Ze was al weer eventjes terug in Kalos, al was het hele gebeuren in Hoenn nog niet volledig afgerond. Ze reisde nu al een tijdje tussen Kalos en Hoenn en dat beviel haar prima. Al moest ze toegeven dat het gevecht met Jace nogal out of the blue was gekomen. Ze had ergens wel geweten dat hij het was die probeerde roet in het eten te gooien, maar ergens had ze gehoopt dat het niet op een gevecht zou uitlopen. Al wist ze dat ze anders haar Luxio nooit had kunnen laten evolueren in een Luxray. Ze aaide de pokémon, waar ze momenteel op reed, eventjes door zijn manen heen en glimlachte. Nu mocht ze blij zijn met het feit dat ze klein en licht was en haar Luxray haar dus makkelijk had kunnen dragen.
”Ik heb er nooit spijt van gehad om je te vangen, Lai,” zei ze op een rustige toon en de Luxray snorde eventjes zachtjes. Ze keek voor zich uit, ze was op weg naar de volgende gym, gelegen in Shalour City. Ze had van enkele collega’s gehoord dat het een fighting type gym was en dat de gymleader het leuk vond om te te rijden op rollerskates. Vreemd type dus, maar ze was ergens best wel veel gewend. Yuuki rekte zich eventjes uit en kraakte haar nek naar links en naar rechts, voordat ze de stad binnen kwamen. Rustig keek ze om zich heen, de gym moest zich hier ergens bevinden, maar ze had geen idee waar precies.
”Kom, dan gaan we maar eens rondvragen,” zei ze tegen haar Luxray, terwijl ze van zijn rug af sprong en vooruit wandelde. Lai-ying wachtte eventjes en achtervolgde zijn kleine trainster daarna, terwijl hij voor de rest alles goed in het oog hielt. Niemand zou aan zijn trainster komen, niet zolang hij er nog was.
”Pardon, meneer,” ze trok iemand eventjes aan de mouw. De man keek om en het duurde eventjes voordat hij doorhad dat het een klein meisje was die aan zijn mouw stond te trekken. “Wat is er kind? Ben je je moeder kwijt?” Lai-ying gromde eventjes en de man verschoot van kleur bij het zien van de imponerende pokémon.
”Nee,” zei Yuuki kalmpjes.
”Ik zoek de gym,” aan zijn ogen kon ze zien dat hij het niet geloofde, maar daarna keek hij weer naar de Luxray en zuchtte zachtjes. “Het heeft geen zin om naar de gym te gaan, Korrina is er toch niet,” vertelde de man en Yuuki keek nieuwsgierig op.
”Ik neem aan dat Korrina de gymleader is? Waarom is ze er niet?” vroeg ze aan de man, die wat moeizaam naar de menigte keek en daarna zachtjes zuchtte. “Ze is vanmiddag door haar enkel gegaan en wilt voorlopig geen nieuwe uitdagers meer aannemen,” werd haar verteld. Eventjes leek er een lampje in de ogen van de ogen van het meisje te doven. Fijn, daar ging haar kans dan. Al hoe wel.. Ze dacht eventjes na en glimlachte daarna.
”Dank u wel, meneer,” zei ze beleefd, waarna ze zich langs hem heen bewoog en een pokéball pakte. Het was waarschijnlijk handiger om geen Luxray mee te nemen in deze drukte. Rustig liet ze haar pokémon terug keren, voordat ze zich verder door de menigte heen duwde en keek wat er allemaal aan de hand was.
In het midden van de groep, lag iemand op de grond. Aan de beschrijving van andere die ze had gekregen, wist ze dat dit Korrina moest zijn. De gymleader van Shalour City. Ze glimlachte eventjes, de jonge vrouw was zo te zien gevallen en had duidelijk haar enkel verzwikt. Om haar heen stonden aardig wat mensen die haar wilde helpen. Rustig wist het kleine meisje zichzelf er tussen te krijgen en ging bij de gymleader staan.
”Pardon mevrouw, kan ik u misschien helpen?” vroeg ze aan de gevallen jonge vrouw. Deze keek eventjes pijnlijk op en zag dat ze tegen een klein meisje aan het spreken was. Met een glimlach schudde Korrina haar hoofd. “Laat maar kind, je kunt me hier toch niet weg krijgen,” werd tegen haar gezegd. Precies zoals Yuuki al verwacht had.
”Daar ben ik nog niet zo zeker over, mevrouw,” zei Yuuki rustig, terwijl ze de pokéball van Lai-ying te voorschijn haalde. Een flits later stond de Luxray bij de mensen en sommige stapte achteruit. Het agressieve gedrag van een Luxray was bekend bij veel mensen en vele wilde dan ook liever uit de buurt blijven van de pokémon.
”Mijn Luxray kan u dragen,” stelde Yuuki voor en ze zag hoe Korrina even versteld stond. Daarna knikte ze en hees zichzelf overeind.
