Falling Down {Open...}

Nove keek naar de wilde pokémon, ze had geen idee wat het was en Silvie was er nog niet om het haar te vertellen. De Bagon was toen ze bij de brug waren aangekomen meteen op het stadje afgestormd, overal stenen. Daar kon ze op oefenen, en was dit niet een klif? Als ze daar van af sprong zou ze zeker leren vliegen! Maar eerst, wat was dit voor pokémon? Er klonken voetstappen achter haar en de Bagon draaide zich om, Silvie kwam aangerend, een beetje uitgeput en stopte bij Nova. Nova keek haar trainer aan en weer vragend naar de wilde pokémon. Silvie zuchtte, was Nova hiervoor weggerend? Waarschijnlijk was de jonge pokémon gewoon enthousiast. Rustig pakte het meisje haar pokédex en scande de wilde pokémon die hun nieuwsgierig aankeek. "Spoink, the bounce pokémon. It bounces constantly, using its tail like a spring. The shock of bouncing keeps its heart beating. It bounces around on its tail to keep its heart pumping. It carries a pearl from Clamperl on its head." De Spoink zag er grappig uit, het was een grijs, varkensachtig beestje met inderdaad een parel op het hoofd. Nova liep op de wilde pokémon af, maar die keek bang en hupte weg, dat was wel begrijpelijk. "Goed Nova, wil je de stad zien?" Nova keek om en begon vrolijk op en neer te springen, waarschijnlijk een ja. "Oke, zullen we als eerst in de stad kijken?" Nu schudde de pokémon wild haar hoofd, verbaast keek Silvie haar pokémon aan. "Waar wil je dan heen?" Nova wees naar de klif, daar ergens bevond zich de Cyllage City gym. "Oke, maar je mag niet zomaar weg rennen, dat kan gevaarlijk zijn," Nova keek Silvie aan en zag dat ze ernstig keek, maar de pokémon was toch van plan te vliegen, dus ze kon niks beloven. Langzaam knikte de Bagon en Silvie glimlachte, ze begon met lopen richting de klif en Nova volgde.

Silvie en Nova waren aangekomen op de top van de klif, ze hadden een paar keer moeten uitkijken voor fietsers, maar het ging gelukkig goed. Ze hadden de gym gezien en nu keken ze naar onder van de hoogste top. Silvie vond het eerlijk gezegd niet fantastisch, want ze had een beetje hoogtevrees, maar als Nova dit graag wilde zien mocht dat. Opeens werd ze getackeld door iets, het meisje draaide zich om en zag een vogel boos kijken, ook al keek het vogeltje boos, het zag er schattig uit en een aww ontsnapte Silvie's mond. Nova keek haar trainer verbaast aan, vond ze dát schattig? Het meisje pakte haar pokédex en keek wat voor pokémon het was. "Taillow, the Tiny Swallow Pokémon. It has a gutsy spirit that makes it bravely take on tough foes. It dislikes cold seasons. They migrate to other lands in search of warmth, flying over 180 miles a day." Nova keek de vogel verwoestend aan, de Taillow leek haar uit te lachen, ze kon niet vliegen en daarom was ze minder dan de vogel. Boos stormde ze op de Taillow af in een poging het dier te bijten, maar de vogel vloog op en tackelde Nova. Silvie keek toe, ze wist dat Nova jaloers was op vogels, dus dit was wel te verwachten, maar de wilde zag er ook niet zo lief uit, de Taillow keek boos uit zijn ogen. Het meisje besloot maar aan het gevecht mee te doen. "Nova, rage," de pokémon reageerde niet eens meer verbaast zoals de eerste keren, maar rende op de wilde pokémon af en gebruikte de aanval. De Taillow viel neer en voordat die op kon staan beet Nova in een van de vleugels. De pokémon schreeuwde en geschrokken liet de Bagon los, de Taillow stond op, maar leek niet meer te kunnen vliegen. Ook Silvie keek geschrokken naar de wilde pokémon, had Nova net de vleugel gebroken? De pokémon stond opeens op en rende op Nova af, de Taillow pikte Nova en die sprong achteruit, de andere pokémon rende op haar heen en ging bij de rand van de klif zitten. Nova zag het, dat was haar kans, nu kon ze vliegen! De Bagon rende op de vogel af, maar die vloog wonderbaarlijk op, en Nova stormde van de klif.

