Heat it up!

Rustig wandelde het meisje verder. Met kalme passen maakte ze zich een weg door het stadje heen. Hm. Het was best kalm hier... Niet? Kort liet ze haar blik afdwalen over de verscheidene huisjes die er hier stonden. Naja. Kalmte was iets dat ook een bepaalde kracht gaf, niet? Kort grinnikte ze even bij die gedachten. Daarbij keek haar Glaceon, Sachi, even lichtjes op. Een schuine blik van het beestje toonde aan dat ze dit niet helemaal snapte. Waarom Tawn dit zo amusant vond, dat was vast de reden. Nuja. Hoe je het ook draaide of keerde, dat vond het blonde meisje echt wel. Dus ja, daarom lachte ze eigenlijk. Ze haalde diep adem en stapte rustig verder. Echter viel haar blik al snel op iets. Een bordje... Met gym op? Hey, hier had ze het met Jason laatst over~ Gezellig. Kort grijnsde ze. Even legde ze een blik op de blauwe Pokémon, die even knipperde en toen lichtjes knikte naar haar trainster, alsof ze wilde zeggen dat het ok was. Echter had het blondje geen enkel idee wat ze hierbinnen moest gaan verwachten of zelfs welke types ze hier gebruikten... Sigh. Ze kende daarbij nog niet eens alle types... Of wel? Geen idee... Godver die val had een heel stuk eruit geramd, niet? Kort zuchtte ze even waarna ze even haar schouders ophaalde, haar pas was nog steeds kalm toen ze naar binnen liep. De deuren duwde ze kalm open. Al snel stond ze dan ook binnen. Met een kalme blik keek ze even rond. Man, wat was het hier echt kalm... Misschien was het gesloten vandaag? ... Nice, dan kon ze even rondsnuffelen. Toen ze net een paar stappen wilde zetten, hoorde ze opeens hoe iemand zijn keel schraapte en wel meteen keek ze op. Uhm... Ze kreeg meteen een licht rode kop. Toen ze echter zag wie het was, haalde ze opgelucht adem. Ah, het was maar en oud ventje, niks speciaal dus. Toen ze zich wilde omdraaien en verder wilde zoeken naar... Arceus mocht weten wat, werd ze weer tegengehouden door datzelfde geluid. Kort keek ze nu licht geïrriteerd achter zich. Gast, wat wil je van der? "Dus... Wat ben jij van plan?" klonk er even van de oudere vent. Kort knipperde het blondje licht verbaasd met haar rode ogen. Uhm... Dat was een héél goede vraag. In haar ooghoek zag ze hoe de blauwe Pokémon met haar ogen rolde even kort snoof, duidelijk niet tevreden met de verschijning van de groen, bruin geklede man. Hij zag eruit alsof hij al jaren in die kleren aan het werken was, hier, in dit gebouw, want er waren veel planten ja. Even zuchtte ze even kort waarna ze toekeek hoe de man lichtjes grijnsde. "Een uitdaging neem ik aan?" kraakte zijn oude stem even... Okay, zo oud was hij nu ook weer niet, misschien was ze wat aan het overdrijven ja. Hm... Misschien was ze ook gewoon niet aan het overdrijven... Geen idee, inschatten was niet haar sterkste punt, nee... Kort zuchtte ze even. "Kom, kom, wees niet zo verlegen," klonk er even met een brede lach op zijn face. Okay dan... Wacht, ze was niet verlegen godver. Kort snoof ze licht afkeurend, hoe durfde hij dat zelfs op te brengen? Kon je dit geloven? Dit was echt niet te geloven. "Uhm nee meneer, maar wilt u een battle?" Jezus Tawn wat was je beleefd. Holy Moltres, was echt niet normaal dit. "Een gymbattle neem ik aan?" kort knikte ze even naar hem. Uh yeah, een gymbattle was het inderdaad ja... Als dat natuurlijk geen probleem was. Nadat hij even had gegrinnikend en kort naar haar wenkte dat ze moest volgen, nam ze dat dus aan als een ja... Dus... Een gymbattle. Ze kon zich geen echt gymgevecht herinneren, jammer dan. Dan moest ze daar niet aan denken zeker? Geen idee, gewoon alles neerhalen... Maar ze had ook gehoord dat ze geen Pokémon hoger dan level 60 mocht gebruiken... Dat betekende dus dat Saiko en Kido al wegvielen als Pokémon, jammer maar niet erg. Ze had nog steeds Sachi, die laatst level 60 had bereikt. Dan had ze ook nog Lawrence, Queen en Maybel bij zich, alle drie bevonden ze zich nu in level 50. Het was niet dat ze een Pokémon van level 90 zouden sturen... Dat zou gewoon absurd en totaal ongewoon zijn, toch? Naja, ze zou wel zien wat er gebeurde. Kalm volgde ze de oude man. Hij had een soort wandelstokding, geen idee wat het echt was tho. Kort knipperde ze even met haar ogen waarna ze kalm even keek naar hoe hij wat trappen opwandelde. Ze volgde hem even en bewonderde het strijdveld dat voor haar ogen oprees. Het was een in planten gehuld veld... Wacht was dit een grass gym? Vast wel... Even zien. Kort wandelde de man naar ergens, waar hij kort even ging staan. vervolgens grijnsde hij lichtjes. Achter haar sprong de eeveelution de trappen op. Nieuwsgierig, maar toch licht minachtend keek ze rond, duidelijk niet zo onder de indruk van wat ze hier zag. Maar Tawn wist beter, dit imponeerde haar wel, maar ze wilde dat niet laten blijken, dat was een typische actie van Sachi... Ah... Het was echter wel een schatje, althans, naar haar trainster toe. Het was zo dat ze haar starter was... Maar er zat meer achter, dat voelde ze ergens. Er zat echt wel meer dan een simpele starterrelatie achter hun... Band. Dat was hoe ze het noemde, een echte band die ze hadden, geen... Relatie... Meer een band die er was... Ja, een echte vriendschap. Kort greens ze even... Hm. Zo dus... Zo voelde ze zich over dit hele gedoe. Ze voelde het aan, met heel haar hart... Hoe je het ook draaide of keerde, het was zo. Kort grinnikte ze even. Misschien omdat ze ook beide zo'n geweldig hart hadden... yeah dat kan ook natuurlijk, geen flauw idee hoe de rest erover dacht tho. Even zuchtte ze zachtjes. Nu dan... Wat zou er gebeuren? Ze legde een blik op de oudere vent, die kort even een ball leek te pakken en haar stond aan te kijken met glimmende ogen. Goed dan. "Sachi, laten we laar beginnen, niet?" Kort greens de Glaceon even op dat teken en al snel sprong de ice type naar voren, om midden in het veld te stoppen en even met een minachtende blik te kijken naar de tegenstander, die nog steeds niet zijn Pokémon had getoond aan de twee. "Goed dan, laten we beginnen," En hij gooide de ball op. Kort keek Tawn ernaar, voordat deze openschoot en al snel, in een flits, de Pokémon er stond... Of eerder... Vloog.

Vs.

