Breeder Show

Het had even geduurd, maar eindelijk was het zover: de Breeder Show. Als sinds Judah zijn fokkerij drie maanden geleden had opgericht had hij uitgekeken naar dit moment, maar nu hij eenmaal in de wachtruimte zat begon hij toch wel zenuwachtig te worden. Hij was er niet aan gewend om in de spotlight te staan en Tatl al helemaal niet. Hij had op Knighthood al regelmatig met haar geoefend zodat ze netjes naast hem zou blijven lopen, maar al die keren was hij alleen geweest. Het enige wat hij kon doen was hopen dat ze ook zo braaf zou zijn tijdens de keuring. Omdat het nog wel even zou duren voordat de Breeder Show ook echt zou starten, haalde Judah even een borstel tevoorschijn en begon de goudgele vacht van Tatl – die op dat moment op zijn schoot lag – nog eens wat extra te kammen. De jonge Shinx schrok even van de plotselinge aanraking en keek haar trainer vragend aan. Judah zuchtte even, maar aaide vervolgens glimlachend haar hoofdje. “Niet nerveus zijn,” zei hij zacht, al was dat grotendeels ook voor hemzelf bedoeld. Dit was namelijk niet alleen zijn eerste Breeder Show, maar hij was ook nog eens als eerste aan de beurt. Hij had geen vorige deelnames om tips uit te halen, dus hij zou het dus echt allemaal zelf moeten bedenken. Bovendien had hij gek genoeg geen informatie kunnen vinden over eerdere Breeder Shows, dus hij kon alleen maar hopen dat het goed zou gaan. Gelukkig hielp het borstelen van Tatl hem om wat tot rust te komen, waardoor hij ook wat helderder kon nadenken. Hij probeerde om in zijn hoofd alles na te gaan: hij en Tatl zouden door de ringmeester worden aangekondigd, waarbij waarschijnlijk wat achtergrondinformatie over de jonge Shinx zou worden gegeven. Vervolgens zou hij moeten rondlopen met Tatl, zodat de keurmeester van alle kanten kon zien hoe ze bewoog, hoe ze zich gedroeg en hij zou natuurlijk ook op haar gezondheid letten. Voor zover Judah wist zat dat allemaal wel goed, dus hij hoopte maar dat de keurmeester daar ook zo over dacht. Nadat hij nog een minuut of twee lang Tatl had geborsteld, stopte hij de borstel weer in de tas die hij bij zich had en hij vermoedde dat hij nog wel even zou moeten wachten tot hij werd omgeroepen, maar haast meteen kwam er iemand naar hem toe. Aan het nette pak en het naamplaatje te zien was het duidelijk een medewerker. 'U bent bijna aan de beurt, meneer Kana. Ga maar alvast naar de ring.' Judah knikte kort en zette Tatl op de grond, waarna hij zelf ook opstond en samen met zijn Pokémon naar de ring liep.

'Dames en heren, ziehier de eerste deelnemer: Judah Kana met Knighthoods Tatl!'

Na even diep adem te hebben gehaald liep Judah de ring in met Tatl aan zijn zijde. De Shinx had al meteen door dat er iets niet klopte en ze keek onrustig om zich heen, niet goed wetend wat ze van de hele situatie moest denken. Omdat ze zo wild met haar hoofd bewoog, rinkelde het belletje dat ze om haar nek hing ook op een onrustige toon. “Sssh,” fluisterde Judah in een poging om haar wat gerust te stellen. Hij wist niet of hij iets hardop tegen haar mocht zeggen, maar dat leek ook niet nodig te zijn. Tatl keek haar trainer even aan en liep weer netjes naast hem. Meteen kwamen de zorgen weer terug bij Judah, omdat hij niet wist of dit erg negatief zou zijn voor de uitslag of niet. 'Tatl, een vrouwelijke shiny Shinx. Gefokt door Judah Kana in de fokkerij Knighthood, gelegen aan Santalune Forest,' werd er vervolgens door de luidsprekers gezegd, alsof de ringmeester expres had gewacht tot Tatl weer onder controle was om de informatie te geven. 'Vader: Ragya's shiny Ponyta Sleipnir. Moeder: Knighthoods Shinx Thalia.' Het was vreemd voor Judah om zo zijn eigen naam en die van de voor hem bekende Pokémon te horen, maar ergens was hij er ook trots op. Alle mensen die hier aanwezig waren wisten nu dat deze Shinx, Tatl, uit zíjn fokkerij kwam. Of ze nou zouden winnen of niet, het zou in elk geval goede publiciteit zijn voor Knighthood. Na het eerste rondje te hebben gelopen, leek Tatl wat meer plezier te hebben in het evenement. Tijdens hun tweede rondje langs het publiek en de keurmeester hield ze dan ook haar hoofd en staart trots omhoog. Ze genoot duidelijk meer van de aandacht dan Judah, die probeerde om zo normaal mogelijk langs de Shinx mee te lopen. Hoewel hij minder zenuwachtig was dan in de wachtruimte, voelde hij zich nog niet helemaal op zijn gemak. Het was te hopen dat de keurmeester alleen maar op de houding van Tatl zou letten, want anders zouden ze gegarandeerd minpunten krijgen voor de gespannen Judah. Een paar rondjes later mochten ze de ring verlaten en toen ze eenmaal weer terug in de wachtruimte waren, ging Judah met een diepe zucht op de dichtstbijzijnde stoel zitten. De spanningen leken van hem af te glijden als water, wat natuurlijk een hele opluchting was. “Dat hebben we ook weer gehad,” zei hij zacht, terwijl hij Tatl weer oppakte en op zijn schoot neerzette. De jonge Shinx was duidelijk wat moe geworden door de plotselinge aandacht en nadat ze zich had opgekruld, viel ze in een lichte slaap. Judah glimlachte zacht en aaide Tatl voorzichtig over haar hoofd, waarna hij even opkeek naar het tv-scherm dat voor hem hing. Hij was benieuwd naar hoe de andere deelnemers het zouden doen, ook al zou hij er vandaag niet veel meer aan hebben. Hij schatte de kans dat hij zou winnen niet erg hoog in, maar hij zou toch echt eerst de resultaten moeten afwachten om daarachter te komen. Wist hij eigenlijk wel hoeveel deelnemers er waren? Hij kon zich niet herinneren dat er ergens een lijst had gehangen met de verschillende deelnemers en hij had er niet aan gedacht om ernaar te vragen. Hij ging er maar vanuit dat er nog veel meer deelnemers zouden opdagen, want voor breeders was dit een vrij belangrijke gebeurtenis. Tenminste wat Judah betrof.