{ Hating the heartbeat

Kaito’s pupillen werden groter van verbazing toen ze niet antwoordde en gewoon van hem wegkeek. Hij had geen idee hoe hij hierop moest reageren of wat hij hiervan moest denken. Hij was in shock, dat was alvast iets dat zeker was. Hij had verwacht dat hij de zoveelste voor haar zou zijn. Dat ze al heel veel mannen had verslonden en met gebroken harten had achtergelaten. Maar dat ze haar gezicht van hem wegdraaide en hem daarbij niet wilde aankijken liet hem alleen maar meer beseffen wat hij gedaan had. Hij probeerde naar een verklaring te zoeken waarom hij daar opeens een emotie bij voelde. Hij had nog nooit een emotie gevoeld als een vrouw bij hem bevestigde dat hij haar eerste keer was geweest. Meestal had hij dat dan ook wel in de gaten gehad, want dan deed het enorm pijn voor haar en moest hij zo nu en dan stoppen. Dat was altijd zo geweest, dus waarom deze keer niet? Of had ze op haar tanden gebeten en niks tegen hem gezegd? Nee, het had er echt uitgezien alsof ze er van leek te genieten. Misschien was de shock daarom wel zo groot voor hem. Hij was vaker onder de indruk geweest van het feit dat hij de eerste was voor een vrouw, maar nooit zo zoals nu bij haar. Toch kon hij de emotie die opkwam bij de bevestiging van haar niet meteen herkennen. Was het spijt? Hij had geen idee. Hij ervoer dat soort emoties niet vaak omdat hij die emoties had uitgesloten toen hij jonger was. Het was op een gegeven moment zo erg geworden dat hij ze echt gewoon niet meer herkende. Dus nu kon hij ook niet precies zeggen welke emotie hij voelde, maar het was in elk geval geen positieve. Wat vreemd was, want normaal gezien voelde hij zich over dat soort dingen best wel trots. En dan zeker als het een positieve ervaring was geweest voor diegene bij wie hij was. Vreemd, heel vreemd.

De naam van de jongen werd in zijn hersenen opgenomen en werd telkens weer opnieuw herhaald. Gray, Gray, Gray. Kende hij een Gray? Nee. Dat was trouwens ook niet echt mogelijk, want die gast was in Sinnoh verbleven. Aan de manier waarop Ragya het vertelde kon hij herkennen dat ze of gewoon had geaccepteerd dat hij verdwenen was, of hem als ten dode had opgeschreven of dat ze net deed alsof ze over hem heen was, maar dat ze diep in haar hart nog altijd van hem hield en hem wilde blijven zoeken. Dat laatste leek hem onmogelijk te zijn, want dan zou ze wel in Sinnoh zijn gebleven. Het feit dat hij haar vriendje was geweest bleef langer in zijn hoofd spoken dan dat hij eigenlijk wilde. Zijn blik gleed naar haar en hij grijnsde afwezig naar haar toen ze een opmerking maakte. ‘Herkenbaar,’ zei hij vervolgens tegen haar, maar het klonk meer als een afwezig gemompel dan echt als een antwoord. Zijn hersenen bleven namelijk nog steeds de naam van die kerel afspelen en hij vroeg zich af waarom. Hij had genoeg meisjes meegemaakt die gingen zeuren over hun ex-vriendjes, maar daar had hij geen aandacht aan besteed. Waarom had hij dan, toen Ragya het zo achteloos zei, er wel aandacht aan geschonken? Wat kon het hem schelen dat er een jongen was die met haar samen was geweest en die misschien nog leefde? Was het misschien de kans dat die Gray naar hier kon komen en dat hij weer een kans maakte op Ragya dat hem lastigviel? Nee. Nee. Dat was echt onzin. Ragya was van hem geweest voor één nacht, maar morgen was ze weer vrij om te doen wat ze wilde en zou hij haar dumpen uit zijn gedachten.

