{ Light me on fire, walk clean away

_{Rustig liep Floyd over de straten van Lumiose City. Doordat Team Rocket aan de macht was gekomen waren deze veel rustiger dan ze eerder waren. Normaal gezien was er een stormloop van mensen, maar dat was niet meer. De meeste leken de stad te vermijden als de pest. Natuurlijk had je sommige die dat niet deden. Eén ervan was een meisje dat problemen leek te zoeken met iemand, maar die persoon schonk geen aandacht aan het meisje dat achteruit aan het lopen was. Het was dat ze vervolgens tegen hem aan liep en vluchtig wat zei, anders had hij haar nooit zoveel aandacht geschonken. ‘Ik hoop dat je niet verwacht dat ik weet wat dat betekend,’ was het eerste wat dat Floyd zij bij het horen van het rare woord. Als je het hem vroeg klonk het als één of andere naam die je een pokémon zou geven, maar naar zijn weten was hij nog lang geen pokémon, en dat ging ook nooit zo worden. Of het was iets totaal anders en het betekende wel iets. In ieder geval bleef hij daar niet te lang bij stil staan. Zijn blik gleed naar de Ninetails die het meisje volgde. Mooie pokémon, maar te sierlijk voor hem. Anderen daarin tegen zouden de pokémon maar al te graag in hun binnenzak steken en meenemen. ‘Een beetje gevaarlijk om met zo een pokémon openlijk over de straten van Lumiose te wandelen,’ zei Floyd zonder verdere uitleg. Ze snapte vast ook wel dat hij bedoelde dat de idioten van Team Rocket altijd op de loer lagen. Zelf behoorde hij dan ook wel tot de organisatie, maar hij behoorde niet tot de kant van de idioten. De kant die jammer genoeg het grootste was. Het waren die idioten die tegenwoordig van de daken zouden kunnen schreeuwen dat ze van Team Rocket zijn omdat ze Lumiose city toch hebben overgenomen. Idioot en hopeloos dus.
Vanuit zijn ooghoeken kon Floyd zien hoe dat Castiel rond de goudkleurige pokémon zweefde en ieder details in zich op nam. Toch iemand die interesse toonden in de grootte vos.}

_{Floyd had ergens wel verwacht dat de andere hem zou zeggen wat het woord nu eigenlijk betekende, maar een verdere uitleg kreeg hij niet van haar. Zelf wilde hij zijn woorden er ook niet aan vuil maken dus keek hij haar enkel afwachtend aan, hopend dat ze de blik snapte. Als hij de betekenis niet te horen kreeg dan was het ook zo. Hij ging er toch zeker niet aan dood, en wakker zou hij er ook niet meteen van liggen. Zijn advies werd daarbij ook niet erg goed opgevat. ‘Madam denkt dat ze de wereld aan kan?’ waren dan ook Floyd zijn simpele woorden. Het was dus zo’n type. Iemand die zich geen zorgen maakten om zij die sterker waren en die vast dacht dat ze niks te vrezen had. ‘Moest ik de juiste materialen bij de hand hebben gehad, had ik graag het tegendeel bewezen,’ sprak de zwart harige man met een niet gemeende glimlach die na enkele seconden weer vervaagde. De grom deed hem even kort opzij kijken, maar hij liet de pokémon doen. Cas was nog maar net in zijn team, wist niet van zijn gewoonten en het zag er ook naar uit dat hij nog vrij veel te leren had. Het kon geen kwaad als de pokémon problemen zocht, of als hij in de problemen zou belanden. De pokémon leek echter niet blij te zijn met de humeurige reactie van de pokémon met de vele staarten. Klaar om een Confusion af te vuren keek hij even naar Floyd, die nietszeggend terug keek. Cas dacht vast dat het niet mocht, want hij liet de aanval voor wat het was.}

_{Het meisje wist uiteindelijk te zeggen wat ze eerder had gezegd, en blijkbaar had ze toch meer manieren dan de jongeman had verwacht. Hij vond het enkel niet de moeite waard om te reageren, dus deed hij dat ook niet. Wat dat er nadien uit haar mond kwam negeerde hij ook voor de helft. Zijn blik gleed even naar de Metang. Als ze het over hem had, had ze in ieder geval gelijk.
‘Zo ben ik nu eenmaal, klaar om op ieder moment iemand te helpen.’ Het moest vast zo duidelijk te horen zijn dat er geen woord van waar was. De zwart harige zou haast nooit echt iemand helpen. Hij zag niet in waarom dat het nodig was. Ongelukken konden helpen tegen de overbevolking, maar niet iedereen zag dat in. Ondanks dat Floyd niet degene was die moest zeggen dat je positief moet denken, moet je toch positief denken. Over alles. ‘Maar ik beloof de volgende keer om te laten zien hoe goed jij jezelf red,’ zei Floyd. Ja, hij moest binnenkort echt weer een dark ball aanschaffen, dat zou het leven vast een heel stuk makkelijker maken als hij makkelijke doelwitten zou tegenkomen. Zijn pokémon en die van de andere waren dan toch zeer goede vrienden aan het worden, en nadat ook de Ninetails wilde aanvallen was het voor Cas genoeg. Een Confusion werd uiteindelijk toch afgevuurd. Niet zozeer om schade aan te brengen, maar wel om de andere pokémon gewoon te irriteren. Daar was de aanval namelijk perfect voor. ‘Neem het gedrag van mijn pokémon niet kwalijk, hij heeft nog niet door dat hij aanvallen moet gebruiken die daadwerkelijk schade opleveren als het hem niet aan staat,’ zei Floyd alsof dat wat hij zei volledig logisch was. Hij moest echter echt wel toegeven dat hij liever had gehad dat de Metang een Metal Claw had gebruikt, of iets wat erop leek.}