”Kalm maar, Lai-ying,” zei ze rustig, terwijl ze Korrina op de rug van de pokémon liet. Het zag er best wel lollig uit, een Luxray was immers niet zo heel erg groot. Hun schofthoogte was ongeveer anderhalve meter, met iemand op zijn rug zag Lai-ying er altijd wel imponerend uit.
”Waar moeten we u naar toe brengen, mevrouw?” vroeg Yuuki daarna. Korrina keek even wat zenuwachtig om zich heen, voordat ze antwoorden met: “De gym graag, en zeg maar Korrina.” Yuuki glimlachte eventjes.
”Aangenaam Korrina,” zei ze daarna, voordat ze haar Luxray de opdracht gaf om te gaan lopen. De menigte dreef steeds verder uiteen, terwijl ze samen met haar pokémon in de richting van de gym bewoog.
Met wat aanwijzingen van Korrina, waren ze al aardig snel bij de gym aangekomen en gelukkig wist ze haar Luxray mee naar binnen te begeleiden. Lai-ying was geen fan van smalle ruimtes en liet dat dan ook graag merkte door aardig te gaan lopen piepen. Ze wist hem rustig te houden, door hem rustig door zijn vacht te aaien, totdat ze uit waren gekomen bij de ruimte waar de gevechten werden gehouden. Al snel waren er een paar mannen gekomen om Korrina over te nemen en te verbinden en terwijl ze toekeek hoe de gymleaders een drukverband om haar enkel kreeg, werden haar enkele vragen gesteld. “Waarom ben je in Shalour City?” was een van deze vragen. Ze glimlachte eventjes en leunde tegen haar pokémon aan.
”Ik wilde de gym uitdagen,” antwoorden ze rustig en Korrina keek haar met een glimlach aan. “Ik denk dat je dat we verdiend hebt, aangezien je me geholpen hebt daarstraks. En ik denk dat ik wel ergens een kruk kan vinden om op te leunen, dan kunnen we dit gevecht beginnen,” Yuuki glimlachte eventjes en maakte een korte buiging.
”Dat zou erg vriendelijk van u zijn,” bedankte ze de gymleader.
Niet veel later stonden de twee aan de uiteinde van de gevechtsruimte en Yuuki kraakte eventjes haar nek links en rechts, dit was het gevecht waar ze zich op verheugd had. Ze had informatie over Korrina ingewonnen en wist ongeveer welke soort pokémon ze ging inzetten, dus dan zou ze makkelijk iets kunnen vinden om het gevecht te kunnen winnen.
”Dit gevecht om de Shalour City Gymbadge zal gaan tussen Korrina, de gymleader, en Yuuki, de uitdager. Het zal een drie tegen drie gevecht worden en alleen de uitdager zal tussentijds mogen wisselen. Laat het gevecht, beginnen!” zei de commentator en twee pokéballs vlogen de lucht in. Voor Korrina verscheen een kleine geel met rode pokémon, die meteen in een of andere vage vecht stand ging staan. Yuuki’s pokédex piepte al voordat ze hem uit d’r zak had gehaald.
Mienfoo is a yellow, bipedal, mustelid-like Pokémon, with round ears, red eyes, and a pink nose with a whisker on each side. Its red arms look similar to flared sleeves, and the paws are yellow. Mienfoo’s chest has a small red band, and its pelt piles around its thighs resembling a tunic or robe. Its legs are red, and its yellow tail is also tipped red. Ze fronste eventjes. Dat was opvallend weinig informatie. Minder dan in een normale pokédex entry zou staan. Ze glimlachte eventjes en keek naar de paarse pokémon die boven haar vloog. Ze had expres haar Crobat hiervoor uitgekozen, omdat Flying type aanvallen meer effect hadden tegen de Mienfoo.
”Dit gevecht zal gaan tussen de Mienfoo van Korrina en de Crobat van Yuuki. Begin!” werd geroepen en het gevecht was begonnen!
VS
Korrina was sneller dan dat ze had verwacht, voordat ze ook maar iets kon doen, was het eerste commando al gegeven. Er werd een
Swift aanval gevraagd van de Mienfoo en door de verbazing van Yuuki over de snelheid van het stel, werd haar Crobat uit de lucht geslagen. Gelukkig kon Koumori tegen een stootje en wist al snel weer omhoog te vliegen. Yuuki glimlachte eventjes, terwijl haar pokémon weer rustig in de lucht zweefde.
”Wing Attack,” was het enige wat ze zei. De Crobat vloog hoger de lucht in en met een goede slag van zijn vier vleugels gloeide ze wit op, waarna hij op hoge snelheid tegen de Mienfoo aanknalde. Deze probeerde nog te ontwijken, maar haar Crobat was snel als het ging in manoeuvreren en had de Mienfoo zo uit de lucht geslagen. De kleine pokémon sloeg tegen de grond, maar kwam weer overeind gesprongen. Ondanks dat Flying aanvallen dubbel damage doen, was dit kleine tegen heel wat opgewassen. Maar zo iets had ze ook wel verwacht van een gymleader’s pokémon. Ze grinnikte eventjes en knikte naar de Crobat.
