{ Hating the heartbeat

Kaito fronste kort met zijn wenkbrauw. Hij dacht dat het aanbod van onderdak wel geholpen zou hebben, maar hij zag al aan haar blik dat het niks werd nog voor ze haar definitieve antwoord gaf. Kalm dronk Kaito van zijn drankje. Geen zorgen. Hij zou haar wel overhalen. Hij wist precies wat hij moest doen en wat haar zwakke plek was, maar het was nu niet het moment. Nu was ze nog te zelfzeker, dus moest hij haar aanpakken op een moment dat ze zwakker was. En hij wist precies hoe hij dat ging doen. Hij knikte naar haar ten teken dat hij het begreep, haalde vervolgens zijn schouders op om aan te geven dat het haar eigen keuze was en keek vervolgens naar het boekje dat naar hem toegeschoven werd. Hij pakte het boekje op, deed net alsof hij de rekening aandachtig bestudeerde – wat een schoften om zoveel voor die spaghetti te vragen, zeg! – en pakte vervolgens zijn portemonnee. Het was een portemonnee die hij enkel open hoefde te klappen. Hij hield het boekje dicht bij het portemonneetje en schoof vervolgens een blanco papier in het boekje zodat het net leek alsof hij er geld in schoof. Vervolgens legde hij echte munten op de tafel en zag de ober verderop dankbaar en goedkeurend knikken. Hij grinnikte. Ze moesten eens weten. Hij stond kalm op, schoof zijn stoel naar achteren en knikte naar Ragya dat ze konden gaan. Hij liep naar buiten, draaide zich naar Ragya en grijnsde. Daarna begon hij met zijn handen in zijn zakken rustig weg te lopen, aannemend dat Ragya wel zou volgen. Zodra hij uit het zicht was van het restaurant begon hij te rennen en sloeg een donker steegje in. Hij hoorde verderop het gelal van dronken mannen, maar reageerde daar verder niet echt op en draaide zich naar Ragya. ‘Nou, dat was leuk,’ sprak hij. ‘Ik zie je later nog wel. Heb nog een fijne avond.’ En zonder iets te zeggen boog hij zich voorover, drukte een kus op haar wang en liep vervolgens weg.

Een grijns gleed om Kaito’s lippen terwijl hij terugdacht aan de avond. Het was een redelijk fijne avond geweest, ook al had hij verwacht dat het tegen zou vallen omdat hij absoluut niet goed was in dit soort dingen. Hij was nog nooit met een vrouw naar een restaurant geweest. Natuurlijk hadden diverse vrouwen het hem wel voorgesteld – hij had zelfs al eens een aanzoek om te trouwen ontvangen nadat hij één van de dames de tijd van haar leven had bezorgd ’s nachts – maar hij was er nooit op ingegaan. Gewoon omdat hij niet het soort type was en omdat hij wist dat de vrouwen enkel op meer uit waren. Ze wilden trouwen, een gezinnetje stichten en dan zou hij voor heel zijn leven verbonden zijn aan één vrouw. Hij wilde dat niet, hoe spannend diegene dan ook mocht zijn. Hij wilde diversiteit in zijn leven. Hij wilde zijn ding kunnen doen zonder dat hij gelijk gebonden was aan allerlei dingen. Bovendien zou hij het toch niet lang uithouden in een relatie omdat zijn ware zelf dan door ging schijnen en Kaito niet wilde dat ze dat zagen. Ze mochten niet weten hoe hij werkelijk in elkaar zat, want anders konden ze hun omgeving waarschuwen en was hij de klos. Dan trapte geen enkele vrouw of persoon meer in zijn plannetje. En dat wilde hij niet hebben. Maar goed, om even terug te gaan naar het onderwerp over zijn avondje met Ragya: hij vond het leuk. Hoe raar dat ook klonk. Hij had lekker gegeten en had tenminste even normaal met haar kunnen spreken zonder dat er dramatische dingen bij kwamen kijken zoals ijspegels in zijn been, uitglijden op de grond en vervelende, dramatische zusters. Of jongens die naar de roodharige schone gluurden terwijl hij even niet keek waardoor hij de jongen op zijn beste manier weer moest herinneren dat het niet toegestaan was om in zijn bijzijn zo naar haar te kijken.

Kaito stak zijn handen in zijn zakken toen het frisser werd. Hij gaapte en voelde met zijn hand in zijn zak. Hij voelde zijn sleutel en merkte dat hij iets meer ontspannen werd. Het was lang geleden sinds hij zijn eigen sleutel had gehad, maar het was goed zo. Hij had onderdak en was bovendien ook nog eens bij een organisatie aangesloten die zijn leven spannend hield. Hij had de looks en vrouwen vielen voor hem als bosjes rozen. Ja, het leven was goed. Genietend sloot Kaito zijn ogen. Hij deed, een tikkeltje grijnzend, één knoopje van zijn blouse losser toen hij een groep dames voorbij zag komen. Een van de dames keek hem aan. Haar rode haren en groene ogen deden hem, vooral de haren dan, denken aan Ragya en even hield hij halt. De vrouw liep naar hem toe en legde, onder goedkeurend gegiechel en gejoel van haar vriendinnen, haar elegante, zachte hand op zijn borstkas. Kaito legde grijnzend zijn arm om haar middel heen en trok haar dichter tegen zich aan. Haar lippen zagen er uitnodigend uit. Ze deden hem herinneren aan Ragya’s volle lippen. Even verbaasd zijnde door zijn gedachten duwde Kaito haar een beetje terug waardoor ze gekwetst naar hem keek. Hij verontschuldigde zich, legde zijn vinger onder haar kin en wilde haar kussen, maar schrok op van een geluid. Was dat… de Ninetales van Ragya? ‘Sorry,’ sprak hij toen hij haar losliet. Beledigd zijnde trok het meisje zich terug en de vriendinnen van haar staken hun tong uitdagend naar hem uit, maar Kaito negeerde het en luisterde ingespannen. De kef echode nog steeds door de straten en hij besloot om rechtsomkeert te maken.

