Bessen, fruit, groente?! Ze wilde er niets mee te maken hebben maar de verkoper bleef keer-op keer zijn producten bij haar aanprijzen. Tot hoever kon ze dit door laten gaan zonder hem een dreun te verkopen? Die grens werd bij haar namelijk bereikt toen hij ditmaal weer haar weg versperde en twee meloenen haar kant op stak. Ze fronste en snoof geagiteerd en stapte opzij om hem te passeren. Dat ging helaas niet naar wens en de man drukte nu enkel de meloenen dichter tegen haar gezicht aan. Ze had dan veel honger en de producten zagen er niet heel slecht uit, zou ze niet vallen voor de te hoge prijzen. Daar was de verleiding net te zwak voor. “Nee, is néé!” snauwde ze, nog net haar stem beheersend. Het kostte haar moeite kalm te blijven. Ze begreep maar niet dat hij het niet opgaf. Er waren zat andere mensen in deze straat richting het dorp. En vast andere hongerige figuren maar nee, hij moest háár hebben. De man verborg de twee stukken fruit weer achter zijn rug en haalde nou een watermeloen haar voor. Zwijgend keek ze van het meloen naar de man. Serieus? Ze deelde automatische een trap uit, daarmee de watermeloenen door midden brekend. Zonde van voedsel was het zeker te noemen. Alleen was het ook wel zijn eigen schuld geweest. De man gilde het uit en raapte de restanten op. Ze wilde hem wel helpen of haar excuses aan bieden maar dat was voordat ze had opgemerkt dat er iemand miste. Een belangrijk iemand zelfs. “Toph?” Verward krabde ze haar wang, terwijl ze alert om haar heen keek. Ze dacht dat ze niet lang genoeg met hem bezig geweest met de man dat ze pardoes weg kon zijn gelopen. Dat ging sowieso tegen haar karakter in maar… waar was ze dan naar toe gegaan? Onbewust stappend op een watermeloen restant liep ze in ieder geval naar een steeg voor wat meer rust. Zo. Nou kon ze rustig de straat afspeuren.

Of dat was haar idee geweest, totdat één of ander smerige oude meuk haar op haar schouder aan tikte. Bijna net geen ‘ieuwl’ uitschreeuwend of een karate trap uitdelend staarde ze de oude kerel aan. Sigaretten hadden de man duidelijk flink aangetast maar wat hij te zeggen had trok toch het meeste van haar aandacht. ‘… Heb je toevallig een Numel gezien?’ Verwonderd keek ze hem aan. “Een Numel?” herhaalde ze zijn woorden, wetend dat het een zoveelste onbekende Pokémon moest zijn. Uit beleefdheid haalde ze snel haar Pokédex tevoorschijn. ‘N-Niet dus… ‘ de man zuchtte teleurgesteld en staarde vervolgens afwezig in de verte met zijn doffe blauwe ogen, ‘… Het was een Pokémon die hier eens kwam en ik te eten gaf in deze steeg. Maar u weet helaas niets, vreemdeling, dus… ‘ Zonder erbij na te denken rustte ze haar vingertoppen op de hand van de oude man. Dit was zeker niet haar zaak te noemen maar zijn verhaal… die van de Numel deed haar denken aan Toph. Ze was ook een straatPokémon geweest, gebruikt in smerige ondergrondse gevechten. En ze wilde niet dat het een andere Pokémon overkwam. “Meneer, ik zal uw helpen…” begon ze vastberaden, enkel om te beseffen dat ze geen idee had hoe ze dat zou aanpakken.  De man maakte echter aanstalten dat het nergens voor nodig was maar met één strakke blik van haar zweeg hij. Ze gunde hem een bemoedigende glimlach. Het leek er helaas op dat ze maar met mensen in contact kwam. Direct keek ze dus de steeg in die duidelijk naar een bos toe leed, gehuld met as. Hmm, niet wat ze geweldig vond maar in Unova was ze érgere stoffen gewend. Hier was het al tientallen keren meer schoner. Maar ze had met die kennis een vermoeden dat de Pokémon daar zou zitten. De gevechten die Toph onderging waren ook grenzend aan een bos geweest. Op haar hoede liep ze de steeg uit en stapte het bos in door enkele bladeren weg te moeten schuiven. Wat ze echter zag deed haar maag kantelen en haar handen jeuken. Dat kon toch niet waar zijn?! Ze had misschien wel hiermee twee vliegen in één klap geslagen maar om dít weer aan te moeten zien? Het maakte haar misselijk. De kreunen, de bloeddruppels die over de aarde vlogen en het zweet wat bij de twee Pokémon uitbrak. M-i-s-s-e-l-i-j-k werd ze van dit beeld. De Mienfoo zat in een klein open veld te strijden tegen een Numel die duidelijk niveaus boven haar lag. Gefocust ontweek ze de afgevuurde vlammen en enkele bladeren afbrandde, enkel om vervolgens een Double Slap uit te delen. De Numel kreunde moeizaam en hijgde al vrij uitgeput. Al was het duidelijk dat Toph de meeste schade had opgelopen. Ze wilde de strijd oprennen. En wel nú meteen maar… Iets hield haar tegen. Haar verstand? Haar blauwe ogen vielen vervolgens op de misbaksels die zelfs veel te jong waren voor zulke ondergrondse gevechten. Ze schatte ze dan ook niet ouder dan een jaar of veertien of zestien in. Het