”Cross Point,” zei Yuuki zachtjes en de vleugels van de Crobat gloeide paars op. Daarna schoot de vleermuis pokémon opnieuw in de richting van de Mienfoo, ditmaal met de bedoeling om hem in een X vorm te raken met zijn vergiftigde vleugels. Maar Korrina liet het er niet bij zitten en schreeuwde een tegenaanval.
”Detect!” werd geroepen en de Mienfoo had de aanval op tijd door. Hij sprong opzij en wist zo de Cross Point aanval te ontwijken, waardoor Koumori snel genoeg moest remmen om niet tegen een muur aan te knallen. Het meisje zuchtte eventjes en keek naar Korrina, die haar een knipoog gaf. Zo te zien wilde ze het haar niet al te makkelijk maken. Wat aardig toch van d’r. Yuuki gromde zachtjes en wilde net een nieuwe aanval roepen naar Koumori, toen ze merkte dat de Mienfoo al weer op haar pokémon was gesprongen en nu uithaalde met een
Drain Punch aanval. Koumori werd tegen de grond geslagen en een groene energie gleed terug naar de Mienfoo. Hij had zijn energie opgezogen en voor zichzelf gebruikt. Gelukkig wist Yuuki hoe ze dit kon oplossen.
”Poison Fang,” riep ze naar haar Crobat. Nu de Mienfoo zo dichtbij zat, kon ze deze aanval makkelijk gebruiken. De hoektanden van haar Crobat gloeide paars op, waarna hij deze in de nek van de Mienfoo zetten. De Mienfoo huiverde eventjes, maar helaas zorgde de aanval niet voor het poison status effect waar ze op had gehoopt. Dit ging een close combat gevecht worden, maar blijkbaar had Korrina dat idee ook al.
”Force Palm!” werd geroepen en voordat Koumori zich los kon rukken van de Mienfoo, kreeg hij al een facepalm in het gezicht. Door de klap werd de Crobat los getrokken van zijn aanval en vloog nu, iets wat verward, weer terug de lucht in. Hier was hij tenminste wat veiliger voor de sla grage pokémon. Nu hadden ze wel het geluk dat Fighting type aanvallen niet al te veel deden tegen een Crobat, maar dat betekende niet ze hem er te veel aan moest gaan blootstellen. Een aanval zoals Drain Punch kon hen uiteindelijk het gevecht kosten immers. Gelukkig was Koumori inmiddels weer in de lucht, dus nu kon ze weer van bovenaf gaan aanvallen. Ze glimlachte eventjes en grinnikte naar Korrina.
”Air Slash,” zei ze op een rustige toon. De Crobat vloog hoog de lucht in en sloeg een paar keer stevig met alle vier zijn vleugels, waarmee hij verschillende witte ringen van pure wind energie in de richting van de Mienfoo af vuurde. Deze deed verschillende fraaie sprongen om ze te kunnen ontwijken, maar uiteindelijk waren het merendeel toch raak. De pokémon vloog door het veld heen en landen tegen de muur aan, waar hij eventjes bleef liggen. Voor een tel had Yuuki de hoop dat ze dit eerste gevecht met gemak zou kunnen hebben gewonnen, maar natuurlijk kwam de pokémon al snel weer overeind. Ze had kunnen verwachten dat Korrina’s pokémon sterker zouden zijn dan die van een random persoon op straat. Waarom was ze zo dom aan het nadenken? Ze zuchtte eventjes en kraakte haar nek, vervelende lange gevechten was niet iets waar ze graag bij stil bleef staan. Ze wilde actie hebben en niet dit lang uitgerekte spul. De Mienfoo was ondertussen weer in de lucht gesprongen en had zijn hand klaar voor een
Double Slap aanval. Twee raken slagen in het gezicht was wat Koumori kreeg en hij werd met de tweede slag tegen de grond geslagen. Voor zo’n kleine pokémon, zat er ontzettend veel kracht achter en dat was iets wat ze zeker niet moest onderschatten. Haar Crobat kwam overeind en met wat moeite vloog hij weer terug de lucht in. Het was duidelijk dat ze dit gevecht niet te lang meer moest laten doorlopen. Koumori was sterk, maar ook hij kon aan zijn max zitten. Nu had ze het geluk had de Mienfoo er ook niet echt energiek meer uit zag.