Kaito’s haren wapperden in de wind terwijl hij begon te rennen. Hij hoorde geluid dicht bij zich en hield halt bij een steegje. Hij zag de Ninetales die aangevallen werd door twee joelende mannen… en Ragya die tegen de muur gedrukt werd. Een onbekende woede maakte zich meester van hem en snel rende de zilverharige man op de man af die Ragya tegen de muur gepind hield. Zonder genade greep hij een handvol haar, trok de man ruw van haar af en smeet deze tegen de stenen. Hij ging voor Ragya staan en schermde haar af met zijn robuuste lichaam. De man besloot om stoer te doen en terug te komen, maar mocht daar van Kaito meteen twee keer over nadenken toen deze zijn vuist vol op het gezicht liet komen van de man. ‘Deze dame is niet geïnteresseerd,’ sprak hij tegen de andere mannen die hem verbaasd zijnde aankeken. ‘En ik zou dat beest ook maar met rust laten.’ Hij liet zijn zeegroene ogen kwaad naar de man glijden die op de Ninetales af wilde gaan. De man, slechts drie jaar jonger als Kaito, besloot om dom te doen en rende op de Ninetales af. Kaito rende naar voren, haakte zijn voet achter deze van de man en liet hem vallen. ‘Hij is helemaal voor jou,’ sprak hij tegen de Ninetales. Zijn elleboog vloog met een harde klap in het gezicht van de tweede man. Daarna gleed zijn blik naar de derde man die Ragya had aangevallen. Hij liep naar de man toe en zette een voet hard op zijn rug. ‘Ik zweer je dat als ik je nog één keer bij haar in de buurt zie, dat ik je rug breek,’ sprak hij en om zijn dreigende woorden kracht bij te zetten, drukte hij zijn voet harder in zijn rug. De man jammerde van de pijn. Maar Kaito voelde geen medelijden. Hij stapte opzij en net toen hij de man opgelucht hoorde zuchten, draaide hij zich om en sprong met twee voeten vol op het been van de man. Deze kraakte slechts een beetje en Kaito nam aan dat het gekneusd was, maar de man zijn schreeuw liet het erger lijken. ‘En nu maken dat je overeind komt en opzouten. En neem die vriendjes van je mee, want ik ben helemaal klaar met jullie,’ snauwde hij zonder genade. Zonder nog aandacht te besteden of ze echt weg zouden gaan, draaide hij zich om en legde zijn handen tegen de wangen van Ragya. ‘Alles in orde? Heeft hij je ergens aangeraakt?’ Voor het eerst in zijn leven meende hij oprechte bezorgdheid in zijn stem te horen.

Kaito wist niet goed waar het allemaal vandaan kwam. Ten eerste had hij een prachtig meisje met een groep vriendinnen laten lopen. Hij had zijn blouse uitnodigend wat meer open gedaan zodat ze zeker op hem af zou komen en dat had ze ook gedaan. Ze had hem aangeraakt, had die prachtige volle lippen naar haar gericht en had hem willen kussen. Kaito kende Lumiose City zo goed dat hij precies de plekjes wist waar ze ongestoord hun gang konden gaan. Hij had al veel vrouwen daar naartoe gebracht, hoewel hij ook vaak het geluk had gehad dat de vrouw dichtbij had gewoond of dat ze samen een hotelkamer konden huren. Uiteraard zonder dat hij betaalde, want hij vertrok in de ochtend gewoon weer en liet haar alleen met de rekening zitten. Vervolgens zorgde hij er dan meestal voor dat hij ergens anders naartoe ging, naar een andere tent, zodat de kans dat hij de vrouw die hij had laten zitten tegenkwam zeer klein was. Maar goed, om even terug te gaan naar het onderwerp waar hij het graag over wilde hebben… hij had een prachtige vrouw met een heerlijk lijf laten zitten. Hij had de kans gehad om haar te kussen en om meer te doen, want hij had het vuur in haar ogen wel gezien. Ze was één van die meiden die zich te makkelijk liet veroveren door andere mannen. En hij had gewoon zin in haar gehad, want zo heel perfect was ze nu ook weer niet. Hij had betere exemplaren gezien. Maar goed, hij had een mooie avond kunnen bleven, maar in plaats daarvan besloot hij om op het gejank van Ragya’s Ninetales af te gaan en haar te redden. Wat bezielde hem? Normaal gezien kon hem dit soort dingen toch helemaal niets schelen? Nou ja, schijnbaar wel dus.

Kaito wierp een blik over zijn schouder naar de man die op de grond lag. De man zag er niet uit alsof hij op kon staan. Hij greep steeds naar zijn been en Kaito rolde met zijn ogen. Jeetje, zeg. Zelfs hij was wel iets dapperder dan het exemplaar dat daar op de grond lag. Toen zijn arm open had gelegen ging hij toch ook niet de hele tijd op de grond liggen in de hoop dat er iemand kwam helpen? Zijn blik gleed naar Ragya omdat hij door haar werd afgeleid. ‘Mooi zo,’ sprak hij, hoewel hij het laatste woordje niet helemaal begreep. Het was weer dat taaltje van haar die hij niet kon begrijpen, maar hij vermoedde dat ze bedoelde dat ze niet gewond was geraakt. Als ze dat wel was geweest, had hij zich nu meteen omgedraaid en had die gast een stamp gegeven op de plek waar de zon niet scheen. ‘Graag gedaan,’ mompelde hij toen hij haar zachte stem hoorde en even sloot hij zijn ogen om te genieten van die zachte stem. Ook al was er een hoop gebeurd daarnet, ze zag er nog steeds mooi uit. Hij voelde weer woede in zich opkomen. Niemand, maar dan ook echt niemand, mocht haar zo aanraken. Hij werd weer uit zijn gedachten getrokken door haar zachte stem en grijnsde. Hij nam aan dat ze bedoelde dat hij geweldig was of iets in die trant, want hij kon het zich niet voorstellen dat ze hem nu op dit moment zou beledigen. Niet na wat hij voor haar had gedaan. ‘Weet ik,’ zei hij en hij sprak met een arrogant toontje, maar zijn stem klonk alsof hij dat niet oprecht meende. Hij merkte dat ze nogal op hem steunde en zou haar dadelijk maar eens goed onderzoeken.