Okay nee... Het vloog niet... Arceusverdomme, het zweefde... Het zweefde echt? Wauw... wat een POkémon... Kort fronste ze even, haar kop lichtjes schuin houdend. Ze had geen flauw benul wat dit was... Een beest ja... En het had drie poldingen aan zijn... Dingen... Hoe bleef het hangen tho? Hoe... leefde het? Wat was dit? Dit klopte niet, het hing alle wetten van de natuur tegen om te zweven in een ruimte... Tenzij je te licht was, maar jezus het beest was bijna een meter groot??? Sorry maar dit kon Bo haar wetenschappelijke kant Tawn niet aan. Het was onmenselijk. Nee, het was onmogelijk om te blijven zweven. Nee. NEE. Arceus, wie had dit uitgevonden. Het moest dood, want het lachte. Oh my Arceus kill it. Okay, daar ging ze misschien wat te ver... Maar toch, kijk het dan? Wat moest het voorstellen? Een mislukte plant die besloot tot leven te komen en nu gezellig alle weten der natuur aan het breken was? Dit kon niet... Aaaaaah... Okay, misschien zat ze wat te hard te ragen... Misschien moest ze maar gewoon ingrijpen en het ding vermoorden. Kort slikte ze even en haalde ze het rood gekleurde metalen doosje boven, het stond beter bekend als een Pokédex. Lionell had het echter een metalen doos genoemd. Maar... Uh... yeah, zij noemde het niet echt een doos, het was eerder een apparaat, geen echte doos, dozen waren vierkanter... rechthoekiger en er konden dingen in. Arceus stop. Goed dan, ze klapte het open en even piepte het, het ding laadde kort. Daarna piepte het even zachtjes. 'Jumpluff, the Cottonweed Pokémon,' Arceus daar had je het al. Wat klonk dat trouwens heel angstaanjagend. 'Jumpluff rides warm southern winds to cross the sea and fly to foreign lands. The Pokémon descends to the ground when it encounters cold air while it is floating.' Koelte? Kilte? Goed dan, tijd om dat ding terug op de grond te krijgen, of eerder om dat ding terug de grond in te rammen, zodat het voor eeuwig koud zou blijven. Hehehe, zij zou de wetten der natuur rechtzetten, kijk uit Jumpding. Kort klapte ze de pokédex toe, om het ding terug te steken waar het vandaan kwam, haar broekzak dus. Kort knikte de man naar der... Dus ze mocht openen? Goed dan. Ze zou dan maar die wind opzetten zeker? geen idee. Kort zuchtte ze zachtjes. Goed dan, even zien wat hij tegen een paar koeltes bracht. "Sachi, open met een Ice Shard," klonk er even terwijl ze kalm toekeek. Even gebaarde ze naar iets boven de Jumpluff. Wel meteen opende de Glaceon haar bek en een reeks scherpe, ijzige scherven werden op de grass flying type afgevuurd. Echter miste ze netjes, zoals ze dus had gepland. Echter had Ramos dat ook van zijn Pokémon gevraagd, dat had ze verwacht en zij had het uitgevoerd, maar hier had Tawn geen enkel probleem mee... nee ze wilde iets leuks proberen. De scherven maakten een mooie baan in de lucht en landen mooi verticaal in de grond. Een voor een, naast elkaar. Kort draaide de ice type lichtjes haar kop, nog steeds haar kinnetje lichtjes de licht in getrokken. Zo vloog de tegenstander weer wat naar de andere kant, waardoor ze de rechtstreekse aanval weer ontliep... Of ontvloog. Naja, als ze klaar was met wat ze hier had geplant -lol- dan zou dat ding hebben gehoopt dat ze geraakt was door de aanval. Het zou zeker geen pretje zijn voor haar, daar zou ze het heel zeker mee zijn. Neh, ze was niet zo'n lief kindje... Nee... Sorry. Zeker niet als het straks lekker leuk zou worden, oepsie~ Hoe dan ook, nu was alles mooi op zijn plaats aan het vallen, letterlijk! Haha! De stukken ijs ramden de grond in en beschadigden de mooie omgeving... Maar goed, ze wilden een gevecht dus dan kon de grond ook maar even lijden aan dit ding non? Kort grinnikte ze even. Ah, straks zou die oude gast zich meer zorgen moeten maken om gaten in zijn vliegende regelschender. Ze grinnikte nogmaals... Bij die vreselijke maar o zo amusante gedachte. Snel draaide Sachi haar kop, maar deze keer won de ander wat hoogte en kon ze ontkomen aan de regen van ijzige scherven. Maar wederom, geen paniek, geen reden om dit te gaan verachten. Kort ontglipte een zuchtje aan haar lippen toen ze ongeveer zag dat het netjes begon te komen. lekker mooi zo. Ze knipperde kalm met haar rode ogen en keek toe hoe de Jumpluff even zakte. Langzaam sloot de Glaceon haar bek, ze zag dat het goed was en zo zag de trainster dat dus ook. Wel jammer dat ze niet langer de ander konden opjagen, het was best een amusant zicht om eerlijk te zijn. Hoe het ding rondzweefde alsof haar leven ervan af hing en ze hier een beetje dood zou gaan... Dat was feit, maar goed, nu nog niet, shhhh, was een verassing. Okay, ze moest echt stoppen met die droge gedachten, was niet het meest handige in deze situatie namelijk. "Fairy Wind, Jumpluff, je hebt daarbij erg mooi ontweken! En een erg mooie poging om mijn Pokémon te raken jongedame," Wacht, hij dacht serieus dat ze hier een poging had gedaan haar te raken? Haha, wat een grap was dat nu weer? Kort grijnsde ze even naar hem en knikte ze even naar hem, als hij dat wilde geloven, dan tja, dan moest hij dat maar gaan geloven he. Het maakte vast zijn hele wereld beter, geen idee wat hij er werkelijk van dacht. Of hij zat ergens anders met zijn gedachten... Niet bij dit gevecht. Hm, des te beter eigenlijk. De grass type daalde wat en voerde de Fairy Wind uit. Echter zou Tawn die aanval niet laten raken, forget it. "Icy Wind," commandeerde ze. DE twee winden botsten tegen elkaar op en vervaagden al snel, beide hadden wat van de twee aanvallen opgevangen, dat was duidelijk aan de manier hoe de tegenstander wat naar achte werd geduwd... Want tja, het bleef een soort wind... Eh. Kort zuchtte ze even. Moest ze dit serieus gaan nemen? Ugh, wat was deze grap eigenlijk? Opgezet spel door iemand? Wie had dit oudje hier zelf gedropt? Of had hij zelf besloten even snel gymleader te worden... Arceus, wat het ook was... Arceus.... Why... Kort zuchtte ze even... Naja, dan nu maar verder doen met haar ding, non? "Hail," commandeerde ze even naar de blauwe POkémon, die even haar ogen sloot bij die aanval. Al snel viel de eerste hagelsteen tegen de grond aan. Dat versnelde echter al heel snel en voor ze het wist hagelde het redelijk hard. Het getik van de steentje was echt hard hierbinnen, maar wie er natuurlijk het meeste last van had was de Jumpluff, die even moeizaam haar hoogte terug probeerde te winnen, maar steeds tikjes tegen haar redelijke lichte lijf kreeg en pijnlijk haar ogen sloot. Echter genoot haar ice type van de aanval en opende deze haar ogen met een grijns. Ramon keek echter een beetje minder geamuseerd naar wat er op het veld gebeurde, hij was er al niet zo blij mee dat zijn veld als in ijs gehuld was, of eerder ijssplinters. Nu maakte zij het nog eens moeilijk voor de Pokémon in de lucht te houden. Dat en natuurlijk nog iets leuks. "Acrobatics," klonk er van de ander, waardoor de Pokéon nu op een razendsnel tempo op haar Glaceon afschoot. Dom beest. "Blizzard," klonk er kalm van haar af. Wel meteen opende de ander haar bek en nog voor de flying type move kon raken, was de ijzige storm al ontglipt aan de lippen van de ice type. Hierdoor werd de lichte Pokémon meteen naar achter geduwd, de aanval was duidelijk effectief en ze verloor, net zoals de Pokédexdoos