Triple trouble [&Ciro Raedmund][Route 102]

De Zigzagoon stonk een uur in de wind en hoelang lag deze al dood op de grond? Een uurtje op zijn max? Met neergeslagen schouders en een zucht volgde hij het pad weer nu de geur onverdraagbaar werd. Haastig liep de Torchic hem achterna, maar Calliber?Haar aandacht was nog steeds gefixeerd op het lijk en ze porde deze telkens met haar enorme kaken. Of ze de Pokémon wél of niet gedood had, ze moest gehoorzamen en vertrekken, wanneer hij dat deed. Enkel deze ene keer had hij haar zelfs de kans gegeven om zich uit te leven, maar dit was de reden waarom hij dat amper deed. Het leek haast een Dewgong die nog met zijn prooi speelde na diens dood, voordat hij ervan at of in dit geval achter zich zou laten. Misschien werd het handi-Nee, gewon doen. Ciro draaide zich in een oogwenk op, verraste zijn beide Pokémon en sleurde de Trapinch van het lijk vandaan. "Zo," Licht geagiteerd liet hij na enkele stappen de Trapinch los en keek deze beteuterd naar voren met haar witte, stervormige ogen. Haast direct dacht Ciro een blonde jongen te zijn, niet veel ouder dan hem - Bonus!-, maar... Ciro fronste lichtjes en keek kort naar zijn Pokémon die dezelfde verbaasde uitdrukking op hun gezicht droegen. Er stonden namelijk drie jongens met exact dezelfde uiterlijk. Hmm, dit had hij nooit eerder meegemaakt, maar hé? Hoe meer zielen, hoe meer vreugd! Of nee, driemaal is scheepsrecht. Ciro grijnsde door zijn binnenpretje en spoorde zijn Pokémon aan om hem verder te volgen. Met een geamuseerde grijns stapte hij op de jongen-Herstel, "jongens" - Nee, drieling. De drieling, als in een kindershow die hij als kind gekeken had. "Drie, twee, een, hier is de drieling weer," Sprak hij met exact de melodie van de intro in zijn achterhoofd, "Dus naar welk sprookje gaan jullie?"

Wauw! Deze jongen kénde zelfs de show nog of was het uit beleefdheid, die grinnik? Hmm, die zou hij snel van zijn gezicht af krijgen. En… de middelste was dus de échte jongen, gezien deze kon spreken. Jammer, Ciro had meer uitdaging willen helpen, haast een quiz om erachter te komen wie de echte was. Nou ja, een ‘brandende’ quiz wel te verstaan, op basis van de lichaamsresten kon hij wel erachter komen wie daadwerkelijk een mens was. De lol was er wel snel van af. Hmm, oké. Ciro zou met de jongen meespelen, totdat het te saai voor woorden werd. Oké, de jongen antwoordde “Alice in Wonderland”, een zeer interessante keuze. Eens zien, meisje valt door Bunnelb-Oehlala, daar was zijn idee en recht voor zijn raap. “Ik help je wel,” Direct knikte Ciro naar Calliber, hopend dat ze opgelet had en direct haar taak zou volbrengen. Ze knikte en groef zich in, totdat ze spoedig verdween en een krakend geluid onder de drie jongens te horen was. Met een vriendelijke glimlach maakte hij een vaarwel-gebaar naar de drie. “Veel succes in Wonderland!” Na deze woorden zakte de grond onder de drie. Hopend dat Calliber een redelijk diepe kuil gegraven had keek Ciro over het gat. “Volgens mij ben ik de heks in de Drieling, oepsie! Rifle, tijd voor een barbecue, ik heb zin in menselijk vlees!” Calliber verscheen weer boven de grond en zat vrolijk naast hem, terwijl Riflet een Ember op hen afvuurde. Zou glas niet handiger zijn? Dan werden ze direct in stukken gesneden… Méh, eerst laten braden.

