Playing in the night sky

Zuchtend en met een bezweet gezicht klauterde Kenta de laatste paar treden omlaag voor hij dan eindelijk Lavaridge Town bereikte. Zijn Cyndaquil stond naast hem die geen last had van de hitte die de vulkaan verspreidde rond deze route. As deeltjes zaten overal in zijn haar en op zijn kleding maar wat het nog erger maakte was de temperatuur die het haast ondraaglijk maakte om hier te lopen. Nou ja eigenlijk was Kenta hier met een rede want sinds hij hier in Hoenn was, had hij amper wat kunnen doen aan trainen. alles bij elkaar wilde zijn enkel ook nog eens tegen werken die hij had verzwikt een tijdje terug. In zijn favoriete tekenfilm werkte het heel anders als de hoofdpersoon gewond raakte maar dit was ook geen tekenfilm maar de werkelijkheid. Kenta liep dan ook wat strompelend over het pad richting de stad met zijn Eevee en Cyndaquil. De twee Pokémon waren doodmoe van het vele klimmen en klauteren die ze hadden gedaan om bij Lavaridge Town te komen. Ryota, die normaal altijd wat aan de luie kant zat had eigenlijk best veel moeite om op zijn pootjes te blijven staan, Riku daarentegen was nog aardig aan de energieke kant. Voor een tweede keer veegde hij het zweet van zijn voorhoofd en liep de jonge trainer door naar het dorp. De schemering viel al langzaam waardoor hij zijn pad vervolgde naar de stad. Ondanks dat de elfjarige vrij weinig afwist van Hoenn vond hij dat Lavaridge Town weg had van Cianwood City in Johto. De huisjes leken in de precieze stijl gemaakt zijn alleen de kleur was anders dan in Johto. “Kijk het Pokémon Center, jongens!” zei Kenta enthousiast tegen de twee Pokémon die verrast opkeken. Hij wenkte ze meer richting het gebouw waar de deuren gelijk open schoven toen hij bij de deur was. Kenta liep naar de balie waar hij een sleutel vroeg voor een kamer en ging vervolgens vroeg naar bed nadat zijn Pokémon waren onderzocht, alle vijf zijn Pokémon lagen rondom de jongen in bed. Na een aantal minuten viel de jongen in een diepe slaap.

Ryota
Ryo opende na een minuutje of wat zijn ogen toen de Eevee een geluid hoorde dat afkomstig was in de kamer. Het had weg van een giechelend geluid dat zijn zusje maakte als ze iets van plan was.. dit keer bleek het gegiechel ook van Sayo af te komen. Oh Arceus.. die twee waren echt ontzettend vervelend met z’n tweeën. Aimee en Sayo.. ugh. De bruine pluizenbol spitste alert zijn oren toen een van de twee de deur had weten te forceren en naar buiten gingen. Wat zijn zusje en Sayo van plan waren wist Ryo niet maar hij had zo het gevoel dat de twee iets ergs gingen uitvreten. Voorzichtig kwam de Eevee overeind in een poging om zijn trainer te laten slapen en sprong soepeltjes van het bed af. Hij had niet het gevoel dat hij iemand wakker had gemaakt. Ryo besloot een sprintje te trekken naar de deur en verliet net als zijn zusje en Sayo de kamer. Wat de Eevee ook meteen opviel was dat de lichten in de gangen van het Pokémon Center ook al uit waren of op gedempt licht stonden, wat dus betekende dat het een beetje spookachtig verlicht was. In de grote hal was hetzelfde geval waar de zuster ook niet meer achter de balie stond. De Eevee rende snel naar de deur die leidde naar de warm water bronnen want daar hoorde hij ook het gegiechel van de twee Pokémon. “Aimee! Sayo! kom terug naar bed!” siste Ryo tussen zijn tanden door naar de Eevee en Misdreavus die bezig waren met iets dat hij niet kon zien vanaf hier.