Kaito draaide zijn hoofd met een ruk om toen hij een kuchje hoorde. ‘Ben je nu nog niet weg?’ vroeg hij agressief aan de man. Deze jammerde wat, maar begon zich overeind te hijsen en viel weer terug op de grond. Vervolgens begon hij, alsof hij één of andere op de grond liggende zombie was, te kruipen over de grond. Kaito rolde met zijn ogen en draaide zijn hoofd weer naar Ragya toe. ‘Ik ga haar nu onderzoeken en telkens als ik iets vind, krijg jij daar een beloning voor,’ sprak hij tegen de man alsof hij het had over iets leuks. Hij trok zijn handen terug van haar wangen en deed voorzichtig haar haren opzij. Hij keek naar haar nek en zijn pupillen verwijdden zich toen hij de roodblauwe plek zag. Hij draaide zich om, liep naar de op de grond zijnde kruipende gast toe en trapte hem hard in zijn maag. De man jammerde nogmaals en smeekte om genade, maar Kaito schudde zijn hoofd. ‘Vetzak die je bent,’ snauwde hij naar de gast. Hij gaf nog een trap. Toen vond hij het wel genoeg. Hij liep terug en pakte Ragya’s hand vast. ‘Kom,’ sprak hij zacht. ‘We gaan naar een rustiger gedeelte van de stad. Ergens waar niemand komt.’ Hij trok haar zachtjes mee zodat hij haar zowat mee sleurde en begon naar het gedeelte te lopen waar hij eigenlijk dat meisje mee naartoe had moeten nemen. Deze keer was hij er echter niet om dingen met Ragya te doen, maar gewoon om wat meer privacy te hebben. En eigenlijk was hij ook wel bang dat als hij in de buurt van de man zou blijven en zijn gejammer langer zou moeten aanhoren, dat hij de gast dan helemaal verrot trapte. Hij liet Ragya los toen ze aangekomen waren op het plekje en sloot haar in tussen de muur en hem. ‘Dus eh…’ Hij grinnikte even ongemakkelijk zijnde. Hij stond nu zo dichtbij haar dat hij haar perfecte volle lippen kon zien. Damn. Wat wilde hij die graag kussen, zeg. Hij beet op zijn lip en trok zich met moeite terug zodat hij in elk geval niet meer zo intimiderend dicht bij haar in de buurt stond. Zijn ogen gleden naar haar rode haren. ‘Als je eh…’ Hij had echt geen idee hoe hij met dit soort dingen om moest gaan. Hij kon zich voorstellen dat ze zich emotioneel voelde en hij was hier aan het fantaseren over haar lippen. Wat was hij toch een Seedot. ‘Als ik je moet troosten dan eh…’ Hij zei niks, maar spreidde zijn armen uitnodigend uit en plakte een glimlach op zijn gezicht. Wat moest hij anders doen?

Kaito wist allemaal niet meer wat er gebeurde. Het ene moment stond hij bijna met een lekkere meid te zoenen, het andere moment redde hij weer een andere lekkere meid van een lelijke oude kerel en vervolgens stond hij hier in een donker steegje zijn best te doen om haar comfort te bieden. Op deze plaats deed hij wat hij gebruikelijk deed: zijn slachtoffers om zijn vinger winden. Hij wist niet hoe hij de vrouwen die hij naar hier bracht en die hij verleidde anders moest noemen. Exemplaren? Projecten? Het klonk eigenlijk allemaal even erg. Al wat hij nu wist was dat hij Ragya niet als een project en zeker niet als een exemplaar wilde bestempelen, zeker niet op dit moment. Hij voelde zich oprecht bij het idee dat hij haar comfort wilde bieden en schrok daar eigenlijk zelf van, want normaal gezien was hij helemaal niet zo. Hij boeide hem namelijk geen ene biet of een meisje zich nu wel goed voelde of niet. Al wat hij wilde was dat ze hem zoende en dat ze hem een fijne tijd zou geven net zoals hij haar zou doen. Daarna kon ze oprotten. Zo was zijn gedachtegang altijd geweest. En Ragya was heus niet de eerste die hij had gered, hoor. Hij had al vaker meisjes uit de klauwen van dit soort gasten gered, maar nooit met het doel om echt oprecht te zijn zonder bijbedoelingen. Meestal was dat gewoon om haar nog meer om zijn vinger te winden. En de meeste vrouwen vielen daar voor. En dat was dan iets waar hij van genoot en waar hij gebruik van kon maken. Het enige wat hem nu belette was die knop in zijn hoofd dat die zei dat hij Ragya zo niet moest behandelen. Maar zo goed was hij nu ook weer niet, wel dan?