_{‘Deal.’ Alsof dat het al vast stond dat er een etentje ging komen had hij het gezegd. Je zou bijna gaan denken dat Floyd op dat moment een agenda boven zou halen om een datum te noteren en een uur. ‘Maar dan betaal jij wel, het moeten niet altijd de mannen zijn die betalen,’ zei hij. Daarom dat Floyd ook niet graag ergens wat ging eten. Het koste altijd veel meer dan als je zelf iets in de winkel zou gaan kopen. Hij gaf sowieso al niet graag geld uit, en het zou niet de eerste keer zijn dat hij een restaurant buiten wandelde zonder eerst te betalen. Wie letten er ook op? Ga even naar de wc, maar in plaats van naar je plek te gaan, ga je naar buiten. Gratis maal.
De persoon die voor hem stond had echter geluk dat de aanval van haar pokémon hem niet had geraakt. Het maakten hem weinig uit dat de Metang wel werd geraakt en tegen een vuilnisbak aan knalde. Als de aanval hem echter had geraakt zou het niet zo’n zonnige dag worden voor het meisje. Omstanders om de twee waren echter minder gelukkig. Sommige waren misschien geraakt, of net niet maar de opmerkingen waren niet al te vriendelijk. Floyd luisterde er echter niet naar. ‘Het is nog moeilijker af te leren dan aan te leren,’ ging hij er gewoon rustig verder op in. Bellamy was één van die pokémon die zijn goede manieren altijd leek te houden, maar misschien ook niet erg. Als de Blastoise er niet was geweest zou iemand gefrituurd zijn geweest. De blauwe pokémon zorgde dat de rust nog een beetje bleef. Wie weet hoe het zou zijn moest de pokémon er ineens niet meer zijn.}

_{Wonderen waren de wereld nog niet uit. Zoals het er toen uit zag had de zwart harige een afspraakje, al was het moeilijk te zeggen of het definitief was. ‘Maar natuurlijk niet,’ de simpelste plek was voor Floyd goed, zolang dat het eten er maar eetbaar was en hij er niet van ging sterven, of ziek van werd. Haast overal kon je bijvoorbeeld wel een spaghetti eten, en dat was één van de goedkoopste gerechten die er waren. ‘Het is wel zo handig om de naam te weten van de persoon die zo graag een etentje wilt met mij,’ vroeg Floyd want hij wist nog steeds niet wie dat het meisje nu juist was. Nadat hij die van haar wist zou hij zelf nog wel zien of hij zijn eigen naam zou prijs geven. Sommige mensen moesten die gewoon niet weten, of daar wilde hij niet van dat ze zijn naam wisten.
De mensen om hun heen waren nog steeds niet de vrolijkste, en één wilde op hen afkomen, waarschijnlijk om te klagen, maar Castiel was eerder. Hij duwde de brede man uit de weg omdat die persoon zijn weg versperde om bij de Ninetails te geraken. De klauwen van de Metang vergroten en hij haalde uit met een metal claw.}

_{Floyd had niet vaak gesprekken die niet vijandig verliepen of die niet vervelend waren. Het gesprek dat hij die dag had was er één die niet op zijn zenuwen werkten en die niet meteen moest eindigen. Een wereldwonder als je het aan hem zou vragen. Het tot dan nog onbekende meisje stelde zichzelf voor als Rayga Airon. ‘Ik ben sowieso geen voorstander van geheimen,’ reageerde Floyd nog. ‘Floyd, aangenaam,’ stelde hij zich vervolgens op zijn beurt nog voor. Als hij zich goed kon herinneren had hij zich nog maar zelden voorgesteld met voor en achternaam, en dat wilde hij ook liefst zo houen.
Hun pokémon hielden zich ondertussen ook nog altijd met elkaar bezig. Een gevecht midden in de stad was ontstaan en mensen leken er niet bepaald blij mee te zijn. De Dark Pulse werd door de Metang ontweken die op zijn beurt wel een take down probeerde uit te voeren bij zijn tegenstander. Het was hem niet meteen opgevallen dat de andere zich voorbereide voor een nieuwe aanval. ‘Dit gaat een beetje de verkeerde kant op,’ zei hij met zijn blik gericht op de twee pokémon.}

_{Floyd wierp even een blik op zijn pokémon, maar die leek geen aandacht voor te hebben. Zacht kuchte de zwart harige jongen om de aandacht van zijn pokémon te krijgen, en net op tijd. Castiel wilde een andere aanval uitvoeren, maar keerde zich toch aan de zijde van zijn trainer wanneer die hem soort van riep om te komen. Dat was niet zonder kwade blikken te richten naar de andere pokémon.
Het meisje zei dat hij gelijk had. Wauw, dat hoorde hij niet vaak uit iemands mond komen, ‘Ik heb meestal gelijk, maar mensen geloven me niet altijd,’ was zijn reactie terwijl hij even de schade bekeek. Eén vuilnisbak aan de zijkant zou zeker moeten worden vervangen. Dat ding was niet meer in een goede staat en was op één plek bijna volledig weggesmolten door de hitte. Als iemand vroeg hoe dit kwam was het niet zijn schuld. Hij was medeplichtig maar dat was bijzaak. ‘Maar over het algemeen valt alles nog mee, zolang dat de po-’ Floyd. Je moet leren je mond te houden, want juist wanneer hij wat wilde zeggen over de politie kwam er één af. Een oudere man met een snor.
Snorremans keek niet al te vrolijk om zich heen. Straks zou hij nog gaan grommen. De blik van Snorremans was echter al snel op het tweetal gericht, en sprak niet veel goeds. Damn, hij haatte de politie. Daar had hij in het verleden al genoeg problemen mee gehad, niet dat ze hem iets konden doen in Lumiose City. Long live team Rocket.}