Thanks for all the fish [RANGERQUEST]

Met zijn handen in zijn zakken stond Soul op een vroeg uur voor de balie. Hij was een tikkeltje slaperig, maar had in elk geval de afgelopen nachten wel beter kunnen slapen dan anders. Hij had niet echt een idee hoe dat mogelijk was, maar hij had zo het vermoeden dat hij eindelijk wat rust begon te voelen na alles wat er was gebeurd. Hij merkte dat, naarmate hij meer Quests deed en anderen hielp, dat hij meer begon te denken dat dit echt zijn ding was. Dat het misschien voor het grootste deel een droom van Fever was, maar dat het voornamelijk ook om hem ging. Hij schudde zijn hoofd. Hij was afgelopen week langs Fever’s kerkhof gegaan. Zijn vader lag een paar grafstenen verderop, maar Soul had zichzelf beloofd dat hij daar een andere keer langs zou gaan. Hij vond het bezoek aan zijn zusje minder confronterend dan aan zijn vader. Hij wist dat het vals was, maar hij stelde zijn vader ergens wel aansprakelijk voor het feit dat hij en Fever nu dood waren. Soul schrok op uit zijn gedachten toen de receptioniste met een hand voor zijn gezicht wuifde. De vrouw en hij hadden redelijk goed contact gekregen. Ze leek oprecht blij te zijn over het feit dat hij een Graduate Ranger was geworden. ‘We hebben een missie voor je,’ begon ze tegen hem. ‘Er is een Wailmer aangespoeld in Ambrette Town. De mensen probeerden hem met hun Pokémon van het strand te halen, maar ze kregen het ding met geen mogelijkheid opgetild. Toen de mensen hun Pokémon in wilden schakelen, begon de Pokémon zelfs aan te vallen. Ik denk dat het zich bedreigd voelt en je weet hoe een goede invloed een Capture Styler op een Pokémon kan hebben.’ En of hij dat wist. Hij had met dat ding al een Absol en een Tauros kunnen kalmeren. Hij gaf een knikje ten teken dat hij het begreep. ‘Veel succes,’ zei de vrouw nog. Soul gaf weer een knikje, draaide zich om en begon naar buiten te lopen. Hij had echt dringend een Pokémon nodig die kon vliegen. Gelukkig was hij zo licht dat Houndoom hem nog op zijn rug kon dragen en de Pokémon leek dat ook geen probleem te vinden. Hij haalde Houndoom tevoorschijn uit zijn Poké Ball en keek de Pokémon aan. ‘Naar Ambrette Town,’ sprak hij tegen de Pokémon. Hij klom op de Pokémon en hield zich goed vast toen Houndoom wegsprong.

Het duurde niet al te lang voordat ze Ambrette Town bereikten. Het was moeilijk om de aangespoelde Wailmer te missen. Het was niet echt een groot strandje en dat viel goed te merken met die aangespoelde Wailmer. Of met andere woorden: de Wailmer nam minstens de helft van het strandje in beslag. Mensen stonden er omheen en porden met stokken tegen de Pokémon aan. Ja, nu kon hij wel geloven waarom de Wailmer agressief werd. Als hij ergens rustig lag en ze zouden met stokken in zijn vel beginnen te porren, zou hij ook agressief worden. Hij haalde zijn Capture Styler tevoorschijn en duwde een man aan de kant die uit wilde halen met zijn voet naar de Wailmer. ‘Zo los je dat niet op,’ sprak Soul. De man wilde tegen hem in gaan, maar een grommende Houndoom weerhield hem daarvan. Hij gaf snel een knikje en Soul snoof. Hij duwde de man aan de kant en ging voor de Wailmer staan. ‘Eerst moeten we hem verplaatsen,’ sprak hij bedenkelijk tegen Houndoom. Deze knikte. ‘Flamethrower,’ zei Soul. De plotselinge vlammenwerper zorgde ervoor dat Wailmer een kreet slaakte dat even de grond liet schudden. De Pokémon schoot overeind en verwijderde zich van de plek dat heet was geworden. Hij begon te grommen en richtte zijn aandacht geïrriteerde zijnde naar Soul. Houndoom zakte door zijn voorpoten en gromde naar de Wailmer. De mensen die zich om hun heen hadden verzameld leken te beseffen dat ze hier niet op hun plaats stonden en zorgden dat ze snel weggingen. Behalve de man die door Soul weggeduwd was. Deze stampte boos op Soul af en greep de blonde jongen bij zijn schouder. ‘Vind je het normaal dat je zo met andere mensen omgaat?’ snauwde hij Soul toe. Soul besefte dat hij het had over dat duwen en rolde met zijn ogen. Hoe had hij de man anders weg kunnen krijgen? ‘Ik denk niet echt dat dat nu…’ Plotseling duwde Houndoom hem opzij door voor hem te springen en gebruikte een Flamethrower. Water viel op de grond en verdampte meteen dankzij het warm geworden zand. Soul draaide zijn hoofd naar de Wailmer en zag dat deze overeind stond. Aan zijn muil kon Soul zien dat hij zojuist had geprobeerd om een sterke waterstraal naar hun te schieten en dat Houndoom dat voorkomen had. Hij gaf de Pokémon een goedkeurend klopje op zijn flank en draaide zich volledig naar de Wailmer.