Aimee
Grijnzend keek de Eevee naar haar vriendin die achter haar zweefde. De Misdreavus was ergens door afgeleid en keek ook de dezelfde kant op voor ze het figuur herkende van haar broer. Hij stond op de rotsen van de warm waterbron maar blijkbaar was Sayo door iets anders afgeleid. Twee figuren kwamen langzaam tevoorschijn uit de bosjes van de Jagged Pass.. en waarschijnlijk waren het enge Pokémon die op iets uit waren. Aimee legde dreigend haar oren plat tegen haar kop waarbij ze haar tanden ontblootte. Ze was niet bang zoals Sayo die angstig trilde, al waren het een stel Primeape’s ze was voor de duivel niet bang. Toen de twee figuren in het maanlicht kwamen waar de Eevee de twee Pokémon herkende als een Machop en Tyrogue, die beide niet al te vriendelijk uit hun ogen keken. “Wat doen twee jonge dametjes hier midden in de nacht, bij onze waterbron?” vroeg de Machop die zijn armen achter zijn hoofd vouwde, waarbij de ander grinnikte. Aimee snoof schamper waarop Sayo haar waarschuwend aan probeerde te kijken. “Jullie waterbron?” herhaalde ze grijnzend. “Ik zie nergens jullie naam hoor,” voegde ze er spottend aan toe. De Machop trok een gezicht maar liet zich niet echt uit het veld slaan. “.. De waterbron is helemaal van niemand  het is van het Pokémon Center,” vervolgde Ryota die inmiddels naar beneden sprong en tussen haar en de Machop ging staan. Aimee probeerde uit alle macht bij de Machop te komen maar Ryota keek haar streng aan van achter. “.. ugh waarom zijn het altijd die vervelende Eevee.. ze zien er schattig uit maar ku-” sprak dit keer de Tyrogue uitdagend waarop Aimee zich niet meer in kon houden en op de twee afstormde als een woeste Tauros. Ze kwam met een smak tegen de Tyrogue aan.

Ryota
Perplex keek Ryo toe hoe zijn kleine zusje op de twee vecht Pokémon afstormde en de Tyrogue tegen de grond aan tackelde. De Machop was overduidelijk hier niet van gediend en besloot om met een Low kick zijn zusje terug te pakken, dit liet Ryo niet zomaar gebeuren waarbij hij de aanval voor zijn kleine zusje opving. Hij werd tegen de grond aan gesmeten waar hij even bleef liggen maar kwam snel weer overeind. Aimee had kwaad haar tanden ontbloot maar nog voordat ze iets kon doen, begon Ryota opeens wit op te lichten toen de maan weer achter de wolken tevoorschijn kwam. De Eevee begon langzaam te groeien, zijn lichaam werd slanker en zijn oren kregen een andere vorm. Zijn pluizige kraag rond zijn nek verdween en in plaats van zijn zwarte ogen had hij nu bloedrode ogen die fel gloeide, plus de ringen die op zijn poten en kop zaten. Dit leken de twee pestkoppen af te schrikken en rende allebei vliegensvlug de bosjes in. Ryo keek naar zijn zusje die verbijsterd naar haar geëvolueerde broer keek en liep op haar af waar hij naast haar ging zitten. De Umbreon was bezorgd waarbij hij hoopte dat haar niks ergs was over komen maar ze leek in orde te zijn toen de Eevee naar hem toeliep, en haar kop tegen zijn poten drukte. Sayo kwam ook tevoorschijn en ging vlak naast broer en zus zweven totdat de schuifdeuren open gingen.

Kenta liep samen met zijn Cyndaquil en Pichu naar buiten om zijn twee Eevee en Misdreavus te zoeken die opeens spoorloos waren verdwenen. De jongen spotte echter al snel Aimee met een Umbreon en zijn Misdreavus, waarop hij snel naar het groepje liep. “Waar hebben jullie gezeten en waar is Ryota?” vroeg hij ietwat geïrriteerd aan de Eevee die naar de Umbreon keek.. was Ryota..? Maar hij  was toch nog een Eevee? Kenta zag vanuit zijn ooghoeken dat de Umbreon tegen hem opsprongen en dat hij zijn kop liefdevol tegen zijn duwde.. precies zoals Ryota als Eevee altijd deed. “Ryota!”riep hij vrolijk uit en viel om toen de Umbreon hem over zijn gezicht wilde likken, maar in plaats daarvan wreef hij met zijn kop tegen de schouder van de jongen aan. Helaas had hij zijn Eevee niet zien evolueren maar er kwamen vast ook andere keren dat hij een van zijn Pokémon zag evolueren.