Memories~ (Nathan Malone)

Het leek er op dat de jongen het zich niet verbeelde, want al snel vroeg Riddle aan hem of het nou zo stil was. "Ja, het is zeker stil." ergens wou de jongen weten wat het was, maar ook eigenlijk liever niet. Misschien waren ze nu gewoon in een -heel- rustig stuk van het bos gekomen en dat er niets aan de hand was. Maar dat was te betwijfelen.. Zijn ogen bekeken de omgeving, niets. Bomen, bomen, struiken en ander groen.

Na een tijdje lopen, bij het zien van het water had de jongen al een gevoel. "Volgens mij zijn we verdwaald." het lag voor de hand, maar ach. Ineens, iets wat hij totaal niet had verwacht, was een geritsel in de struiken een meter of twee verderop. Het doorbrak en stilte, iets wat hij dus niet echt had zien aankomen. Wat zou het zijn waardoor dat was gebeurd? Zijn blik ging naar Riddle, misschien dat zij enig idee had met wat het kon gaan zijn.

Toen er ineens iets uit de struik kwam, vloog Riddle de jongen ineens om zijn nek. Hij verloor door deze onverwachte actie zijn evenwicht en viel naar achteren, het water in, de roodharige meenemend omdat zij hem nog steeds vast had. Niet geheel iets dat hij had gehoopt dat ging gebeuren, want ja, wie vond het nou leuk, om ineens op deze manier in water te vallen. Bijna niemand leek het hem. Er stond een norse blik op zijn gezicht, al ging dit al snel over in een gelach toen de jongen zag waardoor Riddle zo was geschrokken. Het was gewoon een Pokémon, eentje die alles behalve eng was. Een Teddiursa als Nathan de naam nog goed wist.

Al was hij geheel doorweekt met het vrij koude water, kon de jongen het niet laten om te lachen. Dat ze van zo iets was geschrokken. Er werd gestotterd wat er zo grappig zou moeten zijn, waarna hij enkel als 'antwoord' wees naar de Teddiursa, welke verderop stond. Riddle's rode gezicht hielp niet echt bepaalt mee om zijn lachbui te stoppen, maar na een klein tijdje werd het toch minder, gelukkig. Ondertussen was de jongen overeind gekomen en trok de roodharige ook overeind. "Kom, de hele tijd in water liggen is niet het beste plan he?" al lachte hij niet meer, was nog wel een zeer geamuseerde grijns op zijn gezicht te zien.

Zodra de jongen haar omhoog had getrokken, draaide de roodharige haarzelf om er sprak dat ze maar moesten gaan. De norse toon in haar stem ontging de groenharige niet. "Goed idee ja." om zijn kleding wat makkelijker te laten drogen, trok Nathan zijn vest uit, waarbij hij het ding uitwrong en vervolgens gewoon vasthield. De rest zou vanzelf wel drogen, nu was gewoon een deel van het water gewoon weg.

Toen hij ineens Riddle aan zijn ene arm voelde, gooide de groenharige de vest die in zijn hand was, over zijn schouder. Vervolgens klonk er van de roodharige dat het koud was, waarna er een klein glimlachje ontstond. "Laten we dan maar snel hier uit komen en naar huis gaan, zo nodig een Pokémon center." voorzichtig haalde hij zijn arm los uit haar greep, om deze vervolgens om Riddle heen te slaan. Eerlijk gezegd, kreeg hij het ook wel wat frisjes, al liet Nathan er geen kik over horen.

Voor enkele tellen verscheen er een kleine glimlach toen Riddle een beteuterd gezicht trok zodra hij zijn arm bij haar weghaalde. Toch had hij al even snel zijn arm om haar heen, waarbij ze wat blijer leek. Zijn shirt werd vastgegrepen, waarbij hij kort omlaag keek, naar de roodharige. Op deze manier bleven ze doorlopen, tot er ineens klonk dat ze de uitgang hadden gevonden. Nu richtte hij zijn aandacht echt volledig op de weg voor zich waarbij al snel enkele huizen van Snowbelle City te zien waren. "Gelukkig maar." het leek er niet op dat ze met enkel lopen op tijd thuis zouden komen, dus of met Agrona naar Anistar, of een Pokémon center. "we hebben nu twee mogelijkheden, we gaan met Agrona terug naar anistar City of we zoeken hier een plek voor de nacht." sprak de jongen.

Er klonk ietwat tegen haar zin dat het toch maar naar Anistar werd, tja, ihj wist wel dat ze totaal niet van vliegen hield op deze manier. De Poké ball van de overmaatse Charizard werd erbij gehaald, waarna deze al snel verscheen. "Naar Anistar." klonk er simpelweg van de groenharige, waarna de Flame Pokémon knikte en wat ging bukken zodat Riddle er gemakkelijker op kon zitten. Hij wachtte tot de roodharige had plaatsgenomen, om vervolgens achter haar te zitten. Gewoon, voor het geval dat.