Shocked. | &Raven!

Met een strakke blik keek Luca even naar de vliegende fossielpokémon in de lucht, enigszins zijn twijfels over hem hebbend, en liet toen zijn rode ogen weer naar de omgeving glijden. Hij besloot nog een keer te zoeken met behulp van zijn aura, maar het enige wat in de wazige wereld opviel was de blauwe schim van de Scizor die tussen de bomen doorschoot. Gefrustreerd opende Luca zijn ogen en terwijl zijn zwarte grote flaporen weer terug op hun plek vielen, sprong hij uit de boom om met zijn sterke poten op de grond te landen. Raven stopte zijn handen in zijn zakken en zuchtte zachtjes. Het was duidelijk dat de andere jongen zich verveelde, maar hij voelde er niet echt veel voor om een conversatie met hem te beginnen, tenzij hij hiertoe gedwongen was. Nee, Raven was op dat gebied niet echt sociaal te noemen en hij wist dat dat mensen soms kon irriteren. Niet dat hem dat wat uitmaakte, op deze manier hield hij ze tenminste op afstand.

Plotseling keek Luca me een ruk op en ook Raven kreeg een verdacht ondergevoel in zijn buik toen hij het zachte, maar bekende kreetje in de verte hoorde. Nanook. Zijn Riolu was in de problemen! "Luca, breng me er heen," beviel hij ernstig, terwijl hij snel van zijn positie los kwam en de trainer wenkte. Waarschijnlijk had die het ook wel gehoord, of tenminste één van zijn Pokémon. Haastig begon hij achter zijn Lucario aan te rennen, toen die van de grond los kwam en gericht op het geluid af snelde.

Nanook hief beschermend zijn armpjes voor de Pikachu en keek met een angstige blik naar de grote zwerm zoemende Beedrills, die dreigend dichterbij kwamen. 'Indringer, indringer,' was het enige wat ze uitstraalde. Voorzichtig deed de Riolu nog een stap naar achter, terwijl hij dapper voor de Pikachu bleef staan, niet van plan haar iets te laten overkomen.

Het geluid van boosaardig gezoem dreunden door zijn gehoorgangen. Het was niet nodig om aan Luca te vragen wat er aan de hand was, Raven kon het al van een ruime afstand raden. Beedrills. "Nanook!" riep hij naar zijn Riolu om hem te laten weten dat ze er aan kwamen. Nanook slaakte een opgelucht kreetje toen hij zijn trainer en grote broer Luca van tussen de bomen zag aan komen. Op dat moment leken ook de Beedrills besluiten aan te vallen. Ze doken naar voren, hun puntige angel gevaarlijk op de weerloze Pokémon gericht. De kleine Riolu zette zich schrap, maar Luca was hem voor. Op het teken van zijn meester was hij zo snel mogelijk voor Nanook gesprongen en sloeg hij de Beedrill nu weg met een sterke Metal Claw. De andere Beedrills namen de Aerodactyl en Scizor voor hun rekening. De groep werd de lucht door geslagen door een sterke Razor wind, en Raven hief zijn arm om de wind uit zijn gezicht te houden. 'Je Riolu kent niet toevallig een Protect-aanval?' vroeg de andere trainer rustig. Raven tilde zijn arm weer naar beneden en trok zelfverzekerd zijn mond omhoog. "Niet nodig," zei hij strak, waarna hij zich weer tot Luca richtte toen hij de herstelde Beedrills opnieuw een aanval hoorde inzette. Het gezoem naderde zijn Lucario en Raven beeldde zich voor dat ze met een groep op hem af kwamen stormen. "Dark pulse," beval hij kort. Luca knikte en tilde zijn voorpoten op, waarna hij snel een grote golf van donkere ringen naar voren liet schieten. De Beedrills kwamen midden in de duistere storm terecht en Raven hoorde sommige ten aarde stortten. De andere vluchtte verzwakt weg, wetende dat ze geen partij meer voor hen waren. Raven zuchtte opgelucht en snel rende toen snel naar Nanook toe, ervan uitgaande dat de andere trainer met de rest had afgerekend. Hij knielde bij zijn Riolu neer, die meteen naar voren sprong en zich dicht tegen hem aandrukte. "Wat is dat toch met jou en wilde Pokémon" mopperde hij, maar zijn armen sloten zich dankbaar om het kleine lijfje.

Nanook drukte zich nog wat dichter tegen hem aan, alsof hij zijn trainer ervan wilde verzekeren dat hij echt ongedeerd was. Hij had er spijt van dat hij zomaar was weggelopen. Maar, de Pikachu.. De Riolu opende zijn oogjes en keek snel achterom, maar waar kort geleden de Pikachu nog had gestaan, was nu enkel en alleen nog een lege plek. Hij wist zeker dat ze niet was gevlucht voor de Beedrills, dus dan zou ze moeten zijn weggegaan toen Raven en de andere jongen waren gearriveerd. Misschien was ze bang voor mensen? De Riolu keek even met een klein fronsje op zijn gezicht naar het struikgewas, maar zijn aandacht werd weer getrokken naar Raven toen die hem een aai over zijn bol gaf en toen rustig weer overeind kwam. 'Dus… Hij is nog ongedeerd?' sprak de andere jongen rustig. Hij zette Nanook neer op de grond, en terwijl die vrolijk naar Luca rende, knikte hij opgelucht. "Ja, hij is oké. Eh.." Om de één of andere reden voelde hij zich verplicht de jongen op zijn minst te bedanken. "Bedankt," zei hij toen kortaf, terwijl hij zijn lege blik strak voor zich uit hield.