Get out alive.

Taking this to the grave

Met een luide zucht stapte een roodharige jongen de gym binnen. Zijn haren wild en zijn felle, groene ogen gericht op de stenen voor zijn schoenen, moest hij even moed verzamelen terwijl hij even kort zijn ogen sloot. Zijn gedachten schoten terug naar zijn eerste gymuitdaging, degene waarbij zijn Charmander finaal ingemaakt was. Destijds had hij enkel geprobeerd om de maximale kracht uit de kleine Pokémon te halen. Het gebeurde maar zelden dat ze op bezoek gingen in een Pokémon Center en de Pokémon werd gezegd achter elkaar te vechten. Vechten, vechten, vechten tot hij niet meer kon. Dan rusten en vervolgens weer vechten. De gym was precies hetzelfde geweest. Ondanks het type nadeel en het duidelijke levelverschil, had hij zijn Charmander gezegd te vechten. Het ding had zijn best gedaan en had de Geodude bijna verslagen, maar het werd hem uiteindelijk toch te veel en hij had het gevecht verloren. Hem werd verteld eens goed na te denken over waar een Pokémon voor was, over wat een Pokémon voor hem betekende. Het had lang geduurd, maar eindelijk had hij het door. De band tussen hem en zijn Charmander was enorm gegroeid en hij zag de Pokémon nu als partner, even als zijn Scizor, Garrett. Hij wist zeker dat hij, zowel mentaal als qua kracht, gegroeid was en hetzelfde gold voor zijn team. Deze keer zou hij winnen, hij zou niet nog eens zijn Pokémon teleurstellen.

“Hey, Viola? Ik daag je uit!” klonk zijn stem luid door de gym. Het duurde niet lang voor een meisje zich liet zien. Haar haren waren zandblond van kleur en haar ogen waren groen, al waren deze een stuk donkerder dan die van hem. Ze was een stuk kleiner dan hij en hield enthousiast een camera in haar handen, waarmee ze een keer zijn richting op flitste. Dit liet een zachte grom uit zijn keel opkomen, waarop ze kort lachte.
‘Die gedetermineerde uitstraling zegt me dat je klaar bent voor deze uitdaging! Fantastisch! Is dit de eerste keer dat je een gym uitdaagt?’ vroeg ze enthousiast en hij fronste. Hij wilde antwoorden, maar al snel begon het meisje weer te roepen. ‘Fantastisch! Gewoon fantastisch! Kom mee, dan beginnen we onze strijd!’ riep ze, voor ze richting het gevechtsveld rende.
Even stond de jongen daar met een mond vol tanden, maar al snel herpakte hij zich. Nee, het maakte niet uit wat voor type ze was. Ze was een gymleider en dit was ze niet voor niets. Hij zou haar niet onderschatten en zou zeker nadenken over elke zet die hij maakte. Ja, hij zou deze keer de winnende partij zijn in het gevecht en niemand hield hem tegen.
Eenmaal aangekomen op het veld glimlachte ze naar hem. ‘Gymleader Viola zal twee Pokémon gebruiken. Enkel de uitdager mag van Pokémon wisselen en het gevecht is over als één van de twee partijen geen Pokémon over heeft,’ sprak een jong meisje, wie de judge zou zijn in dit gevecht. Eigenlijk deed zo’n persoon vrij weinig, behalve roepen wat iedereen al doorhad, zoals dat een Pokémon was uitgeschakeld als het halfdood op de grond lag en dat één van de twee had gewonnen als de ander geen Pokémon meer over had. Het scheen overigens nog iets te zijn waar je voor opgeleid moest worden ook. Hij begreep daar werkelijk waar geen zak van, maar goed. Hij moest zijn hoofd erbij gaan houden nu, anders liep het verkeerd af.