haar had verteld, hoogte. Yes. Dan nu, moest ze de grond in geramd worden, dat zou een stuk moeilijker zijn dan dat ze eerst had gedacht, maar zeker niet onrealistisch nee. Okay. Snel ging ze alles even na. De moves die zij in handbereik had en alle acties die ze kon uitvoeren. Snel, snel, wat zou het beste zijn om hier te doen? Uhm... yeah. Ze snoof lichtjes en haalde diep adem. Goed zo Sach, tijd om ervoor te zorgen dat dit ding nu eens eindelijk op de grond kwam... Met dat rare lijf van hem... Haar... Yeah een haar... Het was een wijf, omdat het nog niet dom genoeg was had het natuurlijk ook nog een geslacht. Maar naja... Je had ook Pokémon zonder geslacht, zoals haar Saiko. Je verwachtte ook niet echt euh... Van die dingen aan die beesten... Robots? Geen idee... maar ze moest er niet aan denken. Bah... Bah... Waarom dacht ze hier aan? geen idee... Het was best ziek als je het zo bedacht. Even haalde ze trillerig adem. Goed dan... Waarom dacht ze daar zelf over na? Brrr... Dat was gewoon heel... Heel erg fout. Okay, okay, battle, ze zat in een battke, denk aan de battle, battle is goed, niet denken aan rare dingen Tawn... gewoon battle....Ze slikte even en kon nog zien hoe de Jumpluff wat hoogte weer won, een oog gesloten van de pijn van de Blizzard die ze een tijdje terug in haar face had gegooid. Mooi zo. Als ze zo bleef dan kon ze haar beter op die dingen gooien, de ijspegels. Of kon je ze eigenlijk ijspegels noemen als ze aan het podium hingen en naar boven hingen? Nee... Nee dat kon helemaal niet... Stomme Tawn.... Naja ze wist dat je zo'n stenen dingen wel stalagmieten noemde... HOHO... Battle Tawn, je was in een Battle, wat doe je nu??? Agh... Duidelijk dat het niet intressant genoeg voor haar was. Er gebeurde ook niet echt veel. Het was een vliegend ding die letterlijk iets moest voorstellen... Die niet eens logisch was... Waar was de logica please? Juist ja... Nergens...  "Sleep Powder," Oh nope. "Blizzard, blaas het maar recht in haar eigen gezicht," gaf Tawn als tegenwoord. En de bek van de Glaceon ging terug open. Een stevige wind werd afgevuurd op de grass type, die even moeizaam met haar dingen begon te schudden. Maar die werden dan ook mee gezogen door de sterke ijzige wind die van de mond van de ice type kwam. Samen met wind, ijs en een onverdragelijke kilte sloeg het tegen het vliegende ding aan. Die niet alleen schade van de krachtige ice move kreeg, maar ook nog eens duizelig werd van haar eigen sleep powder die nu in haar gezicht lag. Het ruste in haar ogen, in haar mond, het zat niet alleen in haar als aanval nu, maar het was nu ook als weermiddel tegen haar eigen gebruikt. Het was niet echt karma, eerder gewoon... Je koppie gebruiken weet je wel. Ze grijnsde even toen ze zag hoe de Jumpluff moeite deed met boven te blijven. In de lucht te hangen. Kalm haalde Tawn adem. De lucht rondom haar was lekker koel door de vele ice type moves, het was een fijne lucht om in adem te halen... Jup... Heel erg fijn. Was ook zo in de winter... Over winter gesproken... Ze snapte hte niet echt, maar ze kreeg altijd zo'n raar gevoel bij dat seizoen... Of als ze eraan dacht... En ook als ze soms aan het werk was met Sach... dan sloeg ze meestal gewoon de emoties van haar af... Godver ze moesten gewoon wegblijven, het was niks... Echt niks... Het was gewoon iets tussen haar oren, stomme gedachten... Diep vanbinnen. Dingen die niet gewist waren in de val en nog ronddoolden in een omgeving die haar zeker niet aanstond... yeah dat was wel redelijk hatelijk. "Ice Shard," "Jumpluff! Reageer!" Maar spijtig genoeg voor de oude man was zijn grass ding al lang in mid air aan het slapen. Goed zo ding, slaap daar maar, dan kan je nu lekker je doem tegemoet. Sachi opende haar bek, deze keer om een reeks fikse, scherpe ijsdingen te lanceren naar de tegenstander. Eerst raakte het poofige dingen en al snel raakte het ook het lichaam. Al snel doorboorden de ijspegels de voorkant van haar lichaam. Verzwakt en slaperig van de aanvallen, begon ze te zakken. "Snel, Sachi, Quick Attack!" Klonk er snel van haar lippen. Kom op, hier zouden ze tenminste iets mee kunnen. De blauwe ice type zette zich af en begon te rennen aan hoog tempo, tussen de stukken ijs in, zigzagend over het strijdveld. "Ice Fang!" "Jumpluff!" Maar nog voor ze iets konden doen sprong de Glaceon op. Ijs omhulde haar hoektanden toen ze aan hoog tempo op de grass flying type afvloog. Toen boorde ze haar tanden in de andere vrouwelijke Pokémon. Ze draaide even rond haar as en gooide de lichte Pokémon richting de grond toe... Naja de grond. Nee, dat was het helemaal niet. Dat stuk was al lang bedekt met ijspegels. Al snel doorboorden die dingen het lijfje van de Pokémon. Even grijnsde Tawn duister. Rest in... Peace. Hehehe. Elegant lande de Glaceon op de grond en likte deze het bloed van hara lipjes af. Verstard bleef Ramon hen even aanstaren... Maar toen nam hij de Pokéball al snel en liet hij zijn geliefd ding terugkeren. Ugh. eindelijk. Nu kon het echte gevecht even van start. Opeens opende de oudere vent wel zijn mond. "Je vecht veel te gevaarlij-" "Zwijgen," Het bleef even stil. De ijzige wind rondom haar straalde gewoon haar karakter uit. Dit was haar element. De koude... Het ijs... Het metaal. De harde koude als het ware. Een grijns verscheen op haar lippen. "Ik wil de volgende..." Een onnatuurlijke uitdrukking kwam in haar ogen naar boven. "Prooi," dit kwam zo zacht uit haar mond dat de ander het niet hoorde. Hij gromde enkel een keer en liet zijn uitgetelde Pokémon terugkeren.

"Ok dan, Gogoat," Een nieuwe ball was verschenen en in en flits stond een grote geitachtig daar. Hello there. Nee, hier had ze een andere Pokémon voor nodig... Geit... Moest geroosterd worden. Ze knipte even in haar vingers en dat was het teken dat haar Glaceon terug naar haar trainster kwam en netje ging zitten. Haar licht gloeiden ogen gaven aan dat ze wist wat eraan kwam. Er stond geen enkele emotie in de blik van de ice type. Ze had ook amper schade opgelopen... deze gym was gewoon een hopeloos geval. Hahaha! Ze pakte de ball van de gestolen hond en gooide hem op. "It's time to hunt," Klonk er van haar lippen. "Duncan," Al snel verscheen de blauwe Houndoom voor haar. deze knipperde even kalm met zijn ogen. HIj had al een mooi praatje gehad en was al mooi gehersenspoeld door de agent. Ja... Zij wilde dit beest onder haar commando. Zij wilde het laten jagen onder haar woorden. Zij wilde zijn vurige tanden laten zinken in het vlees van haar tegenstander. De leren halsband die ze voor hem had gekocht bevatte de mega stone die hij al in zijn bezit had. Het hing eraan als een soort medaille. Zij had haar key stone in een ijzerachtige ketting gedaan, die strak rond haar nek zat... Nuja strak, het hing gewoon niet los... dat was het punt nu eenmaal. Kalm legde ze haar vingers op de steen, de valse grijns op haar lippen werd groter. Al snel lichte beide stenen op. Even werd Duncan omringd door een ball. De hele lucht rondom hen voelde een stuk intenser aan. Ze voelde haar hele lijf trillen. Hehe. Al deze power. Meer. Meer... Dat was het enigste dat door haar ging voor het moment. Ze tilde haar hand even op, wijzend naar de tegenstander? Toen barstte de cocon open. "Pak,"

Vs.

