Peaceful

Met rustige passen wandelde het jonge meisje verder. Ze zou een rustig plekje gaan zoeken. Dit omdat ze even iemand eruit wilde laten. Ze was momenteel nog in het hartje van de stad, het was duidelijk dat als ze hier haar zou loslaten, er niet veel rust meer zou zijn. Kort gleed haar blik heen en weer over de gebouwen. Hm. Al snel glipte het blondje in een steegje, waar ze kalm verder wandelde. Hier was er vrij weinig te zien, vrij weinig mensen hier ja. Kort versnelde ze haar pas wat en al snel was ze al gewend aan de duisternis waarin het steegje was gehuld. Kalm knipperde ze even met haar ogen. Hier, in deze rust en stilte, zou ze ook de Pokémon kunnen loslaten. Maar het gevaar was te groot. Een gezicht zou kunnen verschijnen en met de steel type los zou dat gezicht niet lang op deze wereld staan. Kort streek ze even met een hand door haar blonde lokken heen. Het was al redelijk laat... Ze zou eigenlijk naar huis moeten gaan... Maar aan de andere kant was ze dit gewend van vroeger. Ze was een persoon die doolde tot het laatste moment van de dag. Kort haalde ze een Pokéball boven toen ze op een leeg pleintje kwam. Ze gooide deze op en al snel verscheen een wepsachtige Pokémon voor haar neus. Deze keek even neer op haar trainster, maar knikte dan al snel. Queen was de naam van deze Pokémon. dat wist ze. "Kijk of er mensen in de beurt zijn," klonk er even kalm van het blondje. De bijachtige liet haar blik van het meisje afdwalen en won wat hoogte, waarna ze over de daken verdween. Even had ze haar gevolgd... Gewoon kijkend naar waar ze zou vliegen. Vervolgens pakte ze de volgende ball. Al snel verscheen Lawrence voor haar. Even knipperde de Krookodile licht verbaasd met zijn ogen... Hij was vast niet gewoon om dit allemaal mee te maken, dat was duidelijk. Kort zuchtte de trainster even. Kort knipperde ze even. Daarbij knipperde de ander ook een keer, zijn blik nog steeds erg gefixeerd op haar. Daarna grijnsde hij even en schoot hij naar voren, om zijn armpjes rond haar te sluiten en het meisje blij te omhelzen. Even verstijfde ze lichtjes. Die Pokémon had een verdomd enge bek hoor... Echter ontspande ze zich al snel en lachte ze even, waarna een hand over diens rug streek. Nou... Dat was ergens ook wel fijn. Een knuffel... Van een monster zoals hem... Uh nee, hij was geen monster. Kort grinnikte ze. Ah Tawn. Soms moest je gewoon... Zo doen. Na enkele tellen loste de Pokémon haar en keek hij even standvastig rond. Snapte hij wat ze wilde? Dat zou best heel erg fijn zijn als dat het geval was. Kort streek ze met haar hand over diens kop heen, langzaam. Daarna grinnikte ze even zachtjes. Ah... Eigenlijk was het best een schatje eh. Ze haalde diep adem en zuchtte even. Goed dan. Kort gebaarde ze even naar de omgeving. "Jij houd een oogje op de omgeving," melde ze even kort. Ze kon ook altijd Saiko bovenhalen, maar Tawn had geen idee wat voor effect dat zou gaan hebben. Even knipperde de Ground type een enkele keer met zijn ogen, waarna hij knikte en al snel een paar passen terugnam om de drie straten in de gaten te gaan houden. Daarna haalde het blondje diep adem. Ze pakte de Pokéball van Kido en staarde er even naar. Daarna verscheen een grijns op haar gezicht. Kortstondig stak ze de ball voor zich uit. In een flits verscheen de grote Aggron voor haar. Het eerste wat de Pokémon deed, was kijken of ze niet in de problemen zat. Haar