Kort slaakte de blondine een diepe zucht toen ze uit bed rolde. Het was tijd om op te staan, ze had zich gisteren namelijk meteen ingeschreven voor een quest. Dat zou haar misschien een stuk verder brengen in haar beroep en ze wilde de school laten zien hoe serieus ze dit wel niet nam. Misschien zouden ze haar binnenkort al promoveren tot graduate. Dat zou nog eens wat zijn. Een glimlachje verscheen op haar gezicht toen ze zag dat Sir Lancelot ook al wakker was, de groene graspokémon zat naar haar te kijken toen ze uit haar bed stapte en leek ook te snakken naar een heerlijk ontbijtje. "Rustig maar Lance, je krijgt zo je eten." Grinnikte ze, toen ze zijn maagje hoorde knorren. De pokémon maakte een instemmend geluidje, maar wachtte vervolgens geduldig op de vrouw om haar klaar te maken. Ze trok haar kleding aan en borstelde haar haren, deed ze vervolgens in een staart zodat ze haar alles behalve in de weg zouden zitten. Annie had geen idee met wie ze vandaag op quest zou moeten gaan, maar ze zouden naar Ambrette Town moeten gaan voordat ze daarachter zou komen. Vandaar ook dat ze zo vroeg was opgestaan.

Na het ontbijt stond ze al buiten de deuren van de academy met haar bulbasaur aan haar zijde. De pokémon had in de afgelopen jaren haar zijde niet meer verloren, iets wat misschien in haar voordeel zou werken nu ze een ranger was geworden. Hun band was al sterk en dat was duidelijk te merken aan hoe zij en haar pokémon met elkaar omgingen. Ze waren beste vrienden geworden, geen vechtpartners die de gyms afgingen en desondanks dat hij toch een beetje gestolen was - al was het door haar ouders - voelde het toch alsof zij degene was geweest die hem had opgehaald bij professor oak. Al betwijfelde ze het of dit kleine mannetje echt een starter was geweest, toen ze hem voor het eerst had gezien was hij nog zo jong geweest, misschien te jong om een starter te kunnen zijn. Nee, hij kon net zo goed van een fokkerij zijn geweest - ze wist immers niet van wie haar ouders deze bulbasaur hadden gestolen. Wat ze wel wist was dat Sir Lancelot bij haar een goed thuis zou hebben en ze hem nooit zou willen kwijtraken. Met grote passen verdween ze naar het station, vanuit daar zou ze naar Ambrette Town reizen om daar samen met een andere beginnende ranger aan haar quest te beginnen. Spannend zeg, ze kon niet wachten om eraan te werken!

Na een tijdje werd er omgeroepen dat ze het station Ambrette Town naderden en passagiers die daar wilden uitstappen konden uitstappen, met de standaard dingen over andere treinen die vanuit ambrette town naar weer andere plekken zouden reizen. Gelukkig was ze hier klaar met haar reis, de trein was niet haar favoriete manier van reizen helaas. Jammer genoeg kon ze er weinig aan doen, een reis te voet zou te lang duren en dan had ze veel eerder moeten opstaan, misschien zelfs de dag van te voren moeten vertrekken. Op het perron kon ze de geur van de zee al ruiken. Ambrette Town, een plek aan het strand. Ze vond het meteen al een fijne stad, het zag er immers vrij gezellig uit buiten. Met haar Bulbasaur naast haar ging ze op een van de rotsen dichtbijgelegen bij het strand zitten, rustig afwachtend op haar mede ranger voordat ze zou kunnen beginnen met het vangen van de pokémon die de toeristen hier terroriseerden. Twee Relicanth die ze eerst natuurlijk zouden moeten vinden.

& Miku Ayano!

Het blonde meisje, gekleed in het groene uniform die alle student rangers droegen, trok haar knieën wat omhoog terwijl ze samen met haar bulbasaur op de rotsblok zat. Afwachtend op haar mede-ranger. Miku Ayano, ze had de naam gelezen toen ze te horen had gekregen dat ze vandaag een opdracht zou moeten vervullen, ook wel een soort quest genoemd op de ranger basis. In de verte kon ze uiteindelijk het groene pakje van haar mede student ranger zien. Het meisje zag er duidelijk uit alsof ze zich had moeten haasten, want toen ze voor haar stopte en zich even had verontschuldigd, leunde ze hijgend op haar knieën van het geren. Een pokémon, met een ietwat chagrijnige blik in zijn kijkers, kwam uiteindelijk ook rustig aangelopen. "Geeft niet hoor, ik zit hier ook net pas." Niet helemaal waar, maar het voelde goed om zoiets toch te zeggen. Ze keek even naast haar naar haar Bulbasaur toen de jongedame zichzelf en haar Charmander voorstelde. Miku en Damon. "Dat klopt ja, ik heet Annie en dit is mijn Bulbasaur Sir Lancelot." Ze glimlachte even naar Miku, waarna ze van de rots afsprong. "Is dit ook jouw eerste opdracht?" Ze was helemaal niet nerveus geweest toen ze te horen had gekregen dat ze vandaag een opdracht zou moeten vervullen, maar nu ze hier zo stond had ze helemaal geen idee wat haar te wachten stond en kon ze de zenuwen toch lichtelijk voelen opborrelen in haar maag.

Het meisje voor haar moest dan vast ook nog een student zijn, dit zou immers ook haar eerste quest zijn. Opgelucht haalde ze even adem, dat betekende dus dat ze beiden niet zo ervaren waren in dit en ze geen last zou zijn voor de ander, want ze zouden beiden even moeten kijken hoe dingen zouden gaan. Vandaag zouden ze twee relicanth tot rust moeten brengen, de twee hadden de afgelopen paar weken de toeristen hier geteisterd in het water en aan hun was dus de taak om daar een einde aan te brengen. Dit zou haar eerste assist worden, de eerste keer dat ze de Styler ook daadwerkelijk op een echte pokémon zou gaan gebruiken. Spannend eigenlijk, ze had niet bepaald zin om erin te falen maar de kans zat erin dat het haar de eerste keer helemaal niet zou lukken. "Jep, de twee zijn de toeristen hier al weken aan het terroriseren." Veel zei ze verder niet toen de mede student ranger zei dat ze dan maar eens een kijkje zouden gaan nemen. Enthousiast liep ze richting het strand en het water, waar ze bleef staan en haar ogen over het water liet glijden. Dit ging nog een heel karwei worden om de vissen te vinden, laat staan ze ook nog eens te vangen. Een gil in de verte weerklonk en Annie wierp even een blik op Miku. "Ik denk dat ze weer bezig zijn met terroriseren," zei ze licht grijnzend, waarna ze over het strand begon met lopen en langzaamaan haar styler uit haar tas pakte. Die had ze immers zo toch nodig.

Sorry sorry voor de super late reactie! Zal in het vervolg sneller reageren!