Kaito schrok op uit zijn peinzende gedachten toen Ragya die bijnaam weer voor hem gebruikte waarvan hij nog altijd geen idee had wat de betekenis ervan was. Zijn wenkbrauwen schoten in de lucht, maar hij ging zich niet de moeite nemen om het haar te vragen. Ze zou het toch niet tegen hem zeggen. Hij volgde haar lichaam met zijn ogen en beet op zijn onderlip. Damn. Jammer voor die Gray dat hij dat moest missen, zeg. Oké, dat was gewoon een rotgedachte, maar dat maakte hem niks uit. Hij had zijn oppas vroeger belaagd samen met Psycho. Dan vielen deze gedachten nog wel mee. Snel kwam de zilverharige overeind zodat hij niet meer aan dat moest denken. Dat was het verleden. Die Ragya of niemand te weten zou komen, want anders werd hij waarschijnlijk opgepakt door de politie en in de cel gegooid. Hij stond op zodat de dekens op de grond zakten en achtervolgde haar geluidloos. In het voorbijgaan graaide hij wat kleren van zichzelf mee. Dat bestond voornamelijk uit een boxershort en een joggingbroek, want meer gebruikte hij niet om te slapen. Hij kwam Ragya onderweg tegen op de gang en sloeg een arm om haar middel heen. Alleen al die beweging zonder dat hij er iets mee wilde bereiken zorgde ervoor dat hij zich vreemd voelde. Normaal gezien deed hij dit enkel om iemand in zijn bed te lokken, maar dit was gewoon… een liefkozend gebaar? Nee. Stop. Houd op met die rare gedachten. Ze betekent niks voor je, helemaal niks, dacht hij gefrustreerd tegen zichzelf. ‘De badkamer is de andere kant op,’ fluisterde hij in haar oor. Zonder aandacht te besteden aan het feit dat ze dit misschien vervelend vond draaide hij haar om en pakte haar hand vast. Vervolgens trok hij haar mee naar zijn kleine badkamer. Voordat ze echter de kans kreeg om de badkamer voor zichzelf te gebruiken trok hij haar met één hand snel naar binnen, sloot de deur dicht en duwde haar ertegenaan zoals hij al eens eerder had gedaan. Hij legde een arm plat boven haar hoofd en boog zijn gezicht naar voren zodat hun lippen nog net geen contact met elkaar maakten. Hij schoof zijn knie naar voren zodat deze zich plantte tegen de deur en haar benen vasthield. ‘Sinds dit mijn badkamer is en ik de huur moet betalen waaronder ook het water, stel ik voor om samen te douchen?’ Hij deed zijn stem omhoog zodat het net als een vraag klonk, maar de verbeten blik in zijn ogen liet duidelijk merken dat het een bevel was. Een eis. ‘Het geld groeit niet op mijn rug, schatje,’ zei hij vervolgens waarna hij wat meer naar haar toe leunde zodat ze nog harder tegen de deur werd gedrukt. Hij hield zich maar niet bezig met het feit dat dit best wel eens intimiderend over kon komen.

Kaito had echt geen idee meer wat hij aan het doen was. Dit was hij totaal niet gewend van zichzelf. Ja, natuurlijk had hij meisjes vaker zo vastgezet tegen de deur, maar nooit op deze manier. En zoals hij daarnet zijn arm om haar heen had geslagen… dat had hij ook nog nooit gedaan zonder dat hij er iets mee wilde bereiken. Hij had haar ook totaal niet in haar nek gekust of zo of iets anders gedaan waarmee hij haar in zijn bed had willen lokken. Bij een ander meisje zou hij allang zijn lippen naar haar nek of haar oorlel hebben laten afdwalen. En dan zou zijn hand uiteindelijk ook alleen maar verder naar beneden gegleden zijn. Dan zou hij heel andere bewegingen hebben gemaakt. Maar Ragya had hij, nadat hij haar erop had gewezen waar de badkamer was, weer losgelaten. Om haar vervolgens vast te zetten tegen de deur, maar dat even terzijde. Het was gewoon zo vreemd voor hem dat hij eindelijk eens iets bij een meisje deed zonder dat hij daar iets terug voor verlangde. Maar nu hij er zo verder over nadacht, had hij tijdens hun spelletje ook erg voorzichtig gedaan. Het was niet dat hij bij een ander meisje nooit gevraagd zou hebben of het pijn deed, maar aan haar had hij het meerdere keren gevraagd en had hij zich wat meer ingehouden tot hij merkte dat het écht wel ging. Bij een ander meisje vond hij één of twee keer vragen wel genoeg en dan ging hij er ook gewoon voor. Dan had hij eerder zoiets: had ze maar geen ‘ja’ moeten zeggen als het niet ging. Maar bij Ragya had hij zo voorzichtig gedaan dat het hem achteraf als hij erover nadacht, wat nu dus was, wel redelijk verbaasde. En zo waren er nog wel twintig acties van hem in haar buurt die hij als vreemd kon bestempelen.