Als antwoord blafte Duncan even luidkeels, waarna hij naar voren schoot aan een tempo die zijn veel te grote lichaam ietwat te boven ging. Ze lachte even luidkeels, zoals het hoorde. Pak ze dan Duncan, vermoord ze maar goed... Neem ze aan, pak ze... Scheur ze aan stukken. Haar lijfje trilde even hevig. Hahaha! Deze power was amazing... Ze voelde het door haar heen gaan. Het was amazing. De kick... Dit alles. Haar lach werd wat erger toen ze toekeek hoe de Houndoom zijn bek opensperde en er vlammen langs diens tanden kwamen. "Take Down," Klonk er even van de ander zijn kant. Er klonk een soort van hopeloosheid in door. Hehe. Goed zo, doe maar pogingen... Sterke pogingen... Maak haar sterker ermee... Yes... Hoe sterker de tegenstander, hoe meer ze haar best moest doen en hoe meer ze ervan verdiende... En hoe sterker ze werd... Hoe meer ze vor hen kon betekenen. Sterker moest ze worden en snel ook een beetje. Zo kan ze meer power krijgen... En meer power betekende meer van dit heerlijke gevoel... Het gevoel van macht was gewoon heerlijk.. Niemand kon eraan twijfelen dat ze eraan verslaafd was geworden en ze werkelijk niet meer normaal ermee om ging... Maar niemand kon haar op dit punt stoppen. Tenzij ze aan haar kant stonden... En dan nog wilde je haar niet op de kast jagen... Dat wilde je echt niet. Met haar Aggron... Kon ze nogal lelijk uit de hoek komen met momenten en dat besefte ze maar al te goed natuurlijk. De grijns op haar gezicht werd met de seconde onnatuurlijker op haar onschuldig gelaat. Dit was een duidelijk voorbeeld van wat macht dus kon misdoen met een persoon... Die helemaal niks en dan ook helemaal niks met macht kon doen... Nja, ze kon er zoveel mee doen... Maar dat schatte ze nog niet in. Ze wist beste wel dat ze er iets mee kon doen... Hoor... Natuurlijk ze was niet compleet een verloren geval... Hehehe, ze zou zoveel leuke en goede dingen kunnen inbrengen man... Ze zou de wereld kunnen verbeteren, een heel stuk eigenlijk. De rest zouden het dan zien. Weer barstte ze in lachen uit... Dit was te geweldig... Oh. My. Arceus. Maar goed. Nu kwam die geit dus nu op haar af... Op haar hondje af... Haar mooie schoothond. De rode ogen van het meisje fonkelden even in het licht. Het naderde met luide geklop... Het klonk zo uitdagend... Maar aan de andere kant zo teder in haar oren aan... Als ze haar ogen sloot kon ze als het ware zijn lichaam horen slaan tegen de grond aan. Gedempt... Alsof het van heel ver was. Zijn hoeven klapperend op de stenen en ijs alsof ze van veders waren gemaakt. Toen opende ze grijnzend haar ogen en barstte ze in lachen uit. Duncan zag dit als een teken en schoot naar voren, zijn spierwitte tanden gehuld in vlammen. Hij sprong op en ontweek de aanval met gemak zo. De geit deed nog een hopeloze poging om zijn horens omhoog te slaan en de fire type te slaan met die dingen, maar dat ging niet zo goed... Het mislukte zelfs en even grijnsde ze nog breder waarna ze even tevreden keek naar de hond die wat naar voren viel op het einde van het lichaam van de Gogoat. Zijn Fire Fang aanval vond een weg naar diens flank en de mega Pokémon boorde zijn tanden in diens vlees. De geit sperde zijn ogen open en slaakte het uit van de pijn, om daarna wild te gaan bokken. Dat zou gene effect hebben. "Blijf hem maar vasthouden, maar gebruik maar Ember," klonk er even. Nog steeds had de Houndoom zijn tanden in de Pokémon gehouden en nu vuurde hij dus een Ember af. De heette vlam brande op diens flank... En diens pijn zou nooit meer weg gaan, dat wist het jonge blondje maar al te goed uit ervaring. Ze had door Deimos, de Houndoom van Nathan, een flinke brandwonde op haar al zo gevoelige arm. Hij was echt ene geweldige vriend... Ugh... Niet dus... Je kon werkelijk niemand vertrouwen deze dagen... Het was gewoon verschrikkelijk als je er zo aan dacht eh. Ze zuchtte even, maar barstte toen weer in lachen uit.... Hehehe... Amazing was dit wel tho... Het zien van ansgt op het egzicht van een oudere persoon... Het zien van pijn in de blik van een grote sterke POkémon... Het zag er allemaal een stuk onrealistischer uit dan dat je zou denken... Maar het was waar... O zo waar... Als je haar over straat zag lopen dacht je dit vast niet, maar Arceus, het was zo verdomd goed en waar... Tja... Zo was ze nu eenmaal en daar kon nimenad iets ana veranderen... Was dat een jammer genoeg? Neh, niet echt, want zij vond het fijn en haar vrienden en familie namen haar zoals ze was, dus daar zag ze wederom geen probleem in. Ze was gek, gestoord en echt helemaal niet in orde in haar kop, maar dat kon haar echt NIKS schelen. Yay. Ze grinnikte weer even en keek toe hoe Duncan zich op zijn achterpoten wierp en stevig trok. Echter raakte een Vine Whip de fire, dark type even en daarom trok hij hevig aan diens flank en voor hij het besefte had het machtige beest al een serieus wonde gemaakt. het nam afstand en likte even zijn tanden en lippen af. Die hadden een mooie kersrode kleur gekregen door het bloed van de Gogoat. kalmpjes keek ze even naar hoe de Houndoom even grinnikte en toen zijn kop in zijn nek gooide om even luidkeels te een huil te laten horen. Howl dus. Mooi zo. Even grinnikte de trainster weer een keer. Dit zou een gevecht zijn die ze net op het nippertje kon winnen, want ze had een voordeel op type en een hoger level... Naja, niet een spectaculair level, maar dat was geen probleem. Zolang hij maar een hoger level was dan zijn tegenstander was het te doen, niet? Ja, dat was haar visie... Ze kon dit en... Yeah. Ze barstte weer in lachen uit. Ze was mentaal duidelijk niet de gezondste meer.... WHO CARES? Ze grinnikte even zachtjes en keek kalm naar de Gogoat die zijn poot optrok, zijn achterpoot. Hij had er dus last van. "Mooi zo," Klonk haar stem op ene raspende en dreigende toon. Haar ogen gloeiden lichtjes in het schemerlicht. Kalmpjes tilde ze weer een hand op. "Smog," Klonk er bijna beangstigend kalm van haar af en even keek ze toe hoe de geitachtig al mankend even uitdagend mekkerde naar zijn tegenstander. De mega Pokémon grijnsde even met zijn tanden bloot. Langs zijn vlijmscherpe wapens ontglipte het dodelijke geval dat zich Smog noemde. Paarsachtig van kleur. Trainer en Pokémon grijnsde even hun tanden bloot. Toen barstte het meisje weer in lachen uit en opende de Houndoom zijn bek om hte giftige geval over de grond te laten gaan. "Seed Bomb," Klonk er even van de oudere vent. Echter grijnsde ze alleen en keek ze even met valse ogen naar de hondachtige die naar voren schoot met de smog die langs zijn tanden naar beneden gleden en langs de grond gleden. Tussen de ijspegels door rende