Feeling nothing but the night

Met Agrona ergens in de lucht boven hem liep de jongen rustig door Anistar City. Al woonde hij er wel, had hij nou nooit echt goed gekeken in de stad, misschien dat hij dat maar eens moest gaan doen. Zoals verwacht was er sneeuw, het sneeuwde er altijd was eigenlijk best wel apart was. Het was zo een koude sfeer, maar soms gebruikten mensen deze sfeer om met hun familie of wat dan ook wat te gaan doen. Zelf deed hij dat niet zo vaak. De enige evenementen waar hij tot nu toe aan had meegedaan was in welk geval een toernooi, maar dat was het dan ook wel echt een beetje. Het was ergens wel wat weinig, maar natuurlijk kon hij er niet alles van gaan vragen he. Misschien dat de jongen wel eens moest gaan meedoen als er weer eens een toernooi zou gaan komen, geen idee wanneer dat zou zijn maar het ging nog wel even duren. Het laatste toernooi was ergens in juli maar dat was niet eens zo heel erg lang geleden dus om het zo te haasten daarmee was ook niets. Het werd eigenlijk wel aanzien, Nathan moest zeg maar ook nog de andere vier gyms uitdagen, waarop voorlopig de vijde en zesde waren waarop hij zich het meeste ging focussen. Als het goed was zou de zesde fairy type zijn en Lugus was wel een beetje de enige in zijn bezig die goed tegen die gym op kon. Echter had Nathan zijn trainingen met het ding gestaakt, om nu Thanatos in zijn team te nemen. De penguin eens een kan geven en aan te zien wat het kon. Zijn hand ging naar de Poké ball van het ding, waarna de groenharige deze vergrootte en de Prinplup uit de capsule liet gaan. Het beest reageerde eerst verbaast op de sneeuw, maar vervolgens enthousiast waarna het diens.. flippers op en neer liet klapperen en in de sneeuw begon te spelen. Apart beest. Hij snapte het wel als een Pokémon ergens blij om was, maar dit was wel weer heel erg hoor. Hij begon weer verder te lopen, waarna Thanatos ook al snel stopte en achter diens trainer aan waggelde, iets dat er eigenlijk best wel grappig uitzag. Nathan had geen flauw idee hoe diens vorige evolutie eruit zag, maar aannemende dat deze kleiner was zou het wel een stuk moeilijker zijn geweest om dan te gaan lopen. Het leek de penguin vrij makkelijk te vergaan, dus veel zorgen maakte hij zich er niet om. Verderop was de Sundial te zien, hij liep ernaartoe om vlak voor het kristal te staan. Geen idee wat het was of waar het voor zou moeten gaan dienen. Je zou kunnen zeggen dat het ding er voor de sier was, maar dat betwijfelde de jongen wel weer hoor. Achter hem was. Tja, wat in godsnaam was eht ding eigenlijk? Geen idee, misschien dat het ding en de Sundial bij elkaar hoorden, misschien niet. Maar wat het dan ook mocht zijn het was maar een apart ding. Zijn blik ging even naar de lucht, misschien dat de groenharige verwachtte dat hij meteen Agrona daar zou zien, maar op het moment was dat niet zo, ze was waarschijnlijk ergens geland om even te rusten of lui zijn. Nathan had eerder het tweede ding in gedachten wat ze zou doen. Ah, weinig maakte het uit ook. Als ze maar gewoon weer terugkwam, en daar had hij wel een vertrouwen in dat ze dat zou gaan doen. Het was immers Agrona, hij verwachtte zelfs dat ze zou terug komen. Als Pokémon haar gingen aanvallen? Geen probleem, het was niet dat ze nou bepaald zwak was en ze kon prima op haarzelf vechten zonder zijn commando’s. Dit zou dus wel geen probleem moeten worden als ze werd aangevallen. Maar niet iedere sukkel op wilde Pokémon misschien na zal een Charizard aanvallen, vooral eentje van zowaar twee meter als Agrona. Hoe lang was het nou eigenlijk geleden dat hij haar had ontvangen? Zeker iets van acht jaar, wel iets minder. Jeetje zeg, dat was niet weinig. In vergelijking met haar had hij de rest van zijn team gewoon voor een seconde om het maar even zo te noemen. Hij zuchtte even kort, op Agrona na had hij wel zeker Abby en Dexter het langste. Twee Pokémon die beiden geweldig waren. Thanatos keek nog steeds met grote ogen naar de Sundial, tot er ineens een andere Pokémon die hij neit kon bijkwam. Wat was dat nou weer voor soort Pokémon? Nathan had werkelijk geen flauw idee, het was een soort van.. tja. Wat was het? Een ding zou op het moment wel even de beste beschrijving zijn. Toen de rode Pokémon iets begon te zoeken bij diens.. staart? Of was het een soort van zak? Hij nam maar aan dat het een zak was. De Pokémon haalde er iets vierkant uit, om het vervolgens met het meest onschuldige gezicht ooit te proberen te geven aan Thanatos, welke er verbaast naar keek. Wat was dat nou weer, echt waar, serieus. Wat was die Pokémon? De Prinplup pakte het ding voorzichtig aan met diens flippers om het lint dat om het ding zat ervan te trekken. Meteen sprong het pakketje open, want daar leek het genoeg op, kwam er een soort van gloed uit. Verbaast sperde de Prinplup diens ogen open, waarna deze naar achter probeerde te lopen. Echter mislukte dit nogal en dus struikelde Thanatos over diens eigen poten, waarna hij recht op zijn rug viel en nog even door gleed in de sneeuw. Kort grinnikte Nathan, gezien de onhandigheid van zijn eigen Pokémon er eerlijk gezegd best nog wel grappig had uitgezien, dat was wel even waar. Verstard hield de penguin zijn hoofd in de lucht om daarna geschrokken overeind te komen, alsof deze het niet had kunnen geloven wat deze zojuist was overkomen. Toch bleef Nathan zich wel even afvragen welke Pokémon dit was, maar van wat hij nu had gezien leek het er niet echt bepaald op dat het ding wat kwaads bedoelde, eerder iets van vrienden maken. En nee, dat was niet iets dat hij nou bepaald wou.

