Member Silva GrymPunten : 392
Gender : Female ♀
Age : 11
Type : Coördinator
Regions : Kalos
Icon : | Onderwerp: [Open] Practice makes perfect! wo dec 16, 2015 10:11 am | |
| WORDS: 366 --- OOC: Open~
NYEH HEH HEH Op de plek waar Laverre City overging in het Laverre Nature Trail stond Silva met een lichte frons naar haar Pokémon te kijken. Ze wilde oefenen op een goede show om op te voeren bij een contest, maar kon niks bedenken. "Hmm..." ze maakte even een raar geluid en fronste dieper terwijl ze nadacht. Silva liet haar blik langzaam van Toriel naar Sans gaan en vervolgens naar Papyrus. "Ga gass? Gastly!" Sans maakte enkele geluiden waar zijn broer zich aan leek te ergeren en Silva kon een kort giecheltje niet inhouden bij het zien van het gedrag van de twee Ghost-type Pokémon. Welke aanvallen konden Sans, Pappy en Toriel ook alweer? Vroeg Silva zich af, nog steeds nadenkend over een goed idee voor een contest. Als er ooit een contest hier in de buurt gehouden werd, zou ze daar zeker weten aan mee doen, tenzij haar ouders het te ver weg vonden om haar te brengen. "Hmm..." Silva herhaalde het geluid dat ze daarnet ook maakte, plots schoot er haar een idee binnen. "Papyrus," zei Silva met haar gebruikelijke, zachte stem. De Duskull keek haar aan als een soort blije Lillipup. Silva had geen flauw idee hoe ze erbij kwam om haar Duskull te vergelijken met een Lillipup, maar vreemd genoeg paste het wel. "Zou je misschien Night Shade kunnen gebruiken op die boom daar?" Silva wees naar een van de bomen achter het drietal Pokémon dat voor haar stond. De Requiem Pokémon maakte een opgewonden geluidje en draaide zich om richting de boom die Silva zojuist had aangewezen. Er een soort duistere aura begon zich te vormen voor de "schedel" van de Duskull en een bliksemachtige, zwarte straal schoot richting de boom. Helaas miste Papyrus' Night Shade aanval de boom en raakte iets (of iemand) anders, maar Silva kon niet zo goed zien wat (of wie) dat precies was. Silva keek naar Toriel en zag dat de Skiddo met een bezorgde blik naar datgene wat Papyrus geraakt had keek. Silva wist wat ze nu moest doen, hoe stom ze het ook vond... "Sorry!" riep het meisje, hopend dat Papyrus niemand pijn had gedaan (al was de kans best groot dat hij dat wel had gedaan). ♦.♦ |
|