het... DE Gogoat probeerde zijn horens op zijn tegenstander te richten, hem weg te jagen... Maar dat lukte niet... Echt niet... De donkerblauwe Pokémon rende even verder, terwijl de grass type zich probeerde te verdedigen. Echter zag hij helemaal niet wat de Pokémon wilde doen. Hij deed ook zijn aanval... Maar omdat de fire, dark type dus in beweging was lukte het helemaal niet om hem te raken... Boehoe. Even grijnsde ze vals naar hem en naar zijn Pokémon... Hij zag het niet echt hm? Toen ze haar hand de lucht in gooide en even grinnikte, sprong de Houndoom op, zijn bek nog steeds gevuld met de paarse smog. Even keek de geit hopeloos rond in een poging een opening te vinden in de dikke substantie... Maar die was er natuurlijk niet... Even makkerde het hopeloos... Maar voor de jagende Pokémon was het nog niet voorbij... Zoal prooi als jager voelden elkaar aan toen ze oogcontact maakten en de hondachtige even vals grijnsde naar hem. Kalmpjes lande deze voor hem. De geit snoof lichtjes, maar kuchte toen de Smog zijn longen voelde. Hij mekkerde nogmaals hopeloos... Maar dat zou nooit helpen. Opeens gromde de blauwachtige mega even naar de grass type, die even zijn kop had geschud en toen naar voren schoot voor een Take Down. Wel meteen schoot ook de dark, fire type naar voren. Echter verdween deze opeens. Feint Attack. Verward schoof de Pokémon met de hoeven over de grond heen en achter de herbivoor verscheen de jager weer, om deze een fikse klap met zijn serieus horens te geven. De geitachtige werd dus naar vore getost en kwam terecht in de paarsachtige rook. Hij haalde diep adem, maar kuchte even paniekerig toen hij geen adem meer kon halen en het gif zijn longen vulde. "Gogoat!" Klonk er hopeloos van de gymleader af. Zijn oude gezicht was in een diepe frons gevallen en even keek hij licht bezorgd naar zijn Pokémon, om dan even zijn tanden te ontbloten en licht woest naar het blonde meisje te kijken.Haar rode ogen stonden groot terwijl ze zo bleef grijnzen en grinniken. Een bezorgde blik kwam in de ogen van de oude man, die even zuchtte. Echter, toen Tawn opkeek en oogcontact maakte met de ander, vertrok haar gezicht even in een boos gezicht. "WAT MOET JE VAN ME?" Klonk er woest van haar lippen af. Een grom gleed van haar mond en ze keek de ander woest aan. De jagende Pokémon voelde de spanning aan en gromde even vijandig waarna hij achter de stikkende prooi sprong. Zijn tanden flikkerden even in het zachte licht, Fire Fang dus. Al snel liet de grommende POkémon zijn tanden in zijn vlees zakken. De vlammende pijn schoot door het dier en deze sperde meteen zijn ogen open om even tegen te stribbelen. Zijn spieren hadden echter nier genoeg zuurstof en hij kuchte enkel nog een keer. Er was geen frisse lucht in zijn omgeving. Ze grinnikte zachtjes en grijnsde toen even met een triomfantelijke blik in haar bloedrode blik. Hm. Perfect. Voor ze het beide nog goed doorhadden, zakte de prooi schreeuwend door zijn poten. Wel meteen loste de mega zijn prooi en sprong het naar voren, om wel meteen even een vals gehuil te laten oren, nog een Howl hm... Mooi zo. Toen gromde het en schoten zijn tanden diep weg in nek van het beest. Zijn ademhaling trilde even. Het enigste wat hij naar binnen zoog was giftig lucht die met de seconde het beest meer en meer in pijn bracht. Ze grinnikte zachtjes en keek toe hoe de vlammen langs diens bek schoten. Wederom dus een Fire fang en geen Bite aanval. Even grinnikte ze en keek ze toe hoe de Houndoom even met zijn kop schudde en uiteindelijk de Pokémon uit de Smog toste. Deze vloog door de lucht en kwam met een luide plof, tussen de ijsscherven tot stilstand. Trillend kwam het overeind. Hij moest een been omhoog houden, bloed droop langs dat achterbeen naar de grond toe. Zijn nek was ook mooi bevuild met bloed van zichzelf. Zijn vechtlust was er echter nog steeds niet uit... Goed dan. Dan maar even tonen wie er zou winnen. Even grinnikte ze zachtjes. "Doe maar nog eens een combinatie van Smog en Ember, Duncan," zei ze op een ijzig kalme toon. Even werden de ogen van de geitachtige groot toen hij weer de mega op zich afkomen met een rokende bek. Even barstte het jonge meisje weer eens in lachen uit. De horens van de jager vonden zich een weg tegen de kop van het prooidier, die naar achter werd gegooid en daar even bleef liggen, maar wel zijn Vine Whip gebruikte, een hopeloze poging om de fire type weg te krijgen. Echter opende de Houndoom zijn bek en klemde hij zijn tanden erond, een Fier Fang op zijn vines. Even verkrampte de Gogoat van de pijn die er te voelen was. Met een krachtige ruk trok de blauwe Pokémon een stuk van de groene dingen af en spuugde hij deze uit, om zich op de grass type te gooien en zijn bek fel te open voor diens gezicht en een Smog recht in zijn gezicht te lanceren. Even grinnikte ze toen ze haar handen op haar lippen zette. De geitachtige stribbelde even hevig tegen en gaf de ander een hevige klap met zijn horens. Hierdoor werd de kop van Duncan even de lucht in gegooid en werd de poison type move even onderbroken. Langzaam keek de hondachtig terug neer op zijn prooi, een vijandige gloed in zijn rode ogen. Hij sperde zijn bek open en lanceerde een Ember aanval in diens gezicht... En nog een en nog een... Het waren er zeker drie. De geit stikte ondertussen half in de Smog, en moest ook nog eens de fire type moves in zijn gezicht opvangen. Toen Duncan klaar was, klemde hij zijn vlammende tanden op diens kop en schudde hij even met zijn kop, duidelijk verwilderd van de aanval. Tawn grinnikte even luid en barstte toen in lachen uit. Mooi zo. Langzaam stopte het tegenstribbelen van de POkémon. Het was duidelijk dat die laatste Fire Fang teveel was geweest voor de grass type en deze nu even bewegingsloos bleef liggen op de grond. Na een tijdje loste de jager zijn prooi en keek hij met gloeiende ogen neer op de verslagen tegenstander. Toen verscheen een triomfantelijke grijns op diens gezicht. Ook Tawn grinnikte even en kalmpjes keek ze op naar Ramos, die haar licht uitdagend en inschattend aankeek. Echter huilde de Houndoom nog een keer en wilde hij zijn vlammende tanden weer eens in de grass type planten. Hij sprong van diens lichaam af, greep diens keel vast en schudde het grote beest even hevig. De mega loste echter al snel en de Gogoat werd een eindje verderop getost, om tegen een muur tot stilstand te komen en daar niet langer te bewegen. Het blondje grinnikte even en keek kalm naar het resultaat van de mega... het was mooi en ze was erg tevreden geweest met wat hij hier presteerde... Nu was het enkel een kwestie van... Slaan en raak hebben...