”Venoshock” zei ze tegen haar pokémon. Deze aanval had ze liever willen gebruiken als ze de Mienfoo eerder vergiftigd, maar daar was ze met de Poison Fang niet aan gekomen. Dus dan moest ze het zo maar oplossen. De Crobat opende zijn bek en schoot verschillende gif groene blubbers op de Mienfoo af. Twee wist de pokémon te ontwijken, maar de derde en vierde zetten hem vast aan de grond, onder de giftige sludge. Ze grinnikte eventjes. Haar glimlach werd groter toen ze merkte dat de pokémon een paarsige gloed over zich heen kreeg.
”Oh ja, nu ben je vergiftigd,” mompelde ze eventjes. Kon dat nou echt niet eerder gebeuren? Ze zuchtte eventjes, goed dan maar. Ondertussen was de Mienfoo weer los gebroken uit de sledge waarin Koumori hem had vastgezet en maakte zich klaar voor een nieuwe aanval. De sterren die op de Crobat werden afgevuurd, lieten blijken dat het om een
Swift aanval ging. Haar Crobat schoot door de sterrenregen heen, maar kon er maar een paar ontwijken. Hij fladderde een beetje moeizaam door de lucht heen en zakte af en toe naar beneden toe. De Swift had zware damage gedaan op hem, ze moest dit gevecht snel afmaken.
”We maken het af, Koumori. Gebruik Acrobatics!” zei Yuuki. D’r Crobat schoot door de lucht heen en sloeg de Mienfoo enkele keren tegen de grond, voordat hij naar het topje van het veld schoot en met een laatst vernietigende slag de tegenstander in de grond sloeg. Toen het stof opklaarde, was de Mienfoo uitgeschakeld en stond Koumori er vermoeid naast. Yuuki glimlachte.
”Goed gedaan, jongen,” zei ze rustig en ze liet de pokémon terugkeren. Ze was blij met de pokémon die ze had gevangen in de grot, toentertijd met Jace. In de tijd dat hij nog niet wist wie ze precies was en voor wie ze werkte. Daarna was er zo veel veranderd tussen die twee, er was als’t ware een kloof ontstaan tussen hen twee. En daarmee bedoelde ze niet alleen een leeftijdskloof. Ze zuchtte eventjes en keek naar Korrina. Die had blijkbaar niet door dat een klein meisje ook een aardige potential kon hebben. Ze grinnikte zachtjes en keek toe hoe de gymleader een tweede pokéball tevoorschijn haalde. Zelf pakte ze ook een ball in haar hand, ze wist precies welke pokémon er zou komen en dus ook welke ze ertegen in moest zetten. De pokéball in haar hand was aardig beschadigd, het was dan ook van een van haar meer gebruikte pokémon in haar team. Bijna d’r oudste pokémon om precies te zijn. Ze had Kimura al bijna net zo lang als dat ze Yurei had. De twee pokéballs vlogen door de lucht en toen de twee pokémons klaar stonden, piepte Yuuki’s pokédex.
Hawlucha is a small, bipedal bird-like Pokémon. It has red, cape-like wings that are connected to its tail with green undersides and small clawed hands. It has red chest feathers, a white abdominal area and legs with small yellow feet. It has a green, mask-like face with an orange stripe down the middle, as well as orange rings around its eyes. Hawlucha has a small, red beak, and a white patch underneath it. It also has three orange tassle-like appendages jutting out of the back of its head. Its eyes have black sclera and large yellow irises. Hawlucha makes up for its small body with its proficiency in fighting, which allows it to keep up with bigger fighters such as Machamp and Hariyama. It deftly controls its position in the air by using its wings. A favored tactic is to strike from above, as many opponents have a hard time defending against this maneuver. Prior to Omega Ruby and Alpha Sapphire, Hawlucha was the only known Pokémon capable of learning Flying Press. Ze glimlachte eventjes, terwijl haar Delphox de stok in vuur en vlam zetten. Tijd voor een nieuw gevecht.
VS
Riep de scheidsrechter en de twee pokémon schoten op elkaar af. Qua snelheid zou Kimura het nooit kunnen winnen, maar qua movepool was ze vele malen beter. Ze glimlachte dan ook, toen de Hawlucha probeerde uit te halen met een
Wing Attack. Kimura dook er makkelijk onderdoor en draaide haar staf in rondjes, om de vliegende pokémon vast te zetten in een
Fire Spin aanval. Door deze aanval zou de pokémon trapped maken in een vurige kolk, waardoor ze voor de komende paar buurten steeds damage zouden nemen van het vuur. Yuuki wist precies hoe Kimura zou aanvallen en ze hadden samen een goede strategie doorgenomen, waardoor ze zo min mogelijk aanvallen hoefde te schreeuwen. De Hawlucha keek een beetje benauwd naar de vurige kolk waar hij in vast zat en deed dan ook een poging om eruit te komen, wat er voor leidde dat hij nog meer vuur damage nam.
