Misery of Mankind +Danique

_{Daar stond ze dan, rillend van de kou. Haar handen gleden keer op keer weer over haar armen heen, hoewel ze eigenlijk toch geen dunne jas aan had. En ze droeg een sjaal, maar toch had ze het nog steeds verdomde koud. Wat deed ze hier ook alweer? Ze had geen idee. Het enige wat ze deed was doelloos door Kalos lopen, proberend Shula te trainen, maar die Shinx had er bijzonder weinig zin in. En ook met Keegan had ze tot nu toe niet erg veel gedaan. Met een vrij geïrriteerde blik keek het meisje naar de vrolijk rondspringende Shinx. Met iedere stap die de pokémon zette maakte ze geluid en het begon Danique flink op haar zenuwen te werken. Maar de pokémon terug laten keren in haar pokéball was ook geen optie, Shula had haar de grot in gekregen en moest haar er ook weer uit krijgen. Ze was namelijk nu al flink verdwaald. Ineens schoot de pokémon er vandoor. Het duurde misschien een minuut voor het ding niet meer zichtbaar was. "Verdomme.. Shula!" riep ze luid, al kwam er uiteraard geen reactie. Waarom moesten ze ook eens wél naar haar luisteren? Ze versnelde haar pas. Gelukkig was Shula niet erg ver. Na een paar meter zag ze haar alweer in de verte, bij een persoon staan. Een groen harig persoon. Ze keek twijfelend naar de persoon. Was dat.. Nathan? Ze zuchtte en liep met een snelle pas naar de Shinx. "Hoi," begroette ze de bekende rustig, al was het wel duidelijk te horen dat ze niet bepaald in en goed humeur was. Vol irritaties keek ze naar Shula. Die pokémon luisterde ook nooit naar haar.}

_{Ze kreeg een simpele begroeting van hem terug. Nog altijd keek ze vol irritatie naar de Shinx, maar deze was natuurlijk nu alweer bezig met de pokémon van Nathan. Danique hoopte echt dat ze niet weer bij iedere beweging die ze maakte ging piepen, ze had namelijk al heel de dag haar gezang aan moeten horen en was het nu wel een beetje zat. De groenharige vroeg wat ze hier deed. Ze haalde haar schouders op. "Geen idee, een beetje lopen. Ik had eigenlijk verwacht dat het wel wat warmer was, maar ik werd teleurgesteld." Ze legde haar armen weer over elkaar om zichzelf wat te verwarmen en keek nu weg van Shula. "Wat doe jij hier dan?" vroeg ze. Het was een vrij standaard vraag, maar aangezien ze wist dat Nathan een.. bijzonder geval was, gebeurde er vast nog wel iets bijzonders. Misschien toverde hij zijn mes weer tevoorschijn of misschien stonden er weer mensen in brand. Kon allemaal.}

_{Toen hij opmerkte dat het met een reden de 'Frost cavern heette' wilde ze haar mond openen om iets te zeggen, maar ze wist niets nuttigs ze zeggen. Ja, hij had gelijk. Maar toch. Dat had hij niet hoeven te zeggen. Dat had ze zelf wel gesnapt. "Ja nou ja, het kon zijn dat het minder Frost was dan ik verwacht had." Bravo Danique. Beste comeback ever. Toen vertelde Nathan dat hij wat rond was kijken voor pokémon, maar niets vond. Ze knikte langzaam. "Misschien moet je volgende keer dan niet zo een grote vuurpokémon meenemen, kan wat afschrikwekkend werken," was de response die ze gegeven had. Danique keek nu weer naar de pokémon van de groenharige. "Die houndoom had je vorige keer nog niet toch?" Het bleef haar keer op keer weer verbazen hoe zij enkele maandjes weg was en iedereen die ze tegen kwam een compleet nieuwe, hoog gelevelde pokémon erbij had. Deden ze dan echt helemaal niets anders? Hoe deden ze dat toch allemaal..}

_{Hij ging het onthouden. Mooi. Dan had ze toch nog iets nuttigs gedaan vandaag. Goede tips geven waar je zelf eigenlijk ook op kon komen. Ze wist wel dat ze nut had voor de wereld. Vervolgens sprak hij dat hij de pokémon al een tijdje had. Ze knikte. "Oh nou ja, een late gefeliciteerd met je nieuwe pokémon dan," reageerde ze op zijn verhaal. "Wat heb jij eigenlijk de afgelopen tijd gedaan?" vroeg hij vervolgens. Opnieuw haalde ze haar schouders op. "niet zo veel. Ik heb geprobeerd Shula te trainen, maar nu vindt ze het zelfs zielig om bomen aan te vallen, dus met haar kom ik niet echt verder," mompelde ze zuchtend. Haar blik gleed weer even naar de Shinx, welke nog altijd vrolijke piepjes maakte. "En ze zit de laatste tijd bij iedere beweging geluiden te maken. Elke keer. Ik heb geen idee wat er mis is met die pokémon." Ja, er was zeker iets mis mee. Wat moest ze alleen nog even uitzoeken.}

_{Nathan stelde voor stenen te gebruiken. Even keek Danique hem twijfelachtig aan. Stenen? Misschien zou het wel werken ja. Het zou echt fijn zijn als eindelijk eens iets werkte. Ze knikte toen. "Zal ik volgende keer misschien inderdaad eens proberen," respondeerde ze rustig, al waren haar irritaties nog altijd niet verdwenen. Ze keek naar de Shinx, welke vrolijk naar de Houndoom sprong. Enkele geluiden verlieten hierbij de bek van de Shinx. "En waarschijnlijk is ze gewoon blij dat zij dat doet." Zuchtend keek de witharige weer naar Nathan. "Dan is zij de enige die blij is dat zij dat doet," merkte ze op. Ze bewoog haar hand weer heen en weer over haar arm, om zichzelf op te warmen. "Oké, kunnen we alsjeblieft deze grot uit? Het is echt zo koud dat ik het gevoel heb dat m'n handen er zo afvriezen."}