Nou, in welk geval was het niet echt zo dat de onbekende Pokémon veel kwaad leek te willen doen, juist in tegenstelling van dat, het leek heel vrolijk te doen. Het zou er net op lijken dat hij Thanatos gewoon met rust kon laten met de Pokémon, maar nog dat het een wilde Pokémon liet dat hem wel even zorgen maken hoor, dus Nathan bleef maar gewoon kijken. Kon hij in welk geval wel iets doen als het ineens mis zou gaan. Het was ergens best wel grappig om Thanatos zo te zien, het arme ding leek zo verward over wat het zojuist was geweest. Het was weinig bijzonders geweest, dus echt veel erop te letten hoefde Nathan ook weer niet, iets dat wel weer een stukje beter was dan hij had verwacht. Hij kon, met de Penguin Pokémon wel, weer verder gaan. Het nu dan wel weer dat het ding de prinplup bezig hield. Iets dat wel wat jammerwas, Nathan wou gewoon verder gaan maar toen had hij dat. Waarom moest het nou op deze manier zo vervelend zijn. Hm, hij zou het kunnen vechten. Wel wat meer moeite dan gewoon weglopen maar wie weet wat het ding wel niet kon doen. Arceus mocht weten wat Agrona juist nu was gaan doen, maar gezien de enorme Charizard nou niet bepaald in de buurt was moest hij het maar gaan afhandelen met de Prinplup. Kon Nathan ook meteen zien hoe goed deze was met vechten. Ja, het kon nog wel eens voorkomen met Pokémon dat ze het weigerden om te vechten, maar gezien deze al was geëvolueerd leek te zijn moest dat waarschijnlijk niet echt een probleem zijn. Nathan had enkel geen flauw idee welke aanvallen de Prinplup wel niet kon, dat werd dan maar gokken op opzoeken. De tweede optie leek hem wel wat handiger, vooral omdat hij vrijweinig wan water types wist. Enkel omdat hij deze absoluut niets vond. Hij pakte als eerste zijn Pokédex, even het ding rustig doorlezen om wat meer te weten te komen over de aanvallen van de Prinplup. Hm, weinig bijzonders stond er echt tussen. Hoogstens de Hydro Pump, Metal Claw en Brine, gezien het al makkelijk te lezen was wat ze nou deden en dus hoeveel schade ze zouden doen. Hj had nog steeds geen idee welke Pokémon het andere geval was. Niet heel handig dus nu maar achter komen dus. ”Delibird, the Delivery Pokémon. Delibird is a dual-type Ice/Flying Pokémon. Delibird is a red, penguin-like Pokémon with a white, hollow tail. Its face and chest are covered in white feathers with two, three-pointed crests above its eyes. Black markings surround its circular eyes, and it has a light yellow beak and feet. There is a single white spot on its stomach. Its feet have two digits each. Delibird carries food bundled up in its tail. It normally gives stored food to its chicks, but has been known to share its food with humans stranded on icy mountains. Delibird's signature move, Present, allows it to carry special items in its tail that may cause damage or heal its opponent. Delibird tends to live in mountainous regions, making its nests over sharp cliffs; one notable area of the world is around Mt. Everest.” Oké, apart ding was het zeg.