”Flying Press,” werd geroepen door Korrina, die ook probeerde om haar pokémon uit de Fire Spin aanval te krijgen. De Hawlucha zetten zich af tegen de grond en sprong hoog de lucht in, waardoor hij door de Fire Spin aanval brak, maar niet zonder extra damage te nemen. De pokémon schoot door de lucht en kreeg een witte outline, voordat hij op de Delphox terecht kwam. Kimura was net een tel te laat om de aanval te ontwijken en lag opeens plat op de grond, met een Hawlucha op haar rug. Deze stond er erg triomfantelijk bij, alsof hij net de grootste vijand had neegekregen. Kimura gromde eventjes en duwde de pokémon weg, waarna ze weer overeind kwam en haar stok terug pakte.
”Kimura, let them hear your Howl, before giving them a Psybeam!” riep Yuuki met een grijns op haar gezicht. De vossenpokémon gromde eventjes, voordat ze een terrifying gehuil liet horen. Howl was een prefecte aanval om de Attack state een boost te geven en de tegenstander te laten merken dat het gevecht menis was. Daarna pakte de Delphox haar stok, wees op de Hawlucha en haar ogen gloede blauw op. Uit haar stok verscheen een paarse straal aan psychische energie op de pokémon afvuurde. Deze probeerde weg te komen door de lucht te springen met een
Bounce aanval, maar de Psybeam aanval was sneller en al snel zat de Hawlucha vast in de lucht. Zijn gezichtsuitdrukking was pijnlijk, terwijl hij het niet voor elkaar kreeg om te bewegen.
”Probeer los te komen en gebruik daar Karate Chop,” riep Korrina, in ene poging om haar pokémon te redden. Deze wist zichzelf los te breken uit de Psybeam aanval en schoot op de Delphox af om deze een slag op d’r hoofd te geven. Kimura gromde toen ze een tik op d’r kop kreeg en deed een poging om naar de Hawlucha te bijten, maar de pokémon was al weer weg. Yuuki begon in te zien dat ze de tegenstander echt op één plek moest houden om goed damage te doen en dat ging lastig worden tegen zo’n hyperactieve pokémon als een Hawlucha. En ze wist helaas ook dat haar Delphox op een te laag level zat om de Psychic aanval te leren, iets wat ze heel graag zou willen hebben gebruik in dit gevecht. Maar aangezien dat verhaal niet doorging, moest ze het maar op een andere manier doen.
”Kim, gebruik Psyshock,” riep Yuuki. Kimura gloeide ditmaal helemaal op en drie paarse ballen verschenen rond haar. Een voor een schoot ze ze op de Hawlucha af, die er twee wist te ontwijken. De derde raakte hem precies in zijn gezicht en sloeg ‘m achteruit. De tegenstander schudde eventjes zijn kop om bij te komen van de aanval en sprong daarna de lucht in, klaar voor een nieuwe aanval.
”Aerial Ace,” riep de gymleader, waarbij de vleugels van de Hawlucha op gloeide en hij met grote snelheid op de Delphox afschoot.
”Flamethrower,” riep Yuuki als tegenaanval. De Delphox opende haar bek en een grote bal aan vuur werd gevormd, die de Hawlucha opslokte terwijl die de Aerial Ace aanval inzetten. Met een grote impact en een nog grotere stofwolk, was eventjes niet meer te zien hoe het gevecht was uitgelopen. Toen de wolk eenmaal opgetrokken was, lage beide pokémon op de grond. Beide ademde ze zwaar, maar ze merkte hoe de Hawlucha een burning effect had opgelopen door de Flamethrower. Helaas was Kimura er niet veel beter aan toe. Het zou waarschijnlijk niet lang meer duren voordat Blaze zou worden geactiveerd. Korrina wist ook dat dit gevecht ten einde was, maar wilde toch nog een paar aanvallen doorzetten zo te zien.
”Roost,” werd er geroepen en de Hawlucha wist zichzelf onder te dompelen in veren, waardoor hij de helft van zijn max. Hp terug zou krijgen. Yuuki kreunde eventjes. Dat was gewoon oneerlijk. Maar als ze het zo gingen spelen, dan kon zij dat ook doen. Er was nog een aanval, waarmee ze de Hawlucha sowieso kon uitschakelen.
”Kim, snel, Future Sight!” riep het kleine meisje snel. De Delphox kwam overeind, leunde eventjes op haar stok en ging toen recht staan. Ze gloeide licht blauwe op en haar ogen staarde in het niets.
”Staring into the void,” dacht Yuuki eventjes en ze moest grinniken om haar eigen gedachten. Al snel was de gloed weer verdwenen en zakte de Delphox bijna weer terug. De tijdspan was genoeg geweest voor de Hawlucha om zijn energie terug te krijgen en de pokémon was al weer in de lucht gesprongen voor de volgende
Bounce aanval. De Delphox zetten zich schrap voor de laatste aanval en daarbij verscheen een rode aura rond haar. Yuuki zuchtte eventjes, als dit gevecht verkeerd zou uitlopen was haar pokémon uitgeschakeld. Zeker nu Blaze geactiveerd was. Nu moest ze er maar gebruik van maken dat vuur aanvallen sterker waren geworden.