Geschrokken keek Silvie naar de plek waar Nova net nog stond, haast verlamd liep de breeder naar de rand en keek naar onder, maar door de stenen kon ze niks zien. Zo snel ze kon rende Silvie naar onder en kwam aan op de plek van de val. "Nova!" Bezorgd keek het meisje om zich heen, ze kon Nova niet verliezen, dat kon niet! Silvie liep verder en een zwakte schreeuw bereikte haar oren, verbaast keek ze om en zag Nova liggen in het zand achter een rots. Snel pakte de breeder haar pokémon op en rende naar het pokécenter, hoe kon dit gebeuren? Ze hadden gewoon niet naar de klif moeten gaan, ze had het voorgevoeld, een klif was gewoon geen plek voor een jonkie. Nova glimlachte, het vliegen was niet gelukt, maar het was een fijne ervaring geweest van de klif te vallen. De pokémon voelde zich wel wat schuldig naar Silvie, want als die van een klif zou vallen zou de pokémon ook bang zijn. Maar Silvie begreep het niet, ze wilde per sé vliegen en niks zou haar tegenhouden, niks! Silvie keek bezorgd naar haar pokémon, de Bagons ogen vielen dicht, waarschijnlijk was Nova bewusteloos. Aangekomen bij het pokécenter werd Nova en haar bal meegenomen en moest Silvie wachten in de lobby. Na wat zeker tien minuten duurde kreeg ze de pokébal met Nova er in terug, Silvie drukte op het knopje en liet haar pokémon er uit. Nova leek weer opgelapt, maar nog niet helemaal fit. Silvie pakte de pokémon op en knuffelde haar. "Wil je me nóóit meer zo laten schrikken?" fluisterde het meisje tegen de pokémon, Nova keek in Silvie's ogen en knikte. Het meisje glimlachte, Nova had net een val van een grote klif gemaakt en nu knikte ze als antwoord. "We gaan hier weg, oké?" Nova keek haar trainer verbaast aan, maar dan kon ze niet meer vliegen. "Ik wil je graag mijn stadje laten zien, heb je zin mee te gaan?" Nova kraaide blij en na een middageten liepen de pokémon en trainer samen naar buiten.

Silvie liep weer richting de brug, waar ze net een paar uur geleden ook al over hadden gelopen. Nova liep wat langzamer dan normaal, ze leek wat vermoeid, maar niet heel erg veel. Midden op de brug zag Nova iets en zette ze het op een rennen, Silvie, die net bezig was geweest met het pakken van de waterfles, keek geschrokken op. De Bagon rende ergens het gras in, snel pakte ze de fles weer in en rende achter de pokémon aan. Een schreeuw sneed door de lucht, als Nova maar niet in gevaar was, zo snel mogelijk liep het meisje in het gras waar Nova in was verdwenen. Silvie zag de pokémon net aflopen op een grote draakachtige pokémon en zijn trainer. "Nova, je bent net van de klif gevallen en je rent nu weer op vreemden af," de breeder zuchtte en liep naar de pokémon. "Sorry," verontschuldigde ze zich. Silvie pakte de Bagon op, die had blijkbaar de kracht nog niet zich los te worstelen, want ze bleef zitten.

“Van een klif?” Silvie had naar de grote, vliegende pokémon gekeken, die kwam haar bekend voor, ze keek naar de trainer van de pokémon die wat grijnsde. “Je Bagon ziet er interessant uit,” Silvie besloot uit te leggen hoe Nova van de klif was gevallen, want als je kwam binnenstormen en allerlei dingen riep werden mensen wel nieuwsgierig. "Nova is van een klif gevallen," begon Silvie wat onhandig, Nova maakte vrolijke geluidjes. "Ze eh.. Werd uitgedaagd door een vogel en viel van de klif, ze heeft het niet zo op vliegende soorten, waarschijnlijk gewoon jaloers," de breeder merkte dat de Aerodactyl, ze had de naam herinnerd, haar tante had een keer eentje tijdelijk gehad, haar aankeek, Nova merkte het ook en keek terug naar de grote, fossiele pokémon. De Bagon keek wat verbaast naar de grote vliegende, de jonge zich pokémon wist niet waarom de Aerodactyl zo boos keek. Ze probeerde zich los te wurmen, maar was nog steeds wat slapjes, waarschijnlijk zou ze toch niet winnen, stomme, vliegende pokémon ook altijd.

Silvie keek naar Nova, die leek al zo'n probleem kind, maar ze was niet de enige, dat was duidelijk. Nadat de trainer nog twee andere pokémon tevoorschijn haalde worstelde de Bagon zich los en rende op de andere jonge pokémons af. De Charizard zag er fantastisch uit, ook al was het geen draak, hij leek er wel op, en het meisje was wel een liefhebber van draken. De andere pokémon herkende ze niet, maar het leek een soort insectsoort. Daar hield dan niet echt van, maar deze was wel gaaf. Nova was ondertussen aangekomen bij de drie andere pokémon, ze keek afwisselend naar de pokémon en liep daarna maar op de grootste af, hoe had die trainer hem genoemt? Een moment moest de pokémon nadenken, maar het schoot Nova al snel te binnen, Tyrion... Toch?