Wacht, Joris en de Salamence? Wat had dat te maken met de vlammenzee die Rifle vrolijk op hem en de twee klonen afvuurde? Spoedig werd zijn vraag beantwoord en schoot een misvormde Salamence met de jongen en de andere Pokémon uit het gat. Touché. Maar het gezicht van die Salamence zag er wel heel.. tja, derp uit als het ware. Die leek niet op het origineel van de film dan. Verre van, zelfs. Diens ogen bestonden uit zwarte stipjes in plaats van de fel uitziende drakenogen. Hij sloeg een teleurgestelde zucht. “Ik zou de film niet kijken met die Salamence in de hoofdrol. Misschien met de naam “Eyeless”, past beter,” Reageerde hij op de in de lucht rondvliegende Salamence. Jazeker, hij had de film zeker gezien, maar weer scheen dat ook bij de jongen te gelden. Vreemd. Maar goed, wat nu, gezien de Drieling boven hem wat rondjes vloog als een aasgier, wachtend tot het prooi van uitputting neer zou vallen. Het bleef niet bij zijn flauwe opmerking maar nou beweerde hij ook dat hij ook als ‘Discord’ bekend stond. Direct dacht Ciro aan een liedje, waarvan men in het verleden tegen hem zij dat het exact bij hem scheen te passen. Het was ook een prima nummer, maar om de connectie met dat liedje met deze halve gare Joris te delen? Er was een kans dat hij het niet kende. “Rifle, Ember! Calliber, Sand Attack,” De twee Pokémon combineerde de vlammenzee en Sand Attack tot een windvlaag vol glasscherven die in de buurt van de Salamence wist te komen. “Something terrible is going down through the entire town! wreaking anarchy and all that it brings,” Toepasselijk, huh?

De jongen beweerde dat zijn wanna-be Salamence ook prima in andere films kon gaan spelen, wat Ciro direct betwijfelde. Enkel als er geen scenes waren die op het kop van de Pokémon gericht waren kwam het wel goed, maar welke film deed dat dan? Maar goed, de Pokémon ontweek helaas de glasscherven. He, jammer, maar het was geen ramp. Verre van. Nadat Ciro zachtjes echter het liedje gezongen had leek er een glimlach op het gezicht van de blonde jongen te komen. Deze zong echter uit volle borst met dat liedje mee. Nice, de jongen kende het ook. Ciro grijnsde breed en plaatste zijn handen op zijn heupen. Nou moest hij wel de tegenpartij beneden zien te halen, maar hoe? “Maar joch, kom eens naar beneden. Ik verbrand je al niet meer, want ik hoef geen Ditto en... een tweede jij op mijn bordje.” Al helemaal geen mens, wilde hij eraan toevoegen.

De jongen had het naar zijn zin op de rug van de Salamence met zijn Ditto gezicht in het luchtruim. Het leek wel alsof hij met een kind sprak die zijn kamer niet uit wilde. Ciro grijnsde, zo was hij vroeger altijd geweest. Maar goed, kwam dat kind ooit beneden of wat.. ? Traag hield hij zijn hand tegen zijn pijnlijke nek. Te lang naar boven kijken was verre van optimaal oor zijn nek en om op zijn leeftijd al een bejaarde te worden, zat hem niet. Plotseling besloot de jongen wél juist te landen, alsof zijn eerdere antwoord er nooit geweest was. Oké, vreemd. Al was het beter voor hem, minder last van zijn nek.  Toen de “Salamence” voor hem landde, stapte de jongen er niet direct vanaf en scheen vrij comfortabel op diens rug te zitten. Althans, wat hij dacht wat de “juiste” jongen was en niet een kloon. De kloon of wat het ook mocht zijn vroeg of hij iets had willen zeggen en Ciro knikte met een grimas op zijn gezicht. Vaag mocht hij de jongen wel, hij kende de jeugdshows en een lied. Nog leuker was dat hij dezelfde sfeer om zich heen had, zoals hij. Helaas leek deze kloon of mens of wat het ook mocht wezen ongeschonden te zijn en dus verre van een pyromaan wat teleurstellend was. Het was wel genoeg om elkaar écht te leren kennen, niet waar? “De naam is Ciro, en jij bent.. ?” Rifle leek overdonderd te zijn door Ciro's beslissing, maar keek enkel de blonde jongen wantrouwend aan, terwijl Calliber vrolijk om zich heen keek.

