Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: my Truth [ O ] ma sep 07, 2015 12:06 am
Met een glimlach verliet het meisje het gebouw, haar Pokédex in beiden handen. De zon begon al onder te gaan wat aangaf dat het al redelijk laat moest zijn. Ze had extra haar best gedaan om nog op tijd het lab te bereiken voordat deze zou sluiten zodat ze toch nog een Pokédex kon halen, want dan kon ze alvast ermee bekend worden dezelfde avond en dan kon ze morgen écht aan de slag. In een stad kon ze altijd gebruik maken van een Pokécenter om daar te overnachtten, dus dat zou ze nu ook maar doen. Een lekker bed was altijd fijner dan de harde grond en een slaapzak. Voor de verandering had ze besloten haar spullen zelf te dragen, omdat het al zolang goed ging en ze dus vond dat ze wel eens mocht proberen om alles zelf te doen. Iets wat ze erg graag al langer had willen doen, maar het was belangrijk om voorzichtig te blijven voor iemand in haar conditie.
En toch was ze nu te zorgeloos geweest. De stad bleek een groter labyrint te zijn dan verwacht en ze had het voor elkaar gekregen om ook écht te verdwalen in de steegjes. Een hand gleed langs de muur en de ander klemde zich krampachtig om de schouderband van haar rugzak heen. Het steegje waar ze momenteel in liep was redelijk donker in vergelijking met het licht aan het einde ervan. In principe was het niet erg, maar de paniek sloeg toe toen ze eventjes bijna viel en niet omdat ze struikelde. Nee, ze was even het gevoel in haar benen kwijt geraakt. Snel zette ze zich af van de muur, wilde naar het licht toe rennen, maar ze viel. Langzaam duwde ze zichzelf omhoog om haar armen – maar het was al te laat. Met een ruk keek ze om naar haar benen waarna haar ogen iets groter werden en ze weer met een ruk haar hoofd opdraaide zodat ze naar het licht kon kijken. Met ogen tot spleetjes geknepen keek ze ernaar, merkte op dat er een silhouet stilstond. ‘Hallo? Kunt U me misschien helpen?’ haar stem trilde en als de ander haar gezicht goed kon zien zou de paniek ook wel doorschemeren vanuit haar expressie die daarop stond.
OOC; Open, but please don't be too mean ;v;
Member
Mike Attano
Punten : 425
Gender : Male ♂
Age : 18 Y/O
Type : Team Rocket
Rang : Grunt
Regions : Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: my Truth [ O ] di sep 08, 2015 4:34 pm
mike attano
Het was hem dan toch gelukt. Met succes had hij het tweetal Pokémon weten te verkopen, waardoor enkele munten nu zijn zak vulden. Het was niet veel, maar het was zeker genoeg om vandaag en morgen van te kunnen eten. Dan had hij in ieder geval tijd zat om wat taken uit te voeren voor Team Rocket, zodat hem weer enkele centen toegereikt zouden worden. En dan kon hij, hopelijk, op deze manier rondkomen. Het zou lastig zijn, dat wist hij als geen ander, maar hij wist wel dat dit beter was. Zijn ouders hadden immers geweigerd hem financieel te ondersteunen. Laat staan als ze geweten zouden hebben dat hij niet zomaar een Trainer werd, maar dat hij zich had aangesloten bij Team Rocket. Juist ja, dat werkte niet echt. Nee, zijn ouders waren het typische volk. Kinderen achttien jaar? Hup, ‘t huis uit ermee. Je gaat maar werken.
En daarom was hij maar meteen begonnen met zijn eerste taak: een patrouille. Hij had niet echt verwacht iets tegen te komen, tot hij de aankomende voetstappen hoorde. Deze werden gevolgd door een luide plof, waardoor zijn wenkbrauwen langzaam omhoog trokken. Op de grond verderop begaf zich een meisje. Niet al te oud en ze leek hem ook te hebben gezien, aangezien hij haar trillende stem kon horen. Ze vroeg of hij haar wilde helpen. Waarom? Waarom zou hij haar in Arceus’ naam willen helpen? Maar, hij voelde hoe de Cleffa aan zijn broekspijp trok en snoof eventjes zacht, voor hij richting het meisje liep en voor haar neer knielde, geen hand naar haar uitstekend om haar te helpen. “Wat is er uk? Moet je niet heel hard de andere kant op rennen?” Eén wenkbrauw trok hij langzaam omhoog, terwijl hij haar aankeek. Meestal als je viel, stond je op. En als je een klein kind was en er stond iemand als hij voor je neus, dan maakte je dat je héél snel opgestaan was en zorgde je hier weg te zijn.
Tenzij je de Cleffa zag. Dan ging je misschien wel twijfelen aan zijn slechtheid. Maar, hey. Een beetje roze was oké.