begon in Hoenn dus nóg vroeger dan Unova? Chakra slikte in de hoop een gefrustreerde bol in haar keel te breken. Een van deze knullen had daarbij een Pokéball vast en zonder veel moeite kon ze vaststellen dat hij dus de Numel gevangen had. Al was het duidelijk dat dit géén normaal gevecht was. De knul testte een nieuwe wapen uit. Daar kende ze die kille blik al te goed voor. Het kon niet langer zo doorgaan! Chakra duwde de laatste paar bladeren opzij maar de stof nam haar adem af, waardoor ze hoestend ten tonele verscheen. De knullen reageerden geschrokken maar haar verschijning deerde hen niet. Tsk, dat hoesten liet zwakte zien. Al was uiteindelijk Toph het meest verbaasd die haar furieus maar gerustgesteld aankeek. “Zonder mij moet je geen gevechten aan gaan,” Ze kraakte eenmaal op adem haar vuisten, loerend op de twee knullen. Wie kwam eerst aan bod? “Ben je zo vrij de Numel aan mij te overhandigen?” Het was een poging waard maar met hun valse grijns wist ze het antwoord al. Het was dus een ‘nee’ tegen haar vriendelijke verzoek? In hun wereld betekende dat meestal dat ze de Pokémon moest verslaan voordat ze die kon innen. Haar best. “Het is niets persoonlijks, Numel, maar ik wil geen kinderen in elkaar slaan,” Tevreden grijnsde ze, geamuseerd door de geagiteerde blikken die de twee trokken.

“Fake Out!” De Mienfoo snelde naar voren maar minder snel dan ze gebruikelijk deed. Vlak voordat ze voor de Numel bevond klapte ze met haar voorpoten wat als een schok voor de Pokémon kwam. Beduusd door de plotselinge actie kneep ze haar ogen dicht en trok haar kop zelfs naar achteren. Een perfect moment voor een rake klap! “Double Slap tegen de Numel’s hoofd!” Zonder een spoor van genade zette de Mienfoo zich vlak voor de Pokémon af en met een draai om haar as deelde ze dubbele klap tegen de wangen van de Pokémon. Een grom uit angst schoot uit de Pokémon die nerveus naar de twee jongens keek om instructies. Dat gaf de Mienfoo genoeg tijd om met een salto naar achteren te springen en daarmee ruimte tussen haar en de Pokémon te laten ontstaan. Afwachtend hield ze haar rechterpoot naar voren met de ander gebald. ‘Earth Power en dan je Flame Burst!’ Wát? Was het dan geen Fire type maar ook nog eens een Ground type? De Pokémon gunde haar echter geen tijd het feitje te laten bezinken en gloeide lichtelijk op. Met een paar uithalen naar de grond brak plotseling de grond onder de Mienfoo’s poten en kwam er een hele reeks snikhete vlammen achter die daadwerkelijk op lava leek. Terug in Johto had ze dit werkelijk nooit beleefd: een vulkaanuitbarsting. Enkel in haar dromen, natuurlijk. “Zet je af!” De Mienfoo sprong van de grond af maar daarmee regelrecht in de vlammen die haar kant op kwamen. “Pff,” Dat maakte hen helemaal niets uit. Een beetje warmte kende ze dan weer wel. “Detect, en spring over de vlammen! Gebruik dan je Meditate!” Toph liet er geen gras over groeien en middenin de lucht liet ze een koepel om haar heen verschijnen, de vlammen onder haar passerend. Met weer een charmante salto wierp ze haar gespierde lichaam de lucht in, en sloot haar ogen. Met elke moment van rust moest je het gebruiken om daadwerkelijk te kalmeren. Helaas haar vaders kennis geweest. Al hielp het haar met dit levensbelangrijke gevecht. ‘Toast haar met een Flame Burst, hup, sneller!” De Numel raakte des te meer nerveus door de hoge druk die op hem gezet werd. Nog net klapte ze niet dicht en ze opende nog net haar mond wijd genoeg om vlammen op de mediterende Fighting type af te vuren. Een tweede Detect zou niet zo snel werken, dat wist Chakra nou ook wel. Al kon ze hiermee gebruik nemen van de nervositeit van de Numel. Tegen haar zin. “Ik heb de Numel gevonden, oude man!” riep ze luid met haar handen bij haar mond, kort richtend op de steeg, voordat ze genietend zich weer richtte op de strijd. Het had gewerkt en de Numel’s vlammen werden zwakker en verbazing was van haar af te lezen. So far so good en dit noemde ze zeker niet vals spelen. “Pound de vlammen weg en maak koprollen!” Het was niet dat ze het zo mooi vond, eerder geweldig, de letterlijke betekenis maar het was net als rennen in de regen. Alleen werd je hier minder verbrand. Toph gebruikte ook haar vuisten om de vlammen weg te schoppen of in ieder geval ietwat uit de weg te krijgen, waarna ze vervolgde met de koprollen. ‘Ga voor een Tackle!’ riep de knul ditmaal, iets meer gestresst. Zo zo, haar roep had ook dus redelijk effect op hun zelfs gehad! Haar tegenstander bracht zich in beweging maar kwam amper op hoge tempo, toen Toph zeer dichtbij de Pokémon belandde. “Pound met je staart en gebruik je Double Slap tegen haar derriere,” Daar was ze nog beleefd in, zeker tegen vrouwelijke Pokémon.