”Kim, snel, zet ‘m vast met Fire Spin en daarna nog een Flamethrower,” commandeerde ze haar pokémon. Deze liet een gigantische brul uit, terwijl de Blaze ability de overhand nam en ze pakte de stok uit d’r mouw. Deze was nu volledig in vuur en een dikke tong aan vuur schoot in de richting van de Hawlucha. De pokémon probeerde weg te komen, maar werd bij zijn enkel gepakt. Nog geen tel later zat hij vast in de Fire Spin kooi en haalde de Delphox diep adem. Een vuurrode straal aan gloeiendheet vuur schoot over de Hawlucha heen, terwijl deze een verwoede poging deed om weg te komen. Terwijl de Hawlucha probeerde weg te komen uit het vuur, was het ook tijd voor de Future Sight om in te slaan en toen het vuur eenmaal verdwenen was, lag de tegenstander uitgeteld op de grond. Kimura zakte op haar knieën en het Blaze effect verdween weer. Ze haalde diep adem en glimlachte naar haar trainster, voordat ze zelf ook op de grond viel. Yuuki glimlachte en liet haar pokémon terugkeren.
”Een prima gevecht meisje, nu mag je rusten,” zei ze tegen de pokéball, terwijl ze deze terug hing aan haar riem.
”Denk maar niet dat ik hier ben gekomen zonder te weten hoe en wat, Korrina!” riep Yuuki naar de overkant, terwijl ze een zelfzekere glimlach op haar gezicht zetten.
”Dat had ik ook niet van je verwacht, maar je zult anders piepen na het laatste gevecht!” kreeg ze als antwoord. Er vloog een nieuwe pokéball door de lucht en Yuuki deed ‘tzelfde. Voor haar verscheen de laatste pokémon van Korrina. Lucario. Een aanval waar ze mee moest oppassen, aangezien het een mega-evolutie had. Yuuki pakte eventjes haar pokédex erbij om de tegenstander te scannen.
Lucario is a bipedal, canine-like Pokémon, with fur that is predominantly blue and black. It possesses a short, round spike on the back of each forepaw, in addition to a third on its chest. It has a long snout and ears. When its mouth is open, it has two pairs of pointed teeth, one in the upper jaw and one in the lower. It possesses cream-colored fur on its torso, and blue fur on its thighs that resembles shorts. It has a medium length tail of the same blue color as well. It stands on its toes rather than on its entire foot. It has developed four small black appendages on its head, which rise when Lucario reads or manipulates aura, a special energy that it senses. Lucario can study this energy to predict the movements of their opponents and track their quarry. They also have the power to manipulate this energy in an offensive manner, in the form of explosive spheres of energy. Lucario can understand human speech, and have been reported to communicate with humans through telepathy. As Mega Lucario, its cream fur becomes longer, and its thighs slim down. It develops more spikes on the back of its paws, which have turned crimson. It also develops spikes on both of its feet, which have become crimson too. Its aura-sensing appendages grow longer, and two of them are tipped in crimson. Its shoulders also possess a spike each. Its aura heightens throughout its body, which formed black markings on its blue fur. Mega Lucario was originally believed to be the first discovered Mega Evolution. Lucario is considered to be prideful, and is extremely loyal to its Trainer. It also seems to have a natural sense of justice. It usually lives deep in mountains very far from people to improve their skills. It is an exceptionally rare Pokémon. Though its diet is unknown, one Lucario was seen eating Berries and plants, like roses. It has been seen eating chocolate, even though chocolate is not part of its natural diet. Terwijl ze een glimlach over haar gezicht liet glijden, hoorde ze haar eigen Luxray een intimiderende brul liet horen. De Intimidate ability van Luxray kwam nu goed van pas. Nu zou de attack stat van de Lucario alvast een stage lager zijn. Ze glimlachte eventjes, dit zou het ultieme gevecht worden.
”Dit gevecht zal gaan tussen de Lucario van Korrina en de Luxray van Yuuki. Laat het gevecht, beginnen!” riep de scheids en het gevecht was begonnen.