Kort zuchtte de man even en tilde hij zijn ball op om zijn Gogoat te laten terugkeren en even sceptisch naar het meisje te kijken, die helemaal trilde van de kracht die door haar heen ging. Ze staarde even naar de grond. Het was duidelijk dat de mega iets met haar had gedaan. Daarom haalde ze ook even kalm adem en tilde ze de ball op van de shiny, om deze te laten terugkeren. Toen deze terug in zijn ball was, kon ze opgelucht adem halen en even grijnzend opkijken... Niet langer voelde ze dat rare en het was iets fijns om niet die druk te voelen die toch nog redelijk benauwd was aan te voelen... Het sloot haar in, maar voelde ook zo fijn aan en dat snapte ze niet volledig om eerlijk te zijn... Daarom zuchtte ze even zachtjes en haalde ze een hand door haar redelijk korte lokken heen. De blonde haren vielen echter weer in perfect model... Zoals ze geknipt waren dus... Het was een opluchting om te zien dat de man even naar haar keek met eeen minder dodelijke blik dan eerst... Alsof ze iets verschrikkelijks had gedaan... En dat kon wel zo zijn... Maar wederom kon het haar weinig schelen... want het was niet haar POkémon die nu lag te sterven van de pijn of juist dood aan het gaan was om andere dingen... Zij was degene die aan het winnen was en daarom grijnsde ze even. Het was een risico geweest, maar hier stond ze dan, tijd om alles even mooi te halen nu... Hiet duurde niet lang of meneer had de ball al weg gedaan... En een ander genomen. Tawn staarde echter even naar de shiny ball in haar handen... Hm... Die kracht zou ze meer moeten gaan ervaren... Maar zou ze dan kunnen stoppen en daarbij... Als ze bijvoorbeeld Saiko gebruikte voor mega... Dan zou alles een stuk minder goed eindigen... Niet dat dat iets was waar zij tegen was... Helemaal niet eigenlijk... Opeens verscheen een nieuwe ball in de handen van de gymleader en langzaam keek het meisje op. Hm... Toen verscheen er opeens een soort vliegende pompoen en kort hield ze haar kopje schuin toen ze ernaar keek... Wat een rara wezen  was dat nu weer...? Kalm klikte ze ball van de dark, fire type aan haar riem en pakte ze even de Pokédex vast. 'Pumpkaboo, Pumpkin Pokémon. The pumpkin body is inhabited by a spirit trapped in this world. As the sun sets, it becomes restless and active.' klonk er al piepend van het toestel... Hm... Het was een ghost en grass type... Dus dit zou nog eens leuk kunnen worden. Snel nam ze de ball van haar enigste bug type en in een flits verscheen de gele Pokémon voor haar. Haar insectogen gloeiden even zachtjes toen ze de vliegende groente zag. Een tevreden uitdrukking kwam in diens ogen... Hm. Het was duidelijk dat de insect er zin in had... Ze had zin het ding aan stukken te trekken, het ding gewoon de grond in te boren, dat zag ze in diens uitdrukking. Het was gewoon erg fijn te weten hoe zelfzeker de flying bug type was geworden. Haar eerste gymgevecht als kleine Combeee en nu letterlijk als een Queen. Kort grinnikte ze bij die gedachte en sloeg ze even haar hand uit om, tijd om het af te maken, dit hele gevecht.

Vs.

"Shadow Sneak," opende de ander. Even keek Tawn naar de grond... De schaduw van de pompoen werd snel langer en even werd de gele Pokémon geraakt in de rug. Ze vloog wat naar voren en keek rond, zoekend naar waar het ding heen was. Goed dan, mooie openingsmove ja, maar niet goed genoeg. "Air Slash," bracht ze uit als eerste move. wel meteen gloeiden de vleugels van de Pokémon wit op en schoot ze de aanval af. De kleine grass type sloot zijn ogen en werd recht geraakt. Ze grinnikte even toen ze het beestje wat zag zakken in hoogte. De flying type raasde op het verzwakte ding af. Ze stak een van haar klauwen uit en voerde een Pursuit uit,die ervoor zorgde dat het beestje de grond in werd geramd. Daar bleef de ghost, grass type liggen. Queen nam terug hoogte en keek neer op haar tegenstander, een tweede Air Slash kwam van diens vleugels af en raakte de versufte Pumpkaboo. Stof steeg op. Het blondje grijnsde even tevreden, dat was een heel mooie opening. Drie effectieve aanvallen en dat nog maar op de eerste beurt, hm... Missvchien zou het toch sneller gaan dan verwacht... Wie weet, wie weet... KOrt keek ze toe hoe de kleine grass type zich lagzaam van de grond werkte en een soort duistere materie verzamelde in diens bek. Vluchtig stak het blonde meisje een hand op en opende ze haar mond, klaar om een commando te geven, een aanval op te noemen die de Shadow Ball zou kunnen tegenhouden. Echter, voor ze iets kon doen of zeggen, schoot de bug type naar voren, klaar de grass type aan te vallen. Echter tilde het zijn klauwen op. De blob werd op de bij afgeschoten en snel rezen zijn klauwen omhoog en sloeg deze keihard met een Fury Cutter de bal weg. Deze schoot naar de grond toe en knapte daar uiteen... Kort keek Tawn van de grond naar de gele Pokémon en toen naar de grass type die even haar ogen vernauwde en de ander inschatte. Echter liet de bug type zich niet doen en schoot ze al weer op de oranje Pokémon af. Deze besloot wederom een reeks duistere blobben op haar af te vuren. De ene Shadow Ball na de ander werd in de richting van de gestreepte POkémon gegooid. Echter gebruikte ze de eerder benoemde bug type move om ze af te slaan en ook Power gem, de rock type move, werd hier e daar gebruikt als ze nog niet klaar was om de volgende bal af te slaan met de Fury Cutter. Toen Queen echter opeens heel dicht bij de ander was en er weer een Shadow ball bij diens bek groeide, verscheen er een glinsterende steen, die recht op de groeiende, duistere ball afschoot. Deze spatte uiteen in het gezicht van de Pumpkaboo, die zoal de aanval van de Shadow ball als de Power Gem dus opving. Echter schoot de klauw van Vespiquen tegen diens face aan en werd ze de lucht in gelanceerd. Opeens verschenen er verscheidene zwarte dingen en schoten deze op de tegenstander af... Tawn herkende de aanval heel goed als Attack Order. Samen met Defense Order en Heal Order moves die eigen waren aan Vespiquen. De kleine dingetjes vielen de vliegende grass type aan, die even schade opliep. Echter liet de gele Pokémon het hier niet bij en ze zoemde op de ander af, om razendsnel haar tanden in diens lichaam plante. Ze liet ze even doen... De Attack Order was echter ook nog steeds bezig. Toen ze klaar was en de ander loste, gloeiden haar vleugels weer en kwam er een derde Air Slash op de grass, ghost type af. Deze was wederom raak en ze werd zowat op de grond gedrukt, ze werd erop gedrukt. Even knipperde Tawn met haar ogen en vernauwde ze haar ogen toen stof was opgestegen... Echter leek de Pokémon van de gymleader nog niet uitgevochten en kwam deze al trillend, maar vliegend, overeind... En keek deze met gepijnigde ogen naar de bug type... Toxic was het dus geweest, precies wat de trainster had gewild. Even grijnsde de agent tevreden naar wat ze hier al had gepresteerd. Als Queen op het veld was verliep alles redelijk vlot en snel, dus dan was er weinig om je over druk te maken eigenlijk... Ze grinnikte zachtjes bij dat besef en streek even met een hand door haar blonde lokken heen. Nog een paar rake, effectieve klappen en dan zou de Pumpkaboo samen met de scahde van de poison status zich overgeven. Dat zou wel mooi zijn ja. Dus dat zou ook niet meer zo lang duren, ja, daar was ze wel zeker van. Toen de kleine grass type even haar ogen sloot en even diep adem haalde, was dat een kans vooor de gestreepte bug type om naar voren te schieten en een Fury Cutter recht in diens gezicht et gooien. Zo werd de ghost type terug de grond in geramd. Arme, kleine, pompoen, dat was nu eens heel, heel jammer... Ofzo... Geen idee wat ze er verder moest van gaan denken... Ze vond het zelfs niet zielig, ondanks dat ie constant de grond in werd geramd. Dat was de fout van haar trainer, die er een beetje bijstond met zijn mond vol tanden... Als dat natuurlijk wel zijn echte tanden waren... Althans dat hoopte ze... Ramos was er toch nog niet... Zo slecht aan toe... Toch? Even froste ze, gevolgd door een zucht en een kort geschud van haar hoofd.... Nee, nee, zij zat gewoon even verkeerd. Hij had nog echte tanden hoor... Hoopte ze dan toch... Ugh... ze wist het niet echt... Okay, okay... Battle... Niet denken aan een oude man zijn mond... Nee alsjeblieft nee... Ugh... Ze zuchtte even en legde een hand in har gezicht waarna ze even erin streek en zuchtte, licht geërgerd door haar eigen gedachten die altijd de gekste kanten op leken te gaan in deze soort situaties, het was gewoon iets waar je gek van werd soms... Maar dat had je met hersenen die het soms erg lastig hadden... Eh. Een Shadow Ball werd afgevuurd en even raakte het de gele Pokémon, die het nu echt helemaal gehad had en even naar voren schoot met een Fury Cutter, gevolgd door een Air Slash. Doordat de Pokémon de lucht in was geslingerd door de bug type move, was deze nu erg kwetsbaar voor de tweede genoemde aanval en was deze raak. Nog voor ze het wist vloog de ghost type naar achter, maar daar liet Queen het niet bij. Ze lanceerde zichzelf naar voren en voerde een Pursuit uit. De Dark Type move raakte en zorgde ervoor dat ook zij tegen de muur werd gegooid. Daar bleef het ding even liggen, tot het hoogte verloor en neerkwam op de vloer. Kort knipperde Tawn met haar ogen, waarna ze even keek naar de oudere man, die even verbaasd naar de kleine keek, verslagen op de grond... Hm... Was ze te wild gegaan? Queen dan toch... Zij had amper commando's gegeven, maar het was zo dat de Pokémon altijd voluit ging als de ander haar raakte, dan werd ze echt heel erg pissed en daar kon ze werkelijk voor geen meter tegen... Zei ook niet tho... Dus daarom had ze zo'n goede band met haar... Of juist daarom vond ze het fijn de bug type te gebruiken... Ze had werkelijk geen idee wat het nu juist was... Maar nu... Had ze er dus al drie neer gehaald... Er was nog een te gaan, de grote jongen... Ze keek er dan ook erg naat uit wat die zou brengen... Een mega? Vast wel... dat zou fijn zijn, een uitdaging was immers altijd wel fijn om even tegen op te gaan. Kalmpjes keek ze even naar de gymleader, die kort had gesnoven. Queen was kalm gebleven en had de tegenstander niet nog een keer aangevallen... Dat was een heel brave bij dus... ze deden niks verkeerds. Bam.