blik was altijd kalm... In het begin dat ze de steel type eruit haalde. Daarna keek ze kalm rond. Ze kon enkel Lawrence zien. Rustig legde het blondje een hand op een plaat van de grootte Pokémon. Kalm aaide ze haar even, een sussend geluidje kwam van haar lippen af. Kalm knipperde de grijze gigant even. Daarna neeg ze haar kop, toen ze zeker was dat er verder geen leven in de beurt was. Het blondje keek even naar de kop van de grijze Pokémon... En legde daarna een hand op diens koppie. Kalm aaide ze haar. Het koude metaal tintelde in haar handpalm... Maar voelde ergens o zo goed aan. Kortstondig sloot de ander haar ogen, om enkel te gaan genieten van de zachte streling. Kort glimlachte ze even, terwijl een tweede hand zijn weg vond naar de onderkant van diens kaak. Kalm aaide ze haar zo. De Pokémon had zich ondertussen ook op zijn voorpoten laten zakken en genoot overduidelijk van deze aandacht. Het meisje haalde even rustig adem en liet een zuchtje van haar lippen gaan. Na enkele tellen, kwamen de handen terug van de machtige Pokémon. Wel meteen vlogen de ijsblauwe ogen van de Aggron open, dit was om de omgeving even met een scherpe blik te aanschouwen, denkend dat er vast gevaar was. Tawn suste even zachtjes iets tussen haar lippen door, waardoor de steel type zich wat meer ontspande en toen langzaam overeind kwam, om weer een meter -als het niet meer was- boven haar trainster uit te torenen. Het was een gigantisch ding... Echt niet normaal... Kort liet ze een blik afdwalen naar de prism tower, die binnenkort zijn lichten aan zou steken en fel zou oplichten in de donkerblauwe nachthemel. De trainster had besloten hier te blijven vannacht, eventueel te slapen in een Pokémon Center. Ze moest niet altijd thuis zijn... Toch? Vast niet...
De Pokémon had de omgeving kalm in zich opgenomen en bleef in al haar kalmte rustig staren naar de straatjes... Het blondje was op een bankje gaan zitten en Lawrence had het patrouilleren van de straten heel erg snel opgegeven. Tawn zou straks wel eens de straten langsgaan, kijken of er nog mensen uit waren. Toen ze echter de gele POkémon in haar ooghoek spotte, haalde ze de Pokéball van Kido boven en kwam ze langzaam overeind. Met kalme passen wandelde ze op de Aggron af. Rustig legde ze een hand op diens zijkant en even keek deze verrast, maar toch redelijk blij op. Blij lachte het meisje even terug naar haar, waarna ze de Pokémon liet terugkeren en de ball aan haar riem klikte. Zo... Dat was al een mooie vooruitgang. Ze had geen gebouwen gesloopt en er waren geen doden gevallen... Ze had zelfs de Krookodile niet aangevallen. Nog een paar keer en dan zou ze Kido in normale gevechten kunnen hanteren... Hm... Nuja, zo normaal waren ze niet echt als de Pokémon zich ermee mengde. Kort grinnikte ze even bij die gedachte. Ondertussen vloog Queen de andere richting uit. Ze liet altijd een vliegende Pokémon het luchtruim ingaan, want zij konden een heleboel meer zien dan zij. Daarna knikte ze naar Law en al snel draaiden de twee zich om, om samen in een van de steegjes te verdwijnen. Al snel zouden ze uitkomen op een van de hoofdstraten en vandaar konden ze alles mooi in het oog houden. Of daar zouden ze een kans hebben misschien nog iets aan te treffen. Maar in steegjes lag de kans even hoog, zeker omwille van het feit dat sommige mensen vast dachten dat ze hier minder snel zouden gevonden worden... Ofzo.

