Come around~ (Kirito Masaki)

Onderwerp: Come around~ (Kirito Masaki) wo jul 29, 2015 8:51 pm

Nou... daar was ze dan.. in een of ander dorpje. Wat dat betreft heeft ze heel Kalos nog niet eens gezien, ook al was ze in Kalos geboren en getogen. Ach wat kon het haar ook, ze had de afgelopen tijd toch hele andere dingen te doen gehad en nu had ze een keertje tijd om eu... te sightsee'en of hoe ze dat ook noemde. Ach het was wel eens fijn om erop uit te gaan en een beetje doelloos rond te lopen. Fina, haar Flareon liep netjes naast haar mee, die had ook even moeten wennen aan de 'verandering' van haar baasje, ze was niet meer zoals ze vroeger was. Een paar mensen staarde haar dan ook toen ze gewoon nonchalant langs liep, juist ja, dit had ze vroeger bijvoorbeeld ook niet. Ach, kon het haar wat schelen, ze vond het wel amuserend. Haar rode ogen keken naar haar Flareon die op keek naar haar "Wat zullen we eens gaan doen...?" sprak ze vragend, eigenlijk tegen haar Flareon, maar... ja die kon niet echt terug antwoorden natuurlijk. Je moest toch tegen iemand praten als je in je eentje rond liep. Ze snoof even en keek dus weer om haar heen, stap voor stap liep ze door. Haar rode ogen zochten een... interessant iemand? Misschien iemand die ze gezelschap kon houden of kon 'plagen'? Geen idee, ze wilde iets leuks doen, want ze verveelde zich. En er was niks leuker dan mensen lastig vallen of whatever ze nog meer kon doen met mensen.

Member Kirito Masaki Punten : 458 Age : - Icon :

Aandachtig las ik nog een keer na wat er op het boodschappenlijstje stond, waar buiten het productnaam ook de winkel aangegeven stond. Het scheelde dat zijn pleegmoeder een redelijk handschrift had, want anders werd deze taak vele malen moeilijker. Meestal hoefde ik dit ook niet te doen en werd het aan iemand anders overgelaten, zoals mijn pleegbroer-en zus. Die twee waren nu juist op schoolkamp en dus was ik de enige die naar een onbekende stad mocht afreizen om simpele boodschappen te doen wat ook binnen mijn leefomgeving kon. Het was niet zo irritant dat het gezin van specifieke merken hield, maar op een warme dag als deze werd ik er geïrriteerd van. Het was ook niet alsof ik van hitte hield, want als het eenmaal boven de 25 graden Celsius werd smolt ik direct weg. De slang die mij echter begeleidde apprecieerde juist de hitte en vooral de zonnestralen, maar het was dan ook een reptiel die bovendien een blad als staart had wat weer resulteerde in energie door fotosynthese. Biologie kon ik nog na al die tijden. Damein stak amper haar tong uit wat ik juist verwacht had van een reptiel en het was enkel vreemder dat ze amper opviel. Een slang die ledematen had en op zijn achterpoten rond kon lopen met een blad als een staart was natuurlijk héél normaal. Maar goed, volgens de kaart die ik voor mijn trip uitgeprint had en een deel ervan wist te onthouden, scheen de winkel waar ik moest zijn voor de zonnebrand linksaf te zijn. Natuurlijk liep ik de straat in en direct wendde ik mijn blik af bij het geringe zicht van een nogal – wat men zou beschrijven als ‘sexy’- vrouw staan met een soort vos welk veel vacht bevatte, maar welk meer op vuur leek. Direct voelde ik mijn wangen rood kleuren en mijn handen nerveus trillen, terwijl ik strak naar het boodschappenlijstje in mijn handen probeerde te concentreren en hoopte dat mijn gedrag niet teveel zou opvallen. De Snivy had ik echter veel minder in de hand, want ze snelde na een sissend geluid op de vos af en bestudeerde deze van enkel een meter afstand. Nee! Zo te zien had Damein mijn negeer-manoeuvre gedwarsboomd door haar nieuwsgierigheid en het feit dat ze aangetrokken werd door warme objecten én levensvormen. Mijn hart ging als een gek tekeer en zonder oogcontact met de dame te maken rende ik naar Damein toe, greep haar om de middel vast en drukte haar kleine, geschubde lijf tegen mij aan. “E-Excuses, mevrouw!”