‘Surskit!’ riep het meisje, voor ze haar Pokéball de lucht in gooide en een Surskit op het veld liet verschijnen. Rustig pakte Aiden zijn Pokédex. ‘Surskit, the pond skater Pokémon. Surskit can walk on water as i fit was skating. It attracts prey with a sweet aroma it produces,’ vertelde de dex, terwijl het enige informatie liet zien, zoals dat het een water- en insecttype was. Dit was dus de Pokémon waarvoor hij zijn Scizor, Garrett, zou moeten gebruiken, zijn Charmander bewarend voor later gezien het nadeel dat hij had tegen watertypes.
“Garrett, kom maar!” zei de jongen, voor hij een Pokéball de lucht in gooide. Uit de ball kwam een grote, rode insectpokémon, een Scizor. Het opende en sloot zijn scharen enkele keren om de tegenstander te intimideren, voor het zijn trainer met een grijnsje aankeek. Een Surskit was niet groot, dus erg serieus nam de Scizor het niet.
‘Bubble, Surskit!’ riep de Gymleidster en Aiden keek naar de Scizor. Hij had de Pokémon willen zeggen te ontwijken, maar voor hij het wist had de bubbel zijn harde huid al geraakt. Even stond Aiden geschrokken te kijken om de snelheid van de kleine, blauwe Pokémon, maar al snel snoof hij een keer geïrriteerd. Oké, dus dit zou interessant kunnen worden. “Garrett, doe je Quick Attack!” riep hij, proberend om de snelheid van de Surskit te matchen met een Quick Attack. ‘Jij ook!’ riep de gymleidster enkel, waardoor de Surskit met een enorme snelheid langs de Scizor schoot, om hem in zijn rug te raken. Een normale aanval als dat was echter niet echt effectief. “Nu, Brick Break!” riep Aiden snel en de Scizor draaide zich om, om de Surskit vol op de kop te rammen met zijn gloeiende schaar. Hierna schoot hij naar achteren, zodat hij niet geraakt kon worden door een plotselinge bubbel. Het was vrij vervelend dat zowel staal- als vechtaanvallen vrij weinig zin hadden op een Surskit, wat betekende dat zijn twee sterkste aanvallen direct een stuk minder effectief waren. Ook zorgde de snelheid van deze Pokémon ervoor dat hij zeker op moest letten, aangezien hij anders nooit een aanval zou raken.
‘Surskit, bubble!’ riep de gymleidster. “Ontwijk met Agility!” riep Aiden snel en de Scizor schoot opzij, om naast de Surskit stil te komen te staan. “Pursuit!” riep hij, waarna de Scizor de kleine, blauwe Pokémon hard raakte met een Pursuit, waardoor deze een eindje verder op de grond terecht kwam. “Nu, False Swipe!” riep hij naar zijn Pokémon, wie omhoog schoot en de Surskit van boven probeerde te rammen met zijn scharen. ‘Quick Attack!’ riep de gymleidster echter en de Scizor landde vol op de grond, waarna hij geraakt werd door een Quick Attack. “Gaat het, Garrett?” vroeg hij met een fronsje, maar de Scizor stond met een kleine grijns op. Al had de klap zeker zeer gedaan, was de Pokémon nog lang niet uitgevochten. Aiden glimlachte. “Zo mag ik het zien, Garrett,” sprak hij goedkeurend tegen de Pokémon. Ja, Garrett zou nog wel even doorkunnen, terwijl het er al langzaam op begon te lijken dat de Surskit aardig aan de helft zat, terwijl deze pas twee keer geraakt was. Aiden vroeg zich af of dit mogelijk zou komen door een verschil in levels, of dat de Surskit gewoon niet veel hebben kon.
‘Quick Attack!’ riep de gymleidster en Garrett wachtte rustig op de woorden van zijn trainer. “False Swipe!” riep Aiden. De Scizor schoot omhoog, om volop op dezelfde plek naar beneden te komen, zijn twee scharen richting de grond gericht. Deze keer was de Surskit niet snel genoeg en werd deze volop geraakt door de False Swipe. “Nu, Bullet Punch!” riep Aiden met een glimlach. De Surskit werd meerdere keren geraakt door de scharen van de grote, rode Pokémon, maar wist nog overeind te komen nadat deze op de grond ineen was gezakt, waarna deze wat naar achteren schoot.
‘Surskit, Bubble!’ riep de gymleidster. “Focus Energy,” sprak Aiden rustig tegen zijn Pokémon, wie zijn ogen sloot. De Bubbels raakten hem en deden zeker schade, maar niet genoeg om hem uit de focus te halen. Toen de Pokémon zijn ogen opende, was er een rode aura om hem heen vindbaar en zou de volgende aanval meer kracht hebben. “Nu, maak het af met een Quick Attack,” sprak hij zacht. Zijn Scizor schoot naar voren en de Surskit deed een poging te ontwijken, maar werd alsnog volop geramd door de aanval, waarna de Surskit uitgeschakeld op de grond viel.
‘Surskit is niet in staat verder te vechten! Scizor wint!’ werd er geroepen en de Surskit keerde terug in zijn Pokéball. De gymleidster complimenteerde haar Pokémon, voor ze de Pokéball wegdeed en een nieuwe pakte, welke ze vergrootte. ‘Denk maar niet dat je al gewonnen hebt,’ sprak ze enthousiast, voor ze de volgende Pokéball de lucht in gooide. Bij het zien van de Pokémon glimlachte Aiden licht. Dus… Een Vivillon? Hij wist dat Simpel ook zo’n Pokémon had, waardoor hij licht glimlachte. Hij had nog nooit tegen een Vivillon mogen vechten, maar hij wist dat ze zwak waren tegen vuuraanvallen, dus was het tijd om zijn Pokémon te wisselen.
“Garrett, keer maar terug jongen. Je hebt het geweldig gedaan,” sprak Aiden, zijn Scizor terug laten kerend. Hij klikte de ball aan zijn riem. 1-0.