Zodoende zwaaide Toph krachtig met haar staart recht tegen het gezicht van de Numel aan, daarmee de Pokémon afremmend van haar furieuze Tackle. Weer in de lucht gelanceerd belandde ze al spoedig achter de Numel op de grond en keerde ze zich naar haar toe met haar vuisten gebald voor de uithaal. ‘Snel, Earthpower!’ Snel was de Numel helaas niet meer en net toen ze haar kop gekeerd had naar de Mienfoo, kreeg ze juist twee klappen tegen haar achterwerk te voortduren. Kreunend zakte de Pokémon door haar poten en na een diepe hijg schraapte ze haar laatste paar krachten bij elkaar om verwilderd een klap met haar kop aan de Mienfoo uit te delen. Verrast door de actie spande Chakra haar spieren aan toen Toph enkele meters naar achteren geslingerd werd. Vrij langzaam kreeg ze zichzelf weer overeind maar de grond begon al onder haar te trillen. “Niet weer!” snauwde ze, maar gelijk kalmeerde ze en liet de spanning in haar vuisten los, “Meditate, Toph en gebruik je Pound tegen de grond,” Met haar armen over elkaar keek ze Toph aan die tot nu toe emotieloos naar voren gekeken had maar nou uiteindelijk een glimlach op haar gezicht kreeg. Ze ontspande haar spieren en kwam een tel tot rust, terwijl ze richting de grond viel. Eenmaal gekalmeerd deelde ze een stoot uit met haar blote vuist, zichzelf uit de gat lancerend. ‘Nee, snel, Ember!’ Altijd weer dat snel, ze konden het ook rustiger aan doen, non? Een vlammenreeks werd afgevuurd maar ditmaal sprong Toph op tijd opzij. “Gebruik de ultieme Double Slap tegen haar poten!” commandeerde Chakra al met wat meer energie. En de Mienfoo zigzagde fanatiek en met haar onder brandenwonden zittende vuisten sloeg ze vlak op de grond voor de poten van de Numel tot haar verbazing. Verrast en gedeeltelijk verblind door het as stapte ze naar achteren. Enkel om vervolgens vele stoten tegen haar ledematen te moeten ontwijken, haar uiteindelijk vloerend. Uitgeput stapte de Mienfoo naar achteren, haar pijn doorbijtend. 'Gebruik Magnitude!' Veel was er niet van de kracht van de Pokémon over maar vooralsnog wierp ze haar zwakke poten de lucht in, om vervolgens heftige beving op gang te werken. De grond trilde vrij heftig maar een aardbeving was ze dan wel weer gewend. Dat hoorde er eenmaal bij. "Double Slap!" De Mienfoo deelde weer twee rake stoten uit door veilig op de rug van de Pokémon te springen en rake stoten aan de Pokémon uit te  delen. De beving stopte dan ook gelijk en uitgeput plofte de Numel neer, waarna de Mienfoo van haar af sprong. Ze had natuurlijk langer gevochten dan zij bij was geweest. Opgelucht dat de Numel de strijd opgegeven scheen te hebben haakte ze kort haar arm met die van Toph in. Ja, ze glimlachte nog steeds en ze hadden overwonnen maar dit was nog lang niet voorbij. Ze stapte op hen vervolgens af met een strakke blik, en plaatste haar lichaam voor de Numel. ‘Ik heb gewonnen, dus…’ Ze leken een woordje voor haar te hebben, maar na hun ‘vriendelijk’ vast gegrepen te hebben bij hun kraag renden ze al de steeg in. “Pff, het is duidelijk dat hun mannelijkheid nog niet gevormd is op deze leeftijd,” ‘Daar heb je gelijk in, vreemdeling,’ Die schorre stem..! “Oude man!” gilde ze enthousiast uit. Hij was daadwerkelijk komen opdagen. Een glimlach sierde haar gezicht te trots stapte ze van de Pokéball van de Numel af. “Ik denk… dat dit niet meer nodig is?” zei ze, de ‘gevangenis’-Ball vastgrijpend. Vervolgens wierp ze het in een kleine boog naar hem toe. ‘Wie weet… Maar we zijn je erg dankbaar! Hé, heb je dan zin om anders te eten, dat is het enige hoe ik je goed zou kunnen bedanken. Ik woon in de buurt van de lokale sauna,’ De man aaide vrolijker dan ze in een lange tijd iemand had gezien de Numel. Dat zicht was eigenlijk al haar beloning en zeker omdat haar gezicht ook ooit zo was geweest. Toch, Toph? Ehm, wacht, iedereen was al weg! “Wacht op mij! Houd eten voor mij achter,”