Mensen Kijken [Floyd Duncan]

_{Floyd hield niet van warmte, maar hij hield ook absoluut niet van koude, en dan helemaal niet van de herfst temperaturen. Het was dan alsof de wereld niet wist of het koud of warm moest zijn. Altijd was het iets tussen in of was het ineens ijs koud om dan weer warm te worden. Een hekel had hij eraan. Een grondige hekel. Zijn donkere sjaal had hij alweer uit zijn kast gehaald en daarbij ook zijn dikkere zwarte jas. Misschien wat overdreven, maar hij had het nu eenmaal heel snel koud.
Rustig liep de zwart harige wel rond door Anistar City met het grote kristal iets verder op. Nog altijd mankte hij, maar Floyd was al lang bij dat zijn knie hem niet meer vermoorde door heel de tijd pijn te doen. Normaal gezien nam hij niet snel pillen, maar wanneer dat hij nog met krukken door het leven moest slok hij veel pijnstillers per dag. Gelukkig was dat voor hem geen probleem geworden en was hij er zo snel mee kunnen stoppen als hij ermee begonnen was. Pillen waren helemaal niks voor hem.
Uiteindelijk bleef hij stil staan wanneer zijn blik op iets viel. Een Sneasel die enkele meters verder bij hem voorbij wandelde samen met zijn trainer. Floyd kon niet altijd even goed inschatten wanneer dat een pokémon sterk was en van een hoog level was, maar op dat moment was het niet echt een probleem geweest. Het voelde haast alsof dat hij de Dark Bal in zijn rugzak voelde branden, maar hij ging absoluut niet meteen over tot actie. Het was maar een Sneasel, niet meteen de meest speciale pokémon en vrij nutteloos om te stelen.
Om zijn knie dan toch wat rust te geven zetten hij zich op een bankje neer waar dat er al een andere kerel had gezeten maar hij schonk hem niet veel aandacht. Uit zijn rugzak nam hij een fles water, en tegelijk viel zijn blik even op de Dark Bal en keek hij weer naar de Sneasel die ondertussen alweer veel verder weg was. Floyd liet het dan maar voor wat hij was, draaide zijn fles water open en dronk er van om die vervolgens weg te kunnen steken.}

_{Zijn blik gleed opzij naar de persoon naast hem wanneer dat daar beweging in kwam. Niet erg geïnteresseerd keek hij naar het potje dat werd boven gehaald en de pillen die erin zaten. Met een kleine frons keek hij de andere zijn gezicht even aan en da merkte hij het ooglapje op. Stoer hoor. ‘Tegen een tak gelopen?’ vroeg hij op een vrij emotieloze toon. Het kon toch? Dat hij tegen een tak was gelopen en zo zijn oog had uit geprikt. Dat moest nogal eens een manier zijn om je oog te verliezen. Was Floyd even blij dat hij enkel problemen had met kleuren, maar dat hij wel nog alle twee zijn ogen had.
Zijn rugzak plaatste hij vervolgens op de grond, tussen zijn benen zodat zeker niemand het idee kreeg om het te stelen. Wanneer de zak op de grond lag leunde hij naar achter tegen de rugleuning van de bank en sloeg hij zijn armen over elkaar.}

_{De andere was dus niet tegen een tak aangelopen. Begrijpelijk, anders zou het zeer dom zijn van hem. Er werd wel verteld wat wel de oorzaak was geweest en bij de uitleg trok hij toch een wenkbrauw op. Dus iemand van het team had het gedaan? Interessant. ‘Daarom dat zoveel leden er één hebben,’ sprak Floyd. Een Houndoom klonk ineens wel heel interessant om te hebben, maar het was zo iets standaard. Wie weet nam hij er ooit wel één. ‘Maar je moet die kerel dan wel goed kwaad hebben gekregen als hij dat aanricht,’ ging Floyd verder. Mooi niet dat hij ging zeggen dat hij bij de organisatie hoorde.}

_{Vanbinnen moest Floyd echt heel hard lachen om wat er net was gezegd. Natuurlijk waren er mensen die niet wilde toegeven aan de successen van Team Rocket en de man was daar één van. ‘Dus jij de moedige man hebt het opgenomen voor iemand, knap,’ sprak hij rustig terwijl hij nog aan het nadenken was over een passend antwoord op de andere opmerking. ‘Hangt er vanaf, zoals ze nu bezig zijn ziet het er toch niet erg zonnig uit,’ zei Floyd bedenkelijk en met een zucht. Mooi in zijn rol blijvend. ‘Ik heb gehoord dat ze weer met van alles bezig zijn geweest en plannen aan het smeden zijn voor in de toekomst.’}

_{De man zei dat hrt donkere tijden wareb, maar daar merkte Floyd niet heel veel van. De reden daarvoor was waarschijnlijk omdat hij er zelf voor zorgde. Met zijn status en alles wat erbij kwam kijken merkte hij er niet heel veel van, maar het maakt hem niet uit dat andere er last van hadden.
Wanneer dat de man vroeg wie hem dat had verteld haalde Floyd zijn schouders op. 'Geen idee,' zei Floyd dan. 'Je weet hoe mensen zijn. Ze praten en praten, het kan goed zijn dat het misschien foute informatie is.'}

_{De man vertelde hem dat hij hoopte dat het verkeerde informatie was. Wat ging hij in de toekomst toch teleurgesteld worden als alles ging volgens plan. Er waren inderdaad de Rangers die tegenwoordig de mensen hielpen, maar ze mochten hun Styler steken waar het licht niet scheen. ‘Je kan alleen maar hopen,’ zei Floyd. ‘Maar ik zou ze niet beginnen onderschatten. Dat ze Lumiose City hebben weten over te nemen is niet per toeval weten te lukken, en daar zal het ook zeker niet bij blijven.’ Mensen die hun haten gingen hen al snel zwakker voorstellen, en van Floyd mochten ze dat doen. Ze werden dan alleen maar verbaasd als ze eenmaal de echte kracht van Team Rocket te weten kwamen.}

_{Dus de kerel naast hem was zo iemand die Team Rocket alleen maar in de weg liep en meer niks deed. Dat vond hij altijd de leukste mensen. ‘Je bent toevallig geen Ranger?’ vroeg hij hem rustig. Zoals hij vertelde over alles klonk hij wel als een Ranger die dat het echt op Team Rocket gemunt. ‘Maar denk je niet dat het een beter idee is om je gewoon afzijdig te houden in plaats van je erin te mengen? Wie weet, misschien verlies je de volgende keer je andere oog ook,’ zei Floyd, en ergens bedoelde hij het als een waarschuwing. Het was al erg genoeg dat er tegenwoordig Rangers waren in Kalos, en als de kerel er niet bij hoorde was het zeker niet de bedoeling dat normale omstanders zich ook gingen moeien.}