Kaito’s gouden ogen begonnen te fonkelen toen hij de felle blik in haar ogen zag. De blik waar hij zo van hield. Waar hij van kon smelten. Waar hij de hele dag naar zou kunnen blijven kijken als hij dat wilde. Hij kapte zijn gedachten onmiddellijk af. Niet alleen omdat ze vreemd waren voor zijn persoonlijkheid en doen, maar ook omdat hij wist dat Ragya op het punt stond om zich tegen hem te verzetten. Misschien was dat nog wel het leukste van alles. Dat ze zich tegen hem verzette. Dat ze zich niet als een lappenpop liet meetrekken en niet direct van het eerste wat hij zei smolt. Dat ze niet meteen wanneer hij zijn handelingen deed als was in zijn handen was. Zo was Ragya ook gewoon niet en zo zou ze ook nooit worden, daar was hij zich wel bewust van. ‘Echt niet?’ vroeg hij plagerig. Hij merkte pas dat hij haar té dicht tegen het hout van de deur duwde toen ze iets over ademen aangaf. Meteen loste hij zijn houding wat zodat ze in elk geval niet meer zo geplet zou worden. Zie je, dit bedoelde hij nu met die rare voorzichtigheid. Hij wist zeker dat hij bij een ander meisje niet meteen had gedaan wat hij nu deed, maar het even liet aanslepen zodat ze zich geïntimideerd voelde. En eigenlijk al spijt had dat ze met hem mee was gegaan. ‘Sorry, schatje,’ mompelde hij. Vervolgens oefende Ragya druk op hem én de deur uit. Als Kaito zich had verzet, was het haar vast niet helemaal gelukt, maar dan was het wel een mooie poging geweest. Maar Kaito verzette zich helemaal niet, want hij vond het te heerlijk hoe ze op hem reageerde. Hoe ze klaarblijkelijk dominantie uitstraalde en hoe ze dat ook op hem wilde uitoefenen, hoe ze hem duidelijk wilde maken dat ze geen doetje was en al helemaal geen was in zijn handen.