Open~

<sub>Ergens klonk het gerammel van een vuilnisbak die op de straat kletterde. Door dit geluid bleef de roodharige man even staan en keek hij achterom. De straat was slecht verlicht waardoor hij vrij weinig zag. Hij besloot om het te laten voor wat het was en verder te lopen. Met zijn slechte arm wreef hij over zijn jeukende kin, het stompje die op de plaats van zijn hand zat verlichte hem van de jeuk. Met rustige passen nam hij de omgeving in zich op. Enkele zwervers die gehuld waren in schaduwen keken op toen hij langs kwam. Hij liet zijn blik verder gaan, maar hij zag niets wat interessant was. Af en toe hoorde hij iemand wat onbegrijpelijks mompelen, wat al snel gevolgd werd door een alcohol lucht. Naar maten hij verder kwam begon hij meer mensen te zien die niet dakloos of dronken waren. De avondklok was nog niet ingegaan, en daar schenen sommige nog gebruik van te maken. Muziek dreunde uit kleine cafeetjes en coffeeshops. Mensen bleven dicht bij lichtbronnen staan. Ze schenen allemaal goedgezind aangezien het grootste deel heel luid praatte. Niets wees erop dat enkele maanden geleden hier een grote werkeloosheid had geheerst. Hij stak de straat over en zocht n steegje uit die een beetje verscholen lag. Het was er enorm donker. Van verlichting hadden ze niet gehoord hier. Hij twijfelde even of zijn Arcanine eruit moest laten. Wellicht later. Marcus stopte abrupt toen hij een vaag gegrom hoorde in de duisternis. Hij fronste en tuurde. Hij zag geen steek. Hij pakte zijn aansteker met zijn linkerhand en knipte hem aan.

Een hete adem blies het vlammetje uit, hij kon nog net rijen witte tanden zien oplichten. Defensief schoot hij achteruit en greep hij de bal van zijn Arcanine. Verdomme. Door het donker had hij de trainer niet gezien die er naast stond. Hij liet Cersei eruit, klikte haar bal vast aan zijn riem en pakte zijn mes uit zijn achterzak, voor het geval er nog ander gespuis in de buurt zat. "Geef 'n vuur". Zei hij schor. Cersei blies een straaltje vuur uit wat een berg afval in de fik zette. Zo'n anderhalve meter voor hem was nu verlicht. Hij zag dat de pokémon in kwestie een Krookodile was, en man, hij had tanden. Ergens in 't schemer duister zag hij ook een kleine gedaante. Een onbekend meisje. Zijn blik ging weer naar de Krookodile terwijl hij overwoog wat hij hiermee ging doen. Cersei stond bewegingloos schuin voor Marcus en keek de Krookodile onafgebroken aan. "Dat is 'n indrukwekkende pokémon die je daar hebt" Besloot hij te zeggen, het gesprek neutraal openend.</sub> 

Het was heel kalm in het steegje. Maar wel donker en kil. Zo vond ze het fijn, een beetje verborgen voor al de rest. Hm. Kalm wandelde ze verder. Ondertussen was het jonge meisje lichtjes aan het prutsen met de oude ketting, die nu was omgebouwd tot een veel handigere armband. Zo was ie een stuk beter te gebruiken in benauwde situatie. Kort draaide ze aan het juweeltje, goed, het steentje was nog mooi gevuld. Daarna draaide ze deze terug toe. Kort moest ze denken aan die key stone van eerder. Ze zou er nog iets voor moeten aanschaffen... Waarschijnlijk een of andere vaste ketting die het zou beschermen tegen vallen en breken. Toen ze uiteindelijk een schim tegen de zachte straatverlichting zag, gaf ze snel een teken naar haar Krookodile, die meteen besloot een dreigende houding aan te nemen, maar toch op zijn plaats bleef. Het blondje bleef staan waar ze was, draaide het steentje terug goed zodat ze zich niet kon verwonden en keek toe wat de roodharige man zou doen. In het schemerlicht waar hij uitkwam had ze niet veel van hem kunnen maken, jammer. Het was toen hij een aansteker aanstak, dat Lawrence besloot even zijn aanwezigheid te laten merken door te snuiven. Dit zorgde voor het doven van het vlammetje en een reactie die het blondje ten zeerste amuseerde. Kort grijnsde ze, een hand legende op haar lippen. Opeens verscheen er echter een Arcanine, die vuilnis in vuur en vlam zette. Hij stond er ook erg heel mooi, met een mes in zijn handen. Voor haar zou een wapen geen verschil maken aan de situatie. "Dat is 'n indrukwekkende pokémon die je daar hebt" begon hij echter. Ze hielden duidelijk haar Krookodile in de gaten, die nu even de fire type met een rustige, maar toch licht geamuseerde blik aankeek. Gek beest. Kort zette ze een stap naar voren, zodat ze niet alleen beter in het licht kwam, maar ook de man beter kon zien. Kort haalde ze een wenkbrauw op. Als ze zich niet vergiste had deze man een hoge rang in Team Rocket, zijn naam ontging haar echter wel. Jammer. "Bedankt," zei ze even kalm, nog steeds een klein lachje op haar lipjes. Hm, hij was van Team Rocket, dus er was geen reden om hem aan te vallen. Ergens wel jammer, maar steeds aanvallen was ook niet wat je wilde doen, hm. Soms was afschrikken juist een stuk beter. Kort probeerde ze de namen na te gaan. Godver Tawn, jij en je blonde gedachten waren niet de beste combinatie. Toch hield haar grijnsje kort stand. "Als ik me niet vergis ben jij een eliteleider," vervolgde het jonge blondje kalm. Geen idee waarom ze dat zei, het was eerder haar eigen gedachten luidop zeggend dan iets anders. Ah tja, als ze fout zat dan was ze blijkbaar meer vergeten dan dat ze zelf dacht. Hm.