VS
Het fluitsignaal was nog niet eens volledig weggedreven en de twee pokémon schoten al op elkaar af. Ook ditmaal zou de Lucario in het voordeel zijn met zijn snelheid, maar Yuuki was een snelle tegenstander gewend. Het gevecht tussen Jace en zijn Gallade stond nog helder op haar netvlies. Dat gevecht was uitgelopen in een flatter voor haar, maar ze hoopte dat ze Jace wel had kunnen laten zien dat ze geen klein zielig meisje was en dat ze alles zou doen voor Team Rocket, al wist ze dat ze er niet altijd goed mee zaten. Voor haar was het thuis en daar zou niemand iets tegen kunnen doen. Misschien dat ze er ooit weg zou kunnen komen, maar voor nu vond ze het wel best zo. Yuuki schrok op uit haar gedachten toen ze een brul hoorde en zag hoe haar Luxray de Lucario vast hielt in een
Crunch aanval. Nu pas drong het tot haar door dat ze een fout had gemaakt in de opstelling van haar gevecht. Lai-ying hoorde tegen de Hawlucha te vechten en dan Kimura tegen de Lucario. Het kleine meisje sloeg zichzelf voor d’r hoofd. Nou ja, ze kon dit zo ook wel redden. En anders had ze met Lai-ying nog wel een kleinigheidje achter de hand, voor het geval het verkeerd ging uitlopen. Dan moest ze wel een zwakkere pokémon inzetten, maar goed. Als ze nu de Lucario genoeg wist te verzwakken, zou dat niet eens zo heel erg veel uitmaken. Dan kon iemand anders het gevecht wel afmaken, hopelijk. De Lucario had ondertussen een tegenaanval ingezet en was een
Aura Sphere aanval aan het opladen.
”Spark!” riep Yuuki snel en terwijl Lai-ying de tegenstander nog steeds vast hielt, schoot hij een stroomschok door de Lucario heen. Deze gromde eventjes, maar wist toch de aanval op de Luxray te landen. Deze gromde eventjes en liet de pokémon los, waarna hij een sprong naar achter maakte. Dit zou een zwaar gevecht gaan worden, voor beide pokémon waarschijnlijk. Ze hoopte alleen wel dat Korrina haar Lucario niet zou laten mega-evolven, maar helaas wist ze ook dat mensen daar niet op de vertrouwen waren. Yuuki dacht koortsachtig na, hoe zou ze dit moeten gaan oplossen. Ze had al eens tegen een fighting type gevochten en dat was niet volledig goed afgelopen, maar ze had hem aardig kunnen verzwakken. Dan zou Lai-ying dit ook wel aan moeten kunnen.
”Charge,” riep ze en de Luxray zetten zich schrap. Hij zoog de elektrische energie van om zich heen op en liet zijn vacht licht opgloeien. Ondertussen was de Lucario ook weer bijgekomen en rende nu op zijn tegenstander af met een
Extreemspeed aanval. Lai-ying was net klaar met opladen, toen de aanval insloeg en hij werd tegen een muur aan geknald. De leeuw pokémon piepte eventjes en bleef tegen de muur aanliggen, voordat hij weer overeind kwam met een gevaarlijke rode gloed in zijn ogen. Zo te zien had Lucario hem kwaad weten te krijgen.
”Discharge!” riep Yuuki. Door de Charge aanval waren de elektrische aanvallen van Lai-ying sterker geworden, dus dan zou dit gevecht sneller moeten gaan verlopen. Ze hoopte het maar tenminste. De Luxray kwam overeind en vanuit zijn vacht schoten meerdere bolts van elektrische energie in de richting van de Lucario. Deze wist enkele af te kaatsen met een
Bone-Rush aanval, maar door het merendeel werd ‘ie alsnog geraakt.
”Electric-Terrain!” riep Yuuki daarna. Ze moest dit voordeel behouden, want anders zou Lai-ying het nog erg lastig krijgen tegenover deze Lucario. Met de Electric Terrain in werking, zouden haar aanvallen tenminste wat sterker worden. Een elektrische veld werd uitgelegd over de grond en gloeide licht geel op, terwijl Lai-ying eveneens licht gloeide. Maar Korrina liet niet zo makkelijk van zich winnen.
”Lucario, gebruikt Close Combat!” werd van de andere kant van het veld geroepen en direct schoot de Lucario op hoge snelheid in de richting van de Luxray.
”Lai-ying, concentreer je. Denk aan de Gallade. Zoek hem en grijp ‘m vast met je Thunder Fang!” riep Yuuki. De Luxray bleef staan en spitste zijn oren. Hij luisterde diep naar de pootstappen van de Lucario en toen deze dichtbij genoeg waren, liet hij elektrische energie door zijn gebit heen glijden en greep de Lucario bij zijn vuist vast. Helaas kon hij maar één vuist vastpakken, dus de Close Combat raakte alsnog doel. Lai-ying piepte eventjes toen er een vuist in zijn gezicht werd gepland, maar zetten zich schrap en beet zich letterlijk door de pijn heen. De Thunder Fang daar in tegen gleed door de Lucario heen en had hem verlamd. Dit kon een groot voordeel kunnen zijn voor Yuuki en d’r pokémon.
”Probeer los te komen en aan te vallen met Bone Rush!” Maar ze had geen geluk. Door de verlamming kon de Lucario bijna niet wegkomen en kon Yuuki makkelijk een aanval landen.