Maar goed, Kaito liet zich dus gewoon doen en het volgende moment stond hij met zijn rug weer tegen de deur. Hij keek naar haar uitdagende grijns en had het gevoel dat als hij niet uitkeek, hij was in háár handen was. Terwijl het toch eigenlijk andersom moest zijn. Maar goed, even dat terzijde. Kaito liet zijn handen naar haar benen glijden en trok haar, door druk uit te oefenen op haar achterwerk, dichter tegen zich aan. ‘Damn, Ragya,’ kwam er als een grom uit zijn mond. Haar lippen waren weer zo dichtbij dat hij geen zin had om zich in te houden om ze te kussen. En dat was dan ook wat hij deed. Hij drukte zijn lippen zonder omweg op de hare en hield zijn andere hand zachtjes in haar nek. Na enkele seconden liet hij ze echter weer van de hare wijken. Hij grijnsde naar haar, legde zijn handen comfortabel om haar benen en tilde haar vervolgens met al zijn kracht op. Wat trouwens niet te veel moeite kostte, want ze was echt zo licht als een veertje. Voor zijn beleving dan. Hij kon zich voorstellen dat die miezerige jochies die ze eerder in het steegje hadden gezien haar niet eens durfden op te tillen omdat ze bang waren dat ze hun tere nekjes zouden breken. Hij ging dan ook niet voor niets vier keer in de week naar de sportschool. Hij hoopte dat ze een beetje mee zou werken en haar benen om zijn heupen zou slaan, want anders zou het lastig vasthouden voor haar worden. Niet dat hij van plan was om haar los te laten. Hij zou niet durven. Met een plagerig grijnsde wandelde hij met haar in haar armen naar zijn wastafel toe en zette hij haar daar neer. Hij zette zijn handen aan weerszijden van haar benen zodat hij haar opnieuw insloot, maar deze keer op een wat tedere manier. Zachtjes drukte hij kusjes van haar hals naar haar schouder toe. ‘Heeft dat douchen erg veel haast?’ vroeg hij en hij merkte dat zijn stem best hees klonk, dus schraapte hij zijn keel. Hij had zijn ene hand van de wastafel gehaald zodat hij haar rug kon ondersteunen. Want als ze de wasbak in zou kukelen, was het magische moment zo weer voorbij. En dat wilde hij niet. Hij drukte zachtjes een kusje op haar lippen terwijl hij haar plagerig aankeek. Wat ga je nu doen? leken zijn ogen te zeggen.

Dat hij zichzelf niet was, had Kaito al wel na enkele momenten met haar te hebben doorgebracht begrepen. Zo was hij in Reflection Cave, waar ze elkaar ontmoet hadden, heel anders geweest dan tegenover de meeste vrouwen. Toen hij haar voor de tweede keer ontmoette in Lumiose City nadat hij op doktersbezoek was gegaan om zijn arm na te laten kijken – welke toen echt pijn deed dankzij die aanval van die Zoroark, maar welke nu enkel nog een fel litteken achterliet – had hij ook al zo anders op haar gereageerd. Hij had versteld gestaan van zijn eigen reacties. Meestal waren het de dames altijd geweest die het meeste naar hem smachten en was dat voor hem de normaalste zaak van de wereld geweest. Meestal als de dames naar hem smachtten, had hij datzelfde gevoel niet echt. Dan was hij enkel of geamuseerd of geïrriteerd tegenover het feit dat de dames zo weinig geduld hadden en het liefste zijn kleren van zijn lijf hadden gescheurd. Soms waren ze ook gewoon té makkelijk en dan had hij er de minuut voor het gebeurde echt geen zin meer in. Maar bij Ragya had hij toen iets meegemaakt dat hij in lange tijd niet meer had gevoeld: verlangen. Want zij had op dat moment niet alleen naar hem verlangd, maar hij ook naar haar. En hij was dat gevoel gewoon niet gewend geweest, want meestal deed een dame haar lichaam of haar stemgeluid hem zo weinig dat hij er nauwelijks naar smachtte. Ja, de jacht was leuk, maar als je het eenmaal had werd het een tikkeltje saai. Maar bij Ragya werd het nooit saai, zelfs niet nu de jacht gedeeltelijk gelukt was. Met nadruk op gedeeltelijk, want ze was nog steeds niet als was in zijn handen en hij vroeg af of dat ooit zo ging zijn. Toch vond hij het niet vervelend, als hij eerlijk moest zijn.

