You can do it!

Aangekomen in Cyllage had Abigail gelijk een klein kijkje genomen bij de Gym. Pas daar merkte ze dat deze Gymleader een stuk sterker bleek dan Viola. Haar pokemon waren er nog niet klaar voor, bij lange na niet. Genoeg tijd had ze echter wel, dus misschien.. misschien kon ze nog even verder trekken en onder het reizen door haar pokemon hard trainen? Zodat zij en haar pokemon langzaamaan sterker zouden worden. Ja, dat klonk beter dan genadeloos ten onder gaan in een Gymgevecht.
Dus Abigail was langzaamaan verder getrokken en ze had al veel kleine stadjes kunnen bezichtigen en haar pokemon zo goed mogelijk getraind. Via Lumiose was ze naar route 14 gegaan, een modderige route door een moeras, maar hier zou Apollo zich meer thuis voelen. Ook haar Grovyle had nog iets in te halen, aangezien hij het vorige gymgevecht had gemist. De Grovyle liep aan haar zij, terwijl Hannibal en Reese voor hen uitliepen, vrolijk pratend. Plots kwamen haar twee pokemon tot stilstand, door een paar afschoten Embers. Reese wierp zich voor Hannibal en liet de vuurbolletjes afkaatsten tegen zijn harde kop. Waar kwam dat vandaan? Leefden er dan vuur pokemon in dit sompige moeras? Abigail stapte langs haar Aron en Bagon heen, maar werd ingehaald door Apollo die een grote glimlach op zijn gezicht had en behendig tussen twee bomen sprong. Abigail volgde hem op de voet en zag toen pas dat haar Grovyle midden door een gevecht was gelopen. "Apollo..!" Riep ze uit en zag een Trainer. Oh nee, straks had hij deze pokemon willen v-- Haar ogen werden groot toen ze een Treecko zag. Serieus? Een Treecko! Abigail vergat waarom ze haar pokemon had willen terugroepen en kwam de open plek op, kort daarna volgden haar andere twee pokemon. "Euh, sorry voor hem." Glimlachte ze naar de vreemdeling.

Apollo leek zich erg te vermaken met het feit dat hij een Treecko had gevonden en toverde een geamuseerde grijns op zijn gelaat. Gelukkig vond de Trainer het niet heel erg dat ze zijn training had verstoord. Plots zag Abigail vanuit haar ooghoek een Absol een wat wantrouwende blik op haar werpen. Gelijk hobbelde haar Aron naar voren, ging vlak voor haar voeten staan en begon een zacht grommend geluidje te maken. Ah, daar was de Hannibal weer die ze kende. Met haar voet schoof ze de Aron naar achteren en schudde haar hoofd.
"Mijn naam is Mase... ofwel Mason Ashford," Een hand weer naar haar uitgestoken en glimlachend nam ze deze aan. "Abigail Page." Antwoordde ze glimlachend. "Kom je misschien uit Hoenn? Gezien de twee pokemon die je hier hebt." Vroeg ze vervolgens nieuwsgierig.

Achter haar maakte Hannibal nog een paar 'dreigende' geluidjes, maar echt veel kwam er niet van, dus zouden de pokemon van Mason hopelijk ook niet al te veel van streek raken. "Ja klopt, uit een klein dorpje genaamd Foothill Town," Een lichte frons verscheen op haar gelaat, aangezien ze die stad niet kende. Nu was haar kennis van de kleine dorpjes ook niet geweldig groot, dus een erge verrassing was het niet. "Waar kom jij vandaan?"
"Mauville City, ook Hoenn." Glimlachte ze naar de jongen en liet haar hand even kort door haar blonde haren glijden. "Ben je hier gekomen voor de Gymuitdaging?"

Ja het was eigenlijk heel toevallig, want Mason was de eerste Trainer die ze had ontmoet, die ook uit Hoenn kwam. "Wat heb jij daar in al allemaal gedaan?" Vroeg Mason, nadat hij een 'ja' had geknikt. "Ik heb de eerste Badge in Santalune al gehaald, ik ben nu onderweg naar Cyllage voor mijn tweede." Glimlachte ze, redelijk trots en ze zag dat Reese trots zijn borstje naar voren stak, aangezien hij deel genomen had aan dat gevecht. Ja, dapper had hij zeker gevochten.

"Mag ik je trouwens Abi noemen..?" Een frons verscheen op haar gelaat. Uh.. zo'n vraag had nog niemand haar gesteld, maar.. eh.. "Erm.. sure." Glimlachte ze toen maar, licht ongemakkelijk. Gelukkig werd Mason's aandacht weer getrokken naar zijn eigen pokemon, die dichterbij Apollo kwam. Haar Grovyle rechtte trots zijn rug en keek de Treecko triomfant aan, alsof hij zo ontzettend trots was dat hij geëvolueerd was. "Strike vind jou Grovyle nogal interessant," Abigail knikte. "Ik zie het." Glimlachte ze terug.
Ondertussen had Hannibal weer een reden om te beginnen met grommen toen de Absol zijn aandacht op hem vestigde. De Aron, klein vergeleken met de grote Absol, deed moedig een stapje naar voren en wreef met zijn voorpootjes over de grond, zodat er een lijntje ontstond. Hij leek wel te zeggen dat de Absol door niet over heen mocht gaan, anders zouden er problemen komen.

Ze vond het natuurlijk niet heel erg dat Mason haar een bijnaam gaf, maar meestal deden mensen dit toch pas als ze elkaar heel lang kenden? Of niet? Tja, in haar jeugd had ze nooit echt van die hele close vrienden gehad. Dus misschien hoorde dit wel en pasten haar gedachten gewoon niet in het verhaaltje.
Alsof Hannibal zijn territorium verdedigde stond hij tegenover de Absol, zijn blauwe oogjes dreigend op de grotere pokemon gericht, maar zijn houding gaf aan dat hij nog niet over zou gaan in een aanval. Nog niet. Ergens wilde Abigail ingrijpen, maar ze herinnerde dat ze dit bij vorige ontmoeting met pokemon al had gedaan en dat de Aron dan eigenwijs langs haar heen was gekropen, om vervolgens weer tegenover zijn doelwit te staan, luider grommend natuurlijk.
"Hoe ver is jouw Grovyle al?" Vroeg Mason plots en gelukkig kon ze haar blik weer werpen op Apollo, maar die stond er zo.. opschepperig bij. Ach, daar zou ze echt niets aan kunnen doen. "Hij is al een tijdje een Grovyle, ik denk dat hij halverwege een zijn volgende evolutie zit. En jouw Treecko? Denk je dat hij binnenkort gaat evolueren?"

Het eindigde tenminste niet in een onbedoeld gevecht tussen de twee, dus wierp ze een waarschuwende blik op haar Aron, die een zacht en tevreden geluidje maakte. De Absol was immers weggegaan van 'zijn' gebied. "Mijn Treecko is opzich al aardig ver gevorderd, al zal hij voorlopig nog geen Grovyle worden," Oh en dat antwoord zag ze gelijk terug in Apollo's houding, die een echte smirk op zijn gezicht kreeg. "Wat dacht je van een kleine training tussen de twee, ik denk dat mijn Treecko het geweldig zou vinden. En voor de ego van jouw Grovyle zou het vast en zeker ook geen probleem zijn," Heel even keek ze wat vreemd op bij de bijnaming van haar pokemon, maar het klonk niet als een echt harde belediging, dus.. liet ze het maar van zich af gaan.
"Lijkt me goed." Glimlachte ze naar Mason. "Heeft Apollo gelijk ook wat beweging gehad."