Een vaag gevoel zei hem dat het hem echter gelukt was. Het was hem gelukt om Ragya om zijn vinger te winden, ook al wilde de roodharige schone dat zo veel mogelijk verbergen. Naast voldoening gaf hem dat nog een ander gevoel. Een vreemd gevoel waar hij zijn vinger niet meteen op kon plaatsen, maar dat ervoor zorgde dat hij afstandelijk wilde reageren. Nog voordat hij zich echter kon bedenken had ze hem al geknuffeld. Hij boog zich lichtelijk voorover zodat ze zich zeker geen pijn zou doen door in deze houding te staan. Het parfum die ze had opgespoten en de geur van haar shampoo drong zijn neusgaten binnen. Het was heerlijk om aan te ruiken. Hij moest ook eerlijk toegeven dat ze gewoon een heerlijke vrouw was om bij in de buurt te zijn. Ze was pittig, gemeen en had zo haar kantjes waardoor ze het in Team Rocket zeker goed zou doen. Maar aan de andere kant liet ze ook haar emoties zien als het te hoog opdraaide. Natuurlijk probeerde ze het wel op die typische manier te verbergen waarop alleen zij het kon doen, maar dat ging niet altijd even goed en dit was daar het bewijs van. Kaito sloeg één gespierde arm om haar heen toen hij merkte dat ze wat verschoof. Zijn hart sloeg een tel over toen hij een kus op zijn wang voelde. Je kon het echter beter op zijn mondhoek noemen, want zo ver was het nu ook weer niet verwijderd van zijn mond. Plannen kwamen in zijn hoofd. Plannen die alleen de oude Kaito zich kon bedenken. Haar om zijn vinger winden, haar in Team Rocket krijgen en haar vervolgens dumpen. De gedachten van daarnet, zijn zwakke kant noemde hij het uit protest, verdwenen en maakten plaats voor duivelse plannen waarvan hij enkel het bestaan wist.

Langzaam trok hij zich terug en liet zijn arm zakken. Echter niet volledig weg, maar gewoon wat lager zodat deze om haar onderrug hing. Zijn andere hand gleed naar haar wang en hij keek haar kalm aan met zijn ogen. Terwijl hij met zijn duim teder langs haar wang streelde, zochten zijn ogen de hare. Hij herhaalde de kus die half op zijn wang en half op zijn mondhoek was geplant geweest en hield het toen niet meer. ‘Ragya,’ fluisterde hij en hij leunde wat naar voren. Hij deed een stap naar voren zodat hij haar naar achteren drong en sloot haar opnieuw op tussen hem en de muur. Zijn hartslag versnelde terwijl hij naar voren boog en dat heerlijke parfum weer rook. Zijn andere arm had hij, vlak voordat haar rug contact maakte met de muur dankzij zijn bewegingen, gauw weggetrokken. Deze leunde in een hoek tegen de muur vlak naast haar hoofd. Zijn andere arm leunde tegen haar schouder aan terwijl zijn vingertoppen zacht van haar wang naar haar hals gleden. Hij boog zich nog meer voorover zodat hij dat lekkere parfum weer kon ruiken. Zodra het parfum zijn neusgaten bereikte, had hij het gewoon niet meer. ‘Damn,’ zei hij en zijn stem sloeg over. Voor hem klonk dat vreselijk in de oren, maar hij wist dat vrouwen dat best sexy vonden. Hij gleed met zijn hand naar haar kaaklijn en liet zijn onderlip zachtjes langs die van haar glijden. En bij dat kleine beetje contact dat hun lippen hadden, verloor hij de controle volledig. Hij legde zijn handen om haar benen, tilde haar op en drukte haar volledig tegen de muur zodat ze op hem moest leunen. Hij hield haar benen tegen de zijkanten van zijn lichaam aan zodat ze zeker niet zou vallen. Daarna drukte hij haar lippen zachtjes op de hare. De geur van haar shampoo en haar parfum drongen zijn neusgaten binnen en liefkoosden zijn reukzin. Hij trok zijn lippen, na wat enkele seconden leken, weer terug van haar. Daarna paste hij zijn meest gebruikte trucje toe. Hij zette haar weer kalm terug neer op haar plaats zodat haar benen op de grond rustten, draaide zich van haar weg en slikte luid en hoorbaar. ‘Sorry,’ sprak hij en zijn stem sloeg weer over. Ook al had hij dat zo niet bedoeld, het kwam nu wel van pas. ‘Ik liet me even meeslepen. Ik snap het als je me niet meer wilt zien.’ Hij probeerde zijn grijns te verbergen en probeerde zo onschuldig en gekwetst mogelijk over te komen. Alsof de gedachte aan een afwijzing van haar hem echt pijn zouden doen. Ja, vast.

Kaito had geen idee waar hij mee bezig was. Oké, hij had wel een idee, maar hij had geen idee wat hij met zijn gedachten aan moest. Deze leken alle kanten op te vliegen, behalve de juiste. Aan de ene kant dwongen zijn gedachten hem om dit gedoe onmiddellijk te stoppen en open kaart te spelen, maar aan de andere kant dwongen zijn gedachten hem ook om het plannetje voort te zetten. Om haar gek om hem te maken en daar grondig misbruik van te maken. Hij had nog nooit zo eerder misbruik gemaakt van een meid. Natuurlijk had hij vrouwen gehad die goedgelovig waren geweest en had hij het soms niet kunnen laten om daar iets van misbruik van te maken. Zo had hij ooit een vrouw wijsgemaakt dat hij een vreselijke ziekte had en dat zij het nu ook had gekregen door die avond met hem mee te gaan. Ze had rechtovereind in het bed gezeten, had haar handen voor haar gezicht geslagen en was vervolgens in huilen uitgebarsten. En ze was nog terug in zijn armen gevallen toen hij haar had proberen te troosten ook. Hij had een arm om haar heen geslagen, haar troostende woorden toegefluisterd en zij had hem gekust en geknuffeld. Had gepreveld dat ze zich veilig bij hem voelde ondanks dat ze nu ook zijn ziekte had. Dat was gewoon gestoord geweest, maar ook zo grappig. Ze was wel woedend geweest toen hij had uitgelegd dat het een grapje was geweest en had hem daarvoor een hele harde klap in zijn gezicht gegeven die hij soms nog kon voelen als hij er maar lang genoeg aan dacht. Ja, het leven was niet altijd makkelijk voor hem geweest, maar met Ragya erbij was het anders. Leuk anders, maar ook weer spannend anders. Toch vond hij het lichtelijk jammer dat zijn gedachten die hem dwongen om zijn plannetje gewoon voort te zetten de overhand kregen, zeg.