_{De geur die afkwam van het afval dat lag te branden begon aardig te stinken. Marcus trok zijn neus op. Vanuit de schaduwen stapte de gedaante die hij tot nu toe nog niet had kunnen identificeren. Toen hij haar kort in zich op nam leek hij haar vaag te herkennen. Waarvan wist hij niet, dus hij ging er maar vanuit dat ze een grunt was en dat hij haar dossier eens langs had zien komen. Haar reactie deed dat maar weer blijken. Marcus stopte zijn mes weg, nu de dreiging verdwenen was. Tenslotte zou hij zelf tegen een Krookodile niets uit kunnen halen, met maar één hand en een mes. Het zou er komisch uit gezien hebben. "Correct". Reageerde hij kort. Maar nee.. hij herkende haar wel degelijk. Maar ..? Hij hield zijn blik neutraal terwijl hij zich probeerde te herinneren waarvan. Hij ging mentaal de lijft af met de Agents van Team Rocket. De laatste tijd leek die lijst alsmaar te groeien, een goed teken. En toen wist hij het. Grunts kende hij eigenlijk vrijwel nooit bij naam. Agents kende hij ook niet vaak volledig bij naam, maar wel van gezicht. Laatst had hij haar document doorgelezen. Dus besloot hij een poging te wagen en te hopen dat hij het in één keer goed had. "Tawnee Aguna, is het niet? Een van onze Agents". Als hij het fout had, stond het natuurlijk über stom. Tegenwoordig was hij daar aan gewend geraakt. Cersei snuffelde nieuwsgierig vanaf haar plaats naar het tweetal. Ze nam een wat rustigere houding aan toen ze merkte aan haar trainer dat de situatie onder controle was. Ze keek naar de Krookodile en bromde vriendelijk naar hem.}  

Okay, bij zijn antwoord bevestigde dat alleen maar dat ze inderdaad gelijk had, geweldig dan~ ze liet de grijns naar een veel vriendelijkere lach overgaan. Zijn houding was al een heel stuk minder vijandig, mooi zo~ ze bleef zijn blik vasthouden, haar gedachten, die inmiddels gelijk hadden gekregen, zochten naar een naam... Mark... Mathilde...? Nee dat kan niet hij was een man... Oh yeah... Toen hij echter haar naam noemde en de rang die ze momenteel droeg, knikte ze instemmend. Yeah, wel goed dat hij dat wist en dat hij niet dacht dat ze een of andere random meid was. Tja, ze had geen zin om hem aan te vallen om zichzelf een beetje gaan verdedigen. "Inderdaad," grijnsde ze. "Ik wou net beginnen aan een patrouille," melde ze kort. Tja, wat moest ze anders zeggen? Ze had Queen er ook al op los gelaten om de lucht in de gaten te houden, en de meer... Minder duidelijk plaatsen. Ah tja.

