Temper

Dit was gewoon een stuk beter, in een drukke stad zijn. Alhoewel, druk.. De avondklok was ingegaan en dus was het allesbehalve, hij had het wel gewoon verwacht dat Blake moest gaan patrouilleren. Eigenlijk was het best wel prettig, maar toch had hij ergens stiekem gehoopt dat mensen zich niet aan de regels hielden, gebeurde er nog wat. Zijn paarse ogen scanden de omgeving, iedereen hield zich wel aan de regels, op enkele grunts na was er namelijk niemand te zien. Zodra dit groepje hem passeerde en de jongen bijna wouden gaan aanhouden liet hij met een snelle handbeweging het rode 'R' teken zien welke in de binnenkant van zijn vest was verwerkt. Altijd maar handig, zo een plek.

ooc; Shanon eerste post

De Carvanha die hij pasgeleden bij de Black Market had gekocht kon nog wel eens een goede aanwist zijn voor zijn team, iets wat zeker mooi was. Hij vernauwde kort zijn ogen bij het zien van een schim, misschien dat de witharige dit zaakje maar eens moest gaan onderzoeken. Al was zijn richting en tempo niet veranderd, sloeg de jongen het steegje in welke hij het gedaante had zien toegaan. Het weinige licht dat al eerder van de lantaarnpalen was gekomen was nu zeker minimum, waardoor het erg moeilijk was om te kijken. Het duurde een seconde of twee of zijn paarse ogen waren gewend aan de duisternis, waarna de jongen het steegje verder inliep. Een grijnsje speelde rond zijn lippen toen Blake een gedaante zag, geen verbeelding was het dus. In een snel looptempo kwam de jongen op dit persoon af om hem, haar, geen idee tegen de muur te drukken. "En waar denken wij rond dit uur heen te gaan?" klonk zijn stem dreigend.

Er werd gestameld dat ze naar huis ging, waarbij een vuile grijns rond zijn mond trok "Beetje laat daarvoor, niet?" zijn naam werd gemompeld, tweede naam, wat dan ook. Ze had al heel veel eerder binnen moeten zitten. En ja, al had de jongen gehoopt de hij iemand tegenkwam wie de regels overtrad, had Blake liever het niet gehad dat het haar was. "Je had al heel veel eerder binnen of uit de stad moeten zijn." liet de jongen zijn stem opnieuw klinken, geen klein beetje emotie was er in te vinden.

Shanon mompelde dat wat moest afleveren en daar te lang bleef hangen "Maar dat betekend niet dat jij je niet meer aan de regels moet gaan houden." zijn grip verstevigde wat, ze zou hier niet gemakkelijk mee kunnen wegkomen nee. Er klonk wat duidelijker nu dat ze naar haar huis moest "Als jij je gewoon aan de regels had gehouden, zou er niets aan de hand zijn." het was volledig haar eigen schuld dat het zo moest gaan, hij deed hem enkel wat hem was opgedragen, simpel als wat.

Licht fronste hij toen ze hem niet aankeek, oke, het was te begrijpen dat ze niet zo prettig voelde maar dat was geen reden hem niet aan te kijken. Hij haalde zijn rechterhand los van haar schouder, vooral omdat het iets prettiger zo was en waarschijnlijk zou de zilverharige toch nergens heen kunnen. Zo wel, had ze haar waarschuwing in welk geval gekregen. Er was een kleine zucht te horen, waarna hij werd aangekeken en er werd gevraagd wat ze dan moest doen. "Je zou gewoon kunnen gaan, enkel of het handig is.." begon de jongen met een grijnsje, er waren genoeg manieren die hij kon gaan verzinnen.

Er werd gemompeld dat hij haar wel kon loslaten, echter, toen Shanon zijn hand probeerde weg te duwen verloor hij zijn evenwicht en viel de jongen naar voren. bedank Denise voor het idee De plek waar hij tegen was gevallen was niet bepaald prettig, awkward. Vreselijk awkward eigenlijk. Hij was recht met zijn lippen op de hare gevallen en het moment dat de witharige zich het echt realiseerde sprong hij achteruit. Nononono, that did not happen. zijn gezicht kleurde helemaal rood, neeeee, dit was niet zojuist gebeurd.

Er werd een sorry gesproken en al deed hij zijn mond open, er kwam geen enkel woord uit zijn mond. Laat dat zojuist niet gebeurd zijn. Dit was echt vreselijk, heel erg slecht. Nu het hem wel lukte, klonk er enkel wat gestamel "Eh.. ehmm.." hij was gewoon te verbaast en het was te awkward om er eigenlijk een normaal antwoord op te geven. Oh Arceus, wat. Dit is niet gebeurd. Iets wat hij zichzelf probeerde wijs te maken maar absoluut niet zou gaan helpen.

Toen er ineens lachend klonk dat Shanon eens moest gaan werd Blake weer helder, gelukkig. Het zou maar wat zijn als hij daar maar wat dom bleef staan, niet echt bepaald handig nee. Er werd gesproken dat ze misschien maar een Pokémon center moest opzoeken, dit liet hem ook weer denken waarom hij hier überhaupt was. die awkward situatie van eerder had hem echt geheel in de war gemaakt. "Misschien dat jij de stad uit gaat, wat nog sneller is dan zo iets vinden." ja, er waren als het goed was geen Pokécentra in dit gedeelte.