bij stond voor verdere actie te ondernemen. Nadien deed hij het teken dat Floyd hem zou mogen gebruiken als ondersteuning. Het deed hem een wenkbrauw op trekken terwijl dat hij even keek naar de rug van het wezen. Meende die dat nu serieus? ‘En waarom zou ik jou vertrouwen,’ sprak Floyd die onhandig een stap naar achter zetten. De pokémon kon uiteraard niks zeggen, maar hij straalde toch iets uit dat hij vertrouwde, dus liet hij de pokémon hem maar helpen.  De man sloeg één arm om de pokémon zijn schouders en in de andere hield hij zijn kruk nog vast om langs de andere kant nog steun te hebben. Even keek hij vanuit zijn ooghoeken naar de Scizor die dat naast hem stond.
Samen met de pokémon ging hij vervolgens weer richting het dorp op. Het was al een heel pak beter nu hij kon vertrouwen op de pokémon, ondanks hij het wezen niet volledig vertrouwde.  Zolang dat er echter niks gebeurde kon hij niet klagen.
Lang duurde het niet eer dat ze weer terug in de bewoonde wereld waren en ze vervolgens het pokémon center binnen gingen. Enkele mensen keken was vreemd maar alle blikken negeerde hij zodat hij regelrecht naar de balie kon gaan. ‘Ik wil mijn pokémon weer terug die ik daarstraks heb afgegeven,’ zei hij tegen de zuster achter de balie die het minder vreemd leek te vinden dan de rest. ‘Maar natuurlijk, ik zal ze meteen gaan halen,’ zei ze en nadien draaide ze zich om en verdween naar achter. Waarschijnlijk ging ze de pokémon halen. Zolang dat het allemaal niet te lang duurde was het goed voor hem. Floyd wierp even een blik op de kruk die dat hij vast had. Misschien dat ze hier ook wel krukken hadden liggen die hij kon gebruiken, anders moest hij die ook nog eens gaan zoeken.
De Scizor stond nog steeds naast hem en leek zich ook niks aan te trekken van de andere mensen. Zijn rug hield hij recht en hij gunde niemand een blik. Het was een volledige andere houding geweest dan degene die hij eerder had gezien in het bos. De houding van de groene pokémon - die eigenlijk een rode kleur had - was veel trotser dan eerst. Floyd wist daarom nog altijd niet goed wat dat hij van de pokémon moest denken, maar het was een Bug type die hij nog niet haten van het eerste moment dus dat was positief te noemen.</sub>

_{Floyd kreeg zijn pokéballen waar terug en hing die weer weg aan zijn riem. Wanneer dat hij de vraag stelden over een nieuwe kruk zei de zuster dat hij hem niet kon helpen. Wel fijn dan. Hij vond er ergens anders wel één en voor het moment had hij nog de Scizor naast hem lopen. Beter dan niks.
Wat verrast keek hij uiteindelijk over zijn schouder wanneer hij een wel bekende stem hoorde die niet zo blij klonk. Een frons kwam meteen op zijn gezicht wanneer hij Ciro daar zag zitten met één of ander mormel van een pokémon die hij niet herkende. Het zag er niet naar uit dat de jongen een aangename periode achter de rug had want hij had enkele brand wonden. Zijn probleem. ‘Nieuwe vrienden gemaakt?’ zei hij nadat hij naar Ciro toe was gegaan en hij even naar de onbekende pokémon keek en een blik uitwisselde met de Scizor die het ook maar een vreemde vertoning leek te vinden. Floyd had toch liever de Scizor naast hem dan het ding dat Ciro zijn kaken aan het aanvallen was. ‘Of is dat je eerste liefde?’ vroeg hij hem vervolgens. De liefde straalde haast van de twee af.}