_{Maar gelukkig, wonder boven wonder, had Marcus het eindelijk eens goed. Van binnen maakte hij een klein vreugdedansje. Hij knikte kort op haar antwoord en draaide half om. "Perfect, ik was al begonnen maar ik heb nog maar een klein deel gedaan". Cersei liep naar Marcus zijde om vervolgens terug gestraald te worden in haar pokeball. Voor nu moest ze maar even binnen blijven. Zijn Houndoom was nog niet teruggekeerd dat betekende dat er erg weinig activiteit vanavond was. "Eigenlijk was ik van plan om een kijkje te gaan nemen bij een oude loods ergens aan de rand van het noordelijke deel van Lumiose. Mijn oren hebben opgevangen dat er daar illegale pokémon verhandelingen plaats vinden". Informeerde hij haar. Het was zeker de moeite waard. Wie weet troffen ze wel een of andere zeldzame buit aan. Onderweg er naartoe konden ze patrouilleren.}  

Hij had al een klein deel gedaan. Heh, zij ook. Wat een toeval. Hehe. Ze glimlachte even, maar het was eerder een soort grijns. Het zag er vast minder betrouwbaar uit dan dat het hoorde te zijn... ah tja niet haar probleem tho. Hij liet de prachtige fire type terugkeren, waardoor ze even keek naar Lawrence. Omdat ze zelf niet de bedte was op het vlak van verdedigen en ze momenteel niet op Pokémon jacht was, bleef hij er maar mooi uit. Als ze ging stelen was Queen of Saiko altijd in de lucht. Eigen veiligheid hm. Echter werd haar interesse gewekt bij zijn volgende woorden. Hm.. illegale Pokémon verhandelen... hm, klonk heel intressant in haar oren. Even knikte het blondje naar de man. "Intressant..." klonk er van de agent. "Ik heb daar nog niks van gehoord," klonk er kalmpjes. Zo zo... als ze daar iets kon doen... zou meer dan great zijn eigenlijk. Wie weet lagen er zeldzame Pokémon... en tja, eindelijk wat actie. "Als jij het goed vind, dan ga ik graag even meekijken," zei ze met een klein lachje. Tja, ze wou het wel even navragen.

_{Een illegale loods inspecteren, een perfecte taak voor een agent. Marcus zuchtte heel diep en nam een lange trek van de sigaret die in zijn mond rustte. "Dat klopt, ik heb het pas minder dan een uur geleden ontdekt. Een grunt kwam ermee". Liet hij haar weten. Hij draaide zich om en liep het steegje uit. Hij gebaarde met zijn hoofd dat ze mee kon komen als bevestiging van haar vraag. Dat was sowieso al de bedoeling geweest. Hij hoopte vanavond buit te maken. Het was te lang geleden dat hij ook echt op 'huisbezoek', zoals hij het zelf noemde, was geweest. De laatste keer dat hij dat gedaan had was hij zijn rechterhand verloren. Marcus vernauwde zijn ogen licht bij die herinnering en besloot om hem maar weer helemaal te verdrukken. Nu was het niet nodig zulke herinneringen op te halen. "Heb je enige ervaring met het invallen van een locatie?" Vroeg hij Tawnee.} 

Hij rookte ook echt. Maakte hem meteen stuk uhm... Gevaarlijker... Van uitzicht. Geen idee, hij klonk minder eng dan dat hij eruit zag met zijn ene hand. Zij aan de andere kant zag er vast heel onschuldig uit. Mooi zo, was ook de bedoeling. "Dat klopt, ik heb het pas minder dan een uur geleden ontdekt. Een grunt kwam ermee" informeerde de eliteleider haar even waarop ze kort knikte als teken dat ze het snapte. Mooi zo dan. Ze was namelijk van plan om alles netjes te houden nu ze alles mooi op orde had, eindelijk. Ze was niet van plan alles weer te gaan vergeten na het incident, wat zou dat pas een fallende actie zijn, niet? "Heb je enige ervaring met het invallen van een locatie?" Even schudde ze haar hoofd, ze kon maar beter eerlijk zijn. "Nog nooit gedaan," bekende ze even. Even keek ze schuin naar Lawrence. Zij was niet de meest subtiele... Althans. Ze was een geleerde dief die makkelijk een Pokémon van iemand kon stelen. Hm... Daarbij zorgde ze er ook voor dat ze wat in de goede smaak viel bij de meeste mensen. Als een braaf kindje. Veel vriendjes maken, lekker inbreken bij iedereen en als een parasiet aan het werk gaan. Dat was haar geheime wapen, dat ze je eigenlijk gewoon gebruikte... maar ah, wat kon haar dat schelen?