[open]My first step outside

Het was vandaag dan eindelijk zover.. haar reis ging eindelijk beginnen waar Noa al zolang op had zitten wachten. Het meisje stond voor de spiegel in haar kamer in een poging haar haar te fatsoeneren, dat er overigens nog niet uitzag, niet dat het veel uitmaakte want er ging toch een muts overheen. Niet alleen Noa stond voor de spiegel maar ook haar Minccino die een poging deed om zijn vacht in model te krijgen. Op haar bed lag een Emolga languit verveeld naar de twee te staren. Abrupt draaide Noa zich om waar ze breed grijnzend naar haar Pokémon keek die vlug overeind ging zitten zodra haar trainster op haar richtte. “Ik kan haast niet wachten, jongens!” grijnsde ze naar de twee. Emolga grijnsde als reactie waarna het eekhoorntje haar blik op Minccino richtte, die pas opkeek voor hij besefte dat het ook op hem gericht was. Hij staakte zijn bezigheden en knikte met zijn kopje hevig op en neer. “Wel een beetje bijblijven, hé,” grinnikte ze waarna het meisje een hand door de wollige vacht van de chinchilla haalde dat hij net netjes had gemaakt. “Cino,” bromde hij naar haar. Emolga grijnsde breed wat Minccino absoluut niet grappig vond en dreigend op haar afliep, in een poging haar terug te pakken. Noa besloot daar verder geen aandacht meer aan te besteden en besloot om haar spullen te pakken, terwijl ze dat deed viel haar oog op het kaartje van haar vlucht. Afscheid met opa had haar veel gedaan. Ondanks dat ze ernaar uit had gekeken was het toch wel spannend. Vandaag werd het tijd om Aquacorde Town te bekijken, al had ze geen idee wat of wie ze tegen ging komen. Zouden haar sociale skills het wel trekken? Ze had namelijkheel lang geen contact gehad met kinderen van haar leeftijd.

Noa schudde met haar hoofd om maar niet van het ergste uit te gaan, hoewel dat best moeilijk ging. Uiteindelijk was ze klaar met zichzelf om te kleden en als finishing touch ging haar muts op haar hoofd zoals gebruikelijk het geval was. Niet veel later voelde ze dat er gewicht op haar hoofd kwam waarna ze in de spiegel keek en daar bovenop Emolga zag zitten..oké dit maakte het helemaal af. Het vertrouwde gevoel dat haar Pokémon haar gaf waardoor ze zich toch zekerder voelde. Blijkbaar voelde de twee Pokémon het aan. Haar vermoedens klopte aangezien Minccino aan een van haar schouders ging hangen voor het meisje haar tas over haar schouder gooide en de koker met het ei er in van de lakens raapte. Het werd dan nu ook hoog tijd om het Pokémon Center te verlaten waarna ze naar de deur liep en deze opende. Met haar Pokémon liep ze op een rustig tempo het center uit waarbij ze met een geïnteresseerde blik om zich heen keek. Een fontein die op een rustgevend tempo in de stenenbak kletterde waar water in zat. Noa liep er dan ook nieuwsgierig op af waarna ze aan de rand van de fontein ging staan en haar handen er op legde, Minccino en Emolga sprongen tegelijk naast elk een kant van het meisje. Tientallen van muntjes lagen op de bodem van de fontein. “..ik vraag me af of al die wensen nu zijn uitgekomen,” mompelde Noa wat afwezig tegen haar Pokémon. Desondanks gooide ze met een enthousiaste glimlach op haar gezicht een muntje het water in, en sloot haar ogen.