”Thunder!” kwam het bevel en de Luxray ontladen een sterke stroomschok vanuit zijn lichaam, die door het lichaam van de Lucario heen gleed. Door de Electric Terrain werd deze aanval nog eens 50% sterker gemaakt, dus dit zou best wel een schok kunnen zijn voor Lucario. Ze zuchtte eventjes om de onbedoelde pun die ze had gemaakt en richtte zich weer op het gevecht. De Lucario had zichzelf los gewrikt van de omklemmende aanval van de Luxray en stond nu op het punt om aan te vallen met een
Power-Up Punch. Lai-ying was nog aan het heropladen van de Thunder aanval en werd vol in zijn zij geraakt door de aanval. Hij hapte naar adem en schoot achteruit, maar wist zichzelf enigszins overeind te houden.
”Scary Face en daarna Roar!” commandeerde Yuuki snel. Een groot griezelig gezicht verscheen in de lucht en de Lucario huiverde eventjes, maar zetten zich scharp. Nu zou zijn speed stat tenminste wat lager zijn en zou hij makkelijker kunnen worden aangevallen. Het meisje drukte haar handen tegen d’r oren toen Lai-ying de Roar aanval liet galmen door de gym heen en ze merkte hoe hij iedereen op zijn knieën gedwongen kreeg. De Lucario leek aan de grond genageld te zijn, maar wist zichzelf overeind te houden met ‘t
Bone Rush bot. Daarna schoot de Aura pokémon naar de Luxray toe en sloeg op ‘m in met diezelfde Bone Rush aanval. Lai-ying gromde eventjes en zakte door zijn poten door het bot dat met hevige snelheid de hele tijd op zijn kop werd getikt.
”Grijp het bot met Crunch!” riep Yuuki en bij de vijfde slag, wist de Luxray het bot vast te grijpen en te verbrijzelen tussen zijn kaken. De rode gloed in de ogen van de Luxray zorgde ervoor dat het leek alsof er vuur uit zijn gele ogen kwam springen. Lai-ying had dit gevecht duidelijk persoonlijk gemaakt en zetten zich er duidelijk voor in om het te winnen. Waarschijnlijk zag hij het als een soort van training om die Gallade van de vorige keer te kunnen overwinnen, de volgende keer dat ze hem tegen zouden komen. Yuuki glimlachte eventjes, dat zou leuk gaan worden.
”Dragon Pulse!” riep Korrina vanaf de andere kant van het veld en de Lucario hielt zijn poten bij elkaar om een paars/rode straal aan draken energie in de richting van de Luxray te gooien. Lai-ying stond te dichtbij om de aanval te kunnen ontwijken en werd achteruit geslagen door de kracht ervan. Hij rolde een paar keer om en kwam moeizaam weer overeind. De Luxray was overduidelijk moe en ze moesten snel een einde gaan maken aan dit gevecht, anders moest ze haar pokémon gaan wisselen.
”Nog even doorzetten, Lai. We kunnen dit gevecht winnen, maar dat kan ik niet zonder jou,” zei ze tegen haar pokémon. De Luxray gromde eventjes en keek naar zijn trainster, hij had zichzelf voor genomen om haar voor alles te beschermen en daarvoor moest hij sterker zijn dan dit. Eventjes zuchtte de grote leeuwachtige pokémon, voordat hij licht geel begon op te gloeien. Zo te zien begon hij met een
Charge aanval, terwijl zijn ogen strak gericht waren op de tegenstander. De Lucario keek met een vechtlustige blik terug en zetten zich schrap voor alles wat er gang gebeuren.
”Lucario, Close Combat!” werd geroepen. Lai-ying zetten zich af tegen de grond en rende op de Lucario af. Nu pas zag Yuuki wat hij aan het doen was. Hij had de Charge aanval gebruikt om af te wachten wat Korrina wilde gaan doen en nu hij wist dat er een Close Combat aan zat te komen, was hij een Thunder aanval aan het gebruiken, om de pokémon af te remmen. Toch rende hij tegelijkertijd op de Lucario af, beide pokémon gedreven om elkaar neer te maaien.
”Nu, Thunder!” riep Yuuki en de twee pokémon schoten tegen elkaar op. Een stofwolk schoot de lucht in en eventjes was niets te zien. Yuuki had geen idee of Lai-ying nog overeind stond, maar als dat het geval was geweest kon ze hem nog een aanval laten doen.
”Nog een keer, Discharge,” riep Yuuki, waarbij uit de stofwolk een grote elektrische schok verscheen. Nu werd het wachten, zou de Lucario nog overeind staan? Zou Lai-ying nog overeind staan?
Moves:
- Crunch x2
- Spark
- Thunder x2
- Electric Terrain
- Discharge x2
- Charge x2
- Thunder Fang
- Roar
- Scary Face