Oh en of hij dit graag deed. Hij vond het heerlijk om haar tegen de muur te drukken, zich naar voren te buigen en zich dan bewust te zijn van elke ademhaling die hij tegen zijn huid voelde strelen wanneer ze zo dicht bij elkaar waren. Hij vond het heerlijk om de meest nutteloze gedeeltes van haar gezicht te bestuderen. Hij vond het heerlijk om een goed zicht te hebben op die prachtige en indringende rode ogen van haar. En hij vond het ook heerlijk dat als ze bewoog hij haar haren langs zijn schouder voelde strijken. Haar haren waren zo lang dat hij ze dikwijls uit de weg had moeten vegen terwijl ze bezig waren geweest, maar of hem dat had gestoord? Nee, helemaal niet. En hij hoopte dat zijzelf zich er ook niet zo aan geërgerd had. Hij kon Ragya nauwelijks voorstellen met vastgebonden haren, dus hij vond het dan ook geen probleem als zij ze gewoon los liet hangen zodat hij er des te meer van kon genieten. Want hoe je het ook wendde of keerde, ze was gewoon een godin met die rode ogen, dat rode haar en dat prachtige lijf. En ja, haar lijf was lichtelijk ontsierd door littekens, maar de gozer die zich daardoor liet afleiden had echt geen gevoel voor smaak. Naar zijn idee vielen haar littekens bijna in het niets bij de rest van haar aanwezigheid. En dan had hij het niet alleen over haar naakte lijf, maar ook over haar karakter en de manier waarop ze tegen hem sprak. Want ondanks dat hij het niet bij zichzelf verwacht had, liet ze hem telkens smachten naar meer. Ze liet hem telkens weer een beetje naar haar smachten. En dat was iets wat hij enorm apprecieerde aan haar, maar waaraan hij zich op hetzelfde ogenblik ontzettend irriteerde.

Ook nu liet hij een geërgerde grom horen toen ze hem weer in het ongewisse liet. Hij vond het irritant dat ze telkens zo makkelijk wist om de touwtjes in handen te nemen, maar aan de andere kant vond hij het heerlijk dat hij eindelijk eens een vrouw had die verzet tegen hem toonde. Een vrouw die zich steeds als was in zijn handen liet behandelen door haar, werd algauw saai. Maar hij dacht niet dat Ragya ooit saai kon worden. Hij liet een beetje ruimte voor haar open toen ze van de wasbak afgleed en zijn ogen volgden haar nauwlettend toen ze zich naar de douche bewoog. Hij liet zijn handen even achterwaarts tegen de wasbak leunen terwijl hij haar zo nonchalant mogelijk bekeek, maar hij moest eerlijk toegeven dat hij gewoon bijna zwichtte onder die blik die zij op hem wierp. En dus kwam ook hij algauw in beweging en liep ook naar de douche toe. Als ze nu echter dacht dat hij haar ging stoppen in haar bewegingen om naar de douche te gaan, had ze het mis. In plaats daarvan gaf hij haar net dat laatste zetje om in de douchecabine te gaan, zorgde dat hij volledig naakt was en ging vervolgens ook achter haar aan de douchecabine in. Hij sloot het deurtje achter hun. Vervolgens draaide hij de koude kraan open. ‘Oeps, sorry,’ zei hij sarcastisch en met een vals lachje tegen haar. Hij deed vervolgens de warme kraan open zodat het water lauw werd en daarna lekker warm en ging dicht tegen haar aan staan terwijl zijn haar nat werd. Hij liet zijn handen de lijn van de zijkant van haar lichaam volgen tot aan haar heupen. Hij zuchtte zachtjes toen hij het warme water over zijn gevoelige litteken op zijn arm voelde gaan. ‘Ik durf te wedden dat nog niet veel jongens hebben opgemerkt hoe knap je wel niet bent,’ zei hij tegen haar. Hij volgde vervolgens met zijn handen de scherpe lijnen van haar littekens. ‘En dan heb ik het niet alleen over de ongeschonden delen van je lijf.’ Hij keek haar strak aan. Als ze even nadacht, wat ze vast wel kon, wist ze heus wel dat het over haar littekens ging. ‘En toch…’ Zijn stem viel weg bij het gekletter van de stralen van de douche die op de grond onder hun terecht kwamen. ‘Toch snap ik niet wat je met me doet, Rag.’ Haar bijnaam klonk als een grom. Hij liet zijn gezicht weer naar de hare zakken en beet zachtjes op haar onderlip waarna hij een kus op haar mond drukte en grinnikte. Wat moest hij toch met haar?