vs

Maar hij wist in welk geval nu wel wie zijn tegenstander was, dat was wel een stuk handiger. Dat het een Ice type zou zijn had Nathan wel verwacht, maar een Flying type dus niet. Nu wist Nathan in welk geval wel welke aanvallen hij zou kunnen gebruiken, gelukkig vielen water en steel types daar wel onder, juist steel types trouwens. ”Growl en Metal Claw.” Thanatos keek verrast op bij dit plotselinge bevel gehoord te hebben, zich afvragende waarom hij ineens de Delibird zou moeten aanvallen. Het ding was toch onschuldig en had niets verkeerd gedaan? Echter bij het zien van de strenge blik van diens trainer leek deze voor nog even te twijfelen, maar voerde toch wel opgedragen aanvallen uit. Zodra als eerste de Growl was gedaan leek ook de Delibird wat in de war, maar al snel bij het voelen van de Metal Claw die de Pengiun Pokémon aan het uitvoeren was liet deze een soort van schreeuw..? wat het dan ook mocht zijn uitten. Meteen haalde deze weer een soort van ding uit het ding dat blijkbaar diens staart was en deed een poging om het aan Thanatos te geven. ”Pak het niet aan.” het was blijkbaar dat ze net geluk hadden dat de aanval die de Delibird blijkbaar had gedaan geen schade deed voor die ene keer maar juist heelde, als de pokédex gelijk had. Dit liet Nathan afvragen, kon het echt enkel Present of ook nog andere aanvallen? Als de vijand aanviel en deze cadeautjes ging uitdelen liet dit hem toch wel even afvragen hoor. De Prinplup keek even naar het pakketje, om het vervolgens weg te slaan met diens flipper. Op het exacte moment dat het ding de flipper van de Prinplup raakte leek het een soort van te ontploffen. Serieus. Dat was hoe het ding schade deed aan Pokémon. Hij wou zichzelf bijna voor het hoofd slaan. Waarom was er eigenlijk zo een soort Pokémon? Het zou gewoon bijna dom zijn zeg, hoe was dit zelfs een aanval dat iets kon doen zoals..? Ugh, ernaar vragen zou in welk geval alles behalve gaan helpen, gewoon verder vecht was dat dus, zou wel makkelijk zijn. ”Hydro Pump.” Al binnen enkele seconde kwam er een grote, sterke waterstraal van de penguin op de Delibird af, welke het ding hard leek te raken. Ineens gebeurde er iets wat Nathan niet had verwacht: Thanatos begon geheel wit te gloeien, waarna de Prinplup begon te groeien. Niet heel veel later stond er ineens een andere pokémon voor hem. Zo snel al? hij had het voor serieus een paar dagen.