_{Duidelijk waren de twee geen vrienden, maar dat was al te zien nog voor Ciro het had gezegd. ‘Waarom heb je het dan bij je als je het haat?’ vroeg hij waarna hij nog eens een blik wierp op het groen achtige geval. Het zag er echt niet uit al een pokémon voor Ciro, maar blijkbaar had het wel hetzelfde niveau. De pokémon mocht dan wel zielig kijken en wist hij veel wat nog allemaal, het deed de man allemaal maar weinig. Heel weinig. ‘Misschien dat jullie minder vijandelijk naar elkaar zouden zijn als je woorden als sterf niet zou gebruiken en wat meer liefde zou tonen dan tegen haar kont te schoppen,’ stelde Floyd voor, al maakten het hem maar weinig uit hoe Ciro de pokémon zou behandelen. Het was niet zijn pokémon en dus ook niet zijn probleem. Floyd gaf lang niet om elke pokémon, eigenlijk enkel degene die van hem waren zou hij willen beschermen.
De pokémon begon op een geven moment enkel te huilen en verschillende blikken werd hun kant op geworpen door de drama queen. Een Volcarona zou het ding zo hebben toegetakeld. Wel goed voor hem.
Floyd keek de grote Scizor aan wanneer Ciro begon over dat hij een hekel had aan Bug types. ‘Dat is zo,’ gaf hij eerlijk toe, wat je niet zou zeggen als je keek naar de pokémon die aan zijn zei stond maar niet reageerde op wat er net was gezegd.}

_{De jongen zou de Audino gekregen hebben door één of ander klusje dat hij zou hebben aangenomen. Vast iets om extra geld te verdienen. Wist hij veel waar het joch zich in zijn vrije tijd allemaal mee bezig hield. Samen met de Scizor keek hij het ding aan wanneer het werd beschreven als een echte duivel. ‘Maar natuurlijk, het ziet er ook zo duivels uit,’ zei hij maar het was wel duidelijk dat hij het niet serieus nam. Misschien als het wezen op een andere manier werd behandeld dat het ook anders zou reageren. Wie zal het zeggen.
Al snel ging het gesprek over de Scizor naast hem waar Ciro verschillende vragen over had. ‘Ik lijk jou gen uitleg schuldig te zijn,’ reageerde hij simpel weg omdat hij geen zin had om er tot in de detail over te gaan liggen praten. Ciro moest ook niet alles weten, en zo interessant was het nu ook weer niet. ‘Langs de andere kant ben ik je nog wel iets ander schuldig,’ en zonder verdere waarschuwing zwaaide hij met de kruk naar de jongen zijn hoofd in de hoop deze ook te raken. Floyd was de opmerking van bij Allison nog niet vergeten en dat was een passende straf. Hopelijk kreeg de jongen er ook een flinke buil van als het raak zou zijn.}

_{De blik die hij kreeg van Ciro wanneer dat hij tegen zijn hoofd had geklopt was goud waard geweest. Iemand had er een foto van moeten maken, dan had hij die in zijn huis kunnen op hangen en had hij er altijd naar kunnen kijken. Langs de andere kant wilde hij helemaal niet iedere dag op dat joch zijn kop kijken, dus slecht plan. Wanneer er gevraagd werd waarvoor dat nodig was haalde hij zijn schouders op. ‘Gewoon,’ begon hij dan ook. ‘Vanwege je opmerking over laatst bij Allison,’ ging hij verder. Wat de opmerking was geweest wist hij niet meer precies maar Ciro had de klap wel verdiend. Dat wist hij nog wel.
Floyd was echter niet de enige geweest die zijn actie geweldig had gevonden, want ook het ding van Ciro vond het geweldig. Dat irriteerde de jongen alleen maar harder maar zorgde ervoor dat Floyd het als maar beter vond. Dat terwijl de Scizor maar wat droogjes stond toe te kijken en er niet op in ging.}

_{Floyd zou Ciro vaker een tik moeten geven. Het was alsof dat zijn dag dan goed was gewoon omdat hij wist dat de jongen er nog lang over kon gaan zitten zagen tegen anderen. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij tegen anderen zou liggen zagen. Daarbij hoopte Floyd dat hij de klap voor de rest van de dag nog wel zou blijven voelen, dat zou pas mooi zijn. Het ding van Ciro, dat zijn nieuwe pokémon bleek te zijn, werd vervolgens door de knul genegeerd en wis weet vond dat ding het nog wel leuk. Bij de vraag die hem gesteld werd trok hij een wenkbrauw op. ‘Waarom zou ik een Mega stone hebben voor een wilde pokémon?’ vroeg hij hem.}