Silvie luisterde ondertussen naar de trainer over zijn Aerodactyl, Altaïr. "Pokémons opvoeden is moeilijk, ik heb aan Nova mijn handen vol, ze is een weekje of twee geleden uit het ei gekomen. Maar later wil ik er ook meer gaan vangen, kopen of iets in die richting. Vroeger leerde ik van mijn tante dat je altijd duidelijk moet maken dat je de baas bent of anders hebben ze geen respect voor je, maar..." Ze keek even naar Nova die nadenkend voor de Charizard stond. "Soms lijkt het echt niet te werken. Ik heb ook wel eens trainers er in zien doordraven, hun methode zat tegen mishandeling aan, en daardoor verdien je ook geen respect." Silvie keek weer terug naar Altaïr, Nova was nog een kleuter, ze kon haar geen baby meer noemen, maar deze pokémon was machtig en respect winnen kon moeilijk zijn. Had ze zich eigenlijk voorgesteld, Silvie dacht van niet dus besloot het maar te doen. "Ik ben Silvie, en volgens mij is het wel duidelijk dat de Bagon Nova heet," Silvie keek naar de trainer, hij had al best veel pokémon, dat zou zij nooit lukken, maar ze was dan ook niet van plan de gyms uit te dagen.

Silvie luisterde naar Aiden's uitleg over zijn pokemon. Altaïr zag er intimiderend uit, nadenkend keek de breeder naar de pokemon, ze werd er niet bang van, toen haar tante vroeger een fokkerij had waren er wel meer arrogante pokemon. "Mijn tante had ooit een Aerodactyl," zei ze meer tegen zichzelf dan tegen de trainer. "Die was bij haar achtergelaten, maar werd nooit opgehaald dus toen adopteerde ze hem," Silvie sloot even haar ogen om terug te denken. "Hij was in het begin vooral wild, maar uiteindelijk.." Nova kraaide er opeens tussendoor, verward keek Silvie op, de Bagon probeerde met Tyrion te praten, maar voor haar was het onbegrijpelijk. "Eh.." Silvie keek weer naar de Aerodactyl. "Ze deed een speciale training met hem en daarna kwam hij tot rust," de pokemon leek haar sterk, maar niet onoverwinnelijk. "Hm, laat maar," Silvie keek nog even naar de Aerodactyl en draaide zich daarna richting Nova.

De Bagon stond nog steeds voor de Charizard, ze wilde de aandacht trekken van het beest, maar het leek niet te lukken. Voetstappen klonken achter haar en voor ze het wist werd ze opgepakt door Silvie. "Nova, doe eens rustig aan en val Tyrion niet lastig," een verontwaardigd geluid ontsnapte Nova's mond. De breeder wende zich weer tot Aiden, "Tyrion is een mooie Charizard, ik zou ook graag een Charmander willen hebben, maar die zijn hier lastig te krijgen." Silvie zette Nova weer op de grond. "Misschien is het beter als je in je pokebal gaat," een wat boze uitdrukking verscheen op Nova's snoet, ze ging nooit in de pokebal, alleen als het echt nodig was. De Bagon schudde haar kop en ging boos zitten. Silvie zuchtte en keek de koppige Nova aan. "Goed, maar je blijft hier zitten," het deed het meisje denken aan vroeger, toen ze de baby pokemon moest voeren en ze allemaal een eigen ding deden. "Hoe komt het eigenlijk dat Tyrion's zoon een Squirtle is?" Besloot Silvie maar te vragen.

Slivie luisterde naar wat de trainer te vertellen had. "Een nestje? Ik ben een breeder, maar ik heb nog geen nestjes kunnen krijgen, Nova is nog te jong en bovendien weet ik niet met wat voor pokémon de vader zou moeten zijn." Het meisje zuchtte, een Charmander en evoluties zou kunnen, maar waar zou die dan vandaan komen? Ze kon niet naar Kanto reizen en daar eentje kopen. "Wat is er eigenlijk met de andere twee baby's gebeurt?" Het was natuurlijk normaal ze te verkopen, maar Silvie kon het niet laten nieuwsgierig te zijn. Tegelijkertijd begon ze met denken over het mogelijke fokken van pokémon, ze kon geen breeder zijn zonder ook echt te fokken, Nova zou ze het nog besparen, maar misschien kon ze wat interessants vangen in de vriend safari... Nova leek wat in te dutten, dus Silvie besloot de pokémon toch maar in de pokébal te doen. De Bagon stribbelde niet tegen, merkte het nauwelijks toen ze verdween in de bal.

Silvie merkte dat ze de pokébal van Nova nog vast had, snel stopte ze die in haar zak. De Bagon was moe en als ze nog wilden aankomen voor het vallen van de nacht zou ze moeten gaan. "Ik moet weer verder, anders komen we te laat," Silvie draaide zich om na nog een blik te hebben geworpen op de pokémon. "Ik denk dat ik je succes moet wensen met de gym, al denk ik niet dat het heel moeilijk word met je pokémon," want een Charizard was machtig, en de Squirtle zou in het voordeel zijn, misschien had hij de gym al verslagen van deze stad, maar dan was er altijd nog de volgende... Het meisje hief een hand als afscheid en ging weer op weg, met Nova van een klif gevallen zou het goed zijn even uit te rusten.