vs

Hij pakte zijn Pokédex alweer, als was dit enkel even om te weten welke pokémon het was, aanvallen en of het type was veranderd. Een Empoleon blijkbaar, steel en water type. De enige nieuwe aanval voor hij zo snel kon zien was Aqua Jet, een aanval die als het goed was altijd als eerste ging, hm, moest hij onthouden. Misschien dat de jongen eigenlijk een manier moest gaan vinden om Agrona te seinen, zodat zij dit snel zou gaan kunnen afmaken, maar hoe? Een Rain Dance zou helpen maar dan zouden haar aanvallen zwakker worden tot deze over was. Een dikke mist zou wel helpen, gezien zoiets niet vanuit het niets zou moeten komen, en de mist zou zijn uiteindelijk toch wel weer terug krijgen dus dat moest geen probleem opleveren. ”Mist, blijf ervoor zorgen dat hij je niet raakt.” al snel ontstond er een dikke mist, hopelijk zou het nog maar eens gaan werken ook, anders had Nathan misschien een klein probleem. Al had hij toch kunnen menen dat hij het bekende shilouette van een Charizard had kunnen zien voordat de dikke mist diens werken had ingezet. Het was enkel maar wachten en hopen, anders moest Thanatos het maar zelf gaan doen, misschien niet heel erg handig maar heel erg anders kon het niet. De Delibird leek weer zo een pakketje te hebben gepakt, mooi niet zeg. ”Doe het weg met Whirlpool.” er leek een soort van draaikolk te ontstaan boven de Empoleon, waarna deze op de Delibird werd geschoten. Het pakketje dat die had ging meteen kapot bij contact met de draaikolk, terwijl te Delivery pokémon zelf ook nog werd geraakt door de draaikolk, kwam erin vast te zitten. Het was een nogal zielig ding zeg, zo zijn best proberen om nuttig te zijn, iets te doen. Het enige wat het kon was cadeautjes uitdelen die toch geen verstandig mens, of Pokémon, aannam. Hm, hij zou het ding wel kunnen proberen om te gaan vangen, echt heel veel nut het ander toch niet en misschien dat het later wel wat meer nut zou hebben in bezit van een trainer. Enkel zou Nathan, als hij het gevangen zou hebben het ding waarschijnlijk in de box laten, niet veel verschil dus. Geven aan iemand anders leek dan wel wat beter, hij kon dat wel gaan doen dan ja. Kom op Agrona, kom snel want anders ging dit nog een erg lang gevecht worden. Hij had niet even zo snel kunnen zeggen welk level de tegenstander was, maar met wat hij kon zien voor wat het nu al had kunnen hebben met aanvallen was het zeker niet een laag level, zoals rond level twintig. ”Aqua Jet.” De Delibird was nog steeds vast in de draaikolk, iets waar deze pas na een tijdje bevrijd uit zou kunnen worden gezien het anders te sterk was. Tja, misschien dat een water Pokémon kon gaan helpen maar dat betwijfelde hij nogal. De Empoleon hulde zich in water, om vervolgens op de Delivery pokémon af te schieten en deze volop te raken met de Aqua jet, hm, hoeveel zou het ding nog wel aankunnen met aanvallen? Het zag er nu niet bepaald naar uit dat deze nou heel erg veel zwakker was geworden. De dikke Mist die hij een tijdje geleden over zich had afgeroepen werd wel wat minder, maar hopen dat Agrona snel kwam en dan kon hij dit klusje mooi gaan afmaken, iets waar hij wel even wat meer zin in had dan hier de hele dag blijven staan. Bij het horen van een luide brul glimlachte hij even, alsof de Charizard zijn gedachten had gehoord was ze eindelijk verschenen. In de mist zag hij een grote schim verschijnen uit de lucht, nou dat was nog wel vrij snel gebeurd zeg, laat dan nu maar et echte gevecht beginnen, wat als het goed was ook wel een stuk sneller zou moeten verlopen dan de hele tijd minder sterke aanvallen met de Empoleon van hem. Hij pakte de Poké ball van Thanatos, om deze terug te keren.

vs.