Het was niet de bedoeling dat ze de Wailmer pijn gingen doen, maar Soul wist nu niet zeker of het noodzakelijk was om de Pokémon te vergiftigen. Hij wist zeker dat hij dan een uitbrander zou krijgen op de academie omdat ze alles op een harmonieuze manier moesten oplossen, maar sommige dingen vielen gewoon niet op een harmonieuze manier op te lossen. Toch moest hij zijn best doen om de Wailmer zo min mogelijk te raken met zijn aanvallen. Hij wist hoe hij het moest aanpakken omdat hij het al meerdere keren had gedaan. Helaas was vuur nu niet bepaald een element dat echt veel kalmeerde, maar het was wel een element dat angst inboezemde en dat er soms voor kon zorgen dat Pokémon op de plaats bleven staan waar ze waren. En dat maakte het ook zo fijn om Houndoom als partner te hebben. De Pokémon was groot en robuust waardoor hij niet snel tegen de vlakte ging. Met zijn vuuraanvallen kon hij menig Pokémon van een ander type angst inboezemen. Maar Wailmer was ook van een mooie grootte en was in het voordeel tegen Houndoom. Houndoom ontweek de waterstraal die op hem afkwam netjes en kwam naast Wailmer terecht. ‘Gebruik je Flamethrower zoals je je Ember gebruikte bij die Tauros. Zorg ervoor dat je hem niet raakt, maar dat je hem wel angst inboezemt,’ gaf Soul als opdracht. Houndoom knikte plechtig naar hem, draaide zich om en gromde laag naar Wailmer. De aandacht van de Wailmer was hierdoor volledig op Soul gericht waardoor hij niet zag dat de blonde jongen zijn Capture Styler steviger in zijn hand klemde. Hij wist dat hij zijn uiterste concentratie nodig ging hebben vanaf het moment dat die tol uit de Capture Styler zou schieten, want daar was meestal het punt waar het mis ging. Dan concentreerde hij zich niet goed en was hij niet voorbereid op de aanvallen van een Pokémon en dan ging het mis. Het probleem met deze Pokémon en de vorige Pokémon die hij tot nu toe had moeten vangen was dat deze Pokémon aanvallen vanaf een afstand kon gebruiken. Absol en Tauros waren een stuk makkelijker geweest omdat zij alleen fysiek konden aanvallen en omdat hij dat had kunnen ontwijken door naar achteren te schieten. Zijn tol was niet lang genoeg om aanvallen op afstand goed te vermijden en daarom zou het nog best een opgave worden om deze Wailmer te vangen.