Al snel tilde Ramos zijn Pokéball op en liet deze zijn voorlaatste Pokémon terugkeren. Kalmpjes keek de agent toe en ook zij tilde haar hand op om haar Pokémon ook te laten terugkeren. De gele Pokémon had er niks tegen gehad. ze wilde immers voor volgend gevecht iemand anders gebruiken, iemand speciaals ja. Ze klikte de ball van de bug, flying type aan haar riem en zuchtte even. Ze was van plan iets moois te doen, wetende dat de ander een mega had als laatste Pokémon; Al snel gleed een grijns langs haar lippen heen. In een flits verscheen diens Venusaur voor hem. Met een kalm blik keek de oude man naar haar, alsof hij iets wilde zeggen met die oude ogen van hem... maar het drong niet tot haar door, jammer genoeg. Als hij wilde zeggen dat hij eens zou tonen hoe mega's waren, dan ziet ie mooi fout. Met een snelle haal van haar riem liet ze haar tweede shiny eruit. May spreidde haar benen en stak haar klauwen op, enkel en alleen om haar hemelsblauwe ogen even te vernauwen en de ander fel aan te kijken. Het was duidelijk dat ze een licht uitdagende blik in haar ogen had... Hm... Ze wilde dit duidelijk. Toen de oudere man echter opeens een steen in een armband aanraakte en er een cocon rond de groene Pokémon verscheen, bego de shiny te grijnzen. Dit was niet haar eerste mega uitdaging en dat wist Tawn maar al te goed. Ze grinnikte lichtjes en keek toe hoe de bal uit elkaar spatte en er een veel te lelijk ding stond. Ze barstte in lachen uit en ook Maybel kon het niet laten even te grinniken en schuin te kijken naar het 'ding'. Yeah dat was het. Hij en zijn wandelde groententuin... Het begon een beetje belachelijk te worden. Nadat ze uitgelachen was, streek ze even langs haar gezicht heen en zuchtte ze even zachtjes... Ze moesten dit echter beëindigen zodat ze eindelijk verder konden. Ze hadden immers niet heel de dag eh. Even grijnsde ze lichtjes en keek ze schuin naar haar fire type, die even haar klauwtje tot een soort vuist had gebald, echter een grijns op haar gezicht... yeah... Dit zou mooi worden. Heel erg mooi.

Vs.

"Double-Edge," Dat was de move waarmee de ander wederom opende. Hij dacht echt altijd te openen? Nee. Dat zou ze deze keer niet toelaten. Toen het ding van zijn plaats kwam en op de vrouwelijke Pokémon afraasde, tilde ze een hand op. "Inferno," Klonk er van haar en de Charmeleon opende haar bek. Al snel had ze de sterker fire type move afgevuurd en omdat de lompe mega recht op haar was afgekomen, werd deze geraakt,recht in diens gezicht. Hij zette echter door en ramde de ander zo omver. Deze vloog naar achter en kwam een eindje verderop tot stilstand... wat... Dat kon niet waar zijn...? Hoe kon dat. Ze gromde even lichtjes en keek de ander licht dreigend aan. Hoe durfde hij zelfs een aanval te laten raken die niet eens hoorde te raken. Dit klopte voor geen meter en dat wist ze maar al te goed. Ze gromde even zachtjes en snoof lichtjes waarna ze even knikte naar May, die grommend overeind kwam. De krachtige aanval had echter ook schade aan zijn plantje gedaan, dus dat was ook mooi. Dat was de reden van haar grijns op haar fijne lippen en de triomfantelijke glans in de blauwe ogen van de shiny starter. De grote mega liet echter niks merken van de burn status. Arme duts... Hm... Niet echt. Ze snoof lichtjes en lichtte haar hand op. Ze zou dit niet toestaan. Hij was te groot, te lomp en veel te... Gewedlig, als in, geweldig zijn op het vlak van wild zijn en totaal niet nadenkend over zijn acties. Je zou meer verwachten van een Pokémon van een gymleader van die leeftijd. Kalm tilde ze een hand op en wees ze even naar de tegenstander. De Charmeleon gromde even en grijnsde toen haar scherpe, parelwitte tanden bloot. Met een kort grinnik kon ze toekijken hoe haar Pokémon naar voren schoot. "Vine Whip," Was het kalme commando van de ander. dat zou mooi niet zo zijn. Ze snoof even lichtjes en keek naar Maybel die afremde en toekeek naar de roedes, ze kwamen dichter, hoog tempo was het inderdaad. "Flamethrower," sprak ze even kalm uit. De shiny opende haar bek en een krachtige straal werd recht op de aanval afgevuurd. Deze werden zowat verbrand in de hitte en de Venusaur trok ze moeilijk terug, duidelijk niet tevreden met het resultaat van zijn mislukte aanval. De Charmeleon sloot haar bek en keek licht uitdagend naar de ander, een grom van hara lippen liet merken dat ze nog lang niet klaar was met het plantje en zijn mislukte mega bloemenvorm. Nu had Tawn eigenlijk best nog medelijden met de mensen die Bulbasaur als starter kozen... Zaten ze opgescheept... Met dat... Nee, geef maar liever een vliegende draak met lekker blauw vuur als mega vorm. Ze grijnsde even. Binnenkort... Ze wachtte af... Tot de salamander eindelijk zou evolueren. Yeah, dat zou niet meer zo lang duren normaal... Ze was een krachtige Pokémon... En ondanks het feit dat ze nog steeds rond hetzelfde level hing, was ze toch beter geworden, meer ervaren. Ze zou ook snel een mega stone krijgen als het zo ver was... En dan zou ze zo mooi zijn, zo fab... Dat ze iedereen zo omver zou kunnen blazen. Yes. Ze grinnikte even bij die gedachte, wat zou dat mooi zijn... O zo mooi. Ze keek kalmpjes naar de Charmeleon, die kort haar blauwe ogen op haar had gericht. Nu zouden ze ervoor gaan, kasplantje zou eraan gaan, samen... Met die ingesteldheid zou het zeker lukken, dat wist ze maar al te goed. "Fire Spin!" Klonk er even en al snel vuurde de vrouwelijke Pokémon de draaiende vuurstraal op haar tegenstander af. Deze kon het vrij moeilijk gaan ontwijken omdat hij zo groot en lomp was. De Mega sloot zijn ogen en ving de kracht van de aanval op... Maar ze deed het niet voor de schade die je zou krijgen, maar voor de schade die je iedere beurt had... Samen met de burn status... Was het wel mooi en netjes nu. Ze moesten iets in hun voordeel gebruiken dat de ander had en dat was snelheid. het was een blok, hoe zou het in Arceus' naam bewegen? En dan nog eens snel ook hm? Dus niet eh. Ze grijnsde even kalmpjes en stak haar hand op. "Smokescreen," sprak ze kalmpjes uit. Hierdoor schoot de shiny naar voren en liep ze rond de grote POkémon heen. Een