De klap in zijn gezicht had hij niet meteen zien aankomen. Het was ironisch dat hij net aan een klap dacht die hij ooit had gekregen van een vrouw en nu kreeg hij er weer eentje… van een vrouw. Een wereld van verschil, want de andere vrouw was een blondine geweest. En haar reden was duidelijk geweest. Ragya’s reden niet echt. Omdat hij haar opgetild had en ruw gezoend had? Oké, misschien was hij iets te vol met lust geweest, maar had hij haar pijn gedaan? Hij dacht van niet. Hij wreef over zijn wang en keek haar dan ook een tikkeltje ongelovig aan. Terugslaan deed hij niet. Zo onmenselijk was hij nu ook weer niet. Het was niet dat hij geen vrouwen durfde te slaan, het was gewoon dat hij ze niet sloeg als hij daar geen reden voor kon vinden. ‘En waar was dat voor nodig?’ vroeg hij uiteindelijk toen hij zijn stem weer hervond. Hij sloeg zijn armen over elkaar en probeerde het net te doen lijken alsof die klap in zijn gezicht hem helemaal niet van zijn stuk had gebracht. Hij was vaker in zijn gezicht geslagen geweest door een vrouw – heel vaak zelfs, vaker dan hem lief was – maar niet op zo’n manier en niet voor geen reden. Hij zag opeens haar Ninetales verdwijnen in het donker en trok zijn wenkbrauw naar haar op. Hij kon haar soms echt niet meer peilen. Maar dat was ook waarom hij het leuk vond om bij haar te zijn, nam hij aan. Ze was zo lekker pittig en onvoorspelbaar. En dat bleek maar weer eens toen ze hem tegen de muur duwde en haar been over zijn heup sloeg.

Kaito legde zijn handen tegen haar bips om haar wat te ondersteunen. Zijn zeegroene ogen keken haar peilend aan en hij likte even kort over zijn lippen toen hij haar hoorde praten. ‘Eh…’ bracht hij uit omdat hij geen idee had welk antwoord hij daarop moest geven. ‘Ik ben gewoon mezelf.’ Hij grinnikte even. Jeetje. Hij was nog nooit zo gedesoriënteerd geraakt door een meid. Ze was zo… apart. Onvoorspelbaar. Pittig. Elegant. Alle dingen die hij helemaal geweldig vond aan een vrouw bezat ze en… hij was er niet zeker van of misbruik maken van de situatie haar ooit nog op deze manier bij hem terug ging brengen. Waarschijnlijk niet. Wel, dan moest hij er maar zo veel mogelijk van genieten. Genietend legde hij zijn hoofd achteruit toen hij in zijn nek gekust werd. ‘Ragya,’ mompelde hij. Hij trok haar dichter tegen zich aan en legde zijn hand op haar wang. Hij draaide haar gezicht weer naar zich toe en drukte zijn lippen zachtjes op de hare. Hij opende zijn ogen en keek haar indringend aan. ‘Weet je,’ zei hij en verlaagde zijn stem om het effect te verhogen. Het werkte meestal altijd, dus waarom niet nu ook? ‘Ik weet nog wel een plek waar we dit af kunnen maken. Mijn huis is niet ver weg.’ Hij grijnsde naar haar. Zijn huis bevond zich, om eerlijk te zijn, een straat verder. Hé, hij moest de dames toch snel naar een veilige plek brengen, niet dan? Dat was trouwens gelogen. Het gebeurde zelden dat hij een dame meenam naar zijn huis omdat hij wist wat de gevolgen waren als hij haar in de steek zou laten. Maar Ragya… nee, die kon hij niet dumpen in één of ander hotel. Bovendien moest hij zo geloofwaardig overkomen, right? ‘Dus… wat zeg je ervan?’ Hij keek haar aan en liet zijn lippen langzaam van haar mond naar haar wang zakken. Hij begon kusjes te drukken van haar wang naar haar kaaklijn en van haar kaaklijn naar haar hals. Zijn handen gleden traag van haar bips naar haar rug toe en met een jongensachtige, scheve grijns plukte hij aan de rand van haar shirt. ‘Ik weet dat je het leuk vindt,’ zei hij plagerig in haar oor en hij gaf een zacht kusje op haar oorlelletje. Hij liet vervolgens zijn voorhoofd tegen de hare steunen en sloeg zijn armen nu beschermend om haar heen. Afwachtend op wat ze ging zeggen.

Terwijl hij op haar antwoord wachtte, merkte hij voor het eerst in zijn leven dat hij nerveus was. Hij had geen idee waar die nervositeit vandaan kwam. Hij wist wel dat Ragya een ander meisje was dan diegenen die hij tot nu toe al verleid had, maar was dat echt iets om nerveus van te worden? Of was het het feit dat ze dingen graag in de fik stak? Als hij haar zou dumpen, zou ze naar zijn huis kunnen komen om die in de fik te steken. Hij had een paar maanden geleden een meisje meegemaakt die hem een dreigend sms’je had gestuurd met daarin dat ze hem de vingers af zou snijden met een mes terwijl hij lag te slapen. Hij had daar niet al te veel aandacht aan besteed en had het weggelachen, maar had Psycho toch maar voor de zekerheid laten kijken. Het was nu niet dat hij bang was om een meisje pijn te doen. Als zij hem pijn had gedaan, had hij heus wel teruggevochten. Het was niet dat hij van het mannelijke geslacht was dat hij zich zomaar moest laten onderdrukken door de dames. Hij was echter niet ingesteld om meiden te slaan. Kerels sloeg hij met gemak. Hij brak hun beenderen ook wel eens, zoals hij daarnet bij Ragya al had laten zien. Als ze te ver gingen, dan kwamen ze dat te weten ook. Ragya was trouwens niet de enige die hij van dit soort type kerels had gered. Hij trainde genoeg uren in de gym om zijn spieren te trainen en wist ook goed genoeg dat hij de dames het beste om zijn vingers kon winden door ze te redden uit één of andere voor hun benard zijnde situatie. Hij had echter niet verwacht dat het bij haar meteen zou werken en dat was misschien iets wat hem nerveus maakte.