Echt op hetzelfde moment dat hij de penguin had teruggekeerd kwam Agrona met een luide klap op de grond, voor diens eigen veiligheid had Nathan de Emperor Pokémon teruggekeerd want het zou hem niet eens raar laten opkijken als deze geraakt zou worden door een van Agrona’s aanvallen die zo in een snel tempo zouden volgen. ”Acient Wave.” wat als een onzinaanval in de oren van de een had kunnen klinken, had Agrona geleerd dat het een combo was van Acient Power en Heat Wave, twee aanvallen die in een geval zoals deze wel heel erg goed van pas konden gaan komen. Terwijl de stenen liet vliegen richting de Delibird was het duidelijk te voelen hoe er een flinke hitte kwam door de Heat Wave, de Delibird had deze plotselinge kracht duidelijk niet verwacht, gezien de vogel -welke trouwens nog in de draaikolk vastzat- gewoon uit de draaikolk werd gegooid door de kracht van de stenen om vervolgens gewoon begraven te worden onder de dingen. De moeite om de Flame Pokémon te laten mega evolueren deed hij niet eens, wel wetende dat het enkel zo wel genoeg moet zijn voor de arme vogel om verslagen te worden. Het ding probeerde weer een pakketje uit diens staart te halen, waarom was dat een staart het leek niet eens op een staart, om het daarna aan Agrona te geven. Met een nors gezicht keek ze ernaar, om vervolgens haar bek open te doen en een enorme Inferno los te laten in het gezicht van de Delibird, welke een verrast kreetje liet al verbrand te zijn, oh jeetje. Dat ding kreeg zowaar een mishandeling van aanvallen naar zich geworpen. De drie aanvallen die Agrona had gebruikt hadden een duidelijke impact op de Delibird, welke er erg vermoeid door leek, ha, kijk eens aan. Agrona was inderdaad heel erg veel meer effectiever geweest dan de Empoleon, dat was even goed om te weten. Niet erg raar trouwens, het verschil in levels bijvoorbeeld was al vrij hoog, zeker vijftig levels verschil, al toen hij de Prinplup had gekocht was het echt veel meer geweest, echt heel erg veel meer zelfs. ”Flamethrower.” Het mocht wel zielig zijn, maar of Nathan het ding ging sparen? Nope, absoluut niet. Te druk met aanvallen en ervoor zorgen dat hij het ging vangen. Nathan betwijfelde of het zo snel zou doodgaan, dus een hele serie van aanvallen, welke voornamelijk zouden bestaan aan fire type aanvallen zou het wel kunnen overleven. Hopelijk, en anders was dat ook eenmaal zo, hij wou de Delibird nou niet echt bepaald heel erg graag vangen maar waarom ook niet, als het niets was, wat waarschijnlijk zo zou zijn, zou hij het gewoon aan een random persoon voor niets geven. Het was erg sterk te betwijfelen dat mensen namelijk ook echt de Delivery Pokémon wouden gaan kopen, het was namelijk ook in het wild te vangen dus tja. Hij zou het nu maar gewoon gaan proberen om het ding te gaan vangen, want hoeveel kwaad zou het nu kunnen doen om het nou te proberen, Nathan betwijfelde ook wel of het nou heel erg veel zin had om helemaal te worden ingemaakt door Agrona, en als het besloot om verder te vechten, dan zou dat zo zijn. Nathan pakte een lege Poké bal, gooide deze richting de Delibird welke de rode Pokémon met een holle ‘pok’ liet raken. De capsule klapte open, zoog de Delivery Pokémon naar binnen en sloot zichzelf weer, om vervolgens wild heen en weer te wiebelen. Nu was het maar wachten.

Words; 3268