zwarte smog kwam uit haar bek en gleed langs de grond heen, om zich naar de Pokémon te bewegen en zijn zicht weg te nemen. Het steeg op... En de ander bleef in beweging, haar Pokémon dus. Zij wist haar weg in de dikke rook en nog eens goed ook, anders was ze tegen de muur geknald en was ze duidelijk van de kaart geweest, dan kon ze Sachi weer boven halen. Nu was het tijd voor stap twee van het hele spelletje. Ze grijnsde even kalm, ondanks het feit dat Ramos haar niet eens kon zien nu. "Doe je ding May!" klonk er even luid en duidelijk, maar vooral erg vrolijk van de mentaal instabiele. Ze grijnsde even lichtjes en lichtte haar hand op. Nu schakelde de gouden POkémon over op de volgende stap en dat deed ze erg goed en snel. Vlammen vlogen alle kanten uit. Van Flame Burst tot Flamethrower, zelfs een Inferno vloog de rookwolk uit. De warmte kwam zelfs tot aan haar en even legde ze een hand voor haar gezicht, de hitte moest even weg daar. Ze grinnikte toen ze zag hoe verscheidene moves raakten en kalmpjes keek ze toe hoe de mega afzwakte. Hij probeerde wel zij tegenstander te raken, maar dat lukte duidelijk niet. Zijn zwarte roedes zwiepten alle kanten uit, maar werden enkel nog meer aangetast door het vuur dat van hara bek kwam. Zelfs Razor leaf werd gebruikt en zelfs een keer vernam Tawn een Petal Dance... Het was echter allemaal toch hopeloos in haar ogen, want het enigste wat May deed was een inferno afvuren en de move zowat verbranden. Tot op een bepaald punt. De shiny stoof naar voren in een poging een Flamethrower recht in het gezicht van de mega af te vuren... Het was echter een kans voor de ander, om in actie te schieten. Hij schoot naar voren en raakte de kleinere Pokémon met een Double-Edge. Wel meteen werd ze naar achter geschoten en kwam ze een eindje verderop tot stilstand. Tawn balde haar handen tot vuisten en gromde even lichtjes toen ze dat zag. Verwoed keek het blondje terug naar de grass type. Verdomme. dat kon je echt niet menen! Ze gromde lichtjes en keek toen met grote ogen toe hoe de ander een Petal Dance op haar half verslagen Pokémon afvuurde. Dit zorgde ervoor dat de Charmeleon naar achter werd gegooid en niet overeind kon komen. De grass move was van nature al redelijk krachtig. Voor het eerst in het gevecht voelde ze onzekerheid voor het resultaat... Ze wist echt niet wat ze moest verwachten van May... Op dit moment en op dit eigenlijke punt. Daarom beet ze even nerveus op haar onderlip en voelde ze haar gebalde handen kort trillen... Duidelijk onder een soort stress die ze nog nooit eerder in een gym gevecht had gevoeld. Ze had haar blik al gericht gehouden op de ball van de shiny, klaar om deze te laten terugkeren, bang voor wat er ook zou gebeuren... May was immers haar kleine meid en ze zou... Ze zou... Nooit kunnen aanzien wat er hier gebeurde. Trillend pakte ze de Pokéball van de starter en draaide ze zich om, klaar om de Pokémon te laten terugkeren...

Vs.

Toen ze haar ogen terug opende werd een intense Flamethrower vlak naast haar afgevuurd, of het kwam eerder van verder en passeerde haar van zo dicht. Haar ogen werden groot toen ze zag wie het was, wat het was en wat er juist gebeurde op dit moment. Een in wit licht gehulde Pokémon groeide door, diens bek wijd open gesperd. Vlammen spoten van diens groeiende bek af, krachtiger en krachiger na elke seconde die voorbij tikte. De Venusaur werd recht geraakt en toen de ander opeens omhoog schoot en het wit licht van diens aszwarte huid spatte, wist ze het zeker. Met grote ogen staarde het meisje naar de shiny Charizard die haar bloedrode vleugels gebruikte om hoogte te winnen en de Flamethrower op de grass type te houden. deze schuddde zijn kop en toen de zwarte POkémon haar bek sloot, vuurde de mega een tweede golf van Petal Dance op de vrouwelijke draak af. Deze spreidde haar vleugels en ging in duikvlucht op de aanval af. Echter opende ze haar bek en kwam een krachtige Inferno op de aanval af. De blaadjes werden meteen verbrand in het heette vuur. Ze vertraagde niet en al snel raakte de krachtige fire move de mega Venusaur, die naar achter werd geschoven en even ongemakkelijke geluidjes maakte. Nog steeds kreeg deze schade van de fire spin en burn status. DE zwarte draak vloog weer wat op en won hoogte, waarna ze even brulde en al snel haar vleugels sloot om zich te laten vallen op de grond, die kort trilde... Voor het eerst keek het blondje op naar de fire type... Ze was niet zo imposant als Tyrion... Maar zeker een grote Pokémon. Al snel begon ze te grijnzen en keek ze terug naar de ander voor haar, haar tegenstander. "Double-Edge!" De Venusaur schudde even loom zijn kop en schoot naar voren. "Laat hem komen, laat hem..." klonk er kalm van de trainster af terwijl ze even naar de blauwe blik van de Charizard keek. Kalm keek de gevleugelde salamander even naar haar trainster. Toen ze even lachte en haar tanden toonde, wist ze dat het tijd was. De Pokémon was dicht, ze zouden dit kunnen. Snel wees ze naar vuren en opeende ze haar mond. "NU!" Klonk er krachtig van haar lippen af en dat was het commando geweest om de krachtige Inferno recht in het gezicht van de mega af te vuren. Deze werd meteen naar achter geduwd, helemaal verborgen in de vlammen die van de bek van de Charziard kwamen. Even grijnsde Tawn tevreden en keek ze op naar de zwarte draak. Ze knikte dan ook instemmend toen ze diens blik zag, diens verlagen om verder te gaan was duidelijk groot en zij zo haar niet stoppen. De grass type was inmiddels door zijn poten gezakt, maar het was duidelijk dat May het hier nog niet bij zou laten. Ze spreidde haar vleugels, steeg op en verzamelde alle vlammen in haar bek op. De hitte stapelde zich makkelijk en redelijk vluchtig op... Om zich daarna in een krachtige Flame Burst op de ander af te late gaan. Deze keek met grote ogen naar de fire type move. Nog steeds was de tefgenstander door zijn poten gezakt en daarom kon hij de move niet ontwijken. Kalmpjes keek Tawn toe naar de rook die opsteeg van de Venusaur... Zou dit genoeg zijn om de badge binnen te sleuren? Of zou ze nog meer vlammen nodig hebben om het af te maken?