Kaito deed zijn best om de nervositeit weg te drukken. De warmte die zij had ging op hem over, maar dat was niet per se iets wat zijn nervositeit voor deze situatie erger maakte. Hij nam aan dat het was omdat hij dit soort dingen nog nooit echt had laten gebeuren. Een meisje troosten, zijn armen naar haar uitsteken en haar troostende woorden toefluisteren. Had hij dat laatste trouwens echt gedaan? Hij wist het niet. Meestal als een meisje bang was of moest huilen, stond hij er gewoon even bij of sloeg hij kort een arm om haar heen. Natuurlijk gaf hij wel comfort – want hoe moest hij ze anders mee krijgen? – maar het was niet dat hij ze troostte zoals hij daarnet bij Ragya deed. Wat hij bij Ragya had gedaan was weg van het gebruikelijke. ‘Zo erg is het toch niet,’ antwoordde hij plagerig. Hij had expres niet gereageerd op haar vaststelling of dit soort dingen hem vaker overkwam. Niet specifiek dit soort dingen, maar wel een andere versie ervan. Hij vond het echter nogal verpestend overkomen als hij dat zou gaan zeggen. Hij wist niet of zij dit soort dingen vaak deed, maar aan haar houding te zien zou hij eerder denken van niet. Ze leek hem ook eerder diegene die pittig was vanbuiten, maar zacht vanbinnen. Zo eentje die van lange relaties hield en zo. Hij beet op zijn onderlip. Damn, wat zou hij haar moeten teleurstellen, zeg. Niet aan denken, verdorie. ‘Natuurlijk niet. Een prachtige dame zoals jij laat ik echt niet lopen,’ zei hij en hij gaf haar een vette knipoog. Hij liet zijn vingers kort onder de zachte stof van haar shirt glijden en huiverde toen hij haar warme naakte onderrug voelde. Damn.

Zoals beloofd liet Kaito haar niet naar zijn huis wandelen. Grijnzend haakte hij zijn voet onder haar been, liet haar geloven dat hij haar liet vallen en ving haar vervolgens op. Kaito-stijl. Hij hield zijn ene arm netjes onder haar knieholten en met de andere ondersteunde hij haar rug. Hij geloofde heus wel dat ze zelf kon lopen, maar hij wilde haar als een prinses doen voelen. Waarschijnlijk zou ze hem nu vooral verachten omdat ze niet zelf mocht lopen, haar kennende, maar Kaito liet haar onder geen voorwaarden los. Zijn blik speurde het steegje af terwijl hij naar zijn huis liep, behoedzaam zijnde of hij niet toevallig één van die gasten tegenkwam. Zoals verwacht was er niemand en zich op zijn gemakje voelend wandelde hij naar zijn huis. Nog drie huizen, nog twee, nog één… Hij zette haar weer neer. ‘Zoals beloofd,’ zei hij jongensachtig, grijnsde en griste zijn sleutel uit zijn broekzak. Hij opende zijn deur, trok Ragya aan haar hand mee naar binnen en sloeg de deur met een klap achter zich dicht. Terwijl hij haar tegen een muur drukte en zijn mond op de hare drukte, gleed zijn hand naar de lichtknop. Deze zette hij aan zodat zijn misschien ietwat rommelige kamer verlicht werd en trok haar, nog steeds zoenend, wat mee met zich naar achteren. Hij had zin om haar mee naar boven te sleuren, maar hij vertrouwde zijn eigen kracht niet goed. Ze maakte hem helemaal week vanbinnen, liet hem iets voelen dat hij nog niet vaak had meegemaakt bij de andere vrouwen waarmee hij al gezoend had. En dus liet hij haar los en begon achterwaarts de trap op te lopen. Hij plaagde haar door de zoom van zijn shirt wat naar boven te trekken zodat ze een blik kon werpen op zijn toch wel gespierde borstkas. Damn, wat kwam die goed van pas, zeg. Hij knipoogde naar haar, liet zijn shirt weer zakken en ging verder naar boven. ‘Als ik een echte gentleman was zou ik zeggen dat je niet op de rommel moet letten, maar ik kan er wel vanuit gaan dat je daar geen oog hebt met mij zo voor je,’ sprak hij en zijn stem klonk lichtelijk arrogant. Hij wilde op dit moment gewoon niet denken aan het bestaande feit dat ze andere mannen hun gedachten ook zo op hol bracht met dat rode haar en die uitdagende blik. Nee. Voor vanavond was ze van hem. Van hém.