De blonde en hopelijk originele scheen Tanguy te heten en direct grinnikte Ciro. Was dat serieus zijn naam, getinte jongen? Hij zag er niet bepaald zo uit, hij was aan de bleke kant, maar het geslacht was correct. Hoopte hij. Het zou hem niet verbazen als de jongen met een beweging ineens in een juk stond, lang haar en iets van een boezem. Brr, oké, dat ging te ver. Vervolgens wees Tanguy naar zijn kloon die “Riker” scheen te heten. Hij kende die naam écht ergens van, iets met voetbal.. Galactic Football! Natuurlijk. Een “Riker” was een van die cyborg wezens die van een zeer vervuilde planeet kwamen en enkel meiden in het team zaten, althans, wat hij ervan wist te herinneren. “Ziet er niet uit als een voetballer,” Het zou wat zijn als de jongen juist niet enkel een meisje was, maar zich in een échte “Riker” kon veranderen ook. Of in ieder geval de “kloon” van de oorspronkelijke Tanguy. Vervolgens werd uiteindelijk de “Salamence” voorgesteld als “Morph”, een niet zo heel interessante bijnaam, maar zeker passend bij de Pokémon. Nou had Ciro echter één belangrijke vraag op de punt van zijn tong, gezien de twee Pokémon amper in hun “normale” vorm rondliepen. “Welke Pokémon zijn die twee, eigenlijk, getinte jongen?” Wilde hij het echter wel weten? Ach, het maakte de verwarring minder. Maar goed, het ontging hem niet dat de jongen vervolgens naar zijn Pokémon keek; Rifle en Calliber die elk in hun standaard gemoedtoestand verkeerde. Het was zeker nou zijn beurt om hen twee voor te stellen, al vond hij dat niet zo heel boeiend. Het was maar een rups en een kuiken. Direct hief hij zijn schouders wat, vrij onverschillig, maar direct protesteerde de Torchic er fel op tegen. “Oké, Calimero,” Snoof Ciro, waarna hij de blonde jongen weer aankeek met ditmaal een verveelde blik in zijn ogen,” De Torchic heet Rifle en de Trapinch Calliber,” Met een opgetrokken wenkbrauw maakte hij weer oogcontact met de Torchic, “Blij?” En daarop knikte de Pokémon uitbundig.

De getinte jongen keek hem maar wat verrast aan, nadat hij een opmerking over ‘Riker’ gemaakt had. Kende hij Galactic Football dan niet? Het was een vrij populaire televisieshow. Onmogelijk om te missen! Het was Ciro’s beurt om licht te fronsen, ditmaal om de conclusie en wat de jongen zei. Een commandant? Waarom zou een ‘Riker’ een commandant zijn? Hij besloot er maar niet op in te gaan en knikte traag. Hoewel, nu hij de nam herhaalde kende hij het van een andere show, maar wel een vrij oude. Was het.. Stary Trek? Vast. Daar was inderdaad een Riker die een commandant was. Heel boeiend had hij het niet gevonden in tegenstelling tot zijn zusje, gezien het niet zijn genre show was. Het was bovendien oud, dus daardoor trok het hem al helemaal niet. Maar goed, tijd voor de almachtige onthulling van de getinte jongen’s Pokémon. Hmm, “Ciroop”?  Een bijnaam voor.. hém? Oké, hij mocht hem wel. Er waren maar weinig mensen die daadwerkelijk genoten van de bijnaam of er zelfs hem een gaven. De getinte jongen maakte echter nogal een spektakel van het introduceren van zijn Pokemon door na het knipperen met zijn vingers de Pokémon in hun “normale” gedaante te laten veranderen en hun namen op te noemen. Spoedig scheen de Ditto dus “Morph” te heten, dat was geen verassing, maar Riker scheen een Zorua te zijn. Interessant. Hij zat er aardig dichtbij dan. De getinte jongen leek haast verdrietig te zijn, waardoor de grijns op zijn gezicht alsmaar groter werd. Het was duidelijk nep, maar hé, het voelde nog steeds goed.
Na zijn eigen Pokémon geïntroduceerd te hebben keek de jongen amper verrast. Helaas had hij er geen spektakel van gemaakt. Nu kwam echter de belangrijkste vraag. Ciro leunde naar voren en keek de jongen recht aan. “Zit je in het circus of ben je een coördinator om zulke trucjes uit te halen?” Zijn Torchic en Trapinch keken hierbij ook nieuwsgierig naar de jongen op en zijn Pokémon. Rifle hield zich afzijdig, maar Calliber snoof nieuwsgierig richting de Ditto en Zorua, voordat ze haar kaken wijd opende en direct in Riker beet. Huh? Ugh, niet weer?! Ciro schopte geagiteerd tegen de kop van de Trapinch om Riker los te laten. De rupsachtige schepsel hield zijn kaken stevig om de kop heen, totdat zelfs Rifle bijsprong en een reeks Peck uitdeelde aan haar ogen. Direct kneep ze haar ogen tot spleetjes en liet ze de Pokémon los. Hij zuchtte geërgerd en keerde zonder pardon de Trapinch terug, waarna hij de jongen weer aankeek. “Waarschijnlijk smaakte Riker te lekker,” beweerde Ciro, niet geamuseerd door de actie van de roekeloze Trapinch.