Onderwerp: Re: Come around~ (Kirito Masaki) wo jul 29, 2015 10:20 pm

Daar liep ze door een straat, Arceus waar was ze? Geen idee waar ze was, ach zal ze ooit wel achterkomen of zo, als het weer tijd was om naar huis te gaan? Ja, dat zeker. Het was nog dag, dus nog genoeg tijd. Haar Flareon was nieuwsgierig om haar heen aan het kijken, nergens naar op zoek eerlijk gezegd, meer gewoon de omgeving in haar opnemend. Celestia hees haar armen in de lucht om zichzelf even goed uit te rekken. Pff, wat was wandelen door deze saaie straten toch vermoeiend soms. Ze vroeg zich echter wel af waar die watervallen waren, ze had gehoord dat die hier ergens te vinden waren. Hopelijk kwam ze ze een keer tegen of vroeg ze het gewoon aan iemand, een glimlach was meestal genoeg, zeker bij het mannelijke geslacht. De jongen die haar tegemoet kwam, viel haar niet meteen op, er liepen nog meer mensen namelijk, al keek ze wel rond… op zoek naar een prooi? Misschien. De vrouw met de paarse haren had nog niet echt beslist wat ze ging doen in ieder geval, ondanks dat ze zich kapot verveelde. Opeens hoorde ze een of ander sis-geluid waardoor ze verbaasd op keek. Haar rode ogen vielen op de groene pokémon, een Snivy om precies te zijn, die op een afstandje naar haar Flareon staarde. Ze snoof even waarna ze fronste, what the hell? Wat was er mis met dat beest? Haar Flareon bleef gewoon staan op haar plek waar ze al die tijd al stond en leek geen kick te geven, duidelijk niet geïntimideerd door de pokémon. Celestia besloot maar op te kijken, op zoek naar degene waar dit ding van was. Haar rode ogen zagen opeens een zwartharige jongen haar kant op rennen. De jongen viste zijn pokémon op om vervolgens het ding tegen zichzelf aan te persen en vervolgens zijn excuses aan te bieden. Ze hield haar hoofd wat schuin, kijkend naar de zwartharige, duidelijk een stuk jonger dan zij was. Een grijns verscheen op haar gezicht. Mocht ze ook een keer lol hebben? Ja, zeker. Daarnaast was hij veel te schattig om zomaar te laten gaan~. Ze zette wat passen naar voren en stopte, recht voor zijn neus. Vervolgens keek ze lichtelijk omhoog, het scheelde niet heel veel qua lengte. “Mensen aan kijken is wel zo netjes” sprak ze geamuseerd. Doelend op het feit dat hij haar niet aan keek, ze pakte dan ook zijn kin vast, zo brutaal als ze was om te zorgen dat hij haar aan moest kijken. Haar rode ogen keken recht in die van hem. “Volgende keer je Snivy wel beter bij houden” sprak ze weer “Niet iedereen is er van gediend….”.

Member Kirito Masaki Punten : 458 Age : - Icon :

Het was hoogstens tijd om naar de winkel maar te gaan en ik draaide mij al deels om, maar plotseling stapte de vrouw op mij af. Verrast deinsde ik naar achteren, maar vooralsnog stond ze spoedig vlak voor mijn neus en keek ze naar mij op. Wat was er met deze… vrouw? Door haar actie leek mijn hart haast elk moment uit mijn borstkas te kunnen schieten en voelde ik direct mijn handen zweten. Wat moest ik doen? Ik wilde haast hulp aan Ademir vragen, maar die zat natuurlijk voor de verandering in zijn Pokéball, omdat hij nog wat most uitslapen. Bovendien was de wevende meteoriet naast mij geen alledaags gezicht, hoewel een Snivy niet veel beter was, maar het was zeker een slechtere beschermer. Het was duidelijk dat ze mij zat te dreigen, gezien ze wilde dat ik haar recht in de ogen aankeek. Dat lukte mij echter niet en mijn blik bleef gericht staan op mijn borstkas en de Damein die argwanend siste tegen de vrouw, maar niet veel meer scheen te kunnen doen. Ugh. Plotseling duwde ze mijn kin recht omhoog, waardoor ik recht in haar rode gen keek die niet al e vriendelijk in de mijne keken. Er kwam enkel de gedachte in mij op dat deze vrouw bij Team Rocket moest horen en moeizaam slikte ik, terwijl ze meer dreigementen maakte dat ik de volgende keer Damein bij me moest houden. “Z-Z-Zal ik doen, mevrouw!” Wist ik enkel angstig te antwoorden, waarna ik naar beneden keek, richting Damein, maar in plaats daarvan zag ik enkel haar… Boezem, die nota bene bijna tegen mij aandrukte. Hoe wist ik niet, maar ik wist mezelf te verwijderen van haar en snelde met een rood hoofd en een droge keel de eerste en beste winkel in waar andere mensen waren. Ironisch genoeg was het na een korte inspectie de winkel waar ik moest zijn, maar om nou naar mijn boodschappenlijstje te kijken was gevaarlijk. Zonder er verder bij na te denken snelde ik diep de winkel in naar de afdeling waar de winterjassen zaten en verschool mezelf er half achter, nog hijgend van de sprint die ik getrokken had. Met één hand hield ik een rek vast en hees mezelf deels overeind om op adem te komen. Rustig maar, als ze mij iets ging aan doen waren er andere mensen.

Gesponsorde inhoud