Het was gewoon een spelletje. Een van zijn vele spelletjes die hij speelde met de dames. De ene keer was het in zijn kamer, de andere keer in een hotelkamer. Dan weer in een steegje, dan bij haar thuis of gewoon ergens random in het park of op het strand. De laatste keer dat hij dit soort dingen in een park of een strand had gedaan was echter weer heel lang geleden, want het was gewoon veel te ongemakkelijk voor hem. Als hij betrapt zou worden, zou heel zijn reputatie naar de vaantjes zijn. De reputatie bij de dames had hij het er dan over, want welke dame wilde nou betrapt worden tijdens een leuk avontuurtje in het park? Juist, niemand. En er was ook geen slaapplaats voorzien in het park of op het strand. Daar kwam dan ook nog eens bij dat hij of overal zand of overal bladeren had hangen. Nee, het strand of het park was nooit leuk geweest, maar een hotelkamer die hij bovendien niet met zijn eigen geld hoefde te financieren wel. Nee, hij was wel altijd zo slim geweest om te zorgen dat hij zo snel mogelijk uit die hotelkamer was voordat madame naast hem wakker zou worden en zou denken dat hij het zou betalen. Dat was waarschijnlijk ook de reden waarom de meeste dames kwaad op hem waren als hij daar iets mee had beleefd en ook de voornaamste reden waarom hij die dames zo goed mogelijk probeerde te ontwijken. Hij had dit natuurlijk ook met Ragya kunnen doen. Haar naar een hotelkamer kunnen slepen en haar daar zielig alleen achterlaten, maar iets in zijn binnenste hield hem tegen en hij probeerde er nog steeds achter te komen wat dat dan precies was. Er waren nu echter belangrijkere dingen om zich op te focussen.

Het was hem niet ontgaan dat ze verveeld of zelfs geïrriteerd had geleken bij het feit dat hij zijn shirt opgetild had en daarna weer had laten zakken. Ze besloot daar zelf ook meteen een einde aan te maken door er dan maar zelf voor te zorgen dat zijn shirt uitging. De manier waarop ze dat deed interesseerde Kaito enorm. Gewillig stak hij zijn armen naar boven zodat het shirt makkelijk uitging. Hij grijnsde naar haar en volgde haar met zijn ogen. Met een simpel gebaar ving hij haar leren jack op en hing die, naast zijn shirt, aan de trapleuning. Hij voelde zijn adem stoken toen hij zag dat ze haar eigen shirt uitdeed, maar gromde toen ze hem de rug toekeerde waardoor hij net dat mooie ding niet had kunnen zien. Valsspeler die ze was. Hij keek kort naar het shirt dat ze had laten vallen en ging daarna de trap op. Hij ging achter haar staan en haakten zijn duimen kort in de lusjes van haar broek terwijl hij zijn hoofd langs de hare liet hangen. Omdat hij groter was voelde hij dat haar rug tot ongeveer net tegen zijn borstkas leunde. Hij grijnsde om dit voordeel en pakte haar haren vast. Hij schoof deze rustig opzij en begon kusjes te drukken in haar nek. ‘Damn Ragya,’ sprak hij. Hij hield het niet meer. Ze wist heel goed hoe ze hem moest uitdagen. Hij liet haar broek los, stapte opzij en pakte haar hand vast. Kalm deed hij de deur naar zijn kamer open en gooide deze open. Hij trok haar mee naar binnen en duwde haar zo tegen de deur zodat deze vanzelf weer dicht ging dankzij haar gewicht die ondersteund werd met die van hemzelf. Hij liet zijn ogen naar haar glijden en grijnsde. Zijn handen gingen traag naar boven over haar rug. Hij stopte pas toen hij het kledingstuk vond dat hem belemmerde om haar voorgevel te zien en met een simpele beweging deed hij deze los. Zo, nu kon het echte werk beginnen.

Met een zucht liet Kaito zich naast Ragya vallen. Hij voelde zijn hart sneller kloppen en voelde de adrenaline die net nog volop door zijn lijf ging langzaamaan wegglijden. ‘Wauw,’ mompelde hij. Hij had het gevoel dat hij met dat ene woordje wel zo alles beschreef. Het was hemels geweest. Hij had zich niet vaak zo gevoeld bij andere vrouwen en kon nog steeds niet goed plaatsen wat ze met hem deed, maar het voelde in elk geval wel goed. Jammer dat het maar voor één keertje was, maar het was in elk geval wel goed geweest. Haar lichaam was echt prachtig om naar te kijken. En niet alleen om naar te kijken. Met een jongensachtige grijns tilde hij de dekens op en zorgde dat hun lichamen bedekt werden door deze over hun heen te tillen. Zijn raam stond open waardoor er een licht avondbriesje naar binnen waaide. In het vage maanlicht zag hij één van zijn trainingsbroeken liggen en kalm stond hij op om deze op te rapen en aan te trekken waarna hij weer terug in bed ging liggen. Als een echte gentleman verplaatste hij zijn arm naar achteren zodat ze met haar hoofd tegen zijn borstkas kon gaan liggen als ze dat wilde. Dat deed hij bij veel meiden. Hij wist dat vrouwen dankzij dit soort dingen nogal het gevoel hadden dat ze hem moesten knuffelen. En hij was nog niet helemaal klaar met Ragya. Hij moest haar nog steeds in Team Rocket krijgen op de één of andere manier. Dit was gewoon een simpele stap die hij gezet had. Hij besloot dat het tijd werd dat hij iets tegen haar zou zeggen en draaide zijn gezicht naar haar toe. ‘Volgens mij heb je dit al vaker gedaan,’ zei hij grijnzend tegen haar. Toch werd hij nog steeds niet enthousiast van het feit dat er veel mannen waren met wie ze dit soort dingen deed. In elk geval vanavond niet, want vanavond was ze van hem. De avond was nog steeds niet over en hij moest nog wat meer moeite doen om haar vertrouwen voor zich te winnen. Bovendien zou het ook wel handig zijn als hij wat meer over haar te weten kwam zodat hij wist of ze zwakke plekken had.

