Lost.... again~ (Nathan Malone)

Met Achilles in zijn armen liep de groenharige door Snowbelle City, het eeuwige sneeuw van de stad knerpte onder zijn schoenen terwijl Nathan nieuwsgierig om zich heen keek. Het was verrassend druk met de kou, misschien waren de mensen die er leefden er gewoon gewend aan geraakt, de jongen zelf zou dat nooit kunnen, kou was helemaal niks voor hem. Hij was onderweg naar de Winding Woods, er zou daar helemaal niemand zijn en als er iets was dat de jongen wel prettig vond, was het rust. Even liet Nathan zijn blik omlaag glijden, kijkend of alles nog goed ging met de Axew. De Tusk Pokémon had het koud, wat best wel verrassend was en de groenharige liet de groene Pokémon terug keren in zijn Pokéball, waar het waarschijnlijk warm was. Nathan kon dat natuurlijk zelf niet weten, hij was geen Pokémon en zal dus niet in een Pokéball passen, laat staan erin willen. De zon begon langzaam aan haar toch naar beneden waardoor de groenharige bijna geen hand meer voor ogen kon zien, waneer hij eenmaal de ingang van het bos had gevonden zou hij Agrona er wel uitlaten, haar staart zou genoeg licht moeten geven om ver genoeg te kunnen zien. Elke stap die de jongen zette lette hij erg goed op, want het zou alles behalve handig zijn om te gaan vallen gezien er een kans was met de gladde grond dat er misschien wel iets kon breken, al hoefde dat niet zou te lopen. Lover voorkomen dan, ehh, hoe ging dat spreekwoord ook alweer? Liever voorkomen dan genezen of zo iets, het kwam in welk geval in de buurt. Met maximaal één meter zicht tastte de jongen door het donker en gaf het uiteindelijk op, niks wachten tot hij die ingang had gevonden, nu licht zou veel gemakkelijker zijn. De eerste Pokéball werd van zijn riem losgeklikt het het ronde ding werd vergroot, in de lucht gegooid en klapte open. Een witte flits in donkere nacht verblindde de groenharige, al verdween het even snel als het was gekomen en de Flame Pokémon stond vlak voor hem en deze liet een zachte brul klinken. Nathan schudde enkel zijn hoof en wenkte de Charmeleon met zich mee, gelukkig was zijn pad zichtbaar door de vlam die van Agrona 'der staart kwam. Nu bleek het dat eigenlijk de ingang gewoon al die tijd vlak voor zijn neus was en nadat hij even had gezucht ging de groenharige richting de ingang, gevolgd door Agrona en de twee werden daarna opgeslokt door de bomen.

Het vuur wierp spookachtige schaduwen op de bomen rondom hem en het leek op sommige momenten net een moment vanuit zo een horrorfilm, al zag het er wel gaaf uit gaf het hem niet echt een fijn gevoel, alsof de geoenharige bekeken werd. Maar van welke richting de jongen ook keek, enkel waren er bomen te zien. Bomen, bomen en nog eens bomen en helemaal niks anders. Er was enkel in de verte wat geluid te horen van sommige Pokémon, al was dat niet echt iets wat de aandacht trok van de groenharige. De bomen begonnen steeds dichter bij elkaar te staan en eerlijk was eerlijk, Nathan kreeg er op welke manier dan ook kippenvel van, waarom vond de jongen het ook alweer een leuk idee om de bos in te gaan? Om natuurlijk de rust op te zoeken en die had hij ook, al was het niet echt de rust waar de groenharige op had gehoopt. Na een geruime tijd gelopen te hebben met hetzelfde gevoel van dat hij werd aangekeken in zijn rug was er een best wel fel licht te zien, het leek erop dat het van een zaklamp of zoiets wat erop leek was. Agrona zelf leek er geen last van te hebben en liep op haar gemakje achter Nathan aan.

Het licht wat van het vuur van agrona’s staart kwam liet zijn gouden ogen zachtjes oplichten en terwijl hij rustig bleef lopen leek er niets te gebeuren, tot er iemand vol op tegen hem aanbotste, en het andere persoon hard op de grond viel. Al ging Nathan niet naar haar toelopen om te helpen bleef hij gewoon staan en keek richting de blondine, al ging Agrona wel richting haar toe om te helpen maar het leek er niet bepaald op dat ze de hulp wou, of ze merkte het simpelweg niet. "Eu..." stamelde de blondine "Ik zag je niet aan komen" nog steeds maakte de groenharige geen aanstalten om haat te helpen, al vroeg deze wel ”Gaat het?” het was nogal raar dat ze het licht niet had gezien dat van de Charmeloen kwam maar ach, dingen gebeurden.

