He mustang with the wrong Pokémon[+Zachery]

De leeuw was afgeleverd en daarmee had hij zijn zoveelste daad volbracht. Was hij dan geen brave Agent dan? Daar moest opa niet over gaan klagen, maar goed, nu zou hij een poosje niets te doen hebben. Zich vermaken met Flippy of de Noorderling zou geeneens lukken, gezien ze zelf druk in de weer waren en één van hen hem graag dood wilde hebben, doordat hij haar bestolen had. Ze liep op de Holo Caster als maar over te zeiken en vervolgens scheen Flippy haar van haar Ninetales beroofd te hebben. Kijk, dat was compleet haar schuld geweest. Ze viel makkelijk te beroven. Verveeld keek Ciro om zich heen en slaakte een zucht. Niet dat hij met al die pijnlijke brandwonden het nog zou lukken, tenzij hij zich niet hoefde te bewegen, natuurlijk. Wacht, over stelen gesproken… Hij had sinds het innen van de buit nooit eerder iets met de shiny Rapidash gedaan, voornamelijk omdat deze hem flink zou haten. Dat was eigenlijk al zo, nu hij zich bedacht. Met een grijns haalde hij de zwart gekleurde Pokéball tevoorschijn. Er viel niet zo heel veel te verliezen, toch?

Eigenlijk wel.

Een hele groep Fearow's doemde uit het niets op en znder er verder bij na te denken wierp hij de Pokéball recht tegen de kop van het grootste exemplaar af. Direct verscheen de wild hinnikende Rapidash die verschrikt om zich heen sloeg met zijn gespierde benen en vervolgens furieus een flinke vlammenzee afvuurde waardoor het gevogelte ter plekke geroosterd werd. “Netjes,” sprak Ciro met een grijns uit en applaudiseerde er zelfs bij, tot enorme ergernis van het paard die luid snuivend om zich heen keek en zijn kijkers vervolgens op hem richtte. Dit zou niet goed komen. “Rustig maar, heeéééél misschien zie je Ragya weer, maar tot die tijd… Vechtpartners?” Het paard schraapte met zijn hoef over de grond en schudde wild zijn kop heen- en weer. “En als ik je ter plekke het bos laat afbranden?” Hé, het bleef een Fire type en de Pokémon van een pyromaan. Sleipnir bedaarde amper, maar vuurde al een vlammenzee uit zijn mond, recht op hem af. Niet weer, zeg! Direct zakte Ciro door zij kniën en vatte de bomen en struiken achter hem vlam. AU! Zijn kniën, man. Ondanks de pijn keek hij strak de Rapidash aan die geamuseerd hinnikte. Hij rook… vuur, maar heel dichtbij. Iets brandde trouwens bij zijn hoofd… wat was-MUK! Direct wierp hij zijn beanie op de grond en stampte het vuur erop uit. “Rot paard, geen vuur voor jou!” snauwde hij geagiteerd, waarna het paard ijdel zijn kop omhoog stak.