Even was het stil, voor Aiden een andere ball van zijn riem klikte. “Nu wordt het pas echt leuk,” glimlachte hij, voor hij de ball de lucht in gooide. Op de grond stond een kleine Charmander, wie enthousiast een kreetje slaakte bij het zien van de situatie. Rustig klikte hij de nu verkleinde ball terug aan zijn riem, voor hij het meisje met een grijnsje aankeek. Deze keer zou hij beginnen.
“Ember, Tyrion!” riep hij en de Charmander opende zijn bek, om meerdere kleine vuurballen richting de tegenstander te schieten. ‘Gust!’ riep de gymleidster meteen. Met de gust verzwakte ze de aanval, maar deze raakte de Vivillon alsnog. ‘Nu, Powder!’ riep ze. De Vivillon gooide een Powder aanval op Tyrion en even was het stil. Powder? Wat voor powder? Hij had gehoord van Poison Powder, Sleep Powder… Maar Powder? Het leek er niet op dat de Charmander verlamd of slaperig was, dus besloot hij het maar te laten voor wat het was.
“Ember, nogmaals!” riep hij naar zijn Charmander, wie zijn bek opende om een Ember af te vuren. Echter kromp de Pokémon al snel licht ineen en gromde deze zachtjes.
De gymleidster lachte kort. ‘Powder doet de Pokémon zeer als deze een vuurtype aanval direct na Powder gebruikt,’ zei het meisje en Aiden grijnsde. Ah, dus ze had nog meer in huis met deze Vivillon?
“Dragon rage!” riep Aiden. De Charmander opende zijn bek en een rood-oranje vuurbal ontstond voor zijn bek, welke op volle kracht de Vivillon raakte en uit de lucht schepte, waardoor deze op de grond landde. Echter kwam de Pokémon al snel weer op. ‘Poison Powder!’ riep de gymleidster. “Ontwijk!” riep Aiden, maar dit was al te laat. Hij wist dat een vergiftiging betekende dat er nu haast achter zou komen te staan. Hij moest dit gevecht nu afmaken, voor de Charmander zoveel schade had opgelopen van de vergiftiging, dat hij niet meer kon vechten.
“Smokescreen!” riep Aiden grijnzend. De Charmander liet een dikke, zwarte rook uit zijn mond komen, waardoor hij compleet onzichtbaar werd. “Nu, Fire Fang!” riep hij, terwijl Viola haar Pokémon zei de Smokescreen weg te blazen met een Gust. Echter kwam de Charmander er te snel uit, om de Pokémon in de vleugel te bijten, terwijl vuur uit zijn bek kwam. Samen met de Vivillon landde de Pokémon in het rookgordijn, waardoor beiden onzichtbaar werden voor hun trainers. ‘Vivillon, Gust!’ riep de gymleidster. “Tyrion, maak het af met een Ember!” riep hij. Hij hoorde de vleugels van de Vivillon een paar keer slaan voor een Gust, voor hij hoorde hoe de Ember werd afgevuurd. Een plof klonk en even was het stil. De rook dreef langzaam weg van het gevecht, waardoor de twee Pokémon zichtbaar zouden zijn en duidelijk zou zijn of dit gevecht over was, of dat de Vivillon nog niet uitgevochten was.

Hij hoopte zeer dat zijn Charmander daar zou staan, met een uitgeschakelde Vivillon aan zijn voeten. Dat zou de vorige keer meer dan goed maken en dat zou betekenen dat ze hun eerste Kalos badge hadden gewonnen, iets waar de jongen maar al te erg naar uitkeek. Hij wist natuurlijk dat zijn vuuraanvallen super effectief waren geweest tegen de Vivillon, maar als deze nog verder door kon, zou hij een probleem kunnen krijgen door de Poison die hij bij zijn Charmander had aangebracht…