Ze leek te schrikken van wat geritsel en ietwat twijfelend keek de groenharige naar de Flame Pokémon vlak bij zijn zijde, al viel zijn blik al weer snel de blondine  "Ben eu.... verdwaald" handig, dus niet. "Wat doe jij hier nog zo laat?" de groenharige haalde zijn schouders op en gaf rustig antwoord "Oh, gewoon wat aan het rondlopen. Het gebied verkennen." er klonken diverse geluiden van wilde Pokémon, al werd er weinig tot geen aandacht aan besteed. "Ik ben trouwens Nathan, dit hier is Agrona." stelde de jongen zichzelf en de Charmeleon naast zich voor. Hij had Odin veilig in de pc achter gelaten, hij vond Axew geweldige Pokémon maar het was niets voor hem om Pokémon dubbel te hebben, Natuurlijk had hij een Charmeleon en Charmander welke allebei in Charizard gingen evolueren maar tja, het waren ook wel erg stoere Pokémon natuurlijk.

De blondine haarzelf voor als Riddle en de grijze, hond achtige Pokémon als Hiro en een klein klimlachje verscheen op zijn gezicht ”Aangenaam Riddle.” nog steeds had hij geen enkele spier bewogen, als een standbeeld, zijn ogen bleven doordringend staren naar de vrouw die dus ‘Riddle’ noemde. "Maar weet je toevallig hoe je hier uit komt?" hij schudde even zijn hoofd ”Nee. kwam er droog uit ”Ik heb werkelijk geen idee.” ja, het was ook dat mensen ook zoveel aan de groenharige haden als ze hem om hulp gingen vragen.

Toen ze half achter hem stond draaide de groenharige zich snel om, alleen maar om haar recht in de ogen aan te staren ”Dat klopt, ik heb inderdaad geen idee waar we zijn.” haar vraag indirect aan het antwoorden toen ze vroeg of hij was verdwaald. "K*t, zo mis ik mijn serie op tv nog" dat zal wel typisch iets vrouwelijks zijn, het zal hem helemaal niks verbazen als zijn gedachten daarover waar waren. Riddle begon iets te doen mett haat holo-caster en zei uiteindelijk "Als je wilt kan je me volgen" oh, why the hell not. met middelmatige pas liep de groenharige naast Riddle, om ervoor te zorgen dat er geen awkward stilte was vroeg hij maar "en, woon jij hier of kom je uit een andere regio?"

"Ik kom uit Kalos zelf, ben wel is in andere regio's geweest, maar dat was om bepaalde redenen van m'n ouders en was meestal heel kort" eigenlijk was de groenharige best wel nieuwsgierig naar deze redenen maar vroeg er niet naar, het was waarschijnlijk privé. "En, jij? Kom je uit Kalos of een andere regio?" het was wel eerlijk als hij ook ging zeggen waar hij vandaan kwam als de blondine het zou zeggen "Ik kom oorspronkelijk uit Kanto, ben daarna voor een jaar of vier in Unova gebleven en recentelijk hier in Kalos aangekomen." het licht van Riddle´s holo caster en Agrona´s staart was goeg genoeg of tot een meter of vijf te zien.

"En ook een reden waarom je naar Kalos toe bent gekomen?" meteen veranderde zijn stemming en gaf als antwoord met een doodse stem "Dat is privé." het was geen probleem dat ze wat meer over hem te weten wou komen maar het was niet zo dat ze weer alles hoefde te weten, dat hoefde niemand. Het duurde niet al te lang of de twee waren het bos wonder bij wonder uit "Zo we zijn er weer uit" no shit sherlock, het was niet dat de groenharige dat nog niet doorhad of zo. Met zijn handen in zijn zakken gleed zijn blik over het donkere, besneeuwde landschap. De littekens waren half zichtbaar al was er niks op aan te merken tenzij er nou echt goed op werd gelet.