De Flamethrower zorgde er gelukkig voor dat Wailmer op zijn plaats bleef staan. Ondanks dat hij in het voordeel was tegen Houndoom, leek de water type zich te beseffen dat Houndoom van een hoog niveau was. Soul had geen idee van welk niveau deze Pokémon was, maar hij vermoedde dat het niet veel was als ze deze opdracht zelfs al aan een Student Ranger wilden geven. Aan de andere kant hadden ze die opdracht met de Absol in eerste instantie ook vrijgezet voor een Student Ranger. Dus misschien kon hij beter gewoon zijn grote mond houden en zich concentreren op de missie, niet dan? De tol schoot naar buiten toen Soul zijn Capture Styler activeerde. De tol wist zijn weg te vinden naar de afgeleide Wailmer. Soul begon wilde armbewegingen te maken zodat zijn tol de omtrek van de Pokémon zeker niet zou raken. Maar dat was niet eens het probleem. Voordat Soul het wist schoot de waterstraal al tegen zijn tol aan en schoot het ding terug. Soul wist het op tijd op te vangen voor het weer zijn gezicht zou raken. Hij had al genoeg aan één litteken. Hij gromde. Het zou allemaal een stuk makkelijker geweest zijn als die mensen hadden gewacht zonder zelf het heft in handen te nemen. De Wailmer was namelijk een stuk agressiever dan Soul gehoopt had. Maar goed, ook daar konden ze mee omgaan. ‘Maak hem bang,’ gromde Soul tegen Houndoom. De Flamethower verspreidde zich over de waterkant waardoor heel het zand in lichterlaaie stond. Het water doofde snel door het water dat zowel over het strand spoelde als uit Wailmer’s bek kwam, maar de blauwe Pokémon leek er in elk geval werk genoeg mee te hebben. ‘Foul Play, maar raak hem niet,’ waarschuwde Soul. Houndoom bereidde de aanval voor en schoot op de Wailmer af. Hij hoorde de grom van Wailmer die hij opvatte als zowel een kreet van angst als eentje van frustratie. Net voordat Houndoom Wailmer zou raken, zette hij zijn nagels in het zand. Vlak voor Wailmer stopte hij, maar dat kon de Wailmer niet zien omdat hij zijn oogjes gesloten had. Het was nu pas dat Soul doorhad dat het nog maar een kleintje was. Een volwassen Wailmer zou allang terug hebben gereageerd op dit punt. Soul activeerde zijn tol opnieuw.

De ogen van de Wailmer waren nog altijd gesloten toen Soul’s tol naar voren schoot. Soul bewoog zijn arm iets te ver naar links waardoor de tol tegen het lichaam van de Pokémon botste, maar Soul aarzelde niet om de tol gelijk waar uit zijn Capture Styler te laten schieten zodra deze er in zat. De Wailmer leek zich niet te interesseren in het feit dat hij de tol makkelijk kon afweren met zijn Water Gun. Misschien had hij het idee dat Houndoom hem de volgende keer zou raken als hij nog één keer iets zou doen. Soul was echter niet van plan om de Wailmer pijn te doen. Hij wist dat Fever dat niet zou willen. Hij wist zeker dat Fever trots op hem zou zijn als ze zou zien dat Houndoom zo kalm bleef, ondanks dat hij in het nadeel was tegenover de water type. Nu hielp zijn hoge niveau er ook wel bij, maar goed. Toen de Wailmer zijn oogjes opende, zag Soul dat er geen woede meer in rustte. Hij begon moe te worden van die grote armbewegingen te maken, maar hield pas op toen hij zeker was dat de Wailmer niet meer agressief was. Hij wenkte de Wailmer en liep naar het water toe. ‘Ga maar naar je ouders,’ sprak hij vervolgens zacht. Hij legde kort zijn hand tegen de Wailmer zijn pantser aan en de twee keken elkaar aan. Hij was jaloers op het feit dat Wailmer tenminste ouders had om naar terug te keren. Hij merkte dat het al wat begon te schemeren en dat het vuur gedoofd was. Houndoom ging naast hem staan. En dat feit leek de Wailmer te beseffen dat hij snel weg moest, want plotseling draaide hij zich om en sprong in het water. Hij kwam echter niet ver. Houndoom en Soul gingen achter hem staan en duwde het ding het water in. Gelukkig luisterde het nu wél en bewoog uit eigen beweging – en op commando van Soul natuurlijk – steeds meer in het water. Het feit dat hij water voelde maakte hem blij, want plotseling sprong hij het laatste gedeelte erin waardoor Soul een golf water over zich kreeg. ‘Wat een bedankje,’ gromde hij. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en ving de tol terug op toen deze terugschoot. De Wailmer leek nu wel alleen te kunnen zwemmen. Soul draaide zich om en zag dat de meeste mensen weg waren. ‘Kom, we gaan terug naar de Ranger Base,’ sprak Soul, geen aandacht bestedend aan het feit dat de man hem boos aankeek. En dan zeiden ze van hun pubers dat zij soms kinderachtig waren. Puh! Hij sloeg zijn armen over zijn hoofd heen, draaide zich om en wenkte Houndoom. Weg hier.