Het antwoord liet even op zich wachten en dat gaf Kaito de tijd om weer over alles na te denken. Bijvoorbeeld over het feit of ze dit soms ooit eerder had gedaan. Het had geleken van wel, maar dat kon hij niet met zekerheid zeggen. Misschien was ze gewoon een geboren talent. Hij had zat meiden meegemaakt die beweerden dat ze het al tientallen keren hadden gedaan, maar wat uiteindelijk niet zo bleek te zijn. Heel triest vond hij het dan ook als hij hun eerste was. Niet dus. Het was nu niet dat hij een harteloze zak was, maar het kon hem werkelijk niks schelen of hij hun eerste keer was of niet. Natuurlijk zou hij voorzichtig zijn en dat soort dingen dat van hem verwacht werd, maar hij zou er niks mee inzitten als hij het meisje dan later zou moeten mededelen dat ze niet goed genoeg voor hem was en dat hij haar dumpte. Meestal hoefde hij dat niet eens te zeggen, want dat wisten ze van te voren toch wel. Het was een soort stilzwijgende overeenkomst omdat de meeste nachten het gevolg waren van een nachtje uit. Alleen de domme mensen zouden dan denken dat hij daar iets mee bedoelde. Natuurlijk had hij van die types gehad die dachten dat hij écht wat voor hun voelde. En dat hij echt wat met hun wilde hebben. Een relatie. Het woord alleen al zorgde ervoor dat hij een benauwd gevoel over zich heen kreeg en dat hij zijn keel vastgeknoopt voelde worden. Figuurlijk natuurlijk, want anders zou hij niet kunnen ademen. Hij vroeg zichzelf nooit af waarom hij niet één van die romantische types was die een gezinnetje wilde stichten en altijd loyaal wilde zijn aan één vrouw. Hij had geen hekel aan dat soort types, hij wilde het zelf gewoon echter niet zijn. Elke nacht een ander was veel spannender, veel avontuurlijker. Ja, liet hij het daar maar op houden.

Ragya leek zijn voorstel in elk geval wel te appreciëren, want het had niet lang geduurd voordat hij haar hoofd op zijn borstkas had gevoeld. Alsof hij het al niet warm genoeg had. Hij had het echter zelf aangeboden en moest ook eerlijk toegeven dat hij er nog niet echt spijt van had. Tot nu toe dan niet. Gelukkig was Ragya niet het type dat romantisch ging doen en dat de hele tijd wilde knuffelen. Ze lag daar gewoon rustig. Geen emotionele uitbarstingen omdat het daarnet zo heerlijk was geweest en dat het nu over was en zo. Ja, die gevalletjes had hij ook al meegemaakt. Hij had zelfs eens… nee. Deze keer niet. Deze keer moest hij maar echt zijn oren openen zodat hij naar Ragya kon luisteren, want anders kon hij weer fluiten naar dat vertrouwen en was alles voor niets geweest. Nou ja. Voor niets. Een jongensachtige grijns verspreidde om zijn lippen. Probeer dat maar eens niets te noemen, dacht hij grijnzend. Hij luisterde naar wat Ragya te zeggen had en fronste. Was dit weer één of andere taal dat ze de hele tijd in zijn bijzijn leek te gebruiken? Ze had ook een bijnaam voor hem. Farsfasjoer of zoiets. Hij zou het in elk geval niet kunnen uitspreken en je moest hem al helemaal niet vragen om het op te schrijven, want dan zou hij je uitlachen. Waren het een soort goden? Het enige waar het hem aan deed denken was aan de Arceus van de liefde of van de maagdelijkheid, want dit soort dingen waren niet aan hem besteed. Toch leek ze ook een soort van antwoord op zijn vraag te geven, dus het moest wel iets met liefde te maken hebben. Of lust.

Het antwoord was echter wel duidelijk geweest: nee. Ze had nog nooit… dit gedaan. Wat hem enorm verbaasde, want het leek net alsof ze enorm veel ervaring had. Toch bracht het hem op de één of andere manier best wel wat voldoening dat ze dit nog niet eerder had gedaan. Hij wist niet precies waarom, want meestal konden hem dit soort dingen niet veel schelen. Het zou vast wel zijn omdat hij haar claimde voor deze avond, bedacht hij zich. ‘Je gaat me toch niet wijsmaken dat je nooit…’ Hij twijfelde even. Ragya was immers nog altijd een vrouw en ondanks dat hij nog geen emotionele uitspatting had meegemaakt, zou het zomaar eens de eerste keer kunnen zijn. ‘Je hebt toch zeker wel eens een vriendje gehad of zoiets? Of tenminste toch één keer wat meer lichamelijk contact gehad? Je gaat me niet wijsmaken dat je met zo’n lijf nog niks hebt meegemaakt.’ Dat laatste mompelde hij, maar er was een kleine grijns om zijn lippen verschenen. Toch voelde hij een of andere knagende emotie in zijn binnenste. Was het… schuld? Omdat hij haar eerste was geweest en hij haar binnenkort ging dumpen? Wat een onzin. Hij voelde zich nooit schuldig over dit soort dingen, dus nu ook niet. ‘Ik heb er inderdaad al meerderen gehad,’ zei hij luchtig. ‘En soms was het leuk, maar soms trok het ook op niks.’ Hij grinnikte even. Hij kon niet eens meer bijhouden hoe veel hij er al had gehad. Hij deed het al sinds dat hij het uitgevonden had. En dat was op een vrij jonge leeftijd geweest. Hij had ook gewoon geluk met zijn uiterlijk, dat moest hij eerlijk toegeven. Er waren mannen of jongens die op een andere of dezelfde leeftijd waren als hem die minder geluk hadden. Maar ja, hij deed dan ook een boel om zijn lichaam mooi te houden en niet dat buikje te krijgen waar hij nooit mee wilde kampen, hè. Hij wist zeker dat hij op zijn veertigste er ook nog gespierd uit ging zien. En ook nog steeds single, want van een relatie – alleen het woord al – zou hij helemaal panisch worden. Dan zouden ze hem moeten opnemen in een psychiatrische instelling omdat hij de druk niet meer aankon. Nee, relatie belandde op de blacklist in zijn hoofd. En er was niks of niemand die daar iets aan kon veranderen. Ook Ragya niet.