Stop, Drop 'n Roll

Vanuit haar plekje in het gras keek Lynn op naar een paar fonkelende, bruinrode ogen. "Je bent echt groot geworden," constateerde ze plots op ietwat erstige toon. De oortjes van Vesta schoten trots omhoog terwijl ze enthousiast knikte. Het zwartharige meisje grinnikte, waarna ze haar hoofd wat draaide zodat ze de open plek net binnen Shalour kon bekijken. De zon verwarmde de grassige ondergrond, waaruit af en toe een rots omhoog stak. Hm. Dat deed haar eraan denken waarom ze hier ook alweer naartoe gekomen was. Met een kleine zucht richtte Lynn zich op en klopte het gras van haar broek en vest af. "Goed, laten maar eens wat voorbereidingen gaan doen." De vierde Gym kwam eraan, en ze wilde er klaar voor zijn, zodat ze er met een redelijk tempo doorheen kon ritsen. Nog steeds vond Lynn dat ze wat te langzaamaan deed, maar tot nu toe had ze haar voornemens om sneller door te reizen en efficiënter te trainen nog niet waargemaakt. Ergens vond ze het stiekem toch wel fijn om de tijd te nemen, wat dat misschien verklaarde. Ach ja - loom rekte het meisje zich uit - toch was het wel een goed idee om iets te doen. Naast haar maakte Vesta ongeduldige geluidjes. Lynn richtte haar blik op de Typhlosion en glimlachte. Zo groot al, maar nog steeds zo jong. En zo enthousiast. "Oké, Vesta," begon de jonge Trainer, waarna ze kort naar een rots wees die zich op zo'n twee à drie meter afstand bevond. "Laat me je beste combo zien." De Pokémon knikte heftig, liet zich op vier poten vallen en plantte haar achterpoten stevig in de grond. Vervolgens sprong ze op, maakte een bal van haar lichaam en schoot in een door vuur omhulde Rollout op de steen af. Met een luide bonk stuiterde de Pokémon wat terug, waarna ze zich snel weer ontrolde. Het vuur op haar rug laaide hoog op, en zonk weer in op het moment dat Vesta een Fire Blast op de rots losliet. De allesverzengende vlammen raakten de steen en.. vlogen, meegenomen door een uitzonderlijk harde windstoot, alle kanten op. "Vest-- aah.. !" Lynns ogen vergrootten toen ze een deel van het vuur op haar af zag komen. Reflexmatig draaide ze zich van het naderende gevaar af, haar handen over haar hoofd slaand. Goed gedaan, Lynn, als jij het vuur niet ziet, ziet het vuur jou ook niet, natuurlijk. Meteen nadat die gedachte door haar hoofd geflitst was, voelde Lynn iets warms op haar rug. Wel meteen liet ze zich op de grond vallen, waar ze wild heen en weer begon te rollen.

Eerste post voor Shira Stone. 'v'
Also, ganzenopdracht done!

Languit lag het meisje in het lange gras. Rifle, haar Absol, lag op een van de grote stenen in het gebied. Echt warm was het nog niet, toch was het prima weer om te rusten en even van de zon te genieten. Ze was nog maar net in Kalos aangekomen en daarom dus ook nog maar net met haar reis begonnen. De witte pokémon sprong plotseling op en keek met een strakke blik in het rond vanaf de rots. Langzaam kwam Shira overeind, kijkend naar wat haar pokémon van plan was. Binnen de kortste keren sprong Rifle van de rots af en begon te rennen. Geweldig. Dat was het nadeel van een Absol, als er iets ging gebeuren moesten ze daar altijd meteen naar toe. Snel stond het meisje op en rende achter haar pokémon aan. Na een eind rennen kwam ze bij haar pokémon aan, er was niemand te zien. Enkel een pokémon die in het gras stond. Tenminste, dat dacht ze. Tot er iemand voorbij kwam rollen met vuur aan haar kleren. Shira trok haar wenkbrauw op, zoiets had ze nog nooit gezien. "Trek dat vest dan uit!" Riep ze naar het rollende meisje met een lichtelijke irritatie in haar stem te horen. Binnen die paar seconden dat ze het meisje voorbij had zien rollen was het haar duidelijk geworden dat haar vest het gene was dat in brand stond. Je hoefde enkel logisch na te denken om er achter te komen dat de beste oplossing was om het vest uit te trekken. Blijkbaar was alleen niet iedereen slim genoeg om zich dat te bedenken.

OOC: Flut sorry

Zo langzaamaan voelde Lynn de hitte afnemen, maar toch rolde ze nog enkele keren heen en weer, haar ogen dichtgeknepen en haar armen nog steeds om haar hoofd geslagen, om er zeker van te zijn dat er echt niets meer brandde. Ietwat angstig stopte het meisje met rollen, waarna ze voorzichtig één oog opendeed. Het hete gevoel was weg. Ze opende ook haar andere oog en richtte zich op haar ellebogen, wat haar rug even deed steken. Langzaam stond ze op. Oké, dit gaat nog wel.. Net op het moment dat Lynn een opgeluchte zucht wilde slaken werd ze aan haar schouders opgetild door Vesta, die haar enkele centimeters van de grond hield en haar gezicht vlak voor dat van het meisje hield. Haar ogen stonden bezorgd en hadden ook wel iets van spijt in zich, zag Lynn toen de Typhlosion onderzoekend aan haar begon te snuffelen en daarvoor nog wat dichterbij kwam met haar hoofd. Ondanks de situatie moest Lynn lachen om de acties van haar teamlid. "Zet me maar weer neer, Vesta. Het gaat wel." Het voelde in ieder geval niet al te erg aan, wat haast wel een goed teken moest zijn. Even twijfelde de fire-type, maar daarna zette ze haar Trainer toch maar op de grond neer. Lynn bedacht zich dat ze haar vest misschien uit moest trekken, maar op hetzelfde moment bedacht ze zich ook dat ze een stem gehoord toen ze nog rond aan het rollen was geweest. Een stem die geïrriteerd geklonken had, en naar haar geroepen had dat ze haar vest toen al uit had moeten doen. Kort keek het zwartharige meisje in het rond, totdat haar ogen op een blondharig meisje vielen. "Bedankt voor de tip," sprak Lynn. Voor nu leek het haar beter om de irritatie die ze in de stem van de ander gehoord had te negeren, maar het onthouden deed ze wel. Vervolgens begon ze langzaam haar vest open te ritsen, er goed op lettend op ze weer pijnsteken voelde.

'S okay. c:

Het zwartharige meisje leek haar totaal niet door te hebben of gewoon compleet te negeren en rolde doodleuk verder door het gras. Na nog een tijdje gerold te hebben was het vuur uiteindelijk gedoofd en stond het meisje langzaam op. De pokémon tilde haar vervolgens op en begon wat aan haar te snuffelen. Een bijzonder zicht als je het aan Shira vroeg. "Zet me maar weer neer, Vesta. Het gaat wel." Zei het meisje tegen haar pokémon waarna die haar vrijwel meteen op de grond zette. Het meisje begon rond te kijken tot haar ogen eindelijk de hare ontmoette. "Bedankt voor de tip," zei ze waarna ze het vest open ritste. Een beetje aan de late kant als je het haar vroeg. Shira schudde lichtjes met haar hoofd. "Hoe kreeg je dat überhaupt voor elkaar?"

Er werd lichtjes met het hoofd geschud en gevraagd hoe ze het dan ook gepresteerd had om vlam te vatten. Lynn ritste haar vest nog een stukje verder open, waarna ze haar blik op het oudere meisje richtte. "Vesta's Fire Blast ging nogal de verkeerde kant op door de wind," antwoordde ze redelijk rustig. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat de Typhlosion met een hangend hoofd haar oortjes in de nek legde en beschaamd haar blik op de grond richtte. Lynn nam het de fire-type niet echt kwalijk: als die windvlaag iets eerder of later langs was gekomen was er niets aan de hand geweest, en daarbij was de Pokémon ook nog best jong. Ze had nog veel te leren, en dat kon haast niet zonder fouten te maken. Het was alleen wel typisch dat dit haar weer overkwam. Maar goed, het was gebeurd. Nu kon ze maar er beter achter proberen te komen wat de schade was. Het vest was inmiddels helemaal open. Voorzichtig probeerden Lynns handen de zwarte stof van haar schouders te trekken, maar al snel lieten ze alweer los. Het meisje had haar ogen dichtgeknepen en blies haar adem tussen haar tanden door naar buiten. "Arceus.." Dat stak, en niet zo'n beetje ook.

Sorry voor de laatheid ;A;