Memories~ (Nathan Malone)

Wauw, wat een toeval zeg. Eerst Chryses, nu Andraste die ging evolueren. Deed hem nogal denken aan in Anistar City, toen ze een gevecht hielden, en ook heel wat Pok;emon waren geëvolueerd. "En ook gefeliciteerd met dat." sprak hij met een glimlachje, gebarend naar de Charmeleon, welke ondertussen op de grond stond. De Poké ball van Chryses werd aan zijn riem geklikt, die zou de jongen later wel gaan helen. Dus nu had ze een Charmeleon he? Nathan vond het wel leuke Pokémon, daarom had hij er ook een zelf natuurlijk.

Kort glimlachte de jongen toen de roodharige ineens aan zijn nek hing, al sloeg hij zijn armen om haar heen en tilde Riddle op, of ze het wou of niet. Bij haar woorden grinnikte hij kort "En ik de vorige twee keer." jup, twee keer was het geweest. Dat wist de jongen nog wel, beiden waren niet al te gemakkelijk te vergeten, dus hij zou het nog wel voor een flink tijdje gaan weten ja. Of zijn gedachten er ook op zouden komen, dat was wel weer een heel ander verhaal, dat wel ja.

Het feit dat hij haar kon gaan optillen? Zo was dat eenmaal met een kleine vriendin, maar hij vond dat niet erg. Bij het norse gezicht dat werd getrokken en dat terwijl de roodharige blooste grinnikte hij kort, nu was het wel moeilijk om haar serieus te blijven nemen, zoals vaker. Dat ze vandaag had gewonnen? Ja, dat wel. "Nog steeds, voor de eerste keer." en hij was er wel vrij zeker van dat hij nog een keer ging winnen als Agrona werd ingezet. Maar niet nu, misschien wel helemaal niet meer, niet erg.

Kort fronste de groenharige waneer er werd gesproken dt het niet eerlijk was, "En waarom dat dan?" misschien waren de twee de eerste keer niet de beste vrienden waren -verre van- maar dat betekende niet dat het gevecht toen oneerlijk was. Andere omstandigheden, daar had ze wel weer een punt ja. Weinig dat hij kon gaan doen,zo was het eenmaal.

Toen er werd gesproken dat hij het moest laten, klonk er een kleine zucht van hem. Nou, dan niet. Echter, bij haar volgende woorden knikte de groenharige "Voor ons beiden iets goeds." meest mensen vonden het goed ja, als hun Pokémon evolueerde. Kort grinnikte hij toen er iets beschaamt werd gevraagd, een korte kus werd op haar wang gedrukt, waarna de jongen haar neerzette met een glimlach "Maar natuurlijk."

Hij werd aangekeken met een glimlachje, waarna er al snel een bedankt klonk van de roodharige. Het werd al later, misschien dat ze het woud maar eens uit moesten komen, anders was hij er wel vrij zeker van dat de twee er niet zo snel uit zouden gaan komen. "Zullen we maar een uitweg zoeken? Hier blijven tot het nacht is, zou niet het beste idee zijn." en misschien dat het ook wel ergens op ging lijken, niet waar hij op het moment graag aan dacht. tijden waren veranderd, deels.

Toen er werd ingestemd om de weg er uit te zoeken knikte de groenharige. Dan stond dat vast. Met zijn handen in zijn zakken liep Nathan naast Riddle, ze had een richting uitgekozen en het zou snel genoeg wel duidelijk zijn of dit ook de goede kant was. Het was namelijk wel duidelijk geworden dat ze een talent in verdwalen had, met name in bossen. Er was geen enkele Pokémon te bekennen, echt helemaal niets. Raar, het was niet dat ze normaal te zien waren, maar nu